All Chapters of พอกันทีกับบทภรรยาผู้แสนดี: Chapter 1 - Chapter 10

@หลายวันต่อมาพรึ่บ!“เธอคิดจะทำบ้าอะไรของเธอ” แรงเหวี่ยงอย่างแรงทำให้เรือนร่างบอบบางของหญิงสาวในชุดนักศึกษาเซไปอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอหันหน้ากลับมามองคนที่ยืนอยู่ด้วยแววตาแข็งกร้าวอย่างไม่เกรงกลัวในขณะที่ติณณภพเองก็ยืนกอดอกมองแพรไหมด้วยสายตาโกรธเคืองไม่ต่างกันแพรไหมเป็นเด็กที่เขาเลี้ยงดูเอาไว้อย่างเงียบๆ เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง เพราะจากหน้าที่การงานและตำแหน่งต่างๆ ทำให้ติณณภพไม่อยากที่จะให้ใครมาทำให้เขาต้องมีปัญหาภายหลัง เขาจึงเลือกคนที่ถูกใจมากที่สุดไว้กินอย่างเงียบๆ แทนการหาคนใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ไม่สามารถที่จะไว้ใจใครได้ ซึ่งเกือบสองปีที่ผ่านมาแพรไหมเองก็ทำหน้าที่นั้นมาได้ดีโดยตลอด เธอไม่เคยแสดงตัว และไม่เคยสร้างปัญหา หญิงสาวอยู่ในที่ที่ของตัวเองตลอดเวลาอย่างรู้ในสถานะคู่นอนเพื่อแลกเงินของตัวเอง แต่วันนี้มันกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นเมื่อเธอใจกล้าถึงขนาดบุกไปแสดงตัวถึงที่โรงแรมของเขาอย่างไม่เกรงกลัว ยังถือว่าโชคดีที่ติณณภพไปเห็นเธอก่อนที่หญิงสาวจะเข้าไปสร้างความวุ่นวายมากกว่านี้ให้ทุกคนรู้เรื่องของเขา“แล้วคุณคิดว่าจะให้แพรทนดูคุณแต่งงานกับคนอื่นได้เหรอคะ!”“ครอบครัวของฉันกำลังหาคน

@บ้านพัชรเทพพิพัฒน์“มาช้านะเฮีย” เสียงกระแนะกระแหนของชายร่างสูงที่ยืนพิงรถสปอร์ตสีดำสนิทเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งลงจากรถอย่างเย้ยหยัน ทำเอาติณณภพพ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายในท่าทีกวนประสาทของน้องชายตัวเอง“เสือกเรื่องของกูให้น้อยลงหน่อยก็ดี”“คงไม่ได้ว่ะ เพราะตอนนี้ใคร ๆ ก็พูดถึงเรื่องของเฮียกันหมดนั่นแหละ ขนาดที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันยังเป็นเรื่องงานแต่งเลย” เพลล์คีบบุหรี่ออกจากปากแล้วยักคิ้วให้พลางเหลือบมองไปที่ด้านในของบ้านไปด้วยเป็นการบ่งบอกว่าให้เขาไปจัดการกับเรื่องวุ่นวายทั้งหมดด้วยตัวเอง เพราะนอกจากเด็กที่ติณณภพเลี้ยงไว้กินเงียบ ๆ แล้วก็ดูเหมือนจะมีแม่ของเขานี่แหละที่ไม่พอใจกับเรื่องนี้“แม่ไม่ยอมนะติณ!” ทันทีที่เท้าหนักก้าวเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร น้ำเสียงไม่พอใจก็ดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าของหญิงสาววัยกลางคนที่จ้องมองลูกชายของตัวเองด้วยสายตาแข็งกร้าว เธอไม่ใช่คนที่อยู่แต่ในบ้านจนไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าครอบครัวของคนที่กำลังจะมาเป็นลูกสะใภ้ของตัวเองเป็นอย่างไร นั่นจึงทำให้อาภัสราไม่อยากที่จะยอมรับการเกี่ยวดองกับคนในบ้านนี้ และยิ่งติณณภพแถลงข่าวว่าจะจัดงานแต่งในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าพร้อมกั

เมื่อประตูห้องถูกปิดลงก็ทำให้เกิดความเงียบและบรรยากาศชวนอึดอัดขึ้นมา ถึงจะใช้เวลานานประมาณสองเดือนกว่าในการเตรียมงานแต่ง แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าคนรู้จักกันธรรมดาเลยแม้แต่น้อยเพียงพราวยืนนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อชายหนุ่มยังคงจับมือเธอเอาไว้แบบนั้น ถึงจะเรียนที่ต่างประเทศมาหลายปีแต่เธอก็ไม่เคยที่จะไปค้างคืนห้องเดียวกันกับใครแบบนี้มาก่อนเลย จากความรู้สึกเฉยๆ ในตอนแรกจึงเกิดเป็นความประหม่าขึ้นมา เมื่อนึกถึงในช่วงเวลาที่ต้องเข้านอนด้วยกัน แต่บางทีเขาอาจจะไม่ได้นอนด้วยกันกับเธอก็ได้...เพียงพราวคิดแบบนั้นเพื่อให้กำลังใจตัวเอง หรือถ้าติณณภพเกิดไม่สนใจอะไรขึ้นมาจริงๆ ถ้าแบบนั้นเธอเองก็จะขอไปนอนที่โซฟาแทนก็แล้วกัน!“ที่นี่มีห้องอาบน้ำห้องเดียว เธอจะอาบก่อนหรืออาบทีหลัง แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องสำคัญกัน” ติณณภพปล่อยมือออกจากการเกาะกุม แววตาที่เคยอ่อนโยนในตอนแรกกลับมาเป็นนิ่งเรียบอีกครั้ง เขาขยับเนคไทของตัวเองเล็กน้อยด้วยท่าทางที่บ่งบอกว่าวันนี้มันทั้งเหนื่อยและน่าเบื่อมากขนาดไหน“คุณอาบก่อนก็ได้ค่ะ...”ติณณภพพยักหน้ารับอย่างไม่ปฏิเสธแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทำให้เพียงพราวไ

ปึก!“เฮ้อ...” อยากรู้เหลือเกินว่าเธอสามารถลาออกจากการเป็นสะใภ้บ้านนี้ได้หรือไม่ เพราะวัน ๆ หนึ่งเห็นทีเธอน่าจะเป็นโรคเครียดก่อนใคร ไหนจะเรื่องงานและพ่อของตัวเอง ไหนจะหน้าที่ภรรยาในการออกงานสังคมและลูกสะใภ้ของตระกูลพัชรเทพพิพัฒน์ที่ต้องต่อสู้กับแม่สามีอีกเพียงพราวกระดกน้ำเข้าปากจนหมดแล้วกระแทกแก้วลงบนโต๊ะอย่างแรงเพื่อระบายความรู้สึกอัดอั้นทั้งหมด เธอรู้เลยว่าเธอต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นอย่างมาก แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อจารุเดชก็ยังคงมีความสุขที่เห็นลูกรักได้สร้างครอบครัวของตัวเอง อีกทั้งภูวนาถก็เอ็นดูเธอเป็นอย่างมากจนคล้ายกับเป็นพ่อคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ มันเลยทำให้เพียงพราวไม่กล้าที่จะทำให้ใครต้องผิดหวังเลยแม้แต่น้อยต้องเรียบร้อย อ่อนหวาน เชื่อฟังพ่อและแม่สามีเพื่อให้ทุกคนเอ็นดู แต่ทำถึงขนาดนี้แล้วก็ยังไม่ถูกใจใครเสียที ส่วนติณณภพก็ยังคงเป็นเขาคนเดิม เพิ่มเติมขึ้นมาคือช่วงนี้เขาดูจะไม่พึงพอใจเป็นพิเศษเวลาที่เห็นเธอกับแม่ของเขาไม่ลงรอยกัน หรือชายหนุ่มจะคิดว่าเธอเป็นตัวปัญหาของบ้านหลังนี้งั้นหรือ?หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อย่างให้กำลังใจตัวเองว่าหากอาการของพ่อเธอดีขึ้นอย่างไม่ต้องกังวลเ

กลางคืนวันต่อมา“จริงเหรอคะแม่”“สงสัยพราวน่าจะไม่รอบคอบเอง งั้นฝากแม่ช่วยดูต่อให้หน่อยได้ไหมคะ”“รักแม่เหมือนกันค่ะ ไว้พรุ่งนี้พราวจะไปหาแม่กับพ่อนะคะ”แกร๊ก~“คุณ...” เพียงพราวที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาจากด้านนอกระเบียงชะงักเล็กน้อยตอนเห็นว่าติณณภพกำลังนั่งอยู่ตรงปลายเตียง สายตาเย็นชาไล่มองเธออย่างเปิดเผยราวกับกำลังคิดบางอย่างอยู่ แต่เขาจะรู้หรือไม่ ว่าเธอเองก็ยังโกรธเขาจากเหตุการณ์เมื่อวานไม่หายเลยทั้งๆ ที่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นยังจะมีอารมณ์ไปค้างกับผู้หญิงอีกคนเนี่ยนะ!“ฉันไม่รู้ว่าคืนนี้คุณจะกลับห้องเลยไม่ได้เตรียมน้ำไว้ แต่เดี๋ยวฉันเข้าไปเตรียมให้นะคะ” แต่ถึงอย่างไรก็ให้เขาอาบน้ำให้เสร็จก่อนแล้วค่อยออกมาคุยกันให้ชัดเจนจะดีกว่า เพราะวันนี้เพียงพราวเองก็มีเรื่องที่จะคุยกับติณณภพค่อนข้างมากอยู่พอสมควร และมันก็จะเป็นครั้งสุดท้ายเช่นกันที่เธอยอมทำดีกับเขาแบบนี้“ทำไมถึงคิดว่าฉันจะไม่กลับ?”“ก็คุณอาจจะไปค้างที่อื่นไงคะ” เช่นกับแพรไหม หรืออาจจะคนอื่น ๆ ที่เธอไม่รู้อีก ก็ในเมื่อทุกคนต่างพร้อมเสนอตัวให้กับทายาทโรงแรมดังขนาดนั้น ถึงแม้เขาจะแต่งงานแล้วแต่พอเห็นว่าเธอไม่ยุ่งอะไรในเรื่องของผู้ห