บททั้งหมดของ Hot nerd ทดลองรัก: บทที่ 41 - บทที่ 50

@เพนท์เฮ้าส์เดม่อน"ฮืออ พี่เดนส์ ไม่ทำแล้วนะ เกรซแสบไปหมดแล้ว" ร่างบางที่นอนหมดแรงอยู่เบะปากงอแงออกมาเมื่อเห็นสายตาคมของเดม่อนที่บ่งบอกถึงความต้องการบางอย่างซึ่งในตอนนี้เขากำลังทำความสะอาดคราบน้ำรักตรงช่วงล่างให้เธออยู่โดยตั้งแต่ที่กลับมาจากบ้านคนตัวสูงก็จับเธอลงโทษไม่หยุดจนตอนนี้ขาของเธอแทบจะหุบเข้าหากันไม่ได้อยู่แล้วเดม่อนพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ เพื่อระงับอารมณ์ปรารถนาเอาไว้เมื่อได้ยินอย่างนั้น เพียงแค่ได้เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้เขามีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เมเกรซก็คงจะรับไม่ไหวเหมือนกันซึ่งดูจากร่องสวาทที่บวมช้ำของเธอแล้วเขาก็คงต้องหยุดทำจริงๆ"อึก เกรซแสบไปหมดเลย ขะ...ขาเกรซไม่มีแรงแล้ว มันหุบไม่ลงด้วย ฮือ~""อย่างอแง" ร่างสูงล้มตัวลงนอนด้านข้างแล้วรั้งตัวหญิงสาวมาสวมกอดไว้แน่นพลางลูบที่ศีรษะทุยเล็กไปด้วยเป็นการปลอบโยนแต่เมเกรซก็ยังคงบ่นโอดออกมาอยู่อย่างนั้นตามนิสัยของเธอ"มันจุกท้องด้วย พี่ทำแรงเกินไป""ก็เธออยากแกล้งฉันก่อน""ขี้โกง พี่เอาเปรียบเกรซชัดๆ เลย""ไม่ได้เอาเปรียบ แค่เอาเฉยๆ"เพี๊ยะ!"หยุดพูดเลยค่ะ" มือเรียวฟาดที่แผงอกแกร่งอย่างไม่แรงนักเมื่อเดม่อนด

"ยังเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้นอยู่เลยไม่ใช่เหรอคะ" น้ำเสียงเย้ยหยันที่ดังขึ้นทำให้เมเกรซต้องเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวอย่างอัตโนมัติทว่ากลับเห็นเพียงรอยยิ้มของรินรดาเท่านั้นซึ่งรอยยิ้มที่ดูสดใสของเธอกลับสวนทางกับคำพูดเมื่อสักครู่อย่างสิ้นเชิง"มองพี่แบบนั้นมีอะไรหรือเปล่าคะ" รินรดาแสร้งตีสีหน้าใสซื่อต่อสายตาของคนตรงหน้าในขณะที่เมเกรซจ้องมองเธออย่างรับรู้ถึงจุดประสงค์ของคำพูดเหล่านั้นเป็นอย่างดีทว่าเสียงเข้มของเดม่อนกลับดังขึ้นเสียก่อนที่เธอจะได้ตอบอะไรกลับไป"คุณรินเข้าใจถูกแล้วครับ ตอนนี้ผมกับน้องยังเป็นแค่ว่าที่อยู่ แต่อีกไม่นานเราก็จะเป็นคู่หมั้นกันแล้วครับ" เดม่อนยิ้มตอบอย่างสุภาพพลางเลื่อนมือไปโอบที่เอวคอดของว่าที่คู่หมั้นสาวไปด้วยเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของต่างจากเมเกรซที่ลอบกรอกตาออกมาอย่างไม่พอใจ"คุณเดม่อนน่ารักจังเลยนะคะ คงต้องมีผู้หญิงหลายคนที่อยากได้คุณเป็นแฟนแน่ๆ" รินรดาเอ่ยบอกคนตรงหน้าอย่างพยายามสื่อความหมายบางอย่างทว่าชายหนุ่มกลับระบายยิ้มตอบกลับไปตามมารยาทเพียงเท่านั้น"ถ้างั้นเดี๋ยวผมให้เลขาของผมไปส่งนะครับ" เดม่อนกล่าวกับหญิงสาวด้วยความสุภาพจนรินรดาที่เห็นแบบนั้นก็มีท่าทีที่พึง

"หึ..." เสียงหัวเราะดังออกมาจากลำคอหนาเมื่อเปิดประตูเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ของตัวเองแล้วพบว่ามีร่างบางกำลังนอนรอเขาอยู่ สองเท้าหนักเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่อยู่บนโซฟาทันทีแล้วย่อตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับจ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่พักใหญ่ ในมือของเธอยังคงถือโทรศัพท์เอาไว้อย่างหลวมๆ ซึ่งบ่งบอกว่าเธอรอเขาจนเผลอหลับไป"อื้ออ~" เมเกรซส่งเสียงอู้อี้ออกมาเมื่อโดนรบกวนการพักผ่อนทำให้เดม่อนที่กำลังจะช้อนตัวเธอขึ้นต้องหยุดชะงัก ในขณะที่หญิงสาวค่อยๆ ปรือตาขึ้นอย่างยากลำบากเพื่อพยายามจ้องมองคนตรงหน้า"พี่เดนส์เหรอ" เรียวปากบางเอ่ยถามออกไปอย่างงัวเงียเมื่อได้กลิ่นของน้ำหอมที่คุ้นเคยพลางแนบใบหน้าลงกับท่อนแขนแกร่งอย่างอัตโนมัติแม้จะยังไม่ค่อยได้สติมากเท่าไรนัก"อืม แล้วทำไมมานอนตรงนี้""รอพี่...""บอกแล้วไงว่าให้เข้านอนก่อน" คำตอบของว่าที่คู่หมั้นสาวทำให้ชายหนุ่มอดที่จะโน้มใบหน้าไปประทับจูบยังริมฝีปากอวบอิ่มไม่ได้ด้วยความเอ็นดูก่อนที่เสียงเล็กจะเอ่ยถามเขาขึ้นมาอีกครั้ง"กี่ทุ่มแล้วคะ""ตีสามแล้ว"เมเกรซลืมตาขึ้นด้วยความตกใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ข้างกายขึ้นมาดูซึ่งก็พบว่าเป็นเวลาตีสามครึ่งแล้วจริง

"รอพี่นานไหมครับ" เดม่อนที่เพิ่งเดินเข้ามาเอ่ยถามว่าที่คู่หมั้นสาวด้วยรอยยิ้มทว่าเมเกรซกลับเบือนหน้าหนีไปอีกทางพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ บ่งบอกถึงอารมณ์ของเธอในตอนนี้"ขอโทษที่ให้รอนานแต่พี่ต้องไปตรวจความเรียบร้อยเองหมดเลย ไม่โกรธพี่นะครับ" เดม่อนแสร้งเมินเฉยต่อท่าทางของหญิงสาวตรงหน้าแล้วเลื่อนปลายจมูกไปคลอเคลียที่แก้มนวลเบาๆ เป็นเชิงหยอกล้อจนเมเกรซต้องหันกลับมามองด้วยความประหลาดใจเพราะที่ตรงนี้ไม่ได้มีเพียงแค่เขาและเธอตามลำพัง ทว่าเมื่อเห็นสายตาของผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มองมาก็ทำให้เธอได้เข้าใจจุดประสงค์ของชายหนุ่ม"ผมพี่ยุ่งค่ะ เดี๋ยวเกรซช่วยจัดให้" มือเรียวเลื่อนไปจัดแต่งทรงผมให้ว่าที่คู่หมั้นหนุ่มอย่างถือวิสาสะทันทีหลังพูดจบซึ่งเดม่อนก็ยอมย่อตัวลงเล็กน้อยอย่างว่าง่ายเพื่อให้คนตัวเล็กสามารถทำได้สะดวกจนสร้างเสียงฮือฮาได้เป็นอย่างมากที่ดูเหมือนเดม่อนจะยอมเมเกรซทุกอย่างและมันก็จะเป็นเพียงผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้น"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มเอ่ยขอบคุณคนตรงหน้าหลังจากที่เธอจัดแต่งทรงผมให้เขาเสร็จก่อนที่เสียงเรียกชื่อของเขาจะดังแทรกขึ้นทำให้ทั้งคู่ต้องหันไปทางต้นทางของเสียงพร้อมกัน"คุณเดม่อนค

@เพนท์เฮ้าส์เดม่อน"อื้ออ พี่เดนส์พอก่อนค่ะ" เรียวปากบางเอ่ยห้ามคนตัวสูงที่กำลังซุกไซ้เธอไม่หยุด เพราะตั้งแต่มาถึงที่ห้องเดม่อนก็นัวเนียเธอมาตลอดทางอีกทั้งยังถอดชุดของเธอออกอย่างถือวิสาสะอีกต่างหากจนตอนนี้เมเกรซเหลือเพียงแค่แพนตี้ตัวจิ๋วที่ปกปิดจุดสงวนไว้จุดเดียวเท่านั้น"เอาเลยไหม ฉันอยากทำแล้ว" เดม่อนบอกคนตรงหน้าเสียงกระเส่าพร้อมกับปลดกางเกงของตัวเองไปด้วยเพื่อเตรียมความพร้อมทว่ากลับโดนมือเรียวเลื่อนมาจับมือของเขาไว้มั่นเพื่อห้ามปราม"พี่เดนส์ค่อยทำได้ไหม เกรซอยากไปเที่ยวอะ~" เมเกรซส่งสายตาอ้อนวอนอย่างสุดฤทธิ์จนเดม่อนขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัยก่อนที่หญิงสาวจะบอกความต้องการของตัวเองออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงเท่าไรนัก"เกรซอยากไปเที่ยวผับ...""ไม่ได้" ชายหนุ่มรีบแย้งเสียงแข็งพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งขรึมทันทีโดยไม่รอให้คนตัวเล็กพูดจบ ทำให้ใบหน้าเรียวต้องหุบยิ้มลงแล้วเอ่ยถามออกมาด้วยความไม่เข้าใจ"ทำไม..." เมเกรซหน้าเสียไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำปฏิเสธของชายหนุ่มอีกทั้งท่าทางของเขาในตอนนี้ยังบ่งบอกถึงความไม่พอใจอีกต่างหาก"เธอกำลังจะมีลูก ไม่ควรไปในสถานที่แบบนั้น""แต่เกรซไม่ได้ไปนานแล้ว