บททั้งหมดของ Chained Love ล่ามรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

"ว่ายังไงคะพี่ชายสุดหล่อ~"(อยู่ที่ไหน)"เอ่อ..." เสียงเข้มนิ่งของคนปลายสายทำเอาลูกพีชไปต่อไม่ถูกด้วยความกระอักกระอ่วนเนื่องจากเธอรู้ดีว่าพิชญ์ไม่ค่อยจะถูกชะตากับแฟนหนุ่มของตัวเองเท่าไรนักเพราะภาพลักษณ์ภายนอกของเขา แต่ถ้าจะให้เดาพิชญ์ก็คงจะรู้แล้วเหมือนกันว่าเธออยู่ที่ไหนจากน้ำเสียงของเขาในตอนนี้"พีชอยู่ที่ห้องคินค่ะ"(...)"พี่พิชญ์คือว่า..."(มันได้ทำอะไรพีชไหม)คำถามที่แฝงไปด้วยความจริงจังบ่งบอกถึงความเป็นห่วงน้องสาวตัวเล็กได้เป็นอย่างดี คงเป็นเพราะที่ชายหนุ่มผ่านประสบการณ์มามากกว่าจึงทำให้สามารถมองคนรักของน้องสาวตัวเองออกว่าเป็นยังไง แต่พิชญ์ก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดที่จะกีดกันความรักของทั้งคู่ตราบใดที่ลูกพีชยังมีความสุขอยู่ เขาก็จะคอยเป็นห่วงเธออยู่ห่างๆ แบบนี้ แต่หากวันไหนที่ภาคินทำร้ายร่างกายหรือจิตใจของหญิงสาวแม้แต่นิดเดียว คนที่เป็นพี่แบบเขาก็จะไม่มีทางปล่อยไว้เหมือนกัน"ตอนแรกแค่ความคิดเห็นไม่ตรงกันนิดหน่อยค่ะ แต่ตอนนี้เราเข้าใจกันดีแล้ว คินไม่ได้ทำอะไรพีชเลยนะ ความจริงเขาเป็นฝ่ายยอมพีชก่อนด้วย พี่พิชญ์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"(อืม ดีแล้ว)"แล้วตอนนี้พี่พิชญ์อยู่ที่บ้านเหรอคะ หรือว

"พี่พิชญ์ชวนคุยอะไรเหรอ?" ใบหน้าเรียวใสหันมาถามคนด้านข้างหลังจากที่ออกมาจากบ้านหลังใหญ่แล้ว ในขณะที่ภาคินปรายตามองสายตาที่คาดหวังจากแฟนสาวเพียงนิดก่อนจะกลับมาสนใจถนนด้านหน้าเหมือนเดิม ริมฝีปากหยักได้รูปปั้นคำโกหกออกไปเพื่อให้คนรักสบายใจ"เรื่องทั่วไปของผู้ชายแหละ เธอไม่ต้องรู้หรอก""หืม? บอกไม่ได้เหรอ หรือว่าชวนกันไปเถลไถลที่ไหน" ลูกพีชหรี่ตามองอย่างจับผิดเพราะไม่ว่าเธอจะพยายามถามพิชญ์แค่ไหนเขาก็ไม่ยอมบอกเธอสักที แล้วตอนนี้ภาคินยังทำเหมือนกำลังมีความลับกับเธออีกต่างหาก"ถึงฉันจะเลวฉันก็ไม่เคยมองคนอื่นนะ""แต่คินมีความลับกับพีชนะ เฮ้อ~ ตอนแรกพีชก็เป็นห่วงแทบแย่แต่ดูเหมือนผู้ชายจะสนิทกันเร็วกว่าที่คิดอีกนะ ดูสิแค่ไม่กี่ชั่วโมงยังมีความลับกับพีชเลย" คนตัวเล็กยังคงกอดอกบ่นออกมาไม่หยุดในขณะที่ภาคินนั่งฟังอยู่เงียบๆ หากแต่คำพูดของพิชญ์ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของเขาอยู่ เขารู้ดีว่าพิชญ์คงไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปง่ายๆ อย่างแน่นอน แต่ไม่ว่ายังไงลูกพีชก็ไม่มีทางไปจากเขาได้ มือหนาเผลอกำพวงมาลัยแน่นด้วยอารมณ์ที่เดือดดาลเพียงแต่เขาไม่สามารถที่จะบอกเรื่องเหล่านั้นให้กับลูกพีชรับรู้ได้ ซึ่งเธอที่

@คอนโดภาคิน"อื้อ~ คิน..." คิ้วเล็กขมวดเข้าหากันยุ่งหลังจากรับรู้ถึงไอความเย็นที่แผ่นหลังบางในขณะที่เธอค่อยๆ เปิดเปลือกตามองคนตรงหน้าด้วยความงัวเงีย อากาศที่เย็นเฉียบและโทนสีแดงสลัวภายในห้องเริ่มทำให้ลมหายใจของหญิงสาวติดขัดก่อนคนที่ยืนอยู่จะก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเธอไว้แล้วซุกไซ้ลำคอขาวเนียนด้วยความหื่นกระหาย"อ อ๊ะ! อย่ากัดสิคิน พีชเจ็บนะ""ฉันเตือนแล้วนะว่าอย่าเมา" ใบหน้าคมคายผละออกมาเอ่ยบอกร่างบางเสียงแหบพร่าในขณะที่ลูกพีชก็กำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาที่หยาดเยิ้มเช่นเดียวกัน"...เพราะมันจะอันตรายกับตัวเธอ" ภาคินเลื่อนมือไปเชยคางมนขึ้นเล็กน้อยแล้วโน้มลงไปตวัดเลียริมฝีปากบางเบาๆ เป็นเชิงหยอกล้อ แต่แล้วใบหน้าหล่อก็ต้องชะงักเมื่อคนตัวเล็กเป็นฝ่ายออกแรงผลักเขาอย่างแรงแล้วพลิกตัวมาขึ้นคร่อมร่างกำยำเอาไว้แทน สองมือเรียวเล็กจับล็อกที่ข้อมือใหญ่ทั้งสองข้างเอาไว้แน่นเลียนแบบการกระทำของคนตัวสูงที่เคยทำกับเธอ ใบหน้าจิ้มลิ้มที่เริ่มมีสีแดงระเรื่อบ่งบอกว่าลูกพีชเริ่มเมาได้ที่แล้ว แม้จะเคยเห็นภาพเหล่านี้มาหลายครั้งแต่ภาคินกลับไม่เคยเบื่อมันเลยแม้แต่น้อย สำหรับชายหนุ่มแล้วไม่ว่าจะกี่ปีลูกพีชก็ยังคงเป็นคนท

@เช้าวันต่อมา"อื้อ~" แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าหวานของคนที่นอนหลับอยู่ปลุกให้ลูกพีชรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงสายของเช้าวันใหม่ คิ้วเล็กขมวดเข้าหากันยุ่งเมื่อถูกรบกวนการพักผ่อนในวันหยุด แต่แล้วเธอก็ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงทุ้มเข้มที่คุ้นเคยของแฟนหนุ่ม"จะนอนต่ออีกเหรอ""อื้อ~ คิน...""เก้าโมงแล้ว ลุกขึ้นมากินอะไรก่อน" ภาคินที่เพิ่งเดินเข้ามาหย่อนตัวลงด้านข้างร่างบางที่นอนอยู่ ฝ่ามือหนาเลื่อนไปสัมผัสที่ใบหน้าเรียวใสเพื่อปลุกคนขี้เซาบนเตียง คนตัวเล็กปั้นสีหน้าบูดบึ้งราวกับเด็กน้อยเมื่อโดนขัดใจแต่แล้วประโยคถัดมากลับทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้นจนความงัวเงียหายไปชั่วขณะ"ไม่อยากได้ของขวัญวันเกิดใช่ไหม""คินซื้อของขวัญมาให้พีชด้วยเหรอ" ลูกพีชดีดตัวลุกขึ้นด้วยความลืมตัวเพราะเธอคิดว่าภาคินจะให้ของขวัญวันเกิดเธอเพียงแค่เรื่องบนเตียงอย่างเดียวแบบที่ชายหนุ่มได้บอกไว้"คิดว่าฉันจะพาแฟนไปกินข้าวในวันเกิดแค่อย่างเดียวหรือไง""แต่พีชยังปวดหัวอยู่เลย..." ลูกพีชแสร้งยกมือขึ้นมานวดคลึงขมับแล้วทำเสียงออดอ้อนคนตรงหน้าออกมาจนภาคินลอบยิ้มด้วยความเอ็นดู ความจริงเธอเพี

@หลายวันต่อมา-มหาวิทยาลัย"เป็นอะไรหรือเปล่าหวาย?" ลูกพีชเอียงคอถามคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่สั่งอาหารกับแฟนหนุ่มเรียบร้อยแล้ว ซึ่งในตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งอยู่ในโรงอาหารของมหาวิทยาลัยหลังจากที่เรียนช่วงเช้าเสร็จแล้ว แต่มัดหวายกลับมีท่าทางแปลกไปอย่างเห็นได้ชัดจนเธออดที่จะเป็นห่วงไม่ได้"ปะ...เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร""แน่ใจนะ แต่สีหน้าเธอดูเหมือนจะไม่ค่อยโอเคเลย""ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ ว่าแต่..." หญิงสาวเม้มริมฝีปากอย่างชั่งใจพลางเหลือบมองจี้ภาษาอังกฤษที่เป็นชื่อของภาคินบนลำคอระหงเล็กน้อย แล้วตัดสินใจถามลูกพีชออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มเสียง"...ช่วงนี้เธอกับคินเป็นยังไงบ้างเหรอ"คำถามของคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทำให้ใบหน้าเรียวใสชะงักไปเล็กน้อยจนเกิดความเงียบระหว่างทั้งคู่นานนับนาที แม้จะค่อนข้างตอบยากแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องปิดบังเพื่อนสนิทอย่างมัดหวายเพราะนอกจากภาคินแล้วลูกพีชก็มีเพียงแค่มัดหวายเท่านั้นที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ"ก็ปกติแหละ แต่ช่วงนี้ฉันรู้สึกคินจะหึงหวงฉันมากไปหน่อยจนเราก็ทะเลาะกันหลายครั้งเหมือนกัน อย่างเมื่ออาทิตย์ก่อนเราก็ทะเลาะกันเพราะฉันเอาหนั