All Chapters of เฉิ่มนักรักซะเลย: Chapter 31 - Chapter 40

“น้ำโคตรเยอะ” พูดแค่นั้นก็ฝังหน้าลงที่ซอกคอฉันแล้วกดดูดเหมือนว่ากำลังระบายอารมณ์เสียวซ่านของตัวเอง สะโพกสอบเคลื่อนตัวออกครั้งแล้วครั้งเล่า กดความแข็งเข้ามาเป็นจังหวะนิ่งลึก เสียง ตับ ตับ ก็ยังคงดังต่อเนื่องเหมือนทุกครั้ง“บะ…เบาหน่อย” เป็นอีกครั้งที่ฉันร้องขอชีวิตเพราะพี่ปายกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่พักเลย จนตอนนี้แผ่นหลังถูไถไปกับผนังห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ยังดีที่มือหนาจับร่างฉันไว้แน่น ไม่งั้นก็คงล้มพับไปกองกับพื้น“ใกล้ยัง”“ใกล้แล้ว”“โคตรดีเลยเฉิ่ม…”“พี่ปายหนูจะเสร็จ…” อาจเป็นเพราะรู้สึกตื่นเต้นหรืออะไรก็ไม่รู้ วันนี้ก็เลยจะถึงเส้นชัยเร็วหน่อย และเมื่อได้ยินที่ฉันบอกแบบนั้น สะโพกสอบก็ซอยเข้ามาถี่ ๆ ทันที และเพียงไม่นานเราสองคนก็วิ่งไปถึงเส้นชัยทั้งสองคน ดวงดาวนับร้อยลอยเคว้งเข้ามาอยู่ในสมอง“อื้อ…” ไม่กล้าร้องระบายออกมาก็เลยกดปากลงที่ไหล่ของพี่ปาย เรียกว่ากัดเลยก็ได้ ร่างกระตุกไม่กี่ครั้งก็ต้องผ่อนลมหายใจออกมาอย่างหมดแรง ขนาดไม่ได้ทำอะไรยังเหนื่อยเลย“ขาหนูสั่น” ฉันพูดขึ้นเมื่อพี่ปายปล่อยให้ยืนเองแล้วรับรู้ว่าขาสั่นอย่างแรง “พี่ปายใส่แว่นให้หน่อย”“แว่นอยู่ข้างนอก” แล้วหูก็ได้ยินเสีย

เช้าวันต่อมา…เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ตื่นเร็วขนาดนี้ เพิ่งจะหกโมงเช้าเองมั้ง สงสัยเมื่อคืนนอนไวและอากาศดีก็เลยทำให้หลับสนิทและตื่นมาแบบสดชื่นมาก ๆ ไม่งัวเงียเหมือนเมื่อวานเลยสักนิด“สูบบุหรี่แต่เช้าเลยนะ” ฉันทักผู้ชายข้างกายที่กำลังพี้ควันเข้าปอดสบายใจเฉิบ และเมื่อได้ยินที่ฉันพูดแบบนั้นก็ดับของที่อยู่ในมือทันที“คนมันเสี้ยนให้ทำไง”“เอากาแฟไหม หนูไปชงให้” ไม่อยากต่อปากต่อคำก็เลยเปลี่ยนเรื่องพูด “เห็นอยู่คอนโดฯ ชอบกิน”“แก้วนึงก็ได้ ชงโอวัลตินมาด้วยเลยนะ กินรองท้องไปก่อน”“รับทราบค่า” พูดแค่นั้นก็แยกตัวออกมาแล้วตรงไปยังโต๊ะชงกาแฟและโอวัลตินที่ชาวบ้านจัดเตรียมไว้ให้ ใช้เวลาชงสักพักก็เดินกลับไปหาพี่ปายเหมือนเดิม“ได้แล้ว” แล้วก็ยื่นแก้วกาแฟไปให้เขา “สูตรเดิม หวังว่าจะอร่อย”“สูตรเดิมอะไร จำสูตรไม่เคยได้ยังจะมาโม้” พี่ปายทำหน้าเหนื่อยหน่าย และที่ทำหน้าแบบนั้นก็เพราะเขาบอกสูตรชงกาแฟให้แล้ว แต่ฉันก็ไม่เคยจำ ผสมอะไรให้มั่วไปหมด“กิน ๆ ไปเถอะน่า” เหลือบตามองพี่ปายขำ ๆ แล้วจิบโอวัลตินเข้าปากบ้าง “แล้วเพื่อนพี่หายไปไหนหมด”“ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น”“อ้าว ทำไมไม่พาหนูไปดูบ้างอะ” หันไปมองคนข้างกายง

ด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงก็ทำให้ปายจับเอวเล็กแล้วนำทางให้เธอขย่มเขาแรง ๆ ปากก็กดดูดลงตามซอกคอระหง ลากไล้เลียไปเรื่อยก่อนที่จะมาจบที่สองเต้าอีกครั้ง จากที่มือสากจับสะโพกอยู่นั้นก็เปลี่ยนเป็นลูบไล้แผ่นหลังนวลเนียนแทน ส่วนอีกข้างก็บีบขยำเต้าสวยจนมันเกิดรอยสีแดงรอยใหญ่“หนูจะ…อ๊ะ” พูดได้แค่นั้นก็ต้องร้องออกมาเสียงดังเมื่อปายสวนความแข็งเข้ามาเน้นหนัก เขาจับร่างเธอให้อยู่นิ่งแล้วเป็นฝ่ายรุกแทน สอดเสยความแข็งจ้วงแทงเข้าไปถี่รัว รูดไถท่อนเอ็นขรุขระกับความนุ่มเป็นจังหวะหนักลึก และเพียงไม่นานคนร่างบางก็ต้องกระตุกเกร็งพร้อมความฉ่ำทะลักออกมาถูกตัวตนของเขาที่ฝังอยู่ในร่างของเธอตอนนี้“อ๊า…”“เดี๋ยวต่อน้ำสองให้ ใส่ถุงให้พี่ทีเฉิ่ม” เพราะรีบเกินไปก็เลยไม่ได้คำนึงถึงเรื่องความปลอดภัย แต่ยังดีที่วันนี้เขาไม่เมาและมีสติดี ก็เลยไม่มีปัญหา“หนูขาสั่น” ไข่ตุ๋นพูดขึ้นเมื่อถูกจับให้ลุกขึ้นยืน “กลัวล้ม…”“ไม่ล้ม พี่จับไว้อยู่” ไข่ตุ๋นทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ไม่นานก็ใส่เครื่องป้องกันเสร็จ ปายพลิกตัวให้ไข่ตุ๋นยืนหันหลังให้เขา จับมือบางสองข้างวางทาบลงที่ประตูห้องน้ำ ส่วนแขนก็โอบกอดร่างเธอไว้แน่น ยกสะโพกเล็กขึ้นเล็กน

“พี่อยู่นี่แล้ว พี่ขอโทษ” มือหนาลูบลงที่ผมฉันเหมือนปลอบโยน สองแขนกอดรัดแน่นก็ทำให้ฉันร้องสะอึกสะอื้นให้กับความโล่งใจนี้ ถ้าเขามาไม่ทัน ถ้าอีกนิดเขาไม่โผล่มา ไม่อยากจะคิดสภาพตัวเองเลยว่ามันเป็นยังไง ป่านนี้ฉันคงเหมือนตกนรกตายทั้งเป็นไปแล้ว“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร” สัมผัสหนัก ๆ กดลงที่หัวท่ามกลางเสียงร้องไห้ของฉัน เขาโอบกอดอยู่สักพักก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด ก่อนที่จะกรอกเสียงลงไปในสาย“ไอ้ปรากมารับกูที่ค่าย เอาเด็กมึงมาด้วย กูมีเรื่องให้ทำ” พูดแค่นั้นก็ตัดสายทิ้งไปก่อนที่จะก้มลงมามองฉันที่กำลังกอดเขาแน่น“พี่ขอโทษ” ได้ยินแบบนั้นก็เลยส่ายหน้าส่งไปให้เขา แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรเสียงเรียกโวยวายก็ดังขึ้นมาซะก่อน“ไอ้ตุ๋นเป็นไงบ้าง!!” ไม่นานเจนก็โผล่หน้าเข้ามา และเมื่อเห็นสภาพฉันก็ร้องออกมาเสียงแผ่ว “ไอ้ตุ๋น…”“ทันใช่ไหม” เสียงเครียด ๆ ของพี่ภีมโผล่มาอีกคน เสื้อยีนที่เขาใส่คลุมลงมาที่ร่างฉันที่อยู่ในอ้อมกอดของพี่ปาย “ไอ้ปาย”“ทัน” พี่ปายตอบเสียงเครียดไม่ต่างกัน“แล้วเอาไง ทำไมมึงไม่ซ้อมให้แม่งตาย ๆ ไปวะ”“ให้พวกกูกระทืบให้ไหม”“กูเรียกไอ้ปรากมาแล้ว เอาไปกระทืบถิ่นเรา” เขาพูดแค่นั้นก็ก้มลงมามองฉัน

“ช่วงนี้พี่จะนอนด้วย เผื่อฝันร้าย”“อื้อ”“งั้นก็อาบน้ำ จะได้กลับไปนอน” พี่ปายพูดแค่นั้นก็อุ้มฉันออกจากอ่าง แล้วทำการอาบน้ำให้ตามที่ปากพูดจริง ๆ แต่เป็นการอาบน้ำที่ไม่มีบทสวาทเข้ามาพัวพันเลย ซึ่งมันก็ดีเพราะฉันคงไม่มีอารมณ์ทำแบบนั้นกับเขาในช่วงเวลานี้สักพักใหญ่ ๆ เราทั้งคู่ก็ออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งพี่ปายก็ดูแลฉันไม่ห่างจนต้องเอ่ยปากบอกเขา“ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”“ทำเองได้?”“ทำได้ หนูไม่ได้แขนเจ็บสักหน่อย” ว่าจบก็แย่งผ้าขนหนูที่อยู่ในมือหนาเอามาเช็ดผมให้ตัวเอง พี่ปายมองฉันอยู่อึดใจแล้วแยกตัวไปแต่งตัวบ้าง แต่เพียงไม่นานก็เดินกลับมา“นอนไหม?”“พี่ง่วงแล้วเหรอ” เงยหน้ามองเขาในขณะที่มือกำลังเช็ดผมอยู่ “ถ้าง่วงแล้วก็นอนก่อนหนูเลย หนูอยากกินนมร้อน ๆ ว่าจะออกไปข้างนอกสักหน่อย”“พี่ไปด้วย หิวข้าวว่ะ มีอะไรกินบ้าง”“มีมาม่าคัพอะ กินได้ไหม”“กินได้ มีเบียร์ปะ” ได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าทันที “งั้นเปปซี่ก็ได้ เห็นในตู้เย็นมี”“โอเค งั้นไปกัน” ฉันเดินไปตากผ้าก่อนที่จะเดินนำพี่ปายออกไปข้างนอก แต่แล้วก็ต้องเห็นสองชีวิตที่กำลังฉุดกระชากลากถูกันอยู่ แต่ก็ไม่แรงอะไร“เฮียกลับไปเลย นี่