All Chapters of เล่ห์ร้าย ลวงรัก: Chapter 31 - Chapter 40

อคินมองคนที่ร้องไห้ทุบตีเขาจนผล็อยหลับไปในอ้อมกอดพลางครุ่นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย นิ้วเรียวปาดหยดน้ำตาที่เกาะบนพวงแก้มนวลออกอย่างแผ่วเบาคำพูดที่เธอพรั่งพรูออกมาก่อนหน้านี้ยังคงดังก้องในหัวซ้ำ ๆ พยายามสลัดออกเท่าไรก็ไม่เป็นผล ทำไมแค่เวลาเพียงสองเดือนเธอถึงได้มีอิทธิพลกับเขามากขนาดนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาเสียการควบคุมเท่านี้มาก่อน หรือเขาจะแพ้ภัยตัวเองเสียแล้ว"มึงก็แค่หวงของไอ้อคิน" เขาสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากสมองค่อย ๆ คลายวงแขนออกจากร่างบางหยัดกายลุกขึ้นนั่งเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาห่มให้เธอ จากนั้นก็ย่างกรายลงจากเตียงเดินไปคว้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายแกร็ก!ทันทีที่เสียงประตูห้องน้ำปิดลงร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็ลืมตาโพลงขึ้นมาพร้อมหยัดกายลุกขึ้นนั่งความจริงเธอรู้สึกตัวตั้งแต่รุ่นพี่หนุ่มคลายวงแขนออกแล้ว แต่ไม่อยากลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าไม่อยากพูดคุยกับเขาเลยแสร้งทำหลับและตอนนี้ก็เป็นโอกาสดีที่เธอจะหนีออกไปจากที่นี่ เธอกัดฟันข่มความรู้สึกเจ็บแปลบตรงกลางกายสาวเอาไว้ก้าวลงจากเตียงเดินไปหยิบเสื้อแจ็คเก็ตของรุ่นพี่หนุ่มที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ

@คอนโดอคิน"ขวัญไม่ไปกับพี่ขวัญจะกลับคอนโด" ของขวัญร้องโวยวายด้วยความไม่พอใจพลางพาตัวหนีใช้มือปัดป่ายมั่วไปหมดในตอนที่รุ่นพี่ทำท่าจะช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มเมื่อรถมาจอดที่หน้าคอนโดแล้ว "ขวัญจะกลับคอนโดได้ยินไหมว่าขวัญจะกลับคอนโด พาขวัญกลับคอนโดเดี๋ยวนี้" เธอเริ่มงอแงราวกับเด็กน้อยโดนขัดใจเมื่อถูกร่างสูงช้อนตัวขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวได้อย่างง่ายดายพยายามสะบัดเท้าใช้มือทุบตีแผงอกแกร่งดิ้นรนขัดขืนเพื่อให้หลุดจากวงแขนอคินถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่มองร่างบางบนวงแขนด้วยแววตาอ่อนไม่คิดเลยว่าพอเมาจะฤทธิ์เยอะกว่าเดิมอีก นิสัยก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนงอแงเหมือนเด็ก "ก็นี่ไงคอนโด""คอนโดขวัญไม่ใช่คอนโดพี่" ใบหน้าเรียวส่ายปฏิเสธคำพูดของรุ่นพี่หนุ่มระรัว เธอหมายถึงคอนโดตัวเองต่างหากแต่เขากลับตอบอย่างคนเจ้าเล่ห์พร้อมอุ้มเธอเดินดุ่ม ๆ เข้าคอนโดหน้าตาเฉย "ปล่อยย..ปล่อยขวัญลงนะ ขวัญจะกลับคอนโดตัวเอง" อคินทำเหมือนเสียงร้องท้วงของรุ่นน้องสาวเป็นอากาศไม่ได้สนใจสักนิดยิ่งก้าวเท้ายาว ๆ เพื่อเดินให้ถึงห้องไว ๆ แคว่ก! เมื่อมาถึงห้องก็วางร่างบางลงบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบาแล้วฉีกทึ้งชุดเดรสเกาะอกสั้นเสมอแก้มก้นบนร่างบอบ

"อื้อ" ของขวัญรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสาย ๆ ของวันใหม่ด้วยความรู้สึกไม่สบายตัวเท่าไรนักมันปวดระบมไปทั้งช่วงล่างจากการกระทำของรุ่นพี่หนุ่มเมื่อคืน เขารังแกเธอถึงสองครั้งสองคราแม้ทุกอย่างจะเป็นไปอย่างนุ่มนวลแต่สำหรับครั้งแรกมันก็สร้างความเจ็บปวดให้เธอไม่น้อย จะพูดว่าเขาขืนใจก็พูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำช่วงแรกเธอขัดขืนก็จริงแต่พอถูกเขาเล้าโลมอย่างอ่อนโยนกลับคล้อยตามและมีอารมณ์ร่วมน้ำสีใสค่อย ๆ ไหลรินออกจากดวงตากลมโตด้วยความรู้สึกเสียใจกับความใจง่ายของตัวเองสุดท้ายเธอก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ของเขาเป็นแค่คู่นอนที่ไม่มีสถานะตอนนี้เขาก็ได้ตัวเธอสมใจแล้วต่อไปคงไม่มายุ่งวุ่นวายกับเธออีกเธอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกลวก ๆ สูดลมหายใจเข้าปอดพรืดใหญ่เรียกความเข้มแข็งให้ตัวเองแล้วค่อย ๆ จับมือของร่างสูงที่นอนซ้อนหลังกอดรัดเอวคอดอย่างแนบชิดออกด้วยความระมัดระวังเพราะกลัวเขาจะรู้สึกตัวตื่น"จะแอบหนีพี่เหรอ" ทว่าไม่ทันจะได้ขยับตัวออกเสียงทุ้มก็ดังขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับมือหนาที่สวมกอดเอวคอดไว้แน่นกว่าเดิม เธอพยายามแกะมือหนาออกจากเอวพลางดีดดิ้นหนีสุดแรง "ปล่อย ขวัญจะกลับคอนโดพี่ก็ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วจะเอ

"พาขวัญมาที่นี่ทำไม" ของขวัญหันไปถามรุ่นพี่หนุ่มเสียงห้วนเมื่อรถมาจอดลงยังคลินิกแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ทางผ่านคอนโดของเขา"..." อคินไม่ได้ตอบคำถามของรุ่นน้องสาวเพียงปรายตามองใบหน้าเรียวเล็กแล้วเปิดประตูลงจากรถเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งที่ร่างบางนั่ง "ลงมาครับ หรือต้องให้พี่อุ้ม" เขาเอ่ยเสียงดุเมื่อร่างบางนั่งกอดอกทำหน้าคว่ำไม่ยอมลงจากรถ ทว่าของขวัญกลับทำเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของรุ่นพี่หนุ่มเบนหน้าหนีไปอีกทาง"หยุดดื้อสักครึ่งชั่วโมงได้ไหมแล้วลงไปหาหมอก่อน" ร่างสูงถึงกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่กับความดื้อเงียบของรุ่นน้องสาวอยากจะจับตีให้ก้นลายเสียจริง เรื่องที่โดนเธอตบต่อหน้าคนอื่นที่มหาวิทยาลัยก็ยังโกรธไม่หาย แต่ความห่วงใยมีมากยิ่งกว่าเพราะตอนจับตัวเธออุณหภูมิร่างกายของเธอร้อนเอามาก ๆ แถมใบหน้ายังซีดเซียวอีกคงเป็นไข้แน่นอนจึงพามาหาหมอตรวจเช็คให้แน่ใจหากเป็นไข้จะได้รักษาเลย"ขวัญจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของขวัญพี่ไม่ต้องมายุ่ง" "พี่ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกเพราะน้องเป็นเมียพี่""หากได้กันครั้งเดียวแล้วขวัญเป็นเมียพี่สงสัยพวกผู้หญิงที่พี่เคยเอานับไม่ถ้วนคงเป็นเมียพี่หมดสินะ" ของขวัญหันกลับไปตอกกลับรุ่นพี่ห

"โธ่เว้ย!" อคินสบถออกมาดังลั่นมองตามหลังรถหรูของรุ่นน้องสาวที่วิ่งจากไปด้วยความเร็วอย่างหัวเสียพร้อมยกมือขึ้นยี้ผมจนยุ่งเหยิง เขาทำพลาดอีกแล้วเขากำลังทำให้รุ่นน้องสาวเกลียดตัวเองมากกว่าเดิมอีกแล้วแบบนี้เมื่อไรกันที่จะง้อเธอได้สำเร็จ และกลับมาหวานชื่นเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง"น้องของขวัญไปไหนแล้วว่ะ" วินกับเพื่อน ๆ ที่วิ่งตามอคินมาทีหลังถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนชายยืนหัวเสียอยู่เพียงลำพังไร้เงาของรุ่นน้องสาว"ขับรถออกไปแล้ว" "มึงจะเอาไงต่อว่ะ" ลีโอยื่นมือไปตบบ่าเพื่อนชายเบา ๆ เชิงให้กำลังใจ"ซินดี้ยังอยู่ไหม" อคินไม่ได้ตอบคำถามของเพื่อนแต่ถามถึงคนสร้างเรื่องแทนเพราะเขาเองก็คิดไม่ตกเช่นกันว่าจะเอาอย่างไรดี แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้ขอจัดการตัวต้นเหตุที่กล้าล้ำเส้นของเขาให้เด็ดขาดก่อนแล้วกันไม่อย่างนั้นคงมีปัญหาตามมาไม่จบไม่สิ้น"กลับไปแล้ว" เขตแดนเอ่ย สิ้นเสียงตอบของเขตแดนอคินก็ส่าวเท้าเดินไปขึ้นรถตัวปลิวโดยไม่พูดไม่จาทิ้งให้เพื่อน ๆ มองตามหลังด้วยความงุนงงจากนั้นก็บึ่งรถออจากมหาวิทยาลัยด้วยความเร็ว@คอนโดซินดี้เขาขับรถมายังคอนโดของซินดี้เพื่อสะสางปัญหาได้เด็ดขาดเขาส่าวเท้าเดินขึ้นไปยังห