All Chapters of เฉิ่มนักรักซะเลย: Chapter 61 - Chapter 70

“ก็มีนะ ส่วนมากที่คณะจัดอะไรแบบนี้ก็เพื่อจะให้นักศึกษาขายงานทางอ้อมนี่แหละ” พี่ได๋เป็นคนเปิดปากอธิบาย ได้ยินแบบนั้นก็เข้าไปกระแซะพี่ปายทันที“งั้นถ้ามีใครมาซื้อพี่ขายไปเลยนะ จะได้รวย ๆ”“ใครจะมาซื้อ?” คิ้วเข้มยกขึ้นเหมือนจะหยอกก็ไม่ใช่ เหมือนจะแกล้งก็ไม่เชิง “เฉิ่ม ๆ แบบนี้ใครจะซื้อวะ”“เชอะ! ถ้าเกิดวันไหนหนูสวยขึ้นมา อย่ามาหึงหวงก็แล้วกัน” เชิดหน้าขึ้นอีกครั้ง “ถ้ามีผู้ชายมาตามจีบก็อย่าอารมณ์เสียด้วย”“อารมณ์เสียทำไม กระทืบเลยดีกว่า” น้ำเสียงนิ่ง ๆ กับสีหน้านิ่ง ๆ ทำให้ขนกายฉันลุกซู่ คำพูดของเจนวิ่งเข้ามาในหัวทันที ‘กระทืบจนกระดูกแตก’ คิดว่าที่พี่ปายพูดเมื่อกี้ทำจริงแน่นอน“หน้าน้องเสียแล้วไอ้สัส” พี่ได๋ทุบแขนพี่ปายเบา ๆ แค่นั้นก็เรียกรอยยิ้มของพี่ปายได้“แค่พูดเล่นเอง ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น” มือหนาจับหัวฉันโยกไปมา “ไหนบอกว่าไม่กลัวพี่ไง”“ไม่ได้กลัว แค่สงสารคนที่โดนกระทืบ” ใครจะอยากให้คนอื่นมาเจ็บตัวเพราะตัวเอง รู้สึกผิดตายถ้าเป็นแบบนั้น“ไม่ได้กระทืบใครหรอก เพราะคงไม่มีใครเข้ามาจีบ” คำพูดของพี่ปายทำให้ฉันหันไปมองตาขวางอีกครั้ง“เห็นแบบนี้หนูก็สวยนะ แค่ไม่แต่งตัวเฉย ๆ หรอก” ว่าจบก็สะบ

“หนูก็เป็นไอ้เฉิ่มของพี่ปายตลอดนะ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่” เมื่อก่อนไม่ค่อยชอบใจที่โดนทักว่า ‘เฉิ่ม’ แต่ทุกวันนี้ชอบแล้ว มันเหมือนเป็นฉายาที่พี่ปายต้องเรียกแทนตัวฉัน ถ้าครั้งไหนที่เขาเรียกฉันว่า ‘ไข่ตุ๋น’ มันทำให้รู้สึกใจแป้วยังไงก็ไม่รู้ชอบที่เขาเรียกว่า ‘เฉิ่ม’ แบบนี้หลังจากที่ยืนคุยกันสักพักพี่ปายก็ไปแต่งตัว แต่ก็เป็นการแต่งตัวที่หน้ายุ่งมาก หัวคิ้วขมวดแล้วขมวดอีก หน้าก็เข้มไม่ไหว จนกระทั่งออกจากบ้านมาถึงมหา'ลัยแล้วก็ยังไม่หายเข้มเลย ที่จริงฉันมีเรียนสายแต่มาก่อนเพราะจะได้มาพร้อมกันเลย ถ้าพี่ปายเข้าเรียนก็ว่าจะไปหมกตัวที่ห้องสมุดของคณะ“ตอนเย็นมาหาพี่ที่คณะโอเคไหม” เขาพูดขึ้นเมื่อรถจอดสนิทที่หน้าคณะมนุษย์ฯ ตาคมกวาดมองทั่วใบหน้าก่อนที่จะบ่นพึมพำอย่างอ่อนใจ “เฉิ่มเอ๊ย”“จุ๊บไหม” เพราะไม่อยากให้เขาหงุดหงิดก็เลยถามขึ้นพร้อมกับทำปากจุ๊บ ๆ “เมื่อเช้ายังไม่ได้จุ๊บ”“อยากจุ๊บก็มาจุ๊บเอง”“จุ๊บเองก็ได้ ไม่เห็นกลัว” สิ้นเสียงก็ดึงพี่ปายมาจุ๊บเบา ๆ แต่คนเจ้าเล่ห์ก็คว้าท้ายทอยฉันเอาไว้แล้วกดปากลงมา เรียวลิ้นสอดเข้ามาอย่างรู้งาน กระหวัดเกี่ยวดึงลิ้นเล็กของฉันไว้แน่น ดึงคลึงจนลิ้นของเราพัวพันเข้าก

ไม่รู้หรอกว่าพี่ปายฟังออกหรือเปล่า แต่ก็อยากร้องให้ฟัง ‘มักอ้ายหลายเด้อ’ มันเป็นชื่อเพลงนั่นแหละ แต่ก็อยากบอก ‘รัก’ เขาทางอ้อม“ร้องท่อนละนิดเหรอเฉิ่ม” พี่ปายหันมาถามยิ้ม ๆ คงจะอารมณ์ดีนั่นแหละที่มีเด็กร้องเพลงจีบขนาดนี้“ช่าย เดี๋ยวเพลงอื่นไม่ได้ร้อง”“ไม่ต้องร้องแล้ว เดี๋ยวลมเข้าท้อง”“เกี่ยวอะไร?”“ไม่เกี่ยวหรอก กลัวว่าจะอดกดเด็กในรถไม่ได้มากกว่า ก็เลยต้องหยุดไว้” ในที่สุดเขาก็เฉลยความในใจออกมา“อะไรอะ หนูแค่ร้องเพลงจีบก็มีอารมณ์เหรอ” จะหื่นเกินไปแล้ว“มีดิ เวลามันเขี้ยวมาก ๆ มันจะแข็ง” พี่ปายทำหน้านิ่ง ๆ ยืนยันว่ามันคือเรื่องจริง เขาเหลือบตามองนิดหน่อยก็วางมือลงที่ท่อนขาที่โผล่พ้นกระโปรงออกมาแล้วลูบไล้แผ่วเบา“อยากเอาคาชุดบ้างว่ะ คงจะเงี่ยนหน้าดู”“ไม่เอาอะ เดี๋ยวกระโปรงหนูขาด เสื้ออีก พี่กระชากกระดุมหลุดแน่” ตอนเข้าอารมณ์นั้น เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ที่ไหน แถมยังตะบี้ตะบันจ้วงแทงฉันอีกต่างหาก“ขาดก็ซื้อใหม่”“รวยจ้า” พูดแซะแค่นั้นก็ต้องหุบปากเมื่อพี่ปายพาเข้ามาในสนามแข่งแล้ว กวาดตามองรอบ ๆ อย่างสนใจ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเฮียกาลจะเป็นคนที่เก่งอะไรแบบนี้ ทั้งร้านอาหารทั้งสนามแข่ง ไม่รว

“พี่เล่นอะไร” พี่กายพาฉันเดินเข้าไปหาพี่ปายที่ยืนสูบบุหรี่สบายใจอยู่ที่หน้ารถของตัวเองเมื่อแข่งเสร็จ ใบหน้าหล่อเหลาที่ฉันชอบมองแสยะยิ้มร้ายกาจออกมาเหมือนตัวโกงในหนัง เห็นแล้วก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้“ตั้งหน้าตั้งตาแข่งจะไปสนุกอะไร”“เห็นใจเมียบ้างไหม ลุ้นจนจะช็อกอยู่แล้ว” พี่กายยังพูดต่อ ไม่เท่านั้นยังหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก ยอมจริง ๆ รุ่นพี่กับรุ่นน้อง นิสัยเหมือนกันไม่มีผิด“กลัวผัวจนเหรอเฉิ่ม”“กลัวเสียหน้าต่างหาก” แม้พี่ปายจะไม่ได้แสดงท่าทีว่ามั่นใจอะไรนักหนา แต่ก็ไม่อยากให้เขาเสียหน้าอยู่ดี ไม่อยากให้ใครมาเยาะเย้ยให้เขาอาย“แล้วพี่โอไปไหนแล้ว” ผู้ชายตาตี๋มองไปรอบทิศทางก็อดที่จะมองตามไม่ได้ ซึ่งก็ไม่เห็นพี่โอจริง ๆ เห็นแต่รถของเขาที่จอดทิ้งไว้ข้างรถพี่ปาย“ไปแล้วมั้ง”“เคลียร์แล้ว?”“อือ” เขาพยักหน้าหงึกหงักแล้วหันหน้าไปมองพี่กาย “ประกาศขายให้กูที จะเอาเงินไปเลี้ยงเด็กเฉิ่ม”“หลงเมีย” ถ้ามองไม่ผิดเห็นพี่กายเบะปากด้วยนะ แต่ก็กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม “จะให้ขายกี่บาท”“อยากได้กี่บาทเฉิ่ม” พี่ปายหันมามองหน้าฉัน แต่ปากก็ยังดูดบุหรี่เข้าปอดเหมือนเดิม“ให้หนูตัดสินใจเหร

“เธอรู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่” เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังออกมาจากคนที่นั่งอยู่ต่อหน้า “เธอคิดว่าผู้ชายที่เธอนอนกอดทุกคืนเป็นคนดีเหรอ เธอยังจะนอนกอดผู้ชายแบบนี้ลงเหรอ เขาก็ไม่ต่างอะไรจากฆาตกร”แม้ใจจะร่ำร้องว่าพี่ปายไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ก็เถียงไม่ออกอยู่ดี ใจนึงอยากจะเชื่อว่าเขาไม่ได้ทำ อีกใจก็เชื่อเต็มร้อยเพราะรู้จักนิสัยของพี่ปายดี“นอกจากจะส่งคนมาข่มขืนฉันแล้ว ยังบังคับไม่ให้แจ้งความและบังคับไม่ให้บอกใคร แถมยังให้ฉันดรอปเรียนอีกต่างหาก ถ้าฉันไม่ทำตามก็จะเอาคลิปนี้ไปขาย แล้วไง ฉันทำตาม แต่เขาก็ปล่อยคลิปอยู่ดี” น้ำเสียงเธอสั่นขึ้นอย่างชัดเจน“พี่ปายจะทำแบบนั้นทำไม” ฉันถามเสียงสั่นไม่ต่างกัน อยู่ดี ๆ ก็กลัวพี่ปายขึ้นมา แต่ก็พยายามไม่เชื่อสิ่งที่พี่ครีมพูด พยายามดึงตัวเองไว้เพราะพี่ปายดีกับฉันมาตลอด“ฉันกับปายเคยมีสัมพันธ์ลับ ๆ กัน หลังจากนั้นปายก็ไปคบกับเพื่อนฉันแทน คงกลัวว่าฉันจะเอาเรื่องนี้มาบอกเธอล่ะมั้ง ก็เลยทำแบบนี้ อีกอย่างก็คงจะเป็นเรื่องที่ฉันหาเรื่องเธอที่ค่ายจิตอาสา ก็เลยแค้นใจแทนเธอ”“ถ้าพี่ปายทำแบบนั้นจริง ทำไมพี่ไม่แจ้งตำรวจล่ะ” แต่ฉันก็ยังคงอยู่ข้างเขาอยู่ดี แม้จะกลัวไปแล้วก็ตา