All Chapters of เฉิ่มนักรักซะเลย: Chapter 11 - Chapter 20

“ไงเฉิ่ม” ได้ยินเสียงทักก็กลอกตาใส่พี่ปายอย่างเบื่อหน่าย “เป็นเด็กเป็นเล็กกลอกตาใส่ผู้ใหญ่” “ก็ผู้ใหญ่ไม่น่าเคารพ” “ไอ้ปายมึงเกรงใจหน้าดิบ ๆ กับรอยสักมึงบ้าง ทำตัวมุ้งมิ้งฉิบหาย” พี่คินบ่นขึ้นกระปอดกระแปดแล้วหันหน้าไปหาเจ๊นัท “ไงเธอ เราชื่อคินนะ” “ม่อไม่เลิก” ส่วนนี่คือเสียงของพี่เดย์ที่พูดขึ้นอย่างเอือมระอา “เราชื่อนัท มีคนคุยแล้วชื่อกัส” เพียงเท่านั้นทั้งวงก็ฮาครื้นทันทีที่เจ๊นัทช็อตฟีลพี่คินแบบนิ่ง ๆ แล้วเจ๊พูดด้วยสีหน้านิ่ง ๆ ด้วยนะ มันก็เลยทำให้ทุกคนชอบใจไง “ยังไม่ทันจีบเลยกู” “เจ๊นัทไม่โสดแล้ว แต่เจ๊แป้งกับไข่ตุ๋นโสดนะ” เจนย้ำสถานะของแต่ละคน ที่จริงน่าจะแนะนำแค่เจ๊แป้งนะ เพราะฉันทุกคนก็คงรู้หมดแล้ว “ปล่อยให้น้องมันไปดีเถอะ” น้องที่ว่าก็คงไม่ใช่ใคร ถ้าไม่ใช่ฉันเอง “อีกอย่างไอ้ปายมันรับเป็นผู้ปกครองไข่ตุ๋นละ กูคงผ่านด่านพี่ชายไข่ตุ๋นไปไม่ได้หรอก” “จริงจังเกิ้น” พี่เดย์พูดขึ้นบ้าง “เออ ว่าแต่พี่ปายจะเข้าไปหาแฟนไหม เจนจะฝากไอ้ตุ๋นกลับคอนโดฯ ด้วย” ได้ยินแบบนั้นก็หันไปหาเพื่อนทันที “แกจะไปไหน?” “ความลับ…” เจนพูดสั้น ๆ ไม่ต้องขยายความมากก็รู้ว่ามันคืออะไร แล้วหันไ

“เกรงใจทำไม” เขาไหวไหล่แล้วเดินไปห้องน้ำเหมือนนี่คือห้องของตัวเอง ส่วนฉันก็ใช้สองตาจับจ้องที่แผ่นหลังสุดฮอตนั่น อยู่ดี ๆ ก็เผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัว ผู้ชายคนนี้มีครบทุกอย่างจริง ๆ หล่อ รวย ทรงแบดแต่โคตรใจดี ร่างกายก็ฮอต ข้าวหลามก็ใหญ่ พี่ทับทิมไม่เสียดายหรือไงที่ทำแบบนั้น ฉันว่าพี่ปายนี่คือผู้ชายที่เพอร์เฟ็คคนนึงเลยนะ “ขอนอนหน่อยนะเฉิ่ม” พี่ปายพูดขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว แต่ก็ขอแค่ปากนั่นแหละ เพราะพูดจบก็กระโดดขึ้นที่นอนฉันทันที “อย่าฉี่รดที่นอนหนูนะ” “ไม่ใช่หมานะเฮ้ย เดี๋ยวเหอะ” ฉันไหวไหล่ไม่สนใจคำพูดเขาแล้วนั่งทำงานเงียบ ๆ ส่วนพี่ปายก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรมา เลยหันไปมองก็ต้องหันหน้ากลับมาเหมือนเดิมเพราะเขานอนกอดหมอนข้างหลับไปแล้วเรียบร้อย จากเสือกลายเป็นแมวเพิ่งเคยเห็นก็วันนี้นี่แหละ เวลาต่อมา… ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้วที่ฉันยังพิมพ์กดต๊อกแต๊กไม่ละมือเลยสักนิด และพี่ปายก็นอนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเตียงเหมือนเดิม ได้ยินเสียงกรนดังขึ้นเป็นระยะก็เลยวางมือจากงาน เดินออกไปเอาน้ำเย็น ๆ มากิน และเมื่อเดินออกมาก็เจอเจนที่กำลังนั่งรื้อของกินอยู่บนโซฟา “ของใครอะตุ๋น” “

“ตกลงแกนอนห้องพี่ปายเหรอตุ๋น” เสียงของเพื่อนพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเราพาหนุ่ม ๆ มาถึงหน้าห้องแล้ว“นอน ๆ วางใจได้ พี่ไม่แตะต้องไอ้เฉิ่มแน่นอน” ถามตุ๋นแต่ปายตอบ โอเคนัมเบอร์วัน “ไปนอนกันน้องรัก”“ไหวปะวะ” เจนทำหน้าเพลียจิต“เดี๋ยวก็หลับละสภาพนี้” สภาพที่พูดไม่รู้เรื่อง เจนไม่ได้ตอบอะไรกลับมาก็เปิดเข้าห้องเฮียปรากเข้าไปเงียบ ๆ ส่วนฉันก็พยุงพี่ปายเข้าห้องเขาบ้าง“จะอาบน้ำไหม หรือนอนเลย” ฉันถามขึ้นเมื่อทิ้งเขาลงบนที่นอนแล้ว ส่วนคนเมาก็ปรือตามองตาหวานตาเยิ้มพอเมาแล้วขี้ยั่วจัง ไม่เหมือนตอนยังไม่เมาเลย“เอาผ้าขนหนูให้พี่ที ไม่อาบนอนไม่หลับ”“ไหวเหรอ ไม่กลัวล้มในห้องน้ำหรือไง” ถึงปากจะแย้งแต่ก็ยอมหยิบผ้าขนหนูให้เขาตามคำสั่ง“ไหว ไม่ได้เมามากสักหน่อย”“อ้าว แล้วทำไมทำเหมือนเมามาก หนูอุตส่าห์มาช่วยเจนพยุง” ยืนเท้าสะเอวมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ แน่นอนว่าคนเมาก็มองขำ ๆ ไม่เท่านั้นยังยันตัวลุกขึ้นนั่งมองฉันยิ้ม ๆ อีกต่างหาก ไอ้คนที่เมาเมื่อกี้หายไปไหน!!“เหงา ก็เลยหาคนมากินเบียร์เป็นเพื่อน ไอ้ปรากมันเมามากละ”ว้อท?“นี่พี่แกล้งเมาเหรอ?”“เมาจริงเว้ย แต่ก็พอไหว” เขาลุกขึ้นยืนอย่างเซ ๆ“จะไปไหน อยากได้อ

พูดแค่นั้นก็คร่อมทับฉันอีกครั้งแล้วประกบปากจูบลงมา รสชาติแปลกประหลาดถูกกวาดต้อนเข้าปากเมื่ออีกคนแทรกซอนลิ้นเข้ามาดูดดึงลิ้นฉันเหมือนเคย ด้วยความที่อยากลบล้างคำว่า ‘เฉิ่ม’ ก็เลยพลิกตัวขึ้นไปนอนทาบทับพี่ปายบ้าง เขาครางในลำคอออกมาเหมือนว่าชอบใจ ก่อนที่จะใช้มือสากหนาบีบสะโพกฉันอย่างแรง“หนูไม่ได้เฉิ่ม” พูดจบก็กดปากจูบลงที่ซอกคอของพี่ปายอย่างแรงจนมันเกิดรอยสีแดงเหมือนที่เขาทำกับฉัน ไล้ปลายลิ้นไปตามร่างกายแน่นแข็งแล้วจบที่ยอดอกสีชมพู ตวัดไล้เลียสักพักก็ดูดดึงเข้าปาก ทำทุกอย่างเหมือนที่เขาทำกับฉันเป๊ะเลย“ไอ้เฉิ่ม…” พี่ปายเรียกชื่อฉันเสียงต่ำเหมือนว่ากำลังทรมาน ยิ่งได้ยินเสียงลมหายใจเหมือนอดกลั้น และเสียงคำรามขึ้นเป็นบางครั้งก็ยิ่งทำให้ฉันได้ใจ“หนูอมให้นะ” บอกเขาแค่นั้นก็ดึงกางเกงนอนขายาวออกจากร่างหนา ความแข็งใหญ่ที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยชี้โด่ออกมาแทบจะฟาดหน้ากัน ยิ่งเห็นน้ำใส ๆ ผลุดซึมออกมาก็ยิ่งอยากลองอมซะเดียวนี้ อยากรู้ว่าความรู้สึกตอน ‘อม’ มันเป็นยังไง“เขาบอกว่าถ้าเลียตรงเส้นสองสลึงจะทำให้เสียวมาก จริงหรือเปล่า”“ไม่รู้ว่ะ ลองดูดิ เดี๋ยวพี่จะบอก” มองเห็นแววตาท้าทายในดวงตาคมก็ทำให้ฉันจับมะ

“แปลกเถอะ คุยเล่นกันอยู่ดี ๆ พี่ก็มากินหนู”“ก็คนมันเงี่ยนจะทำยังไงได้วะ” แล้วอยู่ดี ๆ คำพูดนึงก็ลอยเข้ามาในหู ‘เมาแล้วขี้เงี่ยนฉิบหาย’ จำได้เลยว่าคำพูดนี้คือคำพูดของเพื่อนพี่ปายที่พูดตอนที่เขาหายไปในวันที่เจนพาฉันมากินเหล้ากับพวกเขาครั้งแรก สงสัยเมาแล้วชอบเงี่ยนจริง ๆ“แล้วก็ยังจะให้หนูนอนด้วยนะ”“ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเหอะ แต่พอกินเบียร์เสร็จมันก็แข็งขึ้นมา” เขาพูดยิ้ม ๆ ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด “แล้วอยู่ดี ๆ ก็มีคนมาสะกิด มันก็ติดเลยสิ”“ที่สะกิดก็เพราะขอนอนด้วยต่างหาก ไม่ได้สะกิดเพราะอยากมีอะไรกันกับพี่สักหน่อย”“แต่ก็ไม่ปฏิเสธนี่ว่า แถมขอขึ้นเองอีก” ได้ยินแบบนั้นก็พลิกตัวหนีทันที ตอนแรกก็ไม่อายหรอก แต่พอโดนย้ำก็เริ่มจะเขินแล้วเนี่ย“หนูนอนแล้วนะ อย่ามากวน”“ไอ้เฉิ่มเอ้ย” รับรู้ถึงมือหนัก ๆ วางลงที่หัวเหมือนมันเขี้ยว แต่ฉันก็ไม่ได้ตอบรับอะไร เพียงแค่ถอดแว่นตาออกแล้วส่งไปให้เขา ซึ่งพี่ปายก็รับไปวางไว้ให้ หลังจากนั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลยเพราะเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วเรียบร้อยช่วงเย็น…“เพิ่งกลับมาเหรอ” ฉันที่นั่งดูหนังอยู่ในห้องนั่งเล่นเอ่ยทักเจนที่มีสภาพไม่ต่างกันกับฉัน สภาพที่ว่าก็คือ