All Chapters of เล่ห์ร้าย ลวงรัก: Chapter 41 - Chapter 45

วันต่อมา.."พี่อคิน" ของขวัญหยุดชะงักฉับพลันในขณะที่กำลังเดินไปขึ้นรถที่ลานจอดรถของคอนโดเพื่อไปเรียนแล้วเห็นรุ่นพี่หนุ่มยืนพิงรถตัวเองอยู่ เธอลอบถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่รู้สึกเหนื่อยหน่ายแล้วจริง ๆ กับการที่ต้องวิ่งหนีเขาหลังจากนี้เธอจะไม่วิ่งหนีอีกต่อไปพุ่งชนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เท้าเล็กก้าวเดินไปยืนประจันหน้ากับร่างสูงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก "พี่มาทำไมอีก..ขวัญไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่อีกแล้ว""พี่อยากมาขอโทษเรื่องเมื่อวาน ขอโทษที่เป็นต้นเหตุทำให้น้องต้องเจ็บตัว" น้ำเสียงและแววตาแสนเย็นชาของรุ่นน้องสาวทำให้อคินใจหายไม่น้อยทำได้เพียงกลืนก้อนสะอึกลงคอเปล่งเสียงพูดด้วยแววตาอ่อนจะโทษใครได้ละในเมื่อเขาเป็นคนทำลายทุกอย่างลงกับมือเอง ท่าทางที่เธอแสดงออกมาไม่หลงเหลือแม้แต่เยื่อใยให้สักนิดไม่มีแม้แต่แววตาแห่งความหวั่นไหวเหมือนก่อนหน้านี้บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอหมดใจกับคนอย่างเขาแล้วจริง ๆ แต่มันก็คงไม่แปลกอะไรเพราะเธอถูกเขาทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งร่างกายและจิตใจ "พี่ขอโทษกับเรื่องทุกอย่าง""ขอโทษแล้วมีอะไรดีขึ้นมาไหมคะ มันเรียกความอับอายขายหน้า ความเจ็บใจเจ็บกา

2 เดือนต่อมา.."ยังไม่เลิกพยายามอีกเหรอ" ของขวัญกลอกตามองบนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อเดินออกจากตึกเรียนก็เห็นรุ่นพี่หนุ่มยืนหน้ามึนในมือถือดอกไม้ช่อโตอยู่หน้าตึกนี่ก็ผ่านมาสองเดือนเต็ม ๆ แล้วที่เขาซื้อดอกไม้ตามง้อตามขอโทษทุกวันถึงแม้เธอจะเอาดอกไม้ทิ้งบ้างไม่รับบ้างเขาก็ยังทำเช่นเดิม บางครั้งก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาไม่ท้อไม่ถอดใจบ้างหรือยังไงกัน หากเป็นเธอโดนปฏิเสธโดนเหยียบย่ำน้ำใจทุกวันคงหมดใจไปตั้งแต่สามสี่วันแรกแล้วไม่ทนมาถึงสองเดือนหรอก"แกไม่ใจอ่อนบ้างเหรอขวัญโดนพี่อคินตามง้อทุกวัน" พลอยที่เดินข้าง ๆ เอี่ยวหน้าถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัยเอาจริง ๆ เธอก็นึกเห็นใจรุ่นพี่หนุ่มเหมือนกันเห็นในความพยายามของเขา แต่เพื่อนสาวดันใจแข็งไม่เบาผ่านมาเป็นเดือน ๆ แล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อนเลย"แค่นี้ลบล้างสิ่งที่เขาทำกับเราไม่ได้หรอก..เราอยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายเพลย์บอยอย่างเขาจะทนตามง้อผู้หญิง ทำตัวดีได้นานแค่ไหนกัน เชื่อเถอะว่าเขาทนได้อีกไม่นานหรอก""...""อีกอย่างเราก็ไม่รู้ว่าที่เขาตามง้ออยากให้เราคืนดีด้วยเพราะพนันกับเพื่อนไว้หรือเปล่า พลอยก็เห็นไม่ใช่เหรอขนาดแสแสร้งแกล้งทำว่าชอบเร

@คอนโดอคินของขวัญหันมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาอย่างไม่พอใจเมื่อรถเคลื่อนตัวมาจอดลงที่คอนโดของเขา ก่อนใช้มือเปิดประตูลงจากรถรีบก้าวเท้าเดินไปถนนใหญ่เพื่อเรียกรถแท็กซี่ "ว้าย!" ก้าวเท้าเดินไปสี่ห้าก้าวเท้านั้นริมฝีปากสวยก็ต้องร้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อจู่ ๆ ตัวก็ลอยขึ้นเหนือพื้นด้วยฝีมือร่างสูงที่ตามมาจับตัวเธอขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว มือเรียวทุบตีอกแกร่งระรัวส่งเสียงต่อว่าด้วยความไม่พอใจ "ปล่อยขวัญลงนะคะ พี่ช่วยขวัญจากคนชั่วก็จริงแต่อย่าคิดว่าขวัญจะให้อภัยพี่" "พี่ก็ไม่คิดว่าน้องจะให้อภัยพี่เพียงเพราะเรื่องแค่นี้ แต่นี่ดึกแล้วคืนนี้นอนห้องพี่นี่แหละพรุ่งนี้พี่ไปส่ง..ไม่ต้องกลัวพี่ไม่ทำอะไรหรอกหากน้องไม่เต็มใจ" อคินอธิบายให้รุ่นน้องสาวฟังอย่างใจเย็น ขณะก้าวเท้าเดินไปด้วย"แล้วทำไมพี่ไม่ไปส่งขวัญที่คอนโดตั้งแต่แรกแค่นี้ก็จบ..ทำไมต้องให้ขวัญมานอนคอนโดพี่ด้วย" เสียงหวานเอ่ยอย่างไม่พอใจจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาดุเหตุผลของเขามันช่างฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย"พี่รู้สึกเมา ๆ จะให้พี่ขับรถวนไปส่งน้องแล้ววนกลับมาคอนโดแบบนี้เหรอเกิดขึ้นเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไงละครับ" คนเจ้าเล่ห์หาข้ออ้างเฉไฉไปเ