บททั้งหมดของ Chained Love ล่ามรัก: บทที่ 21 - บทที่ 30

40

บทที่ 21 กังวล

"คินเคยมองภาพอนาคตของเราสองคนบ้างไหม?" ลูกพีชเหลือบมองเสี้ยวใบหน้าคมคายแล้วเอ่ยถามออกมาในขณะที่ยังกอดร่างกำยำไว้แน่น แววตาสวยราวกับมีบางอย่างซ่อนอยู่จนภาคินรู้สึกได้ เขามองลึกเข้าไปด้านในดวงตากลมโตแล้วตอบกลับด้วยท่าทีสบายๆ ราวกับได้วางแผนทุกอย่างล่วงหน้าเอาไว้หมดแล้ว"เราจะแต่งงานกันตอนเรียนจบ แล้วเธอก็จะย้ายมาอยู่กับฉันถาวร""หืม?""ทำไม? หรือเธอไม่ได้คิดแบบนั้น" น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาดันตัวของลูกพีชออกมาสบตากันตรงๆ แล้วรอคำตอบจากเธอซึ่งตอนนี้ลูกพีชก็มีท่าทีที่จริงจังไม่ต่างกัน"พีชคิดว่ามันเร็วเกินไป อีกแค่ปีเดียวเราก็จะเรียนจบแล้วนะ""งั้นเหรอ? แต่ฉันคิดว่ามันตั้งหนึ่งปีกว่าที่เธอจะเรียนจบ""พีชดีใจนะที่เรามองเห็นอนาคตร่วมกันแบบนี้ แต่มันก็ยังเร็วไปอยู่ดี...""แต่ไม่ว่ายังไงเจ้าบ่าวของพีชก็ต้องเป็นคินอยู่แล้ว" ลูกพีชยกมือขึ้นมาประคองแก้มสากทั้งสองข้างพลางคลี่ยิ้มออกมาให้คนตรงหน้าสบายใจ ซึ่งภาคินที่ได้ยินอย่างนั้นก็แสดงสีหน้าพึงพอใจออกมา นอกจากจะเป็นคนแรกของหญิงสาวแล้วเขาก็จะเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวเหมือนกันที่ได้ครอบครองเธอ"ใช่ เพราะเธอเป็นของ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 22 ขัดคำสั่ง

"ทำไมยังไม่นอน?" พิชญ์ที่เพิ่งเดินเข้ามาถามคนที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกซึ่งแม้เธอจะอยู่ในชุดนอนแล้วแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่ได้อยากทำอย่างนั้นจากการที่ยังคงถือจานขนมอยู่ในมือแล้วดูทีวีไปด้วย"ก็พีชยังไม่ง่วงหนิคะ" ทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยลูกพีชก็วางจานขนมในมือลงพร้อมกับตบที่นั่งด้านข้างตัวเองเล็กน้อยแล้วออกคำสั่งกับอีกคนเสียงใส"พี่พิชญ์มานั่งนี่หน่อย" ซึ่งคนเป็นพี่อย่างพิชญ์ก็ไม่ได้ถือสาเขาส่งเสื้อสูทที่ถืออยู่ให้กับลูกน้องด้านข้างแล้วเดินเข้าไปนั่งบนโซฟาข้างน้องสาวเพียงคนเดียวอย่างว่าง่าย ดวงตาคมเหลือบมองการ์ตูนที่ยังปรากฏบนหน้าจอทีวีจอใหญ่เล็กน้อยก่อนเสียงเล็กของลูกพีชจะดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับกดเปลี่ยนช่องไปด้วย"ดูหนังผีเป็นเพื่อนพีชหน่อยสิ""ถ้ากลัวแล้วจะดูทำไม""ก็ย้อนวัยตอนเด็กๆ ไง ปกติพ่อจะมาดูด้วยแต่ตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้ว พี่พิชญ์ก็ต้องมาดูเป็นเพื่อนพีชแทน" คนตัวเล็กตอบกลับไปอย่างไม่คิดอะไรโดยที่ดวงตากลมยังคงจดจ่อกับหน้าจอทีวีซึ่งเริ่มปรากฏเป็นบ้านหลังหนึ่งในสภาพที่วังเวง เธอหยิบผ้าห่มขึ้นมาคุมตัวเอาไว้ราวกับเป็นเกราะป้องกันในตอนที่หนังเริ่มดำเนินไปเรื่อยๆ"วันนี้ดูแปลกไปนะ""แ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 23 ไม่มีเหตุผล

@คอนโดภาคินพรึ่บ!"โอ๊ย!" เป็นอีกครั้งที่ลูกพีชหลุดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดตอนที่โดนเหวี่ยงเข้ามาในห้องอย่างแรง เธอจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่ผิดหวังพลางลูบที่ต้นแขนซึ่งมีรอยแดงจางๆ ไปด้วย"คินฟังพีชก่อนได้ไหม" ลูกพีชเริ่มเถียงกลับคนตรงหน้าไปด้วยอารมณ์เดือดดาลไม่ต่างกันจากการที่ภาคินไม่ยอมฟังเธออธิบาย ซึ่งตลอดทางที่อยู่บนรถภาคินก็ยังคงใช้อารมณ์กับเธอตลอดจนมาถึงที่ห้องนี้ นั่นทำให้หญิงสาวยิ่งรู้สึกว่าความพยายามของตัวเองที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลย น้ำตาใสเริ่มไหลกลิ้งบนแก้มนวลด้วยความน้อยใจยิ่งร่องรอยที่ภาคินฝากเอาไว้ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยายามอธิบายไปอีกครั้ง"พีชยอมรับว่าพีชผิดที่ไม่ได้บอกคินก่อน แต่เพราะพีชกลัวว่าเราจะทะเลาะกันเลยเก็บเรื่องนี้ไว้""เธอโกหกฉันเพื่อไปหาผู้ชายคนอื่นแล้วจะให้ฉันอารมณ์ดีได้เหรอ?""ในงานไม่ได้มีแค่พี่เขาอย่างเดียวนะคินแต่ผู้หญิงก็มีด้วย แล้วมันก็เป็นงานใหญ่ที่มีคนไปเป็นสิบคน...""เธอจะแก้ตัวอะไรอีกวะ!" ภาคินเดินเข้าไปหาร่างเล็กแล้วสบถออกมาด้วยความโกรธจัด คำพูดของเขาสร้างความตกใจให้กับลูกพีชไม่น้อยเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ภาคินใช้คำหยาบคายแบบนี้กั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 24 ครอบครอง

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!"อึก! อ อ๊ะ!" เสียงร้องอย่างแผ่วเบาของหญิงสาวที่นอนร่างกายโยกคลอนอยู่เคล้ากับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ยังคงดังต่อเนื่องไม่หยุดตั้งแต่เมื่อสองชั่วโมงก่อน ภาคินก็เอาแต่ระบายอารมณ์ใส่ลูกพีชอยู่อย่างนั้นจนตอนนี้เรือนร่างขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยแดงจากบทรักที่แสนป่าเถื่อนรวมถึงคราบน้ำคาวตามตัวของคนที่นอนอยู่ เนื่องจากภาคินมักจะปลดปล่อยบนร่างกายของลูกพีชทุกครั้งราวกับต้องการตอกย้ำว่าร่างกายนี้มีเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่หญิงสาวต้องรองรับอารมณ์ดิบของแฟนหนุ่มเพียงแค่เธอไปงานเลี้ยงสังสรรค์ธรรมดาๆ เท่านั้น"เธอเป็นของฉันคนเดียว" คนตัวสูงเค้นเสียงลอดไรฟันแล้วโน้มใบหน้าลงไปฝากรอยรักที่ลำคอระหงอีกครั้งอย่างหื่นกระหาย อารมณ์ดิบกลับมาพลุ่งพล่านอีกครั้งเมื่อนึกถึงภาพที่เธอมอบรอยยิ้มให้กับคนอื่น ภาคินผละใบหน้าออกมาจ้องมองคนที่นอนหายใจโรยรินอยู่ด้วยแววตาที่ดุดันก่อนจะเลื่อนมือไปบีบที่ลำคอเล็กอย่างแรงจนลูกพีชเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกทรมานมาหลายชั่วโมง"บอกฉันมาว่าเธอเป็นของใคร" มือแกร่งออกแรงบีบแรงขึ้นและเอ่ยถามราวกับคนเสียสติในขณะที่ลูกพีชกัดฟันแน่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 25 ถอยคนละก้าว

@เช้าวันต่อมา"ฮึก..." เสียงสะอื้นไห้ยังคงดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะหลังจากที่บทรักรุนแรงได้จบลงแล้ว ซึ่งลูกพีชไม่รู้ตัวเลยว่าภาคินปล่อยให้เธอเป็นอิสระตอนไหน รู้เพียงแค่ว่าตอนที่มองนาฬิกาครั้งสุดท้ายคือตอนตีหนึ่งที่ชายหนุ่มยังคงเคลื่อนไหวร่างกายอยู่กลางหว่างขาก่อนสติของเธอจะดับวูบไปในที่สุด ตอนนี้ร่างกายของเธอมันเจ็บระบมไปทั้งหมดจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงขยับได้ แต่ที่เจ็บปวดมากกว่าร่างกายก็คือหัวใจของเธอที่โดนอีกคนทำร้ายอย่างสาหัส ลูกพีชหลับตาลงช้าๆ เมื่อไม่สามารถที่จะหนีไปไหนได้ทว่าแรงยุบที่ด้านข้างก็ทำให้ร่างบางต้องสะดุ้งเฮือกอีกครั้ง เธอเบี่ยงตัวหลบด้วยความหวาดกลัวตอนที่ภาคินเลื่อนมือมาสัมผัสยังไหล่มนแต่จากการที่ทารุณอยู่หลายชั่วโมงมันเลยทำให้เธอไม่สามารถขยับตัวได้ตามที่ใจต้องการ"ครั้งนี้ฉันจะยอมยกโทษให้ ต่อไปอย่าทำอีก" ลูกพีชสบตาเจ้าของคำพูดด้วยแววตาที่สั่นระริกในตอนที่ภาคินทำราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรที่รุนแรงกับเธอเมื่อคืนอีกทั้งเขายังพูดราวกับเธอเป็นคนทำผิดเรื่องร้ายแรงอีกต่างหาก แต่ในตอนนี้ลูกพีชหมดเรี่ยวแรงที่จะเถียงเขาแล้วดังนั้นหญิงสาวจึงทำได้แค่นอนนิ่งๆ แล้วให้อีกคนทำตามใจตัวเองเท่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 26 กักขัง

"พีชว่าเราลองถอยคนละก้าวก่อนดีไหม มันคงจะดีกว่าถ้าเราได้ทบทวนอะไรๆ มากกว่านี้"เกิดความเงียบขึ้นระหว่างทั้งคู่จนแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันหลังจบประโยค ภาคินกัดฟันแน่นแล้วถามคนตรงหน้าเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยอารมณ์บางอย่างที่ลูกพีชก็รู้สึกได้เช่นเดียวกัน"หมายความว่ายังไง""พีชเหนื่อย และพีชคิดว่าเราไม่...อึก!" แม้จะรับรู้ถึงความไม่พอใจของอีกฝ่ายแต่ลูกพีชก็เลือกที่จะยืนยันคำเดิมออกมาแต่แล้วเสียงเล็กก็ต้องกลืนหายไปตอนที่ถูกฝ่ามือหนากระชากเข้าที่แขนเรียวอย่างแรง เธอจ้องมองไปในดวงตาคมด้วยสายตาที่ผิดหวังอย่างปิดไม่มิด แม้แต่ในตอนนี้ภาคินก็ยังคงเป็นคนที่ใจร้อนและไม่ฟังเธอเหมือนเดิม"คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดคำนี้ออกมา...""...เธอก็น่าจะรู้นะว่าฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆ" ภาคินเค้นเสียงลอดไรฟันด้วยความโกรธจัดแล้วออกแรงดึงร่างบางอย่างแรงให้เดินตามเข้ามาในห้องนอนด้วยกัน โดยมีเสียงห้ามปรามของลูกพีชที่ดังขึ้นตลอดทางอีกทั้งมือเล็กที่พยายามทุบตีที่ท่อนแขนแกร่งให้เขาปล่อยมือออก แต่นั่นไม่สามารถสร้างความเจ็บปวดให้กับภาคินได้เท่ากับประโยคก่อนหน้านี้ที่เธอพูดมา"โอ๊ย! อย่านะ! คินจะทำอะไร ปล่อยพีชเดี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 27 สูญเปล่า

@โรงพยาบาล"ไอ้คิน!"ผัวะ!เสียงหมัดหนักๆ ฟาดเข้าใส่ที่ใบหน้าคมคายอย่างแรงในตอนที่พิชญ์ได้ฟังอาการของน้องสาวตัวเองจากแพทย์หนุ่มที่รู้จัก ซึ่งนายแพทย์คนนี้เป็นลูกชายของนักธุรกิจดังที่เขาเคยร่วมงานด้วย ดังนั้นพิชญ์จึงได้รู้ว่าน้องสาวตัวเองถูกพามาส่งที่โรงพยาบาลโดยที่ภาคินไม่ต้องบอก ซึ่งในตอนนี้ลูกพีชต้องนอนที่โรงพยาบาลอย่างน้อยสามวันเพื่อรอเช็กอาการทางสมองรวมถึงพักฟื้นตัว"มึงทำน้องกูแบบนี้ทำไม!" นักธุรกิจหนุ่มรัวหมัดเข้าใส่ที่ใบหน้าของคนรักน้องสาวตัวเองด้วยอารมณ์โกรธจัดซึ่งภาคินก็ไม่ได้มีการต่อสู้กลับแต่อย่างใด เขาปล่อยให้พิชญ์ระบายความโกรธใส่ตัวเองอย่างเต็มใจอยู่อย่างนั้นจนหมอและพยาบาลต้องเข้ามาห้าม"คุณพิชญ์หยุดก่อนนะคะ""ใช่ครับ ผมว่ามีอะไรค่อยๆ คุยกันดีกว่า""ไอ้เหี้ยนี่ทำน้องสาวผมขนาดนี้ยังคิดจะให้ผมทนได้อีกเหรอวะ!" พิชญ์พยายามสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมแล้วตั้งท่าจะเดินเข้าไปหาภาคินที่ทรุดตัวลงตรงหน้าอีกครั้งโดยที่ยังคงตะโกนต่อว่าอีกคนไม่หยุด"กูไม่น่าปล่อยให้พีชไปคบกับคนเหี้ยๆ แบบมึงเลย น้องกูรักมึงมากแค่ไหนมึงรู้ไหม แล้วมึงทำกับน้องกูแบบนี้เหรอวะ!"ภาคินกำมือแน่นตอนที่ได้ยินคำพูดท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 28 การเริ่มต้นใหม่

@หนึ่งเดือนต่อมา-บ้านของลูกพีชวันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นเช่นเดียวกับบาดแผลทางจิตใจของเธอในตอนนี้ที่เริ่มดีขึ้นแม้ลูกพีชจะยังคงคิดถึงภาคินอยู่แต่หญิงสาวก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่ามันเป็นเพียงแค่ความผูกพันธ์ของคนสองคนที่ใช้ชีวิตร่วมกันเป็นเวลานานเท่านั้น และคงต้องยอมรับว่าเส้นทางระหว่างเขาและเธอไม่มีทางมาบรรจบกันได้ซึ่งก็สามารถพิสูจน์ได้จากการที่เธอพยายามมาตลอดระยะเวลาที่คบหากัน โดยในตอนนี้ลูกพีชได้กลับมาอยู่ที่บ้านของตัวเองแล้วส่วนภาคินหญิงสาวก็ไม่ได้ข่าวเกี่ยวกับเขาอีกเลยตั้งแต่วันนั้น ไร้ซึ่งการติดต่อหรือความพยายามที่จะมาพบเธอซึ่งแตกต่างจากนิสัยเดิมของเขาอย่างสิ้นเชิง รวมถึงในตอนที่ไปมหาวิทยาลัยลูกพีชก็ไม่เคยเจอภาคินเลยแม้แต่ครั้งเดียวในตอนแรกพิชญ์ต้องการที่จะให้ลูกพีชย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจอกับอีกคน แต่ลูกพีชก็ยืนยันที่จะเรียนต่อที่นี่จนจบเพราะหญิงสาวไม่ต้องการที่จะให้พิชญ์ต้องอยู่ตัวคนเดียว อีกทั้งเธอยังอยากรีบเรียนให้จบเพื่อที่จะได้มาช่วยงานพิชญ์ได้ซึ่งมันก็อีกแค่หนึ่งปีเท่านั้นชีวิตในช่วงมหาวิทยาลัยหลังจากที่ไม่มีภาคินทำให้ลูก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 29 ยังคงนึกถึง

"แกไปทำน้องสาวเขาก่อน เขาก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา..." มัดหวายตอบกลับเสียงอ่อนลงอย่างหลบสายตาพลางลูบที่แขนเรียวของตัวเองเบาๆ จากตอนแรกที่อยากมาต่อว่าภาคินแต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกสงสารและเห็นใจในความรักของเขา หากชายหนุ่มไม่ยึดติดกับอีกคนและพยายามปรับตัวเข้าหากันแบบที่ลูกพีชทำทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ แต่กว่าจะรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิดก็ตอนที่ได้สูญเสียทุกอย่างไปแล้ว"แล้วนี่จะเอายังไงต่อ" มัดหวายถามต่อโดยยังคงไม่ละสายตาไปจากรอยแผลบนตัวของภาคิน ชายหนุ่มคงจะต้องทรมานมากในตอนที่โดนทำร้ายแบบนั้น มันไม่สมควรเลยหากจะแก้แค้นกันไปมาแบบนี้ หากลูกพีชรู้เธอก็คงจะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พิชญ์ทำอย่างแน่นอน"ฉันจะไปเรียนต่างประเทศ""ฮะ!? นี่แกพูดจริงๆ เหรอ""อืม ถ้าฉันอยู่ที่นี่พีชคงไม่สบายใจแล้วอีกอย่างเธอก็ไม่ใช่คนผิด ไม่มีความจำเป็นที่เธอต้องหนี...ฉันจะไปเอง" น้ำเสียงที่หนักแน่นทำให้คนฟังสามารถรับรู้ถึงความเจ็บปวดของอีกฝ่ายได้ มัดหวายเลื่อนมือไปกุมที่มือของเพื่อนสนิทไว้เพื่อให้กำลังใจตอนที่เห็นขอบตาของชายหนุ่มเริ่มแดงก่ำ นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ภาคินแสดงความรู้สึกเจ็บปวดออกมาชัดเจนแบบนี้แต่สิ่งที่เขาทำมันก็คง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 30 เจอกันอีกครั้ง

"ว่ายังไงคะพี่ชาย~ คิดว่าลืมน้องสาวแบบพีชไปแล้วนะเนี่ย" เสียงใสทักทายคนปลายสายอย่างอารมณ์ดีในตอนที่เธอกำลังยืนรับลมอยู่ ความทะเล้นของหญิงสาวเรียกเสียงหัวเราะเบาๆ จากอีกคนได้อย่างง่ายดาย(งานเป็นยังไงบ้าง)"ก็โอเคดีนะคะ แต่พีชเหนื่อยมากเลย~ วันนี้ทำงานทั้งวันเลยด้วย"(อยากได้อะไร)"ก็...ขอเป็นวันหยุดสักหนึ่งอาทิตย์ได้ไหมคะ"(อืม เดี๋ยวเคลียร์ให้)ลูกพีชยิ้มร่าอย่างชอบใจเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ ต่อให้เวลาจะผ่านไปกี่ปีพิชญ์ก็ยังคงตามใจเธอแบบนี้เสมอ แต่แล้วริมฝีปากอวบอิ่มก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อรู้สึกเหมือนกำลังถูกใครบางคนจับตามองอยู่ ลูกพีชลดโทรศัพท์ในมือลงเล็กน้อยแล้วหันกลับไปมองรอบๆ ด้วยความหวาดระแวง หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นไม่เป็นส่ำในตอนที่เห็นเหมือนชายเสื้อของผู้ชายบริเวณเสาด้านหลังแม้จะยังอยู่ในโรงแรมแต่การที่มีคนตามแบบนี้ก็สร้างความรู้สึกหวาดกลัวให้กับผู้หญิงอย่างเธอไม่น้อย"อ เอ่อ แค่นี้ก่อนนะพี่พิชญ์ พีชขอไปเข้าห้องน้ำก่อน" ลูกพีชรีบตัดบทสนทนากับคนปลายสายแล้วกดส่งข้อความบอกคนขับรถของตัวเองทันทีเพื่อความปลอดภัยจากนั้นจึงเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยงอีกครั้ง"หึ..." เสียงหัวเราะเผลอหลุดออกมา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1234
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status