All Chapters of Chained Love ล่ามรัก 2: Chapter 61 - Chapter 70

"แล้วเรื่องของเราจะบอกพีชได้หรือยัง?" ใบหน้าหล่อหันกลับมาถามคนที่นั่งอยู่ด้านข้างในระหว่างที่กำลังขับรถไปส่งมัดหวายที่บ้านของเธอ ทำเอาคนตัวเล็กที่เคยชวนพูดคุยเสียงใสก่อนหน้ามีท่าทีที่เลิ่กลั่กอย่างชัดเจน เนื่องจากนี่มันก็ผ่านมาค่อนข้างนานพอสมควรแล้วอีกทั้งลูกพีชเองก็เริ่มที่จะสงสัยพิชญ์แล้วด้วยจากหลายๆ อย่างที่แปลกไปของชายหนุ่ม เพียงแต่หญิงสาวคงคิดไม่ถึงว่าเพื่อนสนิทของตัวเองจะกำลังแอบคบหาอยู่กับพี่ชายของเธอ"เอ่อ..หวายว่าเราเลื่อนไปก่อนดีไหมคะ""จะปิดบังพีชจนเรียนจบ?""ไม่ใช่สักหน่อย..." มัดหวายตอบด้วยเสียงที่อ่อนลงแล้วค่อยๆ ยกช่อดอกไม้ขึ้นมาปิดใบหน้าแต่ก็ช้ากว่าคนตัวสูงที่เอามือมาหยุดการกระทำนั้นได้ทัน"ไม่ต้องมาหนีเลยนะ""หวายไม่ได้หนี""แล้วที่ทำอยู่ตอนนี้เรียกว่าอะไร เราต้องคบกันแบบหลบๆ ซ่อนๆ จะบอกใครก็ไม่ได้หรือจะให้ใครเห็นก็ไม่ได้ด้วย""ไม่ได้ขนาดนั้นสักหน่อย" มัดหวายรีบแย้งออกไปเพราะเธอไม่ได้ให้เขาปิดบังสถานะของตัวเองขนาดนั้นเพียงแต่ในตอนที่อยู่มหาวิทยาลัยหรือในพื้นที่ที่อาจจะเสี่ยงต่อการเจอลูกพีชหรือกลุ่มเพื่อนของเธอมัดหวายก็จะเลี่ยงไม่ให้พิชญ์ไปที่บริเวณนั้น หรือเธอและเขาก็จ

"ดื้อ" ปากหนาดุคนด้านข้างเสียงเรียบปนเอ็นดูในขณะที่มัดหวายสบตากับคนรักตาแป๋วอย่างไม่เข้าใจในความหมายที่เขาพูด เธอเอนกายไปถูไถพวงแก้มแดงก่ำบนแผงอกกว้างอย่างออดอ้อนในขณะที่มือก็ยังคงลูบยังเป้าตุงของชายหนุ่มเล่นไปด้วย"อยากหรือไง? กลับไปเดี๋ยวก็ได้ทำแล้ว""ช่วงนี้เราไม่ค่อยอุ่นเตียงกันเลย...""ก็เด็กคนไหนที่พยายามหลบหน้าพี่แล้วพยายามไม่ให้พี่เจอกับพีชล่ะ""แด๊ดดี๊รู้ด้วยเหรอ!" มัดหวายผละใบหน้าออกมาถามคนที่กำลังขับรถอยู่อย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินแต่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เลยทำให้แทนที่เธอจะกังวลเธอกลับรู้สึกตื่นเต้นกับความฉลาดของเขา"เก่งจางเลย~""ยังไม่สำนึกผิดอีกนะ คืนนี้จะโดนลงโทษที่วางแผนโกหกพี่""อยากโดนลงโทษ~ ลงโทษหวายเลยย" "อย่าทำให้พี่หมดความอดทนนะหวาย" พิชญ์กัดฟันแน่นตอนมือเล็กลูบที่เป้ากางเกงของเขาอย่างยั่วยวนแต่คนตัวเล็กกลับหัวเราะคิกคักราวกับเจอเรื่องสนุก เธอค่อยๆ ปลดเข็มขัดให้กับเขาด้วยความชำนาญแล้วล้วงเข้าไปคว้ามังกรใหญ่ที่กำลังหลับใหลอยู่ออกมา"นิ่ม...""ทำให้มันแข็งสิ""ถ้าหวายทำได้แด๊ดดี๊จะให้รางวัลหวายไหม""อยากให้จอดเอาตรงข้างทาง?""ข้างหน้ามีโรงแรม""ค่อยกลับไปเอ

"ไม่ต้องมาทำตาใสเหมือนจะร้องไห้เพื่อเรียกความสงสารจากฉันเลยนะ!" ลูกพีชที่นั่งอยู่ดุเพื่อนรักของตัวเองอย่างเหลืออดที่ตั้งแต่มัดหวายลงมาอยู่ตรงนี้เธอก็เอาแต่ทำหน้าอย่างน่าสงสารแล้วไม่ยอมปริปากเล่าอะไรออกมาเสียที ทั้งๆ ที่สิ่งที่ลูกพีชอยากจะรู้คือความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทกับพี่ชายของตัวเองแค่นั้น"ฉะ..ฉันไม่ได้ทำตาใสเรียกความสงสารนะ อย่าเพิ่งดุกันสิ""โอ๊ยยย นี่ฉันจะทำยังไงกับเธอดีเนี่ย รู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอยากจะจับเธอมาตีๆ ให้ยอมสารภาพออกมาให้หมดเลย""หึ..." เสียงหัวเราะเบาๆ ที่ดังออกมาจากคนที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ตรงหัวโต๊ะเรียกความสนใจให้มัดหวายต้องหันไปมองรอยยิ้มของพิชญ์ด้วยประหลาดใจต่างจากลูกพีชที่ยังคงมีสีหน้าบึ้งตึงเมื่อยังไม่ได้รู้ในสิ่งที่ต้องการจากปากเพื่อนของตัวเอง"สรุปใครเป็นพี่สะใภ้กันแน่" พิชญ์กลั้นเสียงหัวเราะแล้วมองหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าทั้งคู่สลับกันไปมาด้วยความรู้สึกเห็นใจในแฟนสาวของตัวเองไม่น้อย ทั้งลูกพีชและมัดหวายเองคงไม่รู้ว่าภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่มันน่าตลกและน่าเอ็นดูมากแค่ไหนสำหรับเขา เขาเหมือนพ่อที่กำลังมานั่งดูลูกๆ เถียงกันซึ่งมีพี่สาวอย่างลูกพีชที่กำลังดุน้องสา

"เรียนจบอยากได้ของขวัญอะไร?" พิชญ์เอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำในระหว่างที่เขากำลังทำความสะอาดตัวให้เธอซึ่งมัดหวายเองก็เอนกายพิงร่างกำยำด้านหลังอย่างหมดแรงจากบทรักเมื่อสักครู่แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังตอบคำถามอีกคนออกไปอย่างรู้ทัน"ไม่ใช่ว่าเตรียมไว้ให้แล้วเหรอคะ?""เตรียมให้แล้วแต่กลัวหวายไม่ชอบ""หวายไม่อยากได้อะไรจากแด๊ดดี๊เลยค่ะ เพราะสิ่งที่แด๊ดดี๊ให้หวายมามันก็มากเกินกว่าสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งควรจะได้แล้ว""สิ่งที่พี่ให้มันเทียบไม่ได้กับความรักของหวายที่มีให้พี่เลยนะ" เพราะมัดหวายเลยทำให้เขามีความสุขได้อย่างทุกวันนี้ สิ่งของที่เขาให้เธอนั้นมันเทียบไม่ได้กับความรักที่เธอให้เขามาเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นพิชญ์จึงอยากที่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อตอบแทนที่คนดีๆ อย่างหญิงสาวที่ให้โอกาสคนที่เคยทำผิดพลาดแบบเขา"ไม่ว่าแด๊ดดี๊จะให้อะไรหวายก็ชอบทั้งหมดแหละค่ะ แต่ความจริงหวายเองก็เตรียมของจะให้แด๊ดดี๊ด้วยเหมือนกัน""ของอะไร?""ยังไม่แน่ใจเลยค่ะว่าจะทำได้ไหม แต่ถ้าได้เมื่อไหร่หวายจะบอกแด๊ดดี๊คนแรกเลย" มัดหวายหันมาฉีกยิ้มกว้างอย่างทะเล้นต่างจากพิชญ์ที่ขมวดคิ้วยุ่งด้วยความสงสัยกับคำพูดของเธอ แต่ถึงอย่

"มัดหวายอย่าวิ่ง!" เสียงของชายหนุ่มที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้เจ้าสาวคนสวยต้องหันหน้ากลับไปมอง เธอสบตากับสามีของตัวเองด้วยรอยยิ้มเจื่อนตอนเห็นพิชญ์มองมาอย่างคาดโทษ ซึ่งในตอนนี้เขากำลังทำหน้าที่ถือชายกระโปรงให้กับชุดเจ้าสาวตัวยาวของเธออยู่"พี่พิชญ์จะดุพี่สะใภ้ของพีชทำไมเนี่ย เดี๋ยวหลานก็เครียดหรอก" ลูกพีชเดินเข้ามาดุพี่ชายของตัวเองเมื่อเห็นสายตาขอความช่วยเหลือของมัดหวายทำเอาชายหนุ่มลอบพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ตอนเห็นหญิงสาวทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ก่อนเขาจะเป็นฝ่ายปลีกตัวออกไปเพื่อหาของกินมาให้ภรรยาสาวซึ่งวันนี้ได้ทำพิธีแต่งงานเกือบทั้งวัน"พีชอยู่เป็นเพื่อนหวายก่อน เดี๋ยวพี่จะไปเอาน้ำกับของกินมาให้" "รับทราบค่ะ""หวายเป็นยังไงบ้างลูก" วิรดาเดินเข้ามาถามลูกสาวของตัวเองพลางลูบที่ใบหน้าซึ่งแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อย ระหว่างนั้นเธอก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ว่าหญิงสาวจะแพ้ท้องหรือไม่ แต่โชคดีที่พิธีการทุกอย่างได้จบลงแล้วจนตอนนี้เหลือเพียงแค่การไปทักทายแขกบางคนเท่านั้น"วันนี้เจ้าตัวเล็กไม่ดื้อเลยค่ะ หวายไม่มีอาการอะไรเลย""หึ หลานของแม่เก่งเหมือนลูกแม่อยู่แล้ว งั้นเดี๋ยวหวายทักทายแขกใน