جميع فصول : الفصل -الفصل 70

@คอนโดเมธาร่างบางในชุดกระโปรงสีหวานยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องของเมธาพักใหญ่ เธอรวบรวมความกล้าอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจกดรหัสแล้วเปิดประตูเข้าไป แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อภายในห้องมืดและเงียบราวกับไร้คนอยู่ ไม่มีแม้แต่เสียงของเครื่องปรับอากาศที่ทำงานมือเรียวเอื้อมไปเปิดไฟแล้วเดินสำรวจภายในห้องเพื่อความมั่นใจ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับกลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์ที่ลอยมาเมื่อเดินมาถึงห้องนั่งเล่น เท้าเล็กไม่รอช้าเธอรีบเดินเข้าไปด้านในทันที ก่อนจะพบกับเมธาที่นอนหลับอยู่บนโซฟาพร้อมกับขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากมายที่กระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง"คุณเมธา!" ปากเล็กร้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นสภาพที่เมามายของเมธา ใบหน้าหล่อยังคงแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์"ทำไมมานอนตรงนี้..." ดวงตากลมไล่มองร่างกำยำอย่างพิจารณา เพราะเธอไม่เคยเห็นเมธาในสภาพแบบนี้มาก่อน แต่แล้วอยู่ๆคำพูดของเทวาก็ผุดเข้ามา"เธอจำรหัสมันได้ใช่ไหม ฉันแนะนำว่าให้เธอเปิดเข้าไปเลย เพราะมันคงเก็บตัวอยู่ที่ไหนสักที่ในห้อง""เขาชอบทำแบบนั้นเหรอคะ""อืม เวลามันเสียศูนย์มากๆ น่ะ แต่ฉันไม่ได้เห็นมานานแล้วเพราะมันไม่ค่อยเสียใจกับอะไรง่ายๆ แต่เดาว่าเรื่องของเธอ

@เช้าวันต่อมา"คุณเมธาคะ""อื้อออ~" เสียงเรียกของคนที่คุ้นเคยปลุกให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ เมธาปรือตามองเจ้าของเสียงที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ด้วยความงัวเงีย มือหนายกขึ้นมานวดคลึงขมับเบาๆ จากอาการปวดศีรษะที่เข้าเล่นงานเมื่อสมองประมวลผลได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ลืมที่จะเอื้อมแขนไปโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ที่แผงอกแกร่ง เมื่อคืนถือว่าเป็นคืนแรกในรอบหนึ่งเดือนกว่าๆ ที่เขาได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม กลิ่มหอมจางๆ จากเรือนร่างของน้ำหวานยังคงติดอยู่บนที่นอน กลิ่นกายของเธอมันทำให้เขาหลับสนิทอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"ยังปวดหัวอยู่อีกเหรอคะ" น้ำหวานแหงนมองคนด้านบนที่มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก"อืม นิดหน่อย แต่ถ้าเธออยู่ด้วยเดี๋ยวก็หาย""ยังจะมีอารมณ์พูดเล่นอีกเหรอคะ ต่อไปห้ามดื่มเยอะขนาดนี้อีกนะคะ""หึ ก็เมียจะทิ้งให้ทำยังไง""ใครจะทิ้งใครกันแน่..." น้ำหวานพูดเสียงเบา"น้ำหวาน""คะ?""เธอให้อภัยฉันแล้วจริงๆ ใช่ไหม เมื่อคืนมันเหมือนความฝันยังไงก็ไม่รู้ ฉันเลยอยากฟังจากปากของเธออีกครั้ง""ถ้าเป็นความฝัน หวานคงไม่มาอยู่ข้างคุณแบบนี้หรอกค่ะ" หญิงสาวทำหน้ามุ่ย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมดันตัวขึ้นแล้วสบตากับคนที่นอนอ

@หนึ่งเดือนต่อมาวันเวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ก็ครบหนึ่งเดือนแล้วที่น้ำหวานอยู่กับพวกเขาทั้งสี่คนอย่างมีความสุข ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาหลังจากที่น้ำหวานให้อภัยพวกเขาทั้งหมดไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมากนัก ชายหนุ่มทั้งสี่คนยังคงดูแลเธออย่างดีมาโดยตลอด และอาจจะมากขึ้นด้วยซ้ำซึ่งตอนนี้น้ำหวานก็ปิดเทอมแล้วทำให้เธอมีเวลาอยู่กับชายหนุ่มมากขึ้น โดยทุกคนตอนนี้จะกลับมานอนที่บ้านกันหมดต่างจากเมื่อก่อนที่นอนแต่คอนโดอย่างเดียว แล้วพวกเขาก็จะสลับกันเข้ามานอนกับน้ำหวานเนื่องจากเตียงไม่เพียงพอต่อทั้งห้าคน ทำให้จะมีแค่สองคนเท่านั้นที่จะได้มานอนกับหญิงสาวในแต่ละคืน ซึ่งในความจริงแล้วไม่ค่อยได้มานอนจริงๆ เท่าไหร่นัก เพราะพวกเขามักจะชอบจับน้ำหวานทำเรื่องอย่างว่ากันตลอด จนน้ำหวานในตอนนี้เริ่มปลงกับความหื่นของพวกเขาแล้ว"รอนานไหมคะ" หญิงสาวในชุดกระโปรงสีสดใสเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งรออยู่ในรถ"สำหรับหนูแล้วนานแค่ไหนก็รอได้" ธัญหันกลับมาตอบคนที่เพิ่งเปิดประตูรถเข้ามา พลางเอื้อมไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอไปด้วย"เฮียอย่าแทนหวานว่าหนูได้ไหม หวานไม่ค่อยชินเลย""พวกเฮียเรียกมาตั้งเกือบเดือนแล้วยังไม่ชินอีกเหร

"อื้อ!" มือหนาหยาบกร้านลูบที่กลีบกุหลาบแดงบวมช้ำเพียงนิดก่อนที่จะสอดใส่นิ้วเรียวยาวเข้าไปด้านในร่องสวาทแล้วขยับเข้าออกอย่างไม่แรงนักจนน้ำเชื้อของวายุและเมธาหยดลงกับพื้นห้องเย็นเฉียบ"อย่างอนิ้วค่ะ อ๊า! อย่าขยับอย่างนั้น" เล็บคมจิกลงที่แผ่นหลังแกร่งอย่างแรงเมื่อเทวาไม่ยอมฟังคำพูดของเธอ เขาเริ่มขยับนิ้วเข้าออกแรงขึ้นเรื่อยๆ พลางก้มมองจุดสงวนของหญิงสาวเพียงนิด ร่องสวาทที่โดนทารุณจนเริ่มแดงช้ำและอ้าออกจากกันรวมถึงกลีบกุหลาบที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำคาวขาวขุ่นปลุกเร้าอารมณ์ดิบของชายหนุ่มให้พลุ่งพล่าน เทวาค่อยๆ ถอนนิ้วออกเมื่อพอใจแล้ว และดันแก่นกายเข้าไปด้านในแทนสวบ!"อื้อออ~" กระเล็กกระตุกสั่นเกร็งอย่างหนักเมื่อโดนความใหญ่โตเข้าเล่นงานอีกครั้ง โดยเทวากดแช่แก่นกายค้างไว้อย่างนั้นก่อนที่ธัญจะเข้ามายืนช้อนหลังหญิงสาวแล้วดันความใหญ่โตเข้ามาในร่องรักเดียวกัน"อ อ๊ะ! พอแล้วค่ะ มันลึกเกิน""ซี้ดดด รัดหัวดีจังวะ" ธัญเอ่ยขึ้นพลางเลื่อนมือมาบีบเคล้นที่หน้าอกใหญ่ไปด้วย เมื่อแก่นกายทั้งสองสอดใส่ในตัวของหญิงสาวแล้ว สะโพกแกร่งก็ไม่รอช้า เขารีบกระแทกกระทั้นเข้าออกตามอารมณ์ปรารถนาทันทีตับ ตับ ตับ ตับ"อ๊ะๆ

@สองสัปดาห์ต่อมา-ห้องทำงานเทวา"ไปไหม""น้ำหวาน" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกร่างบางอีกครั้ง"ค คะ?" ร่างบางในเชิ้ตสีขาวที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาอย่างอารมณ์ดีหันไปมองยังต้นทางของเสียงเมื่อได้ยินเมธาเรียกชื่อของตนเอง เธอเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถามเล็กน้อยเมื่อทุกคนจับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว"จะไปด้วยกันไหม" เมธาเอ่ยถามพลางเดินมาหาร่างบางที่นอนอยู่ เขาหย่อนตัวลงบนโซฟาแล้วลูบผมของเธอเบาๆ"ไปไหนเหรอคะ" น้ำหวานยังคงถามด้วยความไม่เข้าใจ เพราะหลังจากที่เธอโดนพวกเขาจัดหนักในห้องทำงานมาสองชั่วโมง เธอมานอนพักอยู่บนโซฟาพอตื่นมาอีกทีก็พบว่าทั้งสี่คนกำลังคุยงานกันอยู่ หญิงสาวจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลาเพื่อรอออกไปทานข้าวกับพวกเขาข้างนอก"ไปต่างประเทศ" เทวาเอ่ยตอบ"ต่างประเทศเหรอคะ!" หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นด้วยแววตาเป็นประกาย เพราะเธอยังไม่เคยไปต่างประเทศเลยสักครั้ง"หึ อยากไปใช่ไหม" ท่าทางราวกับเด็กน้อยของเธอทำให้ทั้งสี่คนหลุดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู"อยากไปค่ะ พวกเฮียจะไปที่ไหนคะ""ไม่ใช่พวกเฮีย แต่เป็นเฮียเมธา""พอดีช่วงนี้เรากำลังลงทุนกับบริษัทต่างประเทศอยู่ เลยต้องไปดูงานที่นู่นน่ะ ครั้งนี้เ