All Chapters of ดาวดามใจ: Chapter 71 - Chapter 80

ตอนที่ติณเข้ามาในห้องที่เขาเปิดไว้บนชั้นวีไอพี หญิงสาวที่เขาพามาเก็บเอาไว้ก็ตื่นขึ้นแล้ว เพียงแต่เธอกำลังงัวเงีย เลยลุกขึ้นมาแบบสะลึมสะลือ สายตาของชายหนุ่มอ่อนแสงลงมาทันที เขาคิดถึงภาพที่มีเธอตื่นนอนขึ้นมาทำตาแป๋วแบบนี้ทุกวัน ๆ ชีวิตเขาคงหลงเมียจนโงหัวไม่ขึ้น“ทำไมตื่น ตกใจเสียงประตูเหรอ” ร่างสูงใหญ่ทรุดลงบนเตียง จับผมที่ปกใบหน้าอ่อนใสทัดหลังใบหูอย่างอ่อนโยนและเป็นธรรมชาติ แบบที่เขาเคยทำมานับครั้งไม่ถ้วนและไม่เคยเบื่อที่จะทำ“หิวจัง” อาจจะเพราะยังไม่ตื่นเต็มตาดี กำแพงที่ดาวนิลตั้งไว้ในยามปกติจึงลดระดับลงมาด้วย ถึงขนาดแนบหน้ากับฝ่ามือ มองเขาตาใส“สั่งขึ้นมากินแล้วกัน” ติณกำลังจะหยิบโทรศัพท์เพื่อต่อสายไปยังรูมเซอร์วิส แต่ดาวนิลรีบจับมือเขาไว้และส่ายหน้าช้า ๆ เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่ามาอยู่กับเขาบนนี้“อยากกลับอพาร์ตเมนต์” เป็นเวลาที่ดึกพอสมควรแล้ว และพรุ่งนี้ดาวนิลก็ได้วันหยุด หญิงสาวมีแพลนที่จะทำอะไรหลาย ๆ อย่าง หากวันนี้ค้างที่โรงแรม พรุ่งนี้ซึ่งเป็นตอนกลางวันและมีคนพลุกพล่านมากกว่าจะยิ่งเป็นจุดสนใจ“ก็ได้ ตามใจทุกอย่าง” เขาเข้าใจหญิงสาวดี จึงหยิบโทรศัพท์มาโทรหาบอดี้การ์ดมือขวาคนสำคัญให้

นิ้วยาวเรียวแต่เป็นข้อเล็กน้อยตามลักษณะของนิ้วผู้ชายเลื่อนดูรูปถ่ายที่เขาเซฟไว้จากบรรดานักข่าวและเพื่อน ๆ ที่ส่งเข้ามาถามไถ่ เขาเห็นภาพชายหนุ่มอายุสามสิบกว่าที่เคยหน้าตานิ่งเฉยยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกาย ขนาดที่มองจากช่วงเวลานี้ยังสัมผัสได้ถึงความอิ่มเอมบางอย่างที่แผ่ซ่านออกมา ติณไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าผู้ชายในภาพคือตัวเขาเองคราวนี้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ถ่างรูปให้ขยายออกเพื่อจ้องหน้าของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขน ติณทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจเพราะเธอซุกหน้าลงไปจนแทบมองเห็นไม่ชัด กระนั้นผมยาวสลวยที่ทิ้งตัวลงมาเคลียร์ต้นแขนของเขา รวมถึงผิวขาวอมชมพูและเรือนร่างบอบบางก็ทำให้ติณตาปรอยชายหนุ่มใช้เท้ากดปิดพัดลมตัวโตที่ซื้อมาใช้ อเนจอนาถที่ตัวเองต้องมาแอบนอนอยู่ข้างห้องของหญิงสาวที่ตัวเขาเคยเป็นเจ้าของ ดาวนิลไม่ยอมกลับไปอยู่ด้วยกันเขาก็จนใจ จะบังคับก็กลัวจะยิ่งเตลิดหรือบาดหมางใจกันเปล่า ๆ สุดท้ายก็ทำได้แค่มาเฝ้าอยู่ข้างห้อง นอนเหงื่อท่วม ตะกายฝาเพียงลำพังเด็กดาวนิลก็เข้าใจเลือกอพาร์ตเมนต์ซะเหลือเกิน งกจนเลือกแบบที่ไม่มีแม้แต่แอร์ให้ใช้ ความจริงเอกสิทธิ์แนะนำให้เขาติดแอร์แล้วอ้างว่าเป็นบริการเสริม แต่ดา

ดาวนิลร้องไห้จนหลับไป พอได้ยินเสียงเรียกจากโทรศัพท์ซ้ำ ๆ ก็เอื้อมมือคว้ามาดูหน้าจอแม่…เกือบสองเดือนแล้วที่รักร้อยหายไป ปกติมารดามักจะมีเรื่องเงินเรื่องทองมากวนใจเสมอ ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เธอดื้อไม่ยอมขัดดอกแทนใครอีก รักร้อยก็ตัดแม่ตัดลูกชนิดไม่ยอมรับโทรศัพท์จนกระทั่งเป็นฝ่ายติดต่อมาเองในวันนี้ หญิงสาวจึงรีบกดรับทันทีเพราะความเป็นห่วง“ดาว ช่วยแม่ด้วย” หญิงสาวตกใจกับเสียงสะอึกสะอื้นหวาดกลัวของมารดา แต่ในขณะเดียวกันก็ระแวดระวังตัวเป็นพิเศษ ความสัมพันธ์ที่รักแต่ไม่อาจไว้เนื้อเชื่อใจช่างเจ็บปวด แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมา ความใจอ่อนของเธอกับรักร้อยมักจะทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงเรื่อย ๆ ผิดแต่ตอนนี้เธอไม่ใช่แค่ตัวคนเดียวแล้ว เธอมีลูกในท้องที่ต้องปกป้อง นอกเหนือจากเป็นลูกกตัญญู ดาวนิลก็อยากเป็นแม่ที่เข้มแข็งเช่นเดียวกัน“เกิดอะไรขึ้นกับแม่คะ” หญิงสาวถามมารดาเสียงอ่อน“เสี่ยกำชัยมันยึดบ้านแม่ไปแล้ว มันทำร้ายแม่ ตอนนี้ดาวอยู่ไหน แม่ขอหลบไปอยู่กับลูกสักพักก่อนได้ไหม”“แล้วพี่เดือนล่ะคะ”“เดือนโดนเสี่ยกำชัยพาตัวไปเร่ขายให้เพื่อน ๆ มัน แม่จนปัญญาแล้วดาว ลูกช่วยแม่ด้วยเถอะนะ” รักร้อยขอร้องเสียงสั่นสะอึกส

แล้วก็เป็นเอกสิทธิ์ที่มาเก็บกวาดและปิดข่าว ในขณะที่เจ้านายของเขากำลังโอบประคองดาวนิลที่อยู่ในการตกใจขึ้นไปพักที่ห้องของเธอก่อน รอจนดาวนิลหลับไปแล้ว ติณจึงมาสะสางกับเดือนพราวและรักร้อยที่ถูกลูกน้องของเอกสิทธิ์คุมตัวไว้บนรถแวนฟิล์มดำที่จอดรออยู่ติณเปิดประตูขึ้นไปนั่งตรงข้ามกับสองแม่ลูกใจทมิฬ...“อยากตายแบบไหน” ชายหนุ่มถามเสียงนุ่มนวล ขัดกับการขึ้นลำปืนและสายตาอำมหิต ที่ผ่านมาเขาคงใจดีและปล่อยปละจนทำให้ผู้หญิงสองคนนี้คิดว่าเขาไม่เอาจริง ถึงได้มาสร้างเรื่องรนหาที่ตายต่อหน้าเขาไม่จบไม่สิ้น“ไม่ค่ะ ปล่อยเดือนไปเถอะนะคะ เดือนโดนบังคับ เดือนไม่ตั้งใจ”“ใช่ ๆ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันเป็นแม่นังดาวนะ”“รู้ตัวว่าเป็นแม่ของดาวเหรอคุณรักร้อย” ติณจ่อกระบอกปืนไปที่หน้าผากของแม่ยายอย่างไร้ความยำเกรง รักร้อยเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้ค่ากว่าขยะ ข้อดีอย่างเดียวของผู้หญิงคนนี้คือให้กำเนิดผู้หญิงที่วิเศษสุดให้กับเขาอย่างดาวนิล“อย่านะ ถ้าคุณฆ่าฉัน นังดาวรู้ คงไม่มีทางให้อภัยคุณแน่” รักร้อยน้ำหูน้ำตาไหล แต่ก็ยกเอาคนที่มีอิทธิพลต่อชายหนุ่มที่สุดมาอ้าง เธอรู้แล้วว่าติณคงไม่ได้เห็นดาวนิลเป็นแค่นางบำเรออย่างที่เธอและลูกส

ที่ควรอยู่ของติณกับที่ควรอยู่ตุลยาตีความแตกต่างกัน เพราะทันทีที่หลานชายหิ้วกระเป๋าและจูงหญิงสาวที่เคยเป็นข่าวหราเข้ามาในบ้าน ผู้เป็นป้าก็คิ้วกระตุก สอบสวนทวนความเรื่องราว ตุลยายิ่งอยากเอาเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก วีรกรรมล่าสุดที่หลานชายและหญิงสาวผู้นี้ก่อ อาจนำความสูญเสียที่ร้ายแรงตามมาไม่หยุดหย่อนเกินกว่าใครจะคาดเดา“แกว่าไงนะ ยิงลูกชายคุณหญิงสุพัตราเกือบตายเพราะยายเด็กนี่ โอ๊ย...แล้วนี่ยังมาบอกว่าเป็นน้องสาวนังหยำฉ่าเดือนพราวอีก มิน่า เชื้อไม่ทิ้งแถว นิสัยถึงได้เหมือนกันแบบนี้” ตุลยาเต้นผาง ๆ ผุดลุกเดินวนเวียน สุดท้ายก็หันมาเล่นงานหลานชายและสะใภ้ภาคบังคับที่นั่งหน้าถอดสี“ป้าครับ ดาวคือดาว เขาเป็นเด็กดี”“เด็กดีอะไรจะมานอนกับคนอื่นง่าย ๆ แล้วที่ท้อง มันจะจับแกหรือเปล่า”“ใครจะจับใครก็ไม่รู้” คุณย่าอย่างต้องตาขัดขึ้น อดทนฟังเสียงบ่นไร้สาระของลูกสาวนานพอดู แถมยังขยิบตาให้กับหลานชายจอมเจ้าเล่ห์ที่กลั้นยิ้มจนตาพราว “ไหนติณตอบย่า ใครจับใคร เราน่ะตั้งใจจับหนูดาวล่ะสิ”“คุณแม่ นี่ใจคอจะยอมรับเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้ได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอคะ”“อ้าว! หรือแกจะแยกผัวแยกเมีย แยกพ่อแม่ลูก นั่นเรีย