All Chapters of เฉิ่มนักรักซะเลย: Chapter 1 - Chapter 10

“ส่วนนั่นพี่ได๋” เหมือนเจนจะลืมแนะนำตัวพี่ผู้หญิงคนหนึ่งก็เลยพูดขึ้นอีกครั้ง ฉันก็เลยยกมือไหว้เธอ แค่นั้นก็ได้เห็นมือเล็ก ๆ กวักมือเรียกให้ไปนั่งร่วมวง“เอาเหล้าหรือเบียร์” พี่ได๋เปิดปากถามเมื่อพวกเรานั่งลงข้างเธอแล้ว ซึ่งลหน้าของพี่เขาก็แดงไปแล้วด้วย “หรือกินเปปซี่?”“เปปซี่บ้าบออะไร มาวันเกิดเฮียทั้งที ต้องกินเหล้าเท่านั้น” เฮียปรากพูดขึ้น“เอาเหล้าก็ได้ค่ะ” ฉันเอ่ยปากแล้วหันไปหาเจน “กลับดึกไหม”“ปกติแล้วไม่ได้กลับนะ นอนเมาเหมือนหมาข้างพี่ได๋ทุกครั้ง” เจนพูดยิ้ม ๆ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงนั่นแหละ เพราะเจนชอบหายออกไปจากห้องตอนกลางคืนบ่อย ๆ กลับมาอีกทีก็ตอนเช้า ซึ่งเธอก็บอกว่าไปเมามานี่แหละ“เพื่อนกินได้จริง ๆ เหรอวะเจน” คนที่หน้าดูเหมือนเป็นมิตรที่สุดเอ่ยขึ้น ‘พี่ปาย’ พยักพเยิดหน้ามาทางฉันสลับกับแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของพี่ได๋“ทำไมจะกินไม่ได้อะ” เจนถามกลับ“เพื่อนเหมือนเด็กเรียน” พี่ปายมองฉันยิ้ม ๆ ตาคมจ้องหน้ากันนิ่ง ซึ่งฉันก็จ้องหน้าเขากลับเหมือนกัน จ้องสี่ตาเลยด้วย“เด็กเรียนอะไร พี่ปายยังไม่เห็นไอ้ตุ๋นแต่งตัว อยากจะบอกว่ายังงี้เลย” ว่าแล้วก็ยกนิ้วโป้งขึ้นเพื่อตอกย้ำคำว่า ‘ยังงี้เล

“พี่จะไปไหนเหรอ” ฉันถามพี่ปายบ้าง ไม่คิดจะเล่นตัวให้เสียเวลา“กลับบ้าน”“หนูจะไปห้างฯ งั้นแยกกันตรงนี้นะ ลาค่า” ไม่ลืมที่จะไหว้ลาอย่างสวยงาม“เดี๋ยวไปส่ง จะรีบไปไหนวะ” แต่ก็ไปไหนไม่ได้อยู่ดี พี่ปายเดินมาดักหน้าฉันไว้เหมือนเดิม ส่วนพี่ผู้หญิงก็มองฉันสลับกับเขายิ้ม ๆ“ไปเถอะ เดี๋ยวมันจะค่ำก่อน เจอกันพรุ่งนี้นะคะ” ว่าจบก็หอมแก้มพี่ปายฟอดใหญ่ท่ามกลางสี่ตาของฉันที่กำลังมองเขาสองคน และเมื่อหอมเสร็จร่างอรชรก็หายเข้าไปในห้องของเธอทันที“พี่ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่ปายเหรอ” ฉันถามขึ้นเมื่อเราเดินออกมาไกลแล้ว จะว่าไปเธอก็หน้าคุ้น ๆ เหมือนกันนะ เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อน คลับคล้ายคลับคลาแต่ก็จำไม่ได้“ไม่เหมือนก็เหมือนนั่นแหละ”“แล้วทำไมแฟนพี่ปายใจกว้างจัง ยอมให้พี่ปายไปส่งผู้หญิงด้วย” ถือว่าใจกว้างมากเลยนะ เพราะถ้าเป็นฉันก็คงไม่ยอมให้ทำอะไรแบบนี้หรอก“ไม่รู้ว่ะ ไม่ได้ถามเหมือนกัน” พี่ปายพูดขึ้นเป็นจังหวะที่ผู้ชายอีกคนเดินสวนออกมาจากลิฟต์พอดี “แล้วจะไปห้างฯ ไหน จะได้ไปส่งถูก”“จะไปส่งจริง ๆ เหรอ หนูเกรงใจอะ” เงยหน้ามองพี่ปายตาแป๋ว เพียงเท่านั้นเขาก็เคาะนิ้วลงบนแว่นตาของฉันจนได้ยินเสียงนิ้วกระทบก

ด้วยความที่สลัดเรื่องแฟนพี่ปายทิ้งไปไม่ได้ มันก็เลยเป็นเหตุกวนใจทำให้ฉันไม่สามารถพิมพ์นิยายได้เลย เขียนแล้วก็ลบหลายรอบมาก ทำแบบนี้มาจะครึ่งชั่วโมงแล้ว“เห้อ…” ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างอ่อนแรง ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่ทำไมถึงรู้สึกไม่ดีก็ไม่รู้ สงสารพี่ปายอะและฉันก็ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเพราะไม่สามารถเขียนนิยายต่อได้ กดเข้าไปในไอจีแล้วกดไปที่ไอจีของพี่ปาย ที่รู้จักชื่อไอจีเขาก็เพราะเข้าไปดูคนที่เจนติดตามนั่นแหละ ก็เลยเห็น“เอ้าฉิบหาย มือลั่นไปไลก์ให้เขาอีก” ว่าแล้วก็เลื่อนมือดูรูปพี่ปายไปเรื่อย ๆ ไม่คิดที่จะอันไลก์เพราะยังไงก็กดไปแล้ว เดี๋ยวมันจะมีพิรุธถ้าฉันทำแบบนั้นP.19xx: ส่อง?(P.19xx ติดตามคุณ)P.19xx: ฟอลกลับด้วยเฉิ่มแล้วฉันก็ต้องกลอกตามองบนทันทีเมื่ออ่านการแจ้งเตือนประโยคสุดท้ายจบ แต่ก็ยอมกดติดตามกลับก่อนที่จะเข้าไปตอบแชท[ส่องแต่มือลั่น] บอกเขาไปตรง ๆ เพราะไม่ได้รู้สึกตกใจหรือตื่นเต้นอะไรที่พี่ปายรู้ว่าฉันส่องไอจีเขาP.19xx: มีแบบนี้ด้วยเหรอวะ ยอมรับตรง ๆ สมกับเป็นไอ้เฉิ่มจริง ๆ“ไม่ได้เฉิ่มสักหน่อย ถ้าหนูแต่งตัวขึ้นมาอย่ามาตกหลุมรักก็แล้วกัน”[ไม่คุยด้วยละ หนูจะทำ

“ว้าว น้องไข่ตุ๋นไม่ได้เฉิ่มเหมือนที่มึงเรียกนะไอ้ปาย” พี่ตั้มพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าอกของฉันอย่างเปิดเผย ฉันที่กำลังจะเอาเสื้อแขนยาวขึ้นมาปิดก็มีเสื้อยีนเย็น ๆ พาดลงมาซะก่อน“ถ้ามึงยังพูดเหี้ย ๆ แบบนี้ก็กลับบ้านมึงไป ไม่งั้นก็แยกโต๊ะ” พี่ปายพูดขึ้นเสียงเข้ม ใช้สายตาคมกริบมองสองคนนั้นเหมือนพร้อมที่จะลุกทุกเมื่อ ส่วนมือก็กระชับเสื้อที่พาดอยู่บนตัวฉันแน่น “ใส่เสื้อพี่”เพราะได้ยินเสียงเข้ม ๆ บวกกับชุดมันรัดนมจนเห็นเป็นเต้ากลมก็เลยยอมใส่เสื้อยีนของพี่ปายแต่โดยดี ที่เลือกใส่ของเขาก็เพราะมันไม่ค่อยร้อน ถ้าใส่ของตัวเองก็เตรียมเหงื่อแตกได้เลย“กูว่าพวกมึงแยกกันก่อนที่มันจะเละดีกว่า” พี่เดย์เอ่ยปากขึ้นอีกคน มองหน้าพี่ปายสลับกับสองคนนั้นด้วยสายตานิ่ง ๆ“พวกกูไปก็ได้ แค่พูดนิดพูดหน่อยทำเป็นโมโห” พี่โอพูดด้วยสีหน้าและท่าทางที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร แล้วย้ายสายตามามองฉันบ้าง “แล้วเจอกันใหม่นะน้องไข่ตุ๋น”ว่าจบก็เดินออกไปทันที ตอนนี้ทั้งโต๊ะก็เลยเหลือแค่กลุ่มแก๊งเดิมที่เคยเจอวันนั้น ที่จริงหน้าพวกเขาโหดเถื่อนมากเลยนะ แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นสุภาพบุรุษได้“เอ้า ๆ แดกต่อ” พี่คินพูดดึงบรรยากาศที่อึมครึมกลั

“เอ้าบ็อกเซอร์ใส่ได้ไหม ไม่เหม็นหรอกซักอย่างดี” เขายื่นกางเกงบ็อกเซอร์กับเสื้อยืดสีดำตัวใหญ่มาให้ฉัน“จริงเปล่า ไม่ใช่ใส่ไปแล้วเหม็นเปรี้ยวนะ” เพื่อพิสูจน์กลิ่นก็เลยหยิบบ็อกเซอร์ขึ้นมาดม “อือ ไม่เหม็นจริงด้วย”“ฮัมนะ ไม่ใช่ส้มผัก” เขาทำหน้าเอือมระอาส่งมาให้กัน“รู้จักส้มผักด้วยเหรอ” ฉันเอียงหน้าถาม “แล้วย้ำจังฮัมอะไรเนี่ย หนูเป็นผู้หญิงนะ”“ผู้หญิงเฉิ่ม ยัยเด็กลามก!”“ไม่คุยด้วยละ ไปอาบน้ำดีกว่า” ว่าจบก็ลุกออกจากที่นอนเพราะกลัวว่าเขาจะยกเรื่องเก่า ๆ มาพูด แต่เมื่อคิดอะไรได้ก็หันไปถามเขาต่อ “เจนล่ะ?”“อยู่ห้องไอ้ปราก”ไอ้ปราก?“เฮียเป็นพี่ชายพี่ปายเหรอ” ว่าไปแล้วหน้าก็แอบคล้ายกันอยู่นะ หล่อทั้งพี่ทั้งน้องจริง ๆ“อือ”“แล้วแปรงสีฟันมีไหม ขอยืมหน่อย” ฉันเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากคุยเรื่องส่วนตัวของเขา และไม่ได้แปลกใจที่เฮียเอาไอ้เจนไปนอนด้วยเพราะวันนั้นก็ฟัดเหวี่ยงอื้ออ้ากันตั้งนาน นอนด้วยกันแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก“อยู่ในห้องน้ำแกะใช้ได้เลย” ได้ยินแบบนั้นก็เข้าไปชำระร่างกายโดยที่ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับพี่ปายอีก ตรวจเช็กสภาพตัวเองดูในกระจกก็ไม่มีตรงไหนบุบสลาย ไม่มีรอยขีดข่วน สภาพดีทุกอย่างก็เลย