All Chapters of พอกันทีกับบทภรรยาผู้แสนดี: Chapter 41 - Chapter 50

เสียงเปิดประตูดังขึ้นแต่เพียงพราวก็ยังคงไม่ได้หันกลับไป เพราะเธอรู้ดีว่าคนที่เข้ามานั้นคือใคร ขณะที่ติณณภพได้แต่มองภาพตรงหน้าแล้วคิดอยู่ในใจหากไม่มีเขาทุกอย่างจะเป็นอย่างไร? หากเขาและเธอไม่ตัดสินใจทำข้อตกลงกันในวันนั้น เพียงพราวจะต้องโดดเดี่ยวมากแค่ไหนในช่วงเวลาแบบนี้ทำไมต้องผู้หญิงที่ทั้งอ่อนแอและแสนจะเปราะบางคนนี้ต้องเจอกับเรื่องราวร้ายๆ ด้วย?ร่างสูงเดินเข้ามาหาคนที่นั่งอยู่ก่อนจะมาย่อตัวลงตรงหน้าของเธอพลางลูบหัวของหญิงสาวเบาๆ เป็นการปลอบโยน“ทุกอย่างพังหมดเลยค่ะ...ทั้งครอบครัว ความสุข สิ่งที่พ่อกับแม่ของฉันสร้างขึ้นมา ตอนนี้ทุกอย่างพังหมดเลย”“ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม” คงมีเพียงคำนี้เท่านั้นที่ติณณภพจะสามารถบอกกับเพียงพราวได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นคู่ชีวิตของเขาแล้ว เป็นคนที่เขาตัดสินใจจะรักเธอจนถึงลมหายใจสุดท้าย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะจับมือกับหญิงสาวให้แน่น แล้วเดินหน้าไปด้วยกัน“ต่อให้ฉันไม่เหลืออะไรแล้วอย่างนั้นเหรอคะ?” เพียงพราวเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน หัวใจของเธอกระตุกสั่นไหวระหว่างที่รอคำตอบ ตอนนี้เธอไม่ได้เพียบพร้อมแบบเดิมแล้ว เธอไม่มีครอบครัวที่อบอุ่น

“นี่ทั้งสองคนเล่นอะไรกันอยู่ฮะ!” อาภัสราดุคนที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเธอกับภูวนาถเสียงแข็งอย่างเหลืออด ซึ่งในตอนนี้ทั้งติณณภพและเพียงพราวได้มาสารภาพกับเธอและภูวนาถว่าเรื่องระหว่างทั้งคู่ไม่ได้เป็นความจริงตั้งแต่แรก ทั้งสองคนไม่ได้รักกัน และแต่งงานกันก็เพื่อ ‘แลกเปลี่ยน’ ผลประโยชน์เท่านั้นซึ่งความคิดทั้งหมดก็มาจากเพียงพราวที่ได้ปรึกษากับสามีของตัวเองว่าให้บอกความจริงกับทุกคน ผลลัพธ์ทุกอย่างเลยกลายมาเป็นแบบนี้“นั่นน่ะสิ เล่นอะไรกันอยู่ แล้วติณใช้หนูพราวเพื่อผลประโยชน์แบบนี้ได้ยังไง ถ้าพ่อรู้ว่าที่ดินที่เราได้มาสร้างห้างสรรพสินค้ามาจากที่หนูพราวช่วยไปคุยให้ พ่อจะไม่เอาที่ตรงนั้นเลยสักตารางวาเดียว” แน่นอนว่าภูวนาถเองก็ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของลูกชายตัวเองเป็นอย่างมาก“คุณติณเป็นคนยื่นข้อเสนอให้พราวเองค่ะ ตอนนั้นที่พราวทำก็เพราะอยากให้พ่อมีความสุข พราวเลยต้องตอบตกลง”“อ้าว ทำไมเธอบอกพ่อกับแม่แบบนั้นล่ะ” ติณณภพหันมองภรรยาที่โยนความผิดมาให้เขาซึ่งๆ หน้าด้วยสายตาตำหนิ แต่แทนที่เพียงพราวจะสงสารเขา เธอกลับส่งสายตาน่าสงสารให้กับอาภัสราและภูวนาถแทน แม่ง! อยู่ดีๆ ก็กลายเป็นคนผิดคนเดียว ทั้ง

“เฮียชอบนะเวลาที่พราวเรียกชื่อเฮียเวลาเสร็จ” คนหื่นยอมผละริมฝีปากออกหลังจากตักตวงน้ำหวานของภรรยาสาวจนหมด สายตาที่เขามองเธอเต็มไปด้วยความรักและความเสน่หาจนเพียงพราวรู้สึกวูบวาบไปทั่วทั้งเรือนร่าง ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่าติณณภพกำลังกลั่นแกล้งเธออยู่แต่เพียงพราวก็ไม่สามารถที่จะห้ามหัวใจที่เต้นแรงของตัวเองได้เลย ทั้งคำพูดและการกระทำของเขาล้วนมีผลต่อหัวใจดวงน้อยเป็นอย่างมาก“หยุดแกล้งพราวได้แล้วค่ะ”“ไม่ได้แกล้งแต่ชอบจริงๆ”“วันนี้สดนะ จะทำลูกสาว”“มั่นใจเหรอคะว่าจะได้?”“ก็พ่อกับแม่ตั้งใจขนาดนี้ ยังไงลูกก็คงไม่ใจร้ายกับเราหรอก”เพียงพราวมองท่าทางจริงจังของติณณภพด้วยความเอ็นดู เธอยกมือขึ้นมาลูบหัวของชายหนุ่มเบาๆ ในจังหวะที่เขาโน้มใบหน้าลงมาหยอกเย้ากับหน้าอกใหญ่ ยอดปทุมถันถูกขบเม้มสลับกับดูดดุนจนคนโดนกระทำเบ้หน้าในบางจังหวะทว่ามันกลับปลุกเร้าอารมณ์ของเธอได้เป็นอย่างดี“อึก...อย่าดูดแรงค่ะ”“อืม~” ติณณภพไม่ได้สนใจคำห้ามปรามของคนด้านบน เขายังคงหยอกล้อกับร่างกายสาวตามอารมณ์ดิบของตัวเอง ยังไงคืนนี้เขาก็ต้องเต็มที่ที่สุด! เพื่อให้ได้ในสิ่งที่หวังไว้“อ๊าาาา...ค่อยๆ ดันเข้ามานะคะ...อึก...อื้อ!” นิ้วเรี

หลายวันต่อมา“เดินไหวไหม?” ติณณภพประคองภรรยาสาวขณะที่เธอกำลังเดินเข้าไปในซอยแคบของหมู่บ้านที่ติดทะเลแห่งหนึ่งที่รถยนต์ไม่สามารถเข้าไปได้ ซึ่งทันทีที่กลับมาถึงกรุงเทพ เพียงพราวก็ได้ให้คนของเขาสืบข้อมูลเกี่ยวกับแพรไหมในตอนนี้ทันทีว่าเธอมีความเป็นอยู่อย่างไร รวมถึงเรื่องราวในอดีตที่เกิดขึ้นกับเธอก่อนที่ทั้งคู่จะมาที่จังหวัดนี้เพื่อมาพบกับหญิงสาว“ไม่ต้องมาทำดีกับพราวเลยค่ะ เฮียทำทุกวันเช้าเย็นแบบนี้จะให้พราวเดินปกติได้ยังไง ขนาดพราวพยายามอ้อนวอนแล้วยังฉุดพราวเข้าไปทำในห้องน้ำเลย”ติณณภพหัวเราะให้กับคำพูดน่าสงสารที่เพียงพราวพูดออกมา ท่าทีของเธอตอนนี้คล้ายกับกำลังเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเองอยู่ที่ถูกเขาเอาเปรียบทุกวัน“ก็พราวตกลงกับเฮียเองว่าเราจะมีลูกด้วยกัน เพราะฉะนั้นเฮียก็ต้องเป็นคนทำสิ”“แต่ทำแบบนี้มันเอาเปรียบพราวนะคะ!”สองสามีภรรยาเดินเถียงกันมาตลอดทางตามประสาโดยมีติณณภพที่คอยจับมือกับเพียงพราวไม่ห่าง ก่อนทั้งคู่จะมาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านไม้แห่งหนึ่ง เธอรู้ดีว่าแพรไหมเป็นคนที่มีฐานะปานกลางและไม่ได้ยากจนเท่าไรนักซึ่งทุกอย่างที่ทำให้หญิงสาวมีวันนี้ได้ก็มาจากเงินและสิ่งของที่ติณณภพมอบใ

สองปีต่อมา (บ้านพัชรเทพพิพัฒน์) “ตายจริง น่ารักจังเลยหลานย่า ดูสิปากนิดจมูกหน่อยแถมตายังโตเหมือนแม่อีก ทำไมถึงได้สวยขนาดนี้นะ” อาภัสราที่ตอนนี้กลายเป็นคุณย่าอย่างเต็มตัวเอ่ยชมหลานสาวคนแรกอย่างไม่หยุดปากระหว่างที่กำลังเลือกชุดที่เข้าเซ็ตให้กับ “เพียงขวัญ” ไปด้วย ตั้งแต่ที่รู้ว่ากำลังมีหลานคนแรกจนถึงตอนนี้เธอก็เห่อหลานของตัวเองไม่หยุด จนไม่ว่าจะทำอะไรตอนนี้ต่างมีแค่เด็กหญิงเพียงขวัญเท่านั้นที่เธอจะนึกถึงเพียงขวัญ...ที่แปลว่าของขวัญที่ล้ำค่าสำหรับพ่อและแม่“ยา~”“ขาว่ายังไงลูก ชอบหมวกสีนี้เหรอคะ?” คนเป็นย่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างอารมณ์ดีเมื่อหลานรักตอบเสียงใสกลับมา ขณะที่ภูวนาถได้แต่ส่ายหัวเล็กน้อยกับความเห่อหลานของภรรยา“เก็บของตัวเองเสร็จหรือยังถึงได้มาวอแวกับหลานอยู่น่ะ” ชายมากวัยอดไม่ได้ที่จะกระแนะกระแหนภรรยาของตัวเอง เพราะวันนี้ทั้งครอบครัววางแผนกันว่าจะพาเพียงขวัญไปทะเลครั้งแรกรวมถึงไปพักผ่อนช่วงวันหยุดของครอบครัวด้วยกัน แต่อาภัสรานี่สิ! ห่วงแต่มาเล่นกับหลานจนเขาต้องเป็นคนจัดกระเป๋าให้เธอ แถมยังไปขโมยลูกของลูกชายและลูกสะใภ้มาที่ชั้นล่างก่อนอีก“ก็ลูกชายกับลูกสะใภ้ของเรากำลังจัดขอ