All Chapters of ดาวดามใจ: Chapter 81 - Chapter 90

รุ่งเช้าดาวนิลก็พบกับหญิงสาวที่พร้อมจะออดอ้อนอย่างที่ติณต้องการกำลังนั่งกินอาหารอยู่กับตุลยาสีหน้าของปลายฉัตรไม่แจ่มใส ดาวนิลเองก็ไม่อยู่ในจุดที่จะปลอบใจหรือให้กำลังใจใครทั้งนั้น ผู้หญิงที่เป็นว่าที่ภรรยาของผู้ชายที่ลูกของเขาอยู่ในท้องเธอ มันเป็นความสัมพันธ์ที่กระอักกระอ่วน และเชื่อว่าคนที่อึดอัดก็ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว ดูจากสายตาตุลยา ดาวนิลยิ่งรู้สึกผิด ตนเองไม่ควรลงมาสร้างปัญหาเพิ่มอีกหลายวันที่เธออยู่ในบ้านตระการเกียรติ นอกจากย่าของติณที่ดูอ่อนโยนกับเธอตั้งแต่ตอนแรกเริ่ม ดาวนิลยังค้นพบว่าตุลยาเองก็ไม่ใช่คนโหดร้าย เพียงแต่เธอเป็นคนเจ้าระเบียบและคาดหวังความสมบูรณ์แบบ ถึงตุลยาจะไม่ได้ชอบเธอ แต่ป้าของติณก็ยังมีเมตตามากพอจะแวะเวียนมาดูแลเธออยู่ตลอด แม้การดูแลจะเป็นสไตล์ที่ติไปบ่นไปก็เถอะ สังเกตจากวันที่เธอมีเลือดออก ก็ได้ตุลยานั่นแหละคอยเป็นตัวหลักในการเรียกสติของพ่อและแม่มือใหม่คนปากร้ายแต่ใจดีแบบนี้ต้องมารับหน้ากับหญิงสาวที่ตนเองให้ความหวังไว้เต็มที่ มีหรือตุลยาจะไม่รู้สึกผิด…ขาที่ลงบันไดแล้วเตรียมหมุนขึ้นไปด้านบน เธอไม่ควรโผล่หน้าไปเป็นหนามตำใจให้กับปลายฉัตรอีก เธออยากจะบอกหญิงสาวไ

ไพลินเป็นห่วงลูกชายคนโต และไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ติณกระทำการครั้งนี้อย่างบ้าบิ่น เขารวบซื้อหุ้นจากรายย่อยที่อยากจะเทขายอยู่แล้วเพราะโรงแรมในเครือเฮฟเว่นกรุปไม่ได้ทำกำไร อีกทั้งได้พันธมิตรอย่างเปรมที่เข้ามาช่วยในการกว้านซื้อหน่วยลงทุนอื่น เมื่อรวมกับหุ้นเดิมที่ฝั่งของคุณไพลินมีจึงทำให้ผู้ถือหุ้นหลักที่เคยรักษาสมดุลระหว่างไพลินกับสุพัตราเอียงข้างทุ่มน้ำหนักไปที่ไพลินทันทีนอกจากนี้ติณยังให้ลูกน้องควบคุมศรัณย์ที่นอนเจ็บหนักหน้าเตียง เพื่อกดดันไม่ให้คุณหญิงสุพัตราตุกติกใด ๆ ได้อีก“ติณ คุณหญิงสุพัตราโกรธเรามากนะเรื่องศรัณย์” ไพลินสังหรณ์ว่าเรื่องราวจะไม่จบง่าย ๆ ในเมื่อเฮฟเว่นกรุปและศรัณย์คือชีวิตจิตใจของผู้หญิงคนนั้น“โกรธแล้วยังไง”“ระวังตัวเอาไว้บ้าง ฝ่ายนั้นเขาไม่ธรรมดาหรอกนะ”“คุณเป็นเมียน้อยสามีเขามายี่สิบกว่าปี เขายังปล่อยคุณมาได้เลย” ติณร้อนเป็นไฟ พอมาถูกขวางก็ไม่เหลือมารยาทหรือการรักษาน้ำใจกับมารดาอีก“นั่นเพราะเจ้าสัวจารึกยังอยู่ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันนะ ศรัณย์คือความหวังของเขา แต่ลูกเล่นงานศรัณย์ซะปางตาย แล้วยังคิดจะยึดโรงแรมเขาไปอีก แบบนี้เขาจะทำใจได้ยังไง”“งั้นก็เตรียมอกแตก

การชิงตำแหน่งประธานเฮฟเว่นกรุปจบลงด้วยเลือดถูกพาดหัวข่าวไปทุกสำนักดาวนิลกดรีโมทเพื่อปิดทีวีที่มีแต่การนำเสนอข่าวและการวิเคราะห์เจาะลึกในแง่มุมต่าง ๆ ที่ดูใส่สีตีไข่เกินจริงไปมาก ทั้งคุณหญิงสุพัตรา และคุณไพลินต่างถูกขุดคุ้ยประวัติและความแค้นเก่าใหม่มาตีแผ่ไม่หยุดหย่อนนอกจากคดีฆาตกรรมไพลินจนถึงแก่ความตาย การทุจริตอื่น ๆ ของสุพัตราที่ทำในชื่อของตนเองและภายใต้ชื่อของศรัณย์ต่างถูกนำมาเปิดเผยและเข้าสู่กระบวนการสืบสวนสอบสวนทันที ราวกับต้องการฝังกลบสองแม่ลูกคู่นี้ให้ไม่มีวันเงยหน้าขึ้นมาได้อีก ผู้อยู่เบื้องหลังการดำเนินการทั้งหมดคือตระกูลตระการเกียรติและเปรม ที่ช่วยกันสาวไส้เหยียบกระทืบซ้ำ แก้แค้นให้กับมารดาของติณดาวนิลรู้จากพินันท์ว่าวันนี้เป็นงานศพวันสุดท้ายของคุณไพลิน หญิงสาวอยากไปร่วมแสดงความเสียใจ แต่ร่างกายของเธอยังไม่สามารถเคลื่อนไหวออกจากโรงพยาบาลคุณย่าต้องตาและตุลยามาหาหญิงสาวทุกวัน เช่นเดียวกับมณทิราที่เดินทางมาพร้อมกับเอกสิทธิ์และมาอยู่เป็นเพื่อนเธอจนดึกดื่น พินันท์และเปรมมาเยี่ยมเธอในวันแรกที่เธอรู้สึกตัว แต่หลังจากนั้นพวกเขาคงวุ่นวายอยู่กับ พิธีศพและเรื่องราวทางกฎหมายคนเดีย

แขนแข็งแกร่งกำยำด้วยกล้ามเนื้อกอดอกตัวเองเพื่อคลายหนาว ลมทะเลพัดแรงในตอนกลางคืนหอบเอาน้ำค้างมาพร่างพรมให้ยิ่งสั่นเข้าไปอีกติณมองฟ้าสีดำสนิทอันเวิ้งว้างเหมือนชีวิตเขาหลังสูญเสียสิ่งสำคัญไปหมดทุกอย่าง ความสุขเดียวที่เหลืออยู่ตอนนี้คือการมองดาวดวงเล็ก ๆ บนฟากฟ้า แทนการคิดถึงดาวในดวงใจเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างทำให้ชายหนุ่มขยับตัวขึ้นยืนอย่างเงียบเชียบ เพราะอยากชื่นชมแสงดาวธรรมชาติจึงไม่ได้เปิดไฟเลยสักดวง อีกอย่างที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวที่ไม่เคยมีขโมยมาก่อนติณแนบตัวติดผนังรอคอยจังหวะที่เงาดำเข้าใกล้ประตู ล็อกคอแล้ว......แล้วหยุดนิ่งตัวแข็งทื่อ!กลิ่นหอมคล้ายดอกไม้สีขาวอ่อนที่คุ้นเคยลอยปะทะจมูก เรือนร่างที่เพียงสัมผัสก็จำได้ทุกสัดส่วน ติณใช้มืออีกข้างกดสวิสต์ไฟข้างแผงประตู ชายหนุ่มมองภาพสว่างไสวตรงหน้า ไม่กล้าละสายตาเพราะกลัวเธอจะเลือนหายไป“มาได้ไง” ชายหนุ่มพูดเสียงเบา รู้สึกราวกำลังอยู่ในฝันมากกว่า“มาทำงานค่ะ คุณพินันท์ให้มาดูระบบที่รีสอร์ต”“อ้อ...” เป็นครั้งแรกที่ติณอึกอัก ทำตัวไม่ถูก ความดีใจตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความวูบโหวง จนเกือบจะน้อยใจด้วยซ้ำ เธอมาทำงานให้กับน้องชายเขาซินะดาวนิ

ติณนั่งมองปู่เชยที่หัวเราะกับดาวนิลและพินันท์โดยไม่ใส่ใจหรือเหลือบแลนายน้อยคนโปรดอย่างเขา อาหารทะเลหลายอย่างที่วางอยู่เริ่มพร่องไปบ้าง แต่ครู่เดียวก็ถูกยกมาเติมราวกับไม่มีวันหมดดาวนิลเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งหน้าบูดบึ้ง ไม่พูดไม่จา แต่ก็ยังยอมมาด้วยกัน หญิงสาวอยากจะหยิกแก้มคนที่ฟอร์มจัดแล้วทุบอีกสักหลายปึก รู้ว่าเขาแอบมองเธออยู่ตลอด พอเธอจับได้ เขาก็สะบัดหน้าหนีไปทางอื่นเหมือนสาวน้อยแสนงอนไม่มีผิด“ปู่เชยขา ดาวอยากดื่มเหล้าน้ำผึ้ง”“ไม่ได้” คราวนี้คนที่ไม่พูดกับใคร ขวางขึ้นทันที“ปู่ขาดาวจะดื่ม คุณพินันท์ก็อยากลองด้วย ใช่ไหมคะ” หญิงสาวหาพวก พอพินันท์พยักหน้า เหล้าน้ำผึ้งโหลใหญ่ก็ยกมาวางทันที“มาครับพี่ติณ มาดื่มด้วยกัน” พินันท์ยกเหล้าจอกแรกให้พี่ชาย แล้วส่งอีกจอกให้หญิงสาว พอกระดกของตนเองลงคอ เหล้าแรงก็ร้อนวาบ รสชาติแบบนี้ ดีกรีแรงไม่กี่จอกก็หัวทิ่มชัวร์“พอแล้วนะ จำครั้งที่แล้วไม่ได้เหรอว่าดื่มเหล้านี่แล้วเป็นยังไง” ติณยึดจอกเหล้าเล็ก ๆ ที่ว่างเปล่าของหญิงสาวไว้ เพราะเธอก็เพิ่งกระดกลงไปในทีเดียว“ก็เมาไงคะ” หญิงสาวลอยหน้าตอบ นัยน์ตาพราว มีหรือว่าเธอจะจำไม่ได้ ยิ่งเห็นหน้าคร้ามดูดซับส