All Chapters of นางบำเรอ [5P]: Chapter 41 - Chapter 50

"แล้วตอนนี้ล่ะ" "..." เมธาเบือนหน้าหลบสายตาไปทางอื่น เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกยังไง รู้เพียงแค่ว่าเมื่อได้อยู่ใกล้กับน้ำหวานความรู้สึกที่มีต่อหญิงสาวมันก็เริ่มเปลี่ยนไปวันละนิด แต่หากจะให้นิยามความรู้สึกนั้นเขาเองก็ยังไม่มั่นใจ..."หึ งั้นก็คงเหมือนพวกกู" เทวาหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางของฝาแฝดตัวเอง แล้วหันมาพูดกับวายุ"งั้นมึงบอกมันเถอะ""อืม...""...เฮียรู้ไหมว่าทำไมน้ำหวานถึงต้องการเงินขนาดนั้น ทำไมผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่คนเดียวถึงได้ติดหนี้คนอื่นนับไม่ถ้วน""??""กูกับเฮียไปสืบรู้มาว่าพ่อของน้ำหวานเป็นคนที่ใช้เงินพวกนั้นทั้งหมด โดยมีน้ำหวานที่คอยใช้ชื่อของตัวเองกู้ยืมแล้วส่งเงินให้""หมายความว่ายังไง""น้ำหวานต้องอยู่กับพ่อสองคนตั้งแต่ที่แม่เธอเสียไปตอนอายุสิบเจ็ด น้ำหวานต้องคอยหาเงินมาให้พ่อของตัวเองตลอด เพราะผู้ชายคนนั้นอ้างว่าต้องใช้หนี้ที่แม่น้ำหวานไปกู้ยืมไว้ ซึ่งแม่ของน้ำหวานก็ไปยืมมาให้น้ำหวานเรียนต่อนั่นแหละ""ที่ครอบครัวของน้ำหวานไม่มีเงินเพราะพ่อเอาไปเล่นพนันแล้วก็ให้ผู้หญิง ถ้าแม่ของน้ำหวานไม่ให้มันก็จะทำร้ายร่างกายแม่ของเธอ" เทวาพูดเสริม"อย่

"ทำอย่างนี้เพราะอะไรคะ" คนใต้ร่างถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเครือ"หรือกลัวจะเสียนางบำเรอที่จัดการง่ายและหัวอ่อนแบบหวานไป ก็เลยกลับมาให้ความหวังกันอีกครั้ง""อย่าร้องไห้..." เทวาเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาสีใสของคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา"ฉันชอบเธอจริงๆ น้ำหวาน ทุกอย่างเป็นความจริงทั้งหมด ความรู้สึกมันเริ่มชัดเจนขึ้นในทุกๆ วัน และตอนนี้ฉันก็ไม่อยากเสียเธอไป""ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้เธอจะไม่ต้องเจ็บปวดอีก ขอโทษที่ทำอะไรโดยไม่บอก ต่อไปฉันจะคิดถึงความรู้สึกของเธอมากกว่านี้""อยู่กับฉันนะ..." ชายหนุ่มก้มลงไปจูบที่หน้าผากมนด้วยความอ่อนโยน สัมผัสที่อบอุ่นของเขาราวกับกำลังจะส่งความรู้สึกบางอย่างไปให้เธอ ทำเอาหัวใจของน้ำหวานเต้นแรงอีกครั้ง"ตอนนี้เธอนอนพักเถอะ หรืออยากกินอะไรก่อนไหม""หวานอยากอยู่คนเดียว...""อืม ถ้าต้องการอะไรให้บอกนะ" เทวาเอ่ยเพียงแค่นั้นแล้วดึงผ้าห่มผืนหนามาคลุมเรือนร่างเธอไว้ ทั้งคู่สบตากันอยู่สักพักก่อนที่เทวาจะเป็นฝ่ายเดินออกจากห้องไป"ฉันจะทำยังไงดี..." น้ำหวานเอ่ยกับตัวเองอย่างครุ่นคิด มันเป็นความจริงที่ว่าพวกเขาไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงขนาดนั้น แต่การที่มารู้ว่าเขาปิดบังเธอตลอดมันก็ทำให้

"หวานเดินเองได้ค่ะ" น้ำหวานบอกคนด้านข้างเสียงดุที่เขาเอาแต่พยายามจะเดินจับมือเธออยู่อย่างนั้น แต่วายุก็ทำเป็นหูทวนลมจนน้ำหวานต้องถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ให้กับความหน้ามึนของเขา"มากันแล้วเหรอ" เสียงของเทวาดังขึ้นเมื่อเห็นทั้งคู่เดินลงมา แต่น้ำหวานกลับหยุดชะงักฝีเท้าไปเสียดื้อๆ เมื่อเห็นว่าคนที่มาร่วมโต๊ะด้วยดันมีทั้งเมธา และธัญอยู่"พวกมันไม่ทำอะไรเธอหรอก" วายุพูดกับคนด้านข้างด้วยน้ำเสียงอ่อนโอน เมื่อรู้ว่าหญิงสาวกังวลเรื่องอะไร"แต่หวานไม่อยากเห็นหน้าพวกเขาค่ะ" น้ำหวานพูดเสียงดังจนธัญและเมธาที่กำลังยืนจัดโต๊ะอยู่หน้าเสียไป หากจะเทียบกันในบรรดาสี่คนทั้งหมดพวกเขาเป็นคนที่ทำร้ายเธอมากที่สุด"น้ำหวานฟังฉันก่อน...""ไม่! ออกไป" หญิงสาวตะเบ็งเสียงดังลั่นจนธัญที่กำลังจะเดินเข้ามาอธิบายต้องหยุดชะงัก"ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจอเรื่องแบบนี้ แต่ฉันกับจีนเราไม่ได้...""ไม่ต้องอธิบายค่ะ หวานไม่อยากฟัง" น้ำหวานรีบตัดบทสนทนาก่อนคนตรงหน้าจะได้พูดอะไรมากกว่านั้น หากเธอคาดเดาไม่ผิดธัญก็คงรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มาทำดีกับเธอแบบนี้ ซึ่งเธอไม่ต้องการมัน"พวกคุณไม่รู้หรอกว่าหวานรู้สึกยังไงต่อการกระ

@คอนโดธัญเอี๊ยด!รถยนต์คันหรูเคลื่อนเข้ามาจอดยังที่จอดรถวีไอพีของคอนโดที่ธัญพักอยู่ มือหนาจัดการดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงพร้อมกับเมธา ก่อนที่จะหันมาเปิดประตูทางด้านหลังให้กับน้ำหวานที่นั่งอยู่"พาหวานมาที่นี่ทำไมคะ" น้ำหวานถามด้วยความหวาดระแวง เธอจำได้ดีว่านี่เป็นคอนโดของธัญเพราะเธอเคยมาหลับนอนกับเขาอยู่บ่อยครั้งเมื่อเขาเรียกหา"เจ็บแผล ขับรถไม่ไหว" ธัญตอบเสียงอ่อน"ฮะ!" แผลแค่มุมปากเนี่ยนะ น้ำหวานคิดในใจ"ลงมาสิ ฉันอยากไปทำแผลแล้ว""หวานจะกลับแท็กซี่!" หญิงสาวก้าวขาลงจากรถด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียดแต่ยังไม่ทันได้เดินออกไปไกลเสียงร้องของคนด้านหลังก็ดังขึ้นเสียก่อน"โอ๊ย!""คุณธัญ!" ตามสัญชาตญาณน้ำหวานรีบวิ่งกลับไปดูคนที่เอามือกุมแผลไว้ทันที ก่อนที่จะได้สติว่ากำลังถูกหลอกอยู่"นี่คุณหลอกหวานเหรอคะ""ฉันเจ็บจริงๆ""โกหก แผลแค่นี้เนี่ยนะ หวานไม่เชื่อคุณแล้วหวานจะกลับ...""ไปทำแผลให้มันหน่อยสิ""..." "มันอุตส่าห์เอาตัวไปขวางไว้ให้เธอเลยนะ" เท้าเล็กที่กำลังจะเดินออกมาหยุดชะงักไปเมื่ออีกเสียงดังขึ้นราวกับกำลังจะย้ำว่าที่ธัญต้องเป็นแบบนี้เป็นเพราะความผิดของเธอ"ถึงแผลมันจะเล็กแต่ก็เจ็บ อ

@สามสัปดาห์ต่อมา-ห้องนอนน้ำหวาน"ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ยย" ใบหน้าเล็กฟุบกับหมอนใบใหญ่แล้วดิ้นไปมาอย่างจนปัญญา เนื่องจากเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาน้ำหวานพยายามทำทุกวิถีทางให้พวกเขาเบื่อแล้วเอ่ยปากไล่เธอออกไปเอง ทั้งการเอาแต่ใจ เหวี่ยงวีนทุกอย่าง หรือบางครั้งพูดจาแรงๆก็มี หญิงสาวถึงขนาดไปหาข้อมูลสาเหตุที่จะทำให้ผู้ชายเบื่อหรือเลิกราจากอินเตอร์เน็ต แต่ถึงเธอจะลองทำตามที่หามาทุกข้อ ผลที่ตามมาก็เหมือนเดิมคือพวกเขาก็มักจะใจเย็นและไปปรับปรุงตัวเองทุกครั้ง หรือบางครั้งถึงขนาดเอาแต่นั่งโทษตัวเองก็มี ซึ่งคนที่หนักสุดก็คงจะเป็นธัญและเมธาที่พอน้ำหวานเหวี่ยงวีนใส่เขา พวกเขาก็มักจะทำหน้าสลดและดูเสียใจ จนน้ำหวานยังต้องแอบมานั่งคิดว่าที่ทำมันรุนแรงเกินไปหรือเปล่าก็มีตลอดระยะเวลาสามสัปดาห์น้ำหวานพยายามทำทุกวิธีแม้กระทั่งจ้างผู้หญิงให้ไปอ่อยทั้งสี่คนเพื่อที่จะได้หลักฐานในการไปยืนยันกับเทวา แต่แผนก็พังไม่เป็นท่าเพราะพวกเขาไม่เปิดโอกาสให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เลยแม้แต่นิดเดียว ส่วนธัญและเมธาพวกเขาก็ตั้งใจทำอาหารให้เธอทานทุกวันถึงแม้จะโดนปฏิเสธเกือบทุกครั้ง หรือจะโดนน้ำหวานพูดจาทำร้ายจิตใจอย่างแรง แม