เล่ห์ร้าย ลวงรัก

"เฮ้ย! พวกมึงดูน้องเฉิ่มคนนั้นดิวะ กูว่ามอง ๆ ไปน้องเขาก็น่ารักดีว่ะ"

เสียงของใครบางคนดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มสามคนที่นั่งก้มหน้าเล่นเกมในมือถือบนเก้าอี้ม้าหินอ่อนภายใต้ตึกคณะวิศวะกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งละสายตาจากหน้าจอหันไปมองตามสายตาของคนต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน

"ถ้าถอดแว่น แต่งหน้านิดหน่อย แล้วก็เลิกแต่งตัวเหมือนป้าก็คงน่ารักอยู่หรอก" ลีโอพูดขึ้นหลังจากมองไปยังรุ่นน้องปีหนึ่งที่สวมใส่เสื้อนักศึกษาตัวใหญ่กระโปรงพีชยาวถึงตาตุ่ม มัดผมต่ำ สวมแว่นตาหนาเตอะ หน้าตาจืดชืดเหมือนป้าแก่แล้ว

"กูเห็นด้วย"

เขตแดนพูดเสริม ส่วนอีกคนเพียงมองไปยังหญิงสาวแวบหนึ่งแล้วก้มหน้าเล่นเกมในมือถือต่อไม่ได้สนใจในสิ่งที่เพื่อนพูดคุยกันสักนิด

"แล้วมึงว่าไงไอ้อคิน" วินคนต้นเรื่องที่เรียกให้เพื่อน ๆ มองสาวรุ่นน้องหันไปถามอคินเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่ดูจะไม่สนใจในสิ่งที่พวกเขาพูด

อคิน เงยหน้าขึ้นไหวไหล่ให้วินแทนคำตอบแล้วก้มหน้าเล่นเกมต่อ เขาไม่มีรสนิยมชอบของแปลกจึงไม่คิดจะสนใจแต่หากเป็นสาวสวยก็ไม่แน่

"อะไรของมันวะ" วินมองอคินอย่างงง ๆ ก่อนหันไปบ่นกับลีโอ และเขตแขนปกติอคินจะหูตาแพรวพราวตลอดเมื่อพูดถึงผู้หญิง

เรียกได้ว่าเพลย์บอยตัวพ่อก็ว่าได้ มีผู้หญิงเข้ามาพัวพันไม่ขาดมือแต่ละคนตัวท็อปของมหาวิทยาลัยทั้งนั้น

ก็คงไม่แปลกอะไรที่อคินจะเป็นผู้ชายในฝันของสาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัยเพราะมีเพรียบพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตาหล่อเหลา เรียนเก่ง ฐานะทางบ้านร่ำรวยติดอันดับต้น ๆ ของประเทศเลยก็ว่าได้

แต่ถึงแม้จะมีผู้หญิงเข้าหามากมายเขาก็ไม่เคยตกลงปลงใจ หรือคบผู้หญิงคนไหนจริงจังเลยสักครั้ง

"หึ"

ท่าทางนิ่งเฉยของอคินทำให้วินนึกอะไรสนุก ๆ ขึ้นมาได้ เขากระตุกยิ้มร้ายมุมปากเล็กน้อย ก่อนหันไปเอ่ยกับอคินอีกครั้ง

"ไอ้อคินกูขอท้าให้มึงไปจีบน้องคนนั้นให้ติด ถ้ามึงทำได้กูยอมอยู่ใต้ตีนเป็นเบ๊ให้มึงจนกว่ามึงจะพอใจเลย"

อคินถอนหายใจพรืดใหญ่ตวัดสายตาขึ้นมองหน้าเจ้าของคำท้าอย่างนึกรำคาญ "กูไม่มีเวลาว่างมาเล่นไร้สาระกับพวกมึง"

"ที่ไม่รับคำท้าเพราะกลัวจะจีบน้องเขาไม่ติดรึเปล่าไอ้อคิน" สิ้นเสียงตอบอคินลีโอก็พูดแทรกขึ้นทันที พร้อมกับแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

"กูว่าใช่" เขตแดนที่นั่งมองเหตุการณ์เงียบ ๆ มานานพูดเสริมหลังจากนั่งพินิจพิจารณาหญิงสาวที่เป็นเป้าสายตาของเพื่อนในกลุ่มมาสักพัก

พอจะประเมินได้ว่าเธอคงเป็นเด็กเคร่งครัดในการเรียน ไม่วุ่นวายกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ หากจะเข้าไปสานสัมพันธ์คงยากพอตัว

เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าอคินเพื่อนชายผู้แสนเพอร์เฟคทุกอย่าง เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นไม่สนไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นจะทำสำเร็จไหม หรือบางทีผู้หญิงคนนี้แหละจะเป็นคนมอบบทเรียนราคาแพงให้

"ว่าไงไอ้อคินรับคำท้ากูไหม หรือว่าปอดจริง ๆ" วินถามย้ำอคินอีกครั้ง ก่อนจะยกยิ้มออกมาเพราะรู้จักนิสัยเพื่อนดีว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาดูถูกที่สุด

และมันก็เป็นไปตามคาด

"กูรับคำท้า พวกมึงสามตัวเตรียมเป็นเบ๊กูได้เลย" อคินขบกรามตอบด้วยน้ำเสียงดุดัน ยกนิ้วขึ้นชี้หน้าเพื่อนทั้งสามอย่างกมายมาด

"ให้ไวพวกกูรออยู่" วินไหวไหล่ตอบอย่างกวนประสาท ส่วนลีโอกับเขตแดนเพียงพยักหน้ารับ

"เออ"

อคินตวัดสายตามองไปยังเป้าหมายหลังตกลงกับเพื่อน ๆ จนเป็นอันเข้าใจ

ดวงตาคมกริบไล่มองหญิงสาวในชุดนักศึกษาตัวใหญ่โต ใส่แว่นตาหนาเตอะ มัดผมต่ำราวกับป้าที่ยืนคุยกับเพื่อนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนเค้นหัวเราะในลำคอ

ในชีวิตของเขามีแต่ผู้หญิงหน้าตาสะสวย หุ่นสะบึมเซ็กซี่เข้ามาพัวพัน เพียงแค่เขาส่งสายตาให้ผู้หญิงทุกคนก็พร้อมถวายตัวแล้ว

ใครจะคิดว่าวันหนึ่งจะต้องมาตามจีบมนุษย์ป้าในคราบเด็กผู้หญิงกัน คิดแล้วก็น่าตลกสิ้นดีหากไม่ใช่เพราะคำท้าของเพื่อนเขาคงไม่มีวันเห็นผู้หญิงแบบนี้อยู่ในสายตา

เขาไม่มีความกลัว หรือกังวลสักนิดว่าจะจีบเธอไม่ติด หนำซ้ำยังมั่นใจมากด้วยว่าใช้เวลาเพียงไม่กี่วันก็สามารถจีบติดเพราะเขาเป็นผู้ชายที่ได้รับการโหวตจากผู้หญิงในมหาวิทยาลัยว่าเป็นผู้ชายที่สาว ๆ ใฝ่ฝันอยากจะได้มาเป็นแฟนมากที่สุด

และผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่ต่างกัน เธอไม่ได้มีความสวย หรืออะไรอยู่ในตัวสักนิดถ้ามีผู้ชายหน้าตาดี เพรียบพร้อมอย่างเขาไปจีบมีหรือจะปฏิเสธ อาจจะรีบตกลงปลงใจเลยก็ได้

"พวกมึงเตรียมตัวไว้เลย" อคินละสายตาจากผู้หญิงตรงหน้าหันกลับมายกนิ้วชี้หน้าเพื่อน ๆ อีกครั้งอย่างคาดโทษ ก่อนเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋ากางเกง  แล้วเดินตรงเข้าไปหาเป้าหมายทันทีโดยมีเพื่อน ๆ นั่งมองอยู่ที่โต๊ะ