บททั้งหมดของ Chained Love ล่ามรัก 2: บทที่ 51 - บทที่ 60

ภาพเรือนร่างขาวเนียนที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดตรงหน้าประกอบกับเสียงหวานทำเอาคนที่ยืนอยู่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ด้วยความยากลำบาก มัดหวายในตอนนี้ไม่ต่างจากกระต่ายตัวสีขาวน่ารักที่พิชญ์อยากจะจับมาขย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าให้ผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยร่องรอยจากเขาเลย เธอในตอนนี้ต่างจากคนเมื่อตอนกลางวันอย่างเห็นได้ชัดจนชายหนุ่มเองก็เริ่มที่จะแปลกใจแต่ดูเหมือนสำหรับหญิงสาวแล้วมัดหวายจะตั้งใจให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนั้นจากความชำนาญในการยั่วยวนของเธอ..ซึ่งมันได้ผลเป็นอย่างดีสำหรับเขาเท้าเปลือยเปล่าก้าวเข้าไปนั่งลงในอ่างอาบน้ำที่ถูกเตรียมเอาไว้อย่างว่าง่ายพร้อมกับความพยายามที่จะข่มความต้องการของตัวเองเอาไว้ ถึงตอนนี้เขาอยากที่จะจับมัดหวายมาระบายความต้องการซ้ำๆ จนเช้าวันใหม่แต่พิชญ์ก็เลือกที่จะรอดูต่อไปว่าคนที่เคยเขินอายแบบเธอในตอนแรกๆ จะสามารถทำให้เขาเกิดความรู้สึกตื่นเต้นได้มากแค่ไหน ใบหน้าคมคายเอียงคอกลับไปมองคนด้านหลังในตอนที่มือเล็กเลื่อนเข้าลูบไล้แผงอกแกร่งเปลือยเปล่าแล้วค่อยๆ ถูกครีมอาบน้ำให้อย่างเบามือ"สบายไหมคะ?""หวายกำลังทำให้พี่ขาดหวายไม่ได้นะ""ดีเลยค่ะ เพราะหวายเองก็ขาดแด๊ดดี๊ของหวายไม่ได้เหมือนกัน

ปั่ก!"อื้อ!" มัดหวายเบิกตากว้างแล้วส่งเสียงร้องออกมาในตอนที่สัมผัสได้ถึงความอุ่นวาบบริเวณท้องน้อยบ่งบอกว่าพิชญ์ได้ปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายของเธอไปแล้ว แก่นกายใหญ่ยังคงกระตุกปล่อยน้ำเชื้ออยู่ด้านในจนหญิงสาวรู้สึกได้ในขณะที่พิชญ์ไล่สูดดมลำคอระหงที่เปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่ออย่างหลงใหล"ห้ามทำรอยนะคะ" หญิงสาวเอ่ยเตือนสติอีกคนทำให้พิชญ์ต้องผละใบหน้าออกมาด้วยความเสียดายแต่สุดท้ายก็ยอมทำตามที่คนตัวเล็กต้องการ"เหนื่อยไหม?""นิดหน่อยค่ะ""อยากต่ออีกรอบ" ปากหนาเอ่ยบอกเสียงร้ายกาจแล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานอย่างออดอ้อนทำให้มัดหวายอดที่จะยิ้มเอ็นดูกับท่าทางชายหนุ่มไม่ได้ ทั้งๆ ที่ปกติพิชญ์มักจะทำตามความต้องการของตัวเองแต่ในตอนนี้เขากลับเป็นห่วงความรู้สึกของเธอมากกว่าอย่างอื่น เพียงเท่านั้นหัวใจดวงน้อยก็อ่อนยวบไปกับความเอาใจใส่ของอีกคน"วันนี้หวายตามใจแด๊ดดี๊อยู่แล้วค่ะ""พี่ชอบที่หวายเรียกพี่แบบนี้นะ" ชายหนุ่มเอ่ยเพียงเท่านั้นแล้วจัดการพลิกร่างบางลงบนเตียงนอนทันทีหลังจบประโยคโดยที่จุดประสานยังคงเชื่อมต่อกัน เขาสบตากับคนใต้ร่างแล้วยกมือมาลูบพวงแก้มนวลด้วยความรักใคร่ ดวงตาใสของมัดหวายทำเอาเขาอดที่จ

"ซี้ดดด" เสียงซี้ดปากของหญิงสาวดังขึ้นในช่วงเวลาตีสองกว่าๆ ขณะที่เธอกำลังลองเอามือไปสัมผัสช่วงล่างที่บวมช้ำของตัวเองซึ่งแม้ไม่ต้องมองด้วยตาก็สามารถรับรู้ได้ดีว่ามันถูกใช้งานมาอย่างหนักแค่ไหน เธอและพิชญ์ดำเนินบทสวาทรุนแรงกันไปครั้งแล้วครั้งเล่าจนในตอนนี้สองขาของมัดหวายไม่สามารถที่จะขยับได้แล้ว"เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้" พิชญ์มองสภาพของเพื่อนน้องสาวตัวเองด้วยสายตาเป็นห่วงปนเอ็นดู เพราะในตอนนี้เธอได้นอนอ้าขาอยู่ที่เดิมอย่างหมดสภาพจากความซ่าของตัวเองที่ต้องการจะทำให้เขาประทับใจ"อ อ๊ะ! อย่าค่ะ" มัดหวายรีบเอ่ยห้ามตอนพิชญ์พยายามจะเข้ามาทำความสะอาดช่วงล่างให้ เธอสบตาเขาด้วยแววตาที่สั่นระริกอย่างไม่เหลือเค้าโครงของเสือสาวที่เคยยั่วยวนเขาในตอนแรก ตอนนี้พิชญ์เห็นเพียงแค่แมวน้อยที่กำลังหวาดกลัวอยู่เท่านั้น"ถ้าไม่ทำความสะอาดจะไม่สบายตัว""หวายไม่เป็นไรค่ะ""หึ พี่จะทำเบาๆ" ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำห้ามปรามของคนตัวเล็ก เขาจัดการหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามตัวให้เธอก่อนเป็นอย่างแรกโดยเริ่มจากสองเต้าอวบบวมเป่งที่เปียกแฉะไปด้วยน้ำลายซึ่งเพียงแค่ในส่วนแรกมัดหวายก็มีสีหน้าที่เหยเกแล้วจากการที่ผ้าผืนหนามาสัมผัสกับความ

"แล้วที่พิชญ์เคยบอกว่าทำอาหารบ่อยตอนวัยรุ่น ทำทุกวันเลยเหรอ" วิรดายังคงชวนชายหนุ่มด้านข้างคุยไปด้วยเพื่อให้พิชญ์ไม่รู้อึดอัดซึ่งมันก็ได้ผลเป็นอย่างดีจากการที่เขากล้าพูดคุยกับเธอแบบผ่อนคลายมากขึ้นต่างจากวันแรกที่ได้เจอกัน"ครับ เพราะแบบนั้นมันประหยัดกว่า...""พิชญ์เองก็เลยรักพีชน้องสาวของตัวเองมากสินะ""ผมมีพีชที่เป็นครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ครับ เธอมีความสำคัญกับผมมาก" ชายหนุ่มตอบกลับไปตามตรง"แต่พิชญ์รู้ใช่ไหมว่าความรักไม่ใช่ข้ออ้างที่เราจะทำร้ายใครก็ได้" วิรดาพูดถึงเหตุการณ์ตอนที่พิชญ์ได้สั่งให้คนไปทำร้ายภาคินจากการที่ชายหนุ่มได้ทำให้น้องสาวของเขาเสียใจ ในขณะที่ใบหน้าหล่อนิ่งไปตอนที่อีกฝ่ายพูดถึงเรื่องราวความผิดพลาดของเขาออกมา ถึงครอบครัวของมัดหวายจะไม่รู้รายละเอียดมากว่าเรื่องราวทุกอย่างเป็นยังไง แต่พวกท่านก็รู้ว่าชายหนุ่มได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ไปและได้ทำให้คนตัวเล็กเสียใจจากความรักที่มีให้กับน้องสาวของตัวเอง อยู่ๆ ความกังวลทั้งหมดก็ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง เขากลัว..กลัวว่าจะโดนห้ามไม่ให้ยุ่งกับมัดหวายอีก"ผมขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ที่เคยทำให้หวายเสียใจ แต่อย่าแยกเธอไปจากผมเลยนะครับ" ชายหน

"แด๊ดดี๊หิวไหม" เสียงเล็กชวนพูดคุยเพื่อไม่ให้อีกคนจมอยู่กับความรู้สึกเมื่อสักครู่พร้อมกับหยิบผลไม้ที่เตรียมมาไปจ่อริมฝีปากหนาไปด้วย แต่ดูเหมือนอีกคนจะรู้ทันสายตาที่มองมาทำเอามัดหวายเริ่มรู้สึกกระอั่กกระอ่วนเมื่อถูกจับได้"อ เอ่อ แม่ซื้อองุ่นมาค่ะ หวายเลยเอาขึ้นมากินด้วย แด๊ดดี๊ลองกินดูสิ""มานั่งนี่มา""ไม่เอา..อันตราย""มาเร็ว" มัดหวายมองหน้าตักแกร่งสลับกับที่นั่งของตัวเองอย่างชั่งใจตอนพิชญ์เลี้ยวรถไปจอดข้างทางเพื่อให้เธอขยับไปนั่งด้วยกัน แม้จะกังวลแต่สายตาและน้ำเสียงของเขาก็ทำเอามัดหวายไม่กล้าที่จะปฏิเสธความต้องการของอีกคน เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วค่อยๆ ขยับตัวไปนั่งบนหน้าตักของคนรักโดยมีท่อนแขนแกร่งที่คอยโอบเอวคอดไว้ราวกับเป็นเกราะป้องกัน"อ อ๊ะ!" คนตัวเล็กหลุดเสียงร้องในตอนที่มือหนาปัดเส้นผมของเธอออกจากลำคอระหงแล้วฝังจมูกลงบนผิวเนื้ออ่อนฟอดใหญ่ พิชญ์สูดดมกลิ่นหอมจากเรือนร่างของหญิงสาวด้วยความหลงใหลราวกับเป็นสิ่งเสพติดเช่นเดียวกับมือหนาที่ลูบไล้ขาอ่อนเบาๆ"ถ้าลวนลามหวายต่อไปหวายจะคิดเงินเพิ่มแล้วนะคะ""อยากได้เท่าไหร่""ยังไม่ได้คิดค่ะ แต่คิดว่าแด๊ดดี๊คงหมดตัวเพราะชอบ อ๊ะ! บีบหน้า