บททั้งหมดของ Hot nerd ทดลองรัก: บทที่ 21 - บทที่ 30

@เพนท์เฮ้าส์เดม่อน"โอ๊ย! พี่จะจับเกรซไปถึงไหนเนี่ย จำเป็นต้องทำขนาดนี้ไหม" เสียงเล็กร้องประท้วงโวยวายออกมาตลอดทางเมื่อว่าที่คู่หมั้นหนุ่มเอาแต่จับแขนเธอให้เดินตามอยู่อย่างนั้นราวกับเป็นนักโทษทั้งๆ ที่ความจริงเธอไม่มีทางหนีเขาพ้นอยู่แล้ว"เด็กอย่างเธอไว้ใจไม่ได้ ฉันต้องระวังไว้ก่อน" เดม่อนหันมาเอ่ยบอกเสียงเรียบแล้วพาเมเกรซเข้าไปในห้องโดยไม่สนใจท่าทางกระฟัดกระเฟียดของคนตัวเล็กเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าเรียวตีสีหน้าบูดบึ้งอย่างไม่ปิดบังพลางมองในห้องไปด้วยท่าทางหงุดหงิดก่อนดวงตากลมจะชะงักไปเมื่อนึกถึงเหตุการณ์บางอย่างเมื่อเช้านี้ได้"เมื่อเช้าลูกน้องของพี่มาคุยเรื่องอะไรเหรอคะ" เรียวปากบางเอ่ยถามคนตรงหน้าไปตามตรง เพราะเมื่อเช้าเธอก็พอจะได้ยินสิ่งที่เขาพูดคุยกันบ้างแม้ตอนนั้นจะยังไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่หลังจากที่เดม่อนพาเธอไปรู้จักตัวตนของเขาเธอก็ยิ่งเข้าใจบทสนทนามากยิ่งขึ้นว่ามันต้องเกี่ยวกับธุรกิจสีเทาของชายหนุ่มอย่างแน่นอน"มานี่สิ" เดม่อนหย่อนตัวลงบนโซฟาตัวยาวพลางรั้งเอวคอดเข้าหาไปด้วยซึ่งเมเกรซก็ยอมนั่งลงบนหน้าตักแกร่งอย่างว่าง่ายพร้อมกับจ้องมองใบหน้าหล่ออย่างรอคำตอบ"มัน...เกี่ยวกับธุรกิจของ

คำพูดของเดม่อนทำเอาทุกคนนิ่งอย่างไปต่อไม่ถูกเช่นเดียวกับเมเกรซที่หันหน้ามามองหน้าว่าที่คู่หมั้นหนุ่มด้วยความตกใจ เพราะเธอคิดว่าเขาคงจะยอมคล้อยตามพ่อของเธอไปอย่างง่ายดายแต่คำพูดเมื่อสักครู่เหมือนกับเป็นการบอกนัยๆ ว่าเขาเห็นเธอสำคัญมากกว่าผลประโยชน์เหล่านั้น"ผมคิดว่าของพวกนั้นมันก็แค่สิ่งนอกกายครับแต่ที่สำคัญมากกว่านั้นคือความรู้สึกของน้องเกรซมากกว่า ถ้าหมั้นกันไปแล้วผมสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุดนะครับ" เดม่อนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพหากแต่กลับทำให้บรรยากาศตรงนั้นอึดอัดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จนกรองขวัญต้องเอ่ยแทรกเพื่อทำลายบรรยากาศเหล่านั้น"น้าดีใจนะที่เกรซจะมีคนดูแล พวกเราเลือกคนไม่ผิดจริงๆ""ครับ" ชายหนุ่มยิ้มตอบกลับอย่างสุภาพเพียงเท่านั้นก่อนที่ทุกคนจะเริ่มรับประทานกันโดยไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจออกมาอีกเลยจะมีก็เพียงแต่เดม่อนเท่านั้นที่หันมาชวนเมเกรซคุยอยู่ตลอดโดยไม่หันไปสนทนากับผู้ใหญ่ทั้งสองคนเท่าไรนัก เพราะเขาคิดไว้อยู่แล้วว่าคงไม่มีใครที่จะมาต่อว่าเขาเรื่องแบบนี้ได้ หากพ่อแม่ของเธอจะขัดขวางการพูดคุยระหว่างคนรักกันมันก็คงจะดูเป็นการกระทำที่สิ้นคิดเกินไปหน่อย"น้องเกรซอิ

@อีกด้าน"นายครับไอ้เดม่อนรู้เรื่องแล้วครับ คนของไอ้เจอาร์ถูกจับได้" ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำรีบเดินเข้ามารายงานเจ้านายที่กำลังนั่งอ่านบางอย่างอยู่ด้วยท่าทางเร่งรีบต่างจากอีกฝ่ายที่ยังคงมีท่าทางนิ่งเรียบไม่ต่างจากเดิม"นายจะให้ทำยังไงต่อดีครับ" ชายหนุ่มชุดดำเอ่ยถามเจ้านายอีกครั้งหลังจากที่เห็นอีกฝ่ายยังคงเงียบอยู่"ฆ่าพวกมันทิ้งซะ มันหมดประโยชน์กับเราแล้ว" เสียงทุ้มเข้มออกคำสั่งเสียงเรียบโดยยังคงมีท่าทีไม่ต่างจากเดิมราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรกับการที่ต้องออกคำสั่งเหล่านี้เท่าไรนักซึ่งลูกน้องหนุ่มก็ก้มหัวรับคำสั่งของเจ้านายอย่างว่าง่ายก่อนที่เขาจะถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยความอยากรู้"แล้วมันสั่งให้ทำยังไงต่อ หืม?""ไอ้เดม่อนสั่งให้หาคนที่อยู่เบื้องหลังทันทีครับ มันรู้ว่าว่าคนอยู่เบื้องหลัง...ไม่ใช่ฝีมือของไอ้เจอาร์" ชายชุดดำรายงานเจ้านายที่นั่งอยู่ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดแต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดีราวกับได้เจอเรื่องที่ถูกใจนักหนา"ฮ่าๆๆ เพื่อนรักของกูยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะ ฮ่าๆๆ" คนที่นั่งอยู่หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ต่างจากลูกน้องหลายคนที่หันหน้ามองกันเลิ่กลั่กด้วยความห

@บนรถ"วันนี้พี่ว่างจริงๆ เหรอคะ" ใบหน้าหวานหันมาเอ่ยถามคนที่อยู่ด้านข้างอย่างไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเขาพลางกวาดสายตามองภายในรถไปด้วยอย่างจับผิดก่อนดวงตากลมจะเลื่อนไปสะดุดกับเสื้อสูทของเดม่อนที่อยู่ด้านหลังบ่งบอกว่าวันนี้เขาไปที่โรงแรมมาแล้ว"คำพูดของฉันไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลย?""ค่ะ เพราะเป็นพี่เกรซเลยไม่เชื่อ อ๊ะ!" เมเกรซหลุดเสียงอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ เดม่อนก็จอดรถกะทันหันพร้อมกับเอี้ยวตัวมาหาเธอแล้วกักขังคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนด้วยความรวดเร็วจนกลายเป็นว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ใกล้กันเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น ใบหน้าคมคายที่สวมใส่กรอบแว่นโน้มลงมาประชิดใบหน้าเรียวจนลมหายใจอุ่นเป่ารดลงบนริมฝีปากบางในขณะที่เมเกรซลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ให้กับสายตาคมกริบของคนตรงหน้า"ปากดีแบบนี้อยากโดนลงโทษอีกใช่ไหม" ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าหวานอย่างคาดโทษทว่าลึกๆ แล้วเขากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่เมเกรซยังคงมีท่าทีสดใสเหมือนเดิมแม้จะเกิดเรื่องเมื่อเช้าขึ้น"เกรซพูดแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องทำโทษกันเลย" เมเกรซแสร้งตีสีหน้าเศร้าพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดปากไว้อย่างหวาดระแวง ใบหน้าหวานเบือนหลบใ

แกร๊ก~ใบหน้าหวานที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางชะโงกออกมาดูด้านนอกห้องอย่างหวาดระแวงก่อนที่ริมฝีปากอวบอิ่มจะคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าไม่มีลูกน้องของเดม่อนยืนอยู่ คงเป็นเพราะที่เธอโวยวายในตอนนั้นเดม่อนจึงยอมให้อิสระแก่เธอบ้างเพื่อไม่ให้หญิงสาวต้องอึดอัดจนเกินไปแต่ถึงอย่างนั้นเมเกรซก็ยังไม่ไว้ใจในความเจ้าเล่ห์ของว่าที่คู่หมั้นหนุ่ม เธอจึงเลือกที่จะกดลิฟต์เพื่อไปลงยังชั้นสองและเดินลงบันไดหนีไฟด้านหลังแทนพร้อมกับไปรอยังด้านหน้าของคอนโดเพื่อนั่งรถแท็กซี่ไปแทนการขับรถเอง แต่แล้วเท้าเล็กที่สวมใส่ส้นสูงก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเผลอนึกถึงเดม่อนขึ้นมา มือเรียวกำโทรศัพท์ในมือไว้แน่นอย่างชั่งใจแต่สุดท้ายหญิงสาวก็เลือกที่จะเก็บใส่กระเป๋าตามเดิมเพราะเธออยากจะทำให้เขารู้ว่ามันไม่มีอะไรน่ากังวลและเธอก็สามารถใช้ชีวิตคนเดียวได้โดยที่ไม่ต้องมีลูกน้องของเดม่อนตามประกบทุกฝีก้าวแบบนั้น@โกดังสินค้า"มึงไปตรวจดูทุกอย่างให้เรียบร้อย กูจะรีบกลับไปหาเมเกรซ" เดม่อนที่ยืนอยู่ออกคำสั่งเสียงเรียบพลางก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองไปด้วย วันนี้เขาต้องการรีบจัดการงานให้เสร็จเร็วกว่าทุกวันเพื่อที่จะรีบกลับห้องไปหาร่างบางที่ยังคง