All Chapters of นางบำเรอ [5P]: Chapter 31 - Chapter 40

@ห้องนอนของเมธาหลังจากที่คุณเมธาถามคำถามนั้นเราก็ต่างเงียบไปทั้งคู่ เพราะฉันก็ไม่กล้าตอบ อารมณ์ของเขาตอนนี้ถ้าตอบไม่ถูกใจเขาอาจจะรุนแรงกับฉันอีกก็ได้ และเมื่อฉันไม่ยอมตอบคำถามคุณเมธาจึงบอกให้ฉันเดินตามเขาขึ้นมาที่ห้องนอน ซึ่งฉันก็ต้องทำตามที่เขาสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยฉันต้องพยายามหยิบชุดที่เขาฉีกขาดเพื่อขึ้นมาปกปิดที่หน้าอกของตัวเองไว้ โชคดีที่ระหว่างทางไม่มีลูกน้องของเขาอยู่แบบที่เคยไม่อย่างนั้นฉันคงต้องอับอายกว่าเดิมแน่ๆ"ไปจัดการตัวเองซะ ฉันไม่ชอบเอากับคนที่มีน้ำของคนอื่นอยู่" เมธาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นเมื่อเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง โดยเขาเดินเลี่ยงไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบที่เตียงเพื่อรอหญิงสาว"ค่ะ...""ฉันให้เวลาเธอสิบนาที ถ้าช้ากว่านั้น...รู้ใช่ไหมว่าจะเจอกับอะไร" น้ำเสียงกดต่ำของเขาเป็นการบ่งบอกว่าตอนนี้เขาพร้อมจะทำอะไรกับเธอได้ทุกเมื่อหากเธอไม่เชื่อฟัง"ค่ะ"@ในห้องน้ำน้ำหวานเดินเข้ามาในห้องน้ำตามคำสั่งของเมธาอย่างว่าง่าย เธอเริ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นในขณะที่มือยังคงสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เซ็กซ์ที่รุนแรงของเขาเธอยังจำมันได้ดี แต่ก่อนที่หญิงสาวจะได้จัดการตัวเองนั้น อยู

@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา-มหาวิทยาลัยรถยนต์สปอร์ตคันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาที่มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง โดยในรถมีหนุ่มสาวนั่งมาด้วยกันสองคน ซึ่งในตอนนี้วายุกำลังขับรถมาส่งน้ำหวานที่หน้าตึกคณะ เนื่องจากเมื่อคืนเขาทำกับเธอจนเกือบถึงเช้า จึงกลัวว่าหญิงสาวอาจจะขับรถมาเองไม่ไหว"เรียนไหวใช่ไหม" วายุเอ่ยถามคนด้านข้างที่ยังมีท่าทางอ่อนเพลียจากบทรักเมื่อคืนอยู่ เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าตึกคณะของเธอแล้ว"ไหวค่ะ" หญิงสาวคลี่ยิ้มบางๆ เพื่อให้ชายหนุ่มสบายใจ "ฉันบอกแล้วไงว่าเธอไม่จำเป็นต้องมาเรียนก็ได้ เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจัดการให้""แต่อีกแค่ปีเดียวหวานก็จะเรียนจบแล้วนะคะ""เธอคิดว่าฉันจัดการไม่ได้?""เปล่าค่ะ หวานแค่อยากเรียนจบด้วยตัวเองมากกว่า อีกอย่างคุณวายุก็ช่วยหวานมาเยอะแล้วด้วย หวานเกรงใจคุณค่ะ""เป็นเด็กดีจังเลยนะ" วายุเอื้อมมือไปเกี่ยวผมสีน้ำตาลเข้มทัดหูอย่างอ่อนโยน แล้ววางมือไปจับไว้ตรงประตูรถอีกฝั่งเพื่อกักขังคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวไม่วางตา สำหรับวายุแล้วน้ำหวานถือว่าเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่ง ทั้งรูปร่างหน้าตา นั่นจึงทำให้เขารู้สึกถูกใจเธอตั้งแต่ครั้งแรก และคิดจะใช้เงินซื้อมาเ

"แต่ฉันว่าตอนนี้เธอสำคัญกับมันที่สุดนะ"'ไม่จริงหรอก ฉันเนี่ยนะสำคัญกับเขา คนอย่างเขาไม่มีทางให้ความสำคัญกับใครมากกว่าตัวเองหรอก' น้ำหวานคิดในใจ"ถ้างั้นเธอไปแต่งตัวเถอะ มันคงจะดีใจถ้าเธอไปดูแล" เทวากดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มหนักๆ หนึ่งครั้งแล้วดันตัวน้ำหวานขึ้น ซึ่งน้ำหวานก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปแต่งตัวอย่างว่าง่าย เพียงแค่สิบนาทีรถยนต์คันหรูก็เคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์@คอนโดเมธา"เธอขึ้นไปเถอะ รหัสห้องมัน7284" เทวาหันมาพูดกับน้ำหวานเมื่อขับรถมาถึงที่หน้าคอนโดของเมธาแล้ว"คุณเทวาไม่ขึ้นไปด้วยกันเหรอคะ""ฉันต้องไปช่วยไอ้วายุจัดการเรื่องที่สนามแข่งต่อ เธอขึ้นไปคนเดียวได้ใช่มั้ย""เอ่อ...ค่ะ" ถึงจะไม่ค่อยมั่นใจแต่หญิงสาวก็ตอบรับไป เพราะเธอก็ไม่อยากจะทำให้คนด้านข้างไม่สบายใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเมธา"ถ้ามีอะไรโทรมาหาฉันได้นะ" มือหนาเอื้อมมาลูบที่ศีรษะทุยเล็กอย่างอ่อนโยน"ฉันกดรหัสเข้าไปได้เลยจริงๆ เหรอ..." น้ำหวานยืนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่หน้าประตูห้องของเมธา ในใจเธอยังลังเลว่าควรจะทำยังไงกับเหตุการณ์เหล่านี้ดี หญิงสาวยืนอยู่หน้าห้องอยู่พักใหญ่แล้วจึงตัดสินใจเอื้อมมือไปกดที่กริ

น้ำหวานซบหน้าลงที่บ่าแกร่งอย่างหมดแรงหลังจากที่เพิ่งได้ปลดปล่อยออกไป เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นที่ใบหน้าเรียวแม้ในห้องจะเปิดแอร์อยู่ก็ตาม"เหนื่อยขนาดนั้นเลย?" เมธาเอ่ยถามคนบนหน้าตักในขณะที่แก่นกายใหญ่ยังคงสอดใส่ในตัวเธออยู่"ก็หวานเป็นคนทำนิคะ" หญิงสาวผละใบหน้าออกมาตอบด้วยความเหนื่อยหอบ"ตอนฉันทำฉันก็ไม่เหนื่อยนะ แถมยังทำได้ทั้งคืนด้วย""นั่นมันคุณเมธาค่ะ หวานไม่ได้แข็งแรงแบบคุณสักหน่อย""แต่ตอนนี้ฉันบาดเจ็บ""หวานไม่คุยกับคุณแล้วค่ะ" น้ำหวานทำท่าจะลุกขึ้นออกจากหน้าตักแกร่ง แต่ก็โดนเมธาจับล็อคเอวคอดไว้แน่น แล้วพลิกตัวนอนอย่างแรงจนกลายเป็นว่าร่างใหญ่คร่อมเธออยู่โดยที่ทั้งคู่ยังเป็นหนึ่งเดียวกัน"คุณเมธา" "ฉันยังไม่เสร็จ" สะโพกแกร่งเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบแล้วเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงอีกครั้งเมื่อได้กลับมาคุมเกม หน้าอกขนาดใหญ่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการกระแทกกระทั้นและการหอบหายใจของเธอจนชายหนุ่มทนไม่ไหวต้องก้มลงไปตะโบมดูดดุนยอดปทุมถันบวมเป่งตรงหน้าอีกครั้งตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ "อืมมม""อ๊ะๆๆๆ""คุณเมธาอย่าดูดแรง อ๊าาา""อึก...ยะ...อย่ากัด...มันช้ำไปหมดแล้ว...อ๊า~" หญิงสาวส่งเสียงครางกร

ทั้งคำพูดและแววตาของคุณวายุทำเอาใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันกำผ้าห่มแน่นอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อเขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของกันและกัน"ว่ายังไง ฉันถามเธออยู่นะ""วะ...หวานไม่รู้ค่ะ""งั้นฉันก็คงต้องผิดหวังล่ะสิ อุตส่าห์ทำขนาดนี้แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่สนใจ""คุณวายุพูดเรื่องอะไรคะ หวานไม่รู้ว่าคุณหมายถึงใคร ถ้าคุณอยากบอกก็ไปบอกผู้หญิงคนนั้นเถอะค่ะ มาถามหวานก็ไม่มีประโยชน์หรอก" ถึงจะแอบคิดว่าคุณวายุน่าจะหมายถึงฉัน แต่ฉันก็ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเอง เพราะไม่ว่าจะดูยังไงฉันก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาสนใจได้เลย"เธอนี่ไร้เดียงสากว่าที่ฉันคิดนะ""ได้สิ ในเมื่อเธออยากให้บอก ฉันก็จะบอก..." วายุจับที่ไหล่มนทั้งสองข้างของหญิงสาวตรงหน้า แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวยอยู่พักใหญ่จากนั้นจึงเอ่ยประโยคที่ทำให้คนฟังใจสั่นออกมา"ฉันชอบเธอน้ำหวาน ผู้หญิงที่ฉันสนใจคือเธอ""!!" หญิงสาวเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าประโยคนี้จะหลุดออกมาจากปากของวายุได้ ทั้งๆ ที่สถานะระหว่างเธอกับเขาเป็นเพียงแค่คู่นอนกันเท่านั้น"คุณวายุ หมายความว่ายังไงคะ""หึ""ฉันชอบเธอ แค่นี้ยังไม่เข้าใจอีกรึ