บททั้งหมดของ Hot nerd ทดลองรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

"หึ งั้นจำไว้นะว่าเธอเลือกเอง""อื้ออ!" เสียงเล็กร้องประท้วงในลำคอพร้อมกับทุบตีที่แผงอกแกร่งไปด้วยเมื่อโดนช่วงชิงลมหายใจอย่างอุกอาจ แต่ก็ไม่อาจจะสู้เรี่ยวแรงคนตรงหน้าได้เดม่อนบดขยี้เรียวปากบางอย่างหนักหน่วงโดยที่ไม่มีการรุกล้ำพร้อมกับดันร่างเล็กให้ชิดกับเคาน์เตอร์หน้ากระจกไปด้วยเพื่อให้พร้อมสำหรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป"แฮ่ก~" เมเกรซกอบโกยอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ทันทีที่ได้รับอิสระเนื่องจากเดม่อนจูบเธอเป็นระยะเวลานานพอสมควร แต่ยังไม่ทันที่จะหายใจได้ทั่วท้องมือหนาก็เลื่อนมาจับล็อคเอวคอดไว้แน่นพร้อมกับยกตัวเธอขึ้นมานั่งบนเคาน์เตอร์อย่างรวดเร็ว"อ๊ะ! นี่คุณจะทำอะไร""ฉันบอกแล้วไงว่ามันคือการเตือน" ริมฝีปากหยักได้รูปเอ่ยบอกคนตรงหน้าเพียงเท่านั้นก่อนจะขยับตัวเข้ามาแทรกกลางหว่างขาเรียวทันทีหลังพูดจบ พร้อมกับสอดฝ่ามือเข้าไปใต้กระโปรงที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่"อ อ๊ะ!" เมเกรซหลุดเสียงร้องออกมาพลางกำเสื้อเชิ้ตของคนตรงหน้าแน่นด้วยความตกใจเมื่อนิ้วเรียวยาวล้วงเข้ามาในแพนตี้ตัวบางที่สวมใส่จนสัมผัสกับกลีบกุหลาบอวบนูนปิดสนิทก่อนจะดันมันเข้าไปในร่องสวาทอย่างแรงจนร่างเล็กกระตุกเกร็งไปทั้งตัวสวบ!!"อื

@เพนท์เฮ้าส์เดม่อนตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!"ปล่อยเกรซเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงเล็กโวยวายพร้อมกับทุบตีที่แผ่นหลังแกร่งอย่างพยายามเอาตัวรอดเมื่อถูกร่างสูงอุ้มพาดบ่าขึ้นมายังเพนท์เฮ้าส์ของตัวเองอย่างเอาแต่ใจ ที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูงและแน่นหนากว่าคอนโดที่เขาพาเธอไปในตอนแรกมาก แม้เมเกรซจะพยายามร้องขอความช่วยเหลือและดีดดิ้นมากแค่ไหนก็เหมือนจะไม่มีทางรอดพ้นจากคนอย่างคนอย่างเดม่อนได้เลยพรึ่บ!"โอ๊ย! นี่คนนะไม่ใช่ตุ๊กตาโยนมาได้ยังไงเนี่ย!" ร่างบางแหวใส่คนตรงหน้าเสียงเขียวเมื่อโดนชายหนุ่มเหวี่ยงเธอขึ้นมาบนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์อย่างแรงจนเบ้หน้า แต่ริมฝีปากบางก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่กำลังค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวพร้อมกับจ้องมองเธอไปด้วยฝ่ามือหนาถอดกรอบแว่นราคาแพงออกไปวางยังโต๊ะข้างหัวเตียงพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตไปอย่างอ้อยอิ่งโดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้าหวานที่กำลังมองเขาด้วยความหวาดกลัว มุมปากหนากระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจให้กับท่าทางที่เปลี่ยนไปของเธอที่ตอนแรกยังมองเขาตาขวางราวกับต้องการจะเข่นฆ่ายังไงอย่างนั้นแต่เพียงแค่รับรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นดวงตากลมโตก็เปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวทันทีพร้อมกับ

"รังเกียจขนาดนั้นเลย?" เดม่อนที่ยืนพิงกรอบประตูเอ่ยถามหญิงสาวเรือนร่างเปลือยเปล่าที่อยู่ตรงหน้าเมื่อเห็นเธอล้างหน้าและบ้วนปากหลายต่อหลายครั้ง "เธอควรจะปรับตัวให้ชินนะ เพราะคงต้องกินมันบ่อยๆ" เมเกรซหันขวับมามองอีกคนตาขวางเมื่อเขาเอาแต่พูดจายั่วโมโหเธออยู่อย่างนั้น ซึ่งเธอก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะกลัวว่าเขาจะเอาเรื่องนั้นมาเป็นข้ออ้างในการรังแกเธออีก เมเกรซหันกลับไปล้างหน้าตัวเองอีกครั้งโดยไม่สนใจอีกคนที่ยืนอยู่แต่แล้วใบหน้าเรียวก็ต้องเงยขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังดุนดันช่วงล่างของเธออยู่"อ๊ะ! จะทำอะไร" ริมฝีปากอวบอิ่มหลุดเสียงร้องออกมาเมื่อถูกเดม่อนที่เดินมาช้อนหลังจับล็อคเอวคอดไว้แน่นจนเธอไม่สามารถดิ้นหนีได้ ก่อนที่มือหนาอีกข้างจะจับปลายหัวบานมาถูบริเวณปากร่องสวาทจากทางด้านหลังแล้วค่อยๆ ดันเข้าไปในตัวของเธออย่างเอาแต่ใจ"อื้ออ~ อย่าดันเข้ามา" เล็บคมจิกที่ท่อนแขนแกร่งจนเกิดเป็นรอยแดงแต่ไม่สามารถหยุดการกระทำของคนหื่นด้านหลังได้ เดม่อนไล่ขบเม้มที่ใบหูเล็กจนร่างบางขนลุกซู่ไปทั้งตัวก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า"ครั้งนี้จะเป็นการลงโทษที่เธอคิดหนีไปจากฉัน"สวบ!!"อื้ออ

"จะให้จัดการยังไงดีครับนาย" มือเรียวที่กำลังจะเอื้อมไปเปิดประตูห้องนอนหยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงของผู้ชายดังเล็ดลอดออกมาจากทางด้านนอกซึ่งไม่ใช่เสียงของเดม่อน เมเกรซกระชับชุดคลุมให้แน่นขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกดล็อตประตูห้องด้วยความกลัวเพราะถึงยังไงเธอก็ยังไม่รู้จักเดม่อนดีพอก่อนจะยืนฟังบทสนทนาที่เกิดขึ้นเงียบๆ"เล่นตามน้ำไปก่อน แล้วคอยสังเกตพวกมันไว้ ถ้าเล่นตุกติกก็จัดการได้เลย" เดม่อนเอ่ยบอกลูกน้องที่ยืนอยู่พลางเหลือบมองประตูห้องนอนเพียงนิดก่อนจะออกคำสั่งเสียงเรียบอีกครั้ง"มึงกลับไปก่อนเดี๋ยวกูตามเข้าไป แล้วเคลียร์โกดังให้เรียบร้อย...ให้ปลอดภัยที่สุด""ครับ" แม้จะยังไม่เข้าใจในคำสั่งนั้นเท่าไรนักแต่ชายหนุ่มก็ยอมก้มหัวแล้วเดินออกไปตามคำสั่งของเจ้านายทันทีในขณะที่เดม่อนนั่งนิ่งอย่างใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนเพื่อหาหญิงสาวที่นอนด้วยกันเมื่อคืนนี้ก๊อกๆๆ"เปิดประตู"แกร๊ก~ร่างสูงเดินแทรกตัวไปในห้องทันทีที่เมเกรซยอมเปิดประตูออกซึ่งใบหน้าที่เป็นกังวลของเธอก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงความคิดทั้งหมดแล้ว"ไม่ต้องกลัวมันไม่มีอะไร" มือหนาเลื่อนไปลูบท

"กินแต่ของไม่มีประโยชน์" คนตัวสูงที่ยืนถือถุงขนมเต็มสองมือบ่นให้แก่การกินของว่าที่คู่หมั้นสาวอย่างไม่จริงจังนักในขณะที่เมเกรซกำลังกินไอศกรีมอย่างอารมณ์ดี"พี่บ่นเกรซจนหูชาแล้วเนี่ย เป็นคนแก่หรือไง?" เมเกรซเชิดหน้าเอ่ยถามคนด้านข้างด้วยท่าทางที่กวนประสาทอย่างไม่เกรงกลัว ยิ่งได้ใช้เวลาอยู่กับเดม่อนนานเท่าไรเธอก็ยิ่งรู้จักนิสัยของเขามากเท่านั้น ว่าถ้าเธอไม่ดื้อรั้นและยอมทำตามที่เขาต้องการชายหนุ่มก็จะตามใจเธอด้วยเหมือนกัน ซึ่งมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรสำหรับเมเกรซเลยแม้แต่น้อย อย่างเช่นวันนี้ที่เธอยอมกินมื้อเช้าตามที่เดม่อนสั่งเพียงเท่านั้นเขาก็พาเธอเข้าออกร้านที่เธอต้องการแทบจะทุกร้านจนได้ของมาเต็มมือขนาดนี้"ถ้าฉันแก่คงไม่มีแรงกระแทกเธอจนสลบหรอก""...หรือต้องซ้ำอีกทีดี"เพี๊ยะ!"หยุดพูดเลยนะ!" ฝ่ามือเล็กฟาดที่ต้นแขนแกร่งอย่างแรงด้วยความเขินอายเมื่อเดม่อนโน้มใบหน้าลงมาพูดถึงเรื่องคืนนั้นในที่สาธารณะแบบนี้ ใบหน้าหวานแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัดต่างจากเดม่อนที่เค้นหัวเราะออกมาเมื่อสามารถกลั่นแกล้งคนตัวเล็กได้"ตอนนี้ปวดท้องไหม""ไม่ค่ะ""ถ้ากินของเผ็ดแล้วปวดท้องก็ควรเลิกกิน ไม่ใช่ฝืนเพราะชอบ" เมเก