Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

@โรงแรมDe(e)nพลั่ก! ตุบ!เสียงบางอย่างที่กระทบกับพื้นอย่างแรงดังขึ้นบริเวณมุมอับของโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง พร้อมกับร่างใหญ่ของชายหนุ่มในสภาพไม่ค่อยสู้ดีนักที่นอนราบอยู่กับพื้นเย็นเฉียบท่ามกลางเหล่าลูกน้องนับสิบคนที่กำลังยืนล้อมตัวของเขาอยู่ตึก ตึก ตึก ตึกเสียงเดินที่ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ทำให้ทุกคนต่างก้มหัวอย่างอัตโนมัติให้กับคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าคนที่นอนอยู่พลางปรายตามองสภาพน่าเวทนาของเขาด้วยแววตานิ่งเรียบ ใบหน้าคมคายที่สวมใส่กรอบแว่นตาราคาแพงไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมานอกจากความเย็นชาเท่านั้นก่อนที่เสียงของอีกคนจะดังขึ้นทำลายความเงียบของบริเวณนั้น"อึก...คุณเดม่อน ปล่อยผมไปเถอะนะครับ" ชายหนุ่มที่โดนซ้อมอย่างสะบักสะบอมเอ่ยอ้อนวอนคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเลือดสีสดพยายามเอื้อมไปจับรองเท้าหนังราคาแพงด้วยความยากลำบากเพื่อขอความเห็นใจ แต่นั่นไม่ได้ผลสำหรับเขา"หึ ปล่อยไปงั้นเหรอ" ร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรย่อตัวลงเล็กน้อยพลางเอ่ยออกมาอย่างเย้ยหยัน รองเท้าแบรนด์เนมสีดำเหยียบเข้าที่ฝ่ามือเปื้อนเลือดอย่า

พรึ่บ!"จัดการซะก่อนที่แม่ของแกจะเห็น" ดีนโยนผ้าเช็ดหน้าในมือลงบนโต๊ะทันทีหลังจากที่เห็นภรรยาสาวเดินออกไปแล้วก่อนจะหลุบตามองไปยังคราบเลือดที่เปื้อนอยู่ตรงมือหนาของลูกชายเป็นเชิงบอกให้เขารับรู้ ซึ่งเดม่อนก็มีท่าทางที่ตกใจเล็กน้อยเพราะเขารู้ว่าจะต้องมาทานอาหารกับครอบครัวเลยไม่ได้แตะต้องกับเลือดเลยแม้แต่นิดเดียว คงจะมีเพียงตอนที่ไปรับมีดมาจากลูกน้องเท่านั้นที่จะทำให้เกิดคราบสีแดงนี้ได้"เช็ดให้สะอาด กลิ่นคาว...มันล้างยาก" ชายหนุ่มวัยกลางคนเอ่ยบอกลูกชายเสียงเรียบในขณะที่ที่เดม่อนกำลังเช็คความเรียบร้อยของตนอยู่ว่ามีส่วนไหนที่เขาพลาดไปอีกหรือไม่"ฉันไม่ได้ห้ามถ้าแกจะเลือกเส้นทางนี้ แต่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าทำให้เมียฉันเสียใจเมื่อไรฉันก็จะไม่ปล่อยไว้เหมือนกัน""แม่จะไม่มีทางรู้เรื่องนี้""แต่เมื่อกี้แกก็เพิ่งพลาดไป""ผมรีบไปหน่อย แต่ต่อไปมันจะไม่มีอีก" ใบหน้าคมคายสบตากับคนตรงหน้านิ่งพร้อมทั้งยื่นผ้าเช็ดหน้าคืนไปด้วย ซึ่งดีนก็รับมันไปแล้วรีบเก็บใส่ในกระเป๋าทันทีอย่างกลัวว่าภรรยาของตนจะเข้ามาเห็นเสียก่อน"ผมบอกแล้วว่าการมีแค่เงินมันไม่พอ พ่อไม่ต้องห่วง ผมจะใช้อำนาจดูแลครอบครัวของเราเงียบๆ" เพร

@ผับหรูใจกลางเมือง"เอามาอีกแก้ว!" ร่างบางในชุดรัดรูปตะเบ็งเสียงสั่งบาร์เทนเดอร์อย่างมั่นใจ ซึ่งหลังจากที่ทะเลาะกับคนที่บ้านเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เมเกรซก็มุ่งหน้ามายังผับหรูแห่งนี้ทันที คงจะมีเพียงที่นี่เท่านั้นที่เธอจะสามารถแสดงความเสียใจออกมาได้"คุณผู้หญิงดื่มเยอะแล้วนะครับ ผมว่าพอ...""นี่! เป็นแฟนฉันหรือไงถึงเอาแต่ห้ามอยู่นั่น เอามาเลยฉันจะดื่ม" เสียงเล็กโวยวายชุดใหญ่เมื่อโดนขัดใจก่อนจะหยิบเงินจำนวนหนึ่งขึ้นมาวางบนโต๊ะเพื่อเป็นการออกคำสั่ง ใบหน้าบูดบึ้งคลี่ยิ้มหวานเมื่อได้เครื่องดื่มที่ต้องการพร้อมกับรีบรับมาดื่มอย่างรวดเร็ว"เอามาอีกเยอะๆ เลย~ คืนนี้ภาพไม่ตัดฉันจะไม่กลับ!" เมเกรซออกคำสั่งอย่างอารมณ์ดี ดวงตากลมโตที่โอบล้อมด้วยแพขนตางอนเริ่มกวาดสายตามองไปรอบๆ ท่ามกลางผู้คนมากมายเธอหันไปสบตากับใบหน้าหล่อคนหนึ่งซึ่งพบว่าเขาก็มองมาที่เธอเหมือนกัน ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เรียวปากบางฉีกยิ้มกว้างไปยังอีกคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะพยายามดันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบากเพื่อเข้าไปทักทายกับเพื่อนใหม่ที่เพิ่งเจอกัน แต่ยังไม่ทันที่เมเกรซจะได้ลุกออกไปไกลร่างเล็กก็เซจนเกือบจะล้มลงจากการเดินเข้ามาช

@เช้าวันต่อมาใบหน้าหล่อไร้กรอบแว่นมองร่างกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ด้วยแววตานิ่งเรียบไม่ต่างจากเดิม สองเท้าหนักเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่เตียงพร้อมกับหย่อนตัวลงด้วยความแผ่วเบา ฝ่ามือหยาบกร้านเลื่อนไปสัมผัสกับร่องรอยตามเรือนร่างขาวเนียนด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มเสียงนัก"ร่างกายผู้หญิงช้ำง่ายขนาดนี้เลยเหรอ" เดม่อนขมวดคิ้วยุ่งด้วยความสงสัยเพราะตามร่างกายของเมเกรซนั้นมีรอยแดงเต็มไปหมด แม้เมื่อคืนเขาตั้งใจจะรุนแรงกับเธอเพื่อต้องการลงโทษที่ยอมปล่อยตัวไปกับผู้ชายโดยง่าย แต่เขาก็ไม่คิดว่าหญิงสาวที่สลบไปจะบอบช้ำขนาดนี้"ครั้งแรกของเธอฉันออมแรงแล้วนะ" ดวงตาคมยังคงจ้องมองคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้นพร้อมกับลูบไล้ตามร่างกายขาวเนียนไปด้วย เมื่อคืนหลังจากเดม่อนได้รับสายจากลูกน้องที่สั่งให้ไปตามดูความเคลื่อนไหวของเมเกรซ เขาก็รีบมุ่งหน้าไปยังผับนั้นทันที เนื่องจากลูกน้องได้รายงานมาว่าหญิงสาวทะเลาะกับครอบครัวเรื่องการหมั้นหมายจนต้องมาดื่มอย่างหนัก ทำให้ชายหนุ่มอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้ และพอเดม่อนไปถึงสิ่งที่เขากำลังกังวลก็เป็นจริงเมื่อพบว่าเธอกำลังส่งสายตาหยาดเยิ้มให้แก่ผู้ชายคน

@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา"จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมเนี่ย" เสียงเล็กยืนบ่นอุบอยู่หน้ากระจกของห้องแต่งตัวในคอนโดหรูพลางลูบที่หน้าท้องแบนราบไปด้วยความกังวลใจที่ถึงแม้เธอจะกินยาคุมฉุกเฉินไปแล้วแต่นี่มันก็เป็นครั้งแรกหากจะไม่คิดอะไรเลยมันก็คงเป็นไปไม่ได้"แล้ววันนั้นก็ให้แต่ยาแก้อักเสบ ทำไมไม่ซื้อยาคุมมาด้วยก็ไม่รู้ ฮึ่ย! ตัวเองเป็นคนทำแท้ๆ แล้วจำไม่ได้หรือไง" เพราะวันนั้นที่เดนส์มาส่งเธอที่คอนโดเขาก็ยื่นถุงยาให้เธอหนึ่งถุง ซึ่งในนั้นมีของที่เธอต้องการทุกอย่างยกเว้นยาคุมเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ชายหนุ่มไม่ได้ซื้อมาให้"ถ้าไม่ติดว่าหล่อนะ" คนตัวเล็กยังคงเท้าเอวด้วยความหงุดหงิดอยู่อย่างนั้น ตอนแรกเธอก็คิดว่าเขาจะเป็นเหมือนผู้ชายธรรมดาที่สุขุมและนิ่งเงียบแต่แท้จริงแล้วกลับกวนประสาทกว่าที่คิดไว้เป็นอย่างมาก เมเกรซลอบพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ พลางสำรวจความเรียบร้อยของชุดตัวเองไปด้วย แม้จะไม่อยากไปดูตัวครั้งนี้แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่จะทำตัวไร้มารยาทกับผู้ใหญ่อีกฝ่าย เธอแยกแยะออกว่าอะไรควรและไม่ควร เพียงแต่อาจจะมีการเล่นนอกบทบ้างก็เท่านั้นริมฝีปากบางอมชมพูที่เคลือบด้วยลิปสติกระบายยิ้มออกมาด้วยความพึงใจกับแผนการที่ด