All Chapters of นางบำเรอ [5P]: Chapter 51 - Chapter 60

"อยากใช้ปากก่อนไหม""อึก...""หรือจะให้ฉันเล้าโลมให้ก่อนดี" ชายหนุ่มพูดโดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้าหวานของคนที่นอนอยู่ที่ตอนนี้เธอเริ่มมีอาการเขินอายอย่างเห็นได้ชัด"คะ...คุณเทวา" น้ำหวานหอบหายใจถี่ๆเมื่อเทวาจับเรียวขาแยกออกจากกันแล้วก้มใบหน้าไปประชิดกับเนินสามเหลี่ยมจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมาตรงจุดสงวน ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะแหวกกลีบกุหลาบปิดสนิทให้แยกออกจากกันและค่อยๆสอดเรียวลิ้นสากเข้าไปในร่องสวาท"อ อ๊าาา~" ริมฝีปากอวบอิ่มเปล่งเสียงครางกระเส่าออกมาเมื่อเทวาตวัดลิ้นขึ้นลงอย่างถี่รัว นิ้วเรียวยาวจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่เพื่อระบายความเสียวซ่าน ตอนนี้สติของเธอกระเจิดกระเจิงจากการปรนเปรอของคนด้านล่าง"ยะ...อย่าดันเข้ามาลึก อ๊าาา""อืมม~" "อ๊ะ! คุณเทวาพอแล้วค่ะ""หวานจะไม่ไหวแล้ว ซี้ดดด" สะโพกมนพยายามที่จะยกหนีเมื่อถูกความเสียวซ่านเล่นงานอย่างหนักหน่วงเป็นเวลานานแต่ก็ถูกมือหนาจับล็อคไว้ไม่ให้เธอขยับไปไหน ลิ้นสากยังคงปรนเปรอคนที่นอนอยู่อย่างนั้นจนริมฝีปากบางเปล่งเสียงครางออกมาไม่หยุด "คุณเทวาพอก่อนค่ะ หวานจะไม่ไหวแล้ว~""อะ อ๊ายยย!" น้ำสีใสถูกปล่อยออกมาเป็นจำนวนมากจนเลอ

"เอาอันนี้ครับ อันนี้ แล้วก็อันนี้ด้วย ทั้งหมดขอแบบไม่เผ็ดมาก ส่วนซุปไม่ต้องใส่พริกไทยนะครับ ผัดอันนี้ก็ไม่ใส่มะเขือเทศด้วย และ..." เสียงทุ้มเอ่ยสั่งอาหารกับพนักงานด้วยท่าทางจริงจัง จนน้ำหวานเผลอยิ้มออกมาให้กับคำสั่งในแต่ละเมนูที่ละเอียดของเขา"เธออยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม" ใบหน้าหล่อหันมาถามคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม"ที่คุณสั่งมาหวานก็ทานไม่หมดแล้วค่ะ""งั้นที่ฉันสั่งไปมีอะไรที่เธออยากจะเพิ่มเติมหรือเปล่า"น้ำหวานส่ายหน้าเล็กน้อย เพราะเธอไม่จำเป็นต้องเพิ่มเติมตรงไหนเลย อาหารที่ชายหนุ่มสั่งมาครบทุกเมนูที่เธอชอบและรายละเอียดถูกต้องหมดทุกอย่าง วายุยังคงจำได้ดีว่าเธอชอบหรือไม่ชอบอะไร ความใส่ใจเล็กๆน้อยๆของเขาทำให้หัวใจของหญิงสาวพองโตได้ไม่ยาก เธอสัมผัสได้ว่าสิ่งที่เขาทำมันมาจากความรู้สึกจริงๆ ไม่ใช่การแสดงเพื่อให้เธอเห็นใจแต่อย่างใด"งั้นเอาแค่นี้ครับ" มือหนาปิดเมนูอาหารตรงหน้าแล้วส่งคืนให้พนักงานหลังจากที่สั่งอาหารเสร็จแล้ว"หึ มีความสุขขนาดนั้นเลย" ชายหนุ่มเอ่ยหยอกล้อคนตรงหน้าเมื่อเห็นเธอแสดงท่าทางที่มีความสุขออกมา นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอใกล้ๆแบบนี้ รอยยิ้มที่...เกิดขึ้นเพราะเข

สวบ!!"อื้อออ~" มือเรียวยาวกำผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่เมื่อคนด้านบนดันความใหญ่โตเข้ามาในคราวเดียว แม้จะเจ็บปวดแต่ก็มีความเสียวซ่านปะปนมา"เจ็บเหรอ" วายุโน้มใบหน้าไปถามคนใต้ร่างด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าเหยเกของหญิงสาว เขายังคงกดแช่แก่นกายค้างไว้อย่างนั้นเพื่อรอให้น้ำหวานปรับตัวได้"จุก..." น้ำหวานตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา คำพูดที่แสนน่ารักน่าเอ็นดูนั้นเรียกรอยยิ้มจากคนด้านบนได้ไม่ยาก ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วใบหน้าเรียวอย่างอ่อนโยนแล้วก้มลงไปดูดเลียหน้าอกขนาดใหญ่เพื่อให้เธอมีอารมณ์ร่วมด้วย"อ อ๊าาา~" ปากเล็กเริ่มหลุดเสียงครางออกมาเมื่อถูกปรนเปรอจากคนด้านบนในขณะที่ด้านล่างยังคงมีแก่นกายอยู่ในตัว วายุตะโบมดูดดุนยอดปทุมถันอย่างมูมมามพร้อมกับเลื่อนมืออีกข้างมาบีบเคล้นหน้าอกที่ยังว่างอยู่ เพียงแค่นั้นน้ำหวานก็บิดเร่าร่างกายไปมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้"น้ำของเธอเริ่มออกมาแล้ว งั้นฉันขอทำต่อเลยนะ" วายุผละใบหน้าออกมาถามร่างบางที่นอนอยู่เมื่อเขาเริ่มสัมผัสได้ถึงน้ำหล่อลื่นที่ปล่อยออกมา โดยน้ำหวานก็พยักหน้ารับเล็กน้อย ความใส่ใจของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยพองโตตับ ตับ ตับ ตับ"อื้อออ~" สะโพกแกร่

"ให้โอกาสไอ้เมธากับไอ้ธัญได้ไหม""..." คำถามของเทวาทำเอาหญิงสาวชะงักไป ถึงที่ผ่านมาพวกเขาจะพยายามทำดีและพิสูจน์ตัวเองกับเธอตลอด แต่ภาพเหตุการณ์ร้ายๆมันยังคงไม่หายไปจากความทรงจำของเธอ"พวกนั้นเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ นะ ฉันอยากให้เธอลองเปิดใจดู" วายุช่วยพูดเสริมเมื่อเห็นน้ำหวานนิ่งไปครู่ใหญ่"หวาน...กลัว""ฉันจะอยู่กับเธอเอง" เทวาเอื้อมมือไปกุมที่มือเล็กเอาไว้เพื่อให้หญิงสาวคลายกังวล"ฉันเชื่อว่าพวกมันก็รักเธอไม่ต่างจากพวกเราหรอก แต่ถ้ามันทำให้เธอเสียใจอีกฉันจะเป็นคนจัดการพวกนั้นให้เอง แต่ฉันมั่นใจว่าจะไม่มีเรื่องแบบนั้น เพราะพวกมันรักเธอ""หวานยังดูไม่ออกเลยค่ะว่าพวกเขารักหวานจริงๆ หรือแค่หวงของเล่นกันแน่""สองคนนั้นรักเธอจริงๆนะน้ำหวาน ไอ้ธัญก็คอยดูแลเอาใจเธอตลอดถึงเธอจะพูดจาแรงๆใส่หรือแสดงออกอย่างนั้นแต่มันก็ไม่เคยท้อเลย มันบอกฉันว่ามันเชื่อว่าสักวันเธอจะต้องเห็นความจริงใจของมัน""...""ส่วนเฮียเมธา เขากังวลมากเลยนะว่าจะเผลอทำให้เธอกลัวหรือนึกถึงเหตุการณ์ร้ายๆอีก เฮียมันเสียใจมากนะที่เธอยอมให้คนอื่นถูกตัวได้ แต่กับเขาไม่มีสิทธิ์แม้จะอยู่ใกล้เธอด้วยซ้ำ""ฉันอยากให้เธอลองเปิดใจให้สองคนนั้นด

"หื้ม เดี๋ยวนี้คุณธัญชอบอะไรแบบนี้แล้วเหรอคะ" น้ำหวานหลุดยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทางที่ออดอ้อนของเขา เธอค่อยๆดันตัวขึ้นแล้วดึงผ้าห่มมาปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าไว้ พลางยกมือไปลูบผมคนตรงหน้าอีกครั้ง ซึ่งธัญก็ยิ้มออกมาด้วยท่าทางดีใจ"น้ำหวาน""..??""ฉันขอโทษนะ ที่เคยทำเรื่องไม่ดีกับเธอ" คนตัวโตเงยหน้าขึ้นมาสบตากับหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด"เมื่อคืนคุณบอกหวานหลายรอบแล้วนะคะ""แต่ฉันอยากบอกอีก ฉันขอโทษนะน้ำหวาน ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาฉันทำไม่ดีกับเธอขนาดไหน แต่ฉันก็ยังหวังโอกาสจากเธอนะ" มือหนาเอื้อมไปหยิบกล่องบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเปิดมันตรงหน้าของเธอ ซึ่งของในกล่องเป็นสร้อยข้อมือขนาดเล็กที่ถูกประดับด้วยเพชรเม็ดงามล้อมรอบ"คุณธัญ...""ให้โอกาสฉันอีกครั้งนะ ฉันจะทำมันให้ดีที่สุด""ค่ะ""ขอบคุณ" ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มออกมาด้วยความตื้นตันใจ ซึ่งธัญก็ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกที่มีความสุขเช่นกัน เขาค่อยๆเลื่อนมือไปจับที่ข้อมือเล็กของหญิงสาวแล้วบรรจงใส่สร้อยข้อมือให้เธออย่างแผ่วเบาพร้อมกับกดจูบที่หลังมือเรียวหนึ่งครั้งแทนความรู้สึกทั้งหมดที่เขามี"ชอบไหม" ปากหนาเอ่ยถามหลังจากที่ใส่สร้อยข้อมือให้คนต