อารมณ์ไม่ดี

เวลาต่อมา....

"ถ้ามีนไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปบังคับหรอกไอ้เมษ"

"แต่ลูกกูจะอยู่ได้ยังไงคนเดียวกูก็เป็นห่วงลูกกูเหมือนกันนะไอ้ตั้ม"

"ถ้าเรื่องนั้นพี่เมษไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพิมจะช่วยดูแลแกให้"

"อืมมมใช่ กูกับพิมปรึกษากันแล้วว่าจะช่วยดูแลหนูมีนเอง กูกับพิมก็รักแล้วก็เอ็นดูหนูมีนเหมือนลูกสาวคนนึง มึงไม่ต้องห่วงหรอก มึงไปทำงานอย่างสบายใจได้"

"นะคะพ่อ ให้มีนอยู่ที่นี่นะ มีนสัญญาจะไม่ดื้อไม่ซนจะเชื่อฟังน้าพิมลุงตั้มทุกอย่างเลย พ่อไม่ต้องห่วงมีนเลย"

"เห้ออออ พ่อก็มีลูกสาวอยู่คนเดียวจะไม่ให้พ่อเป็นห่วงได้ไงล่ะลูก แล้วอีกอย่างเราไม่เคยห่างกันไปไหนไกลๆเลย"

"ไว้ปิดเทอมมึงก็ส่งตั๋วมาให้มีนบินไปหามึงที่โน่นก็ได้นี่หว่า"

"แล้วพี่เมษกะว่าจะไปอยู่ที่นั่นกี่ปีคะ"

"ก็ยังไม่รู้อ่ะ แต่ตามสัญญาก็สิบปี แต่ถ้าที่นั่นรายได้มันดีมากๆก็อาจจะอยู่ยาวๆไปเลย แต่ก็ใช่ว่าจะอยู่ตลอดไปหรอกนะเพราะไม่ว่ายังไงเมืองไทยก็คือบ้านเกิดยังไงพี่ก็ต้องกลับมา"

สรุปแล้วพ่อก็ยอมใจอ่อนให้เธออยู่ที่นี่โดยอยู่ในความดูแลของน้าพิมกับลุงตั้ม แต่พ่อก็ได้มีข้อตกลงกับเธอก็คือว่าถ้าเธอจะอยู่ที่นี่พ่อก็จะให้อยู่แต่พ่อบอกว่าถ้าเรียนจบมหาลัยแล้วเธอต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่นู่นโดยไม่มีข้อแม้ซึ่งเธอก็ตอบตกลงในทันทีเพราะเธอคิดว่าอีกตั้งหลายปีที่จะให้เธอทำใจก่อนจะไปอยู่ที่โน่นมีนา....

ปัจจุบัน

"กว่าจะเปิดประตูได้เนอะมึงอ่ะ" เธอพูดกับไอ้ตาร์แล้วก็ใช้หางตามองยัยกี้ที่ทำลอยหน้าลอยตาได้น่าตบมากก่อนจะผลักมันทั้งสองคนให้พ้นทางจนทั้งสองคนเซไปชนกับขอบประตู

"โอ๊ะ มึงจะผลักกูทำไมวะ"

"นั่นสิไม่พอใจอะไรหรือเปล่าจ๊ะมีนนนน"

"นั่นดิ มึงรมณ์เสียไรมา"

"ถอยไป เกะกะ!!! " เธอหันไปตะคอกใส่หน้ามันก่อนจะเดินเข้าห้องด้วยความเหนื่อยและเมื่อยล้าเนื่องจากตอนนี้เธอเพลียมากอยากพักผ่อนเพราะวันนี้ตอนเลิกเรียนเสร็จเธอได้ไปช่วยพี่ปีสี่รับน้องปีหนึ่งจนค่ำแล้วพอกลับมาถึงห้องก็เข้าไมไ่ด้อีก

"เชี๊ย!!! อะไรวะเนี้ย" เธอแทบลมจับเมื่อเห็นสภาพห้องที่เละเทะหมอนอิงโซฟาหล่นกระจัดกระจายนึกว่าโดยยกเค้า ตรงพื้นห้องก็เจอกับเศษซากถุงยางที่ใช้แล้วถูกทิ้งเกลื่อนหลายอันคงไม่ต้องถามว่าใครทำ แทนที่เธอจะได้กลับมาพักผ่อนกลับกลายเป็นต้องทำความสะอาดโคตรเบื่อเลยจริงๆ เธอทำไมด่ามันไปแต่มันคงไม่รู้สึกหรอกเพราะมันไม่อยู่ สงสัยออกไปส่งกิ๊กของมันนั่นแล่ะ

"เห้ออออ" เธอนั่งถอนหายใจหลังจากทำความสะอาดห้องจนกลับมาสะอาดเรียบร้อยเหมือนก่อนที่เธอจะออกไปเรียน

เธอนั่งหลับตาพักสายตาที่โซฟากะว่าหายเหนื่อยแล้วจะไปอาบน้ำนอน

"อ่ะ ค่าจ้าง" เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาแตะที่แก้ม

"อะไรของมึง"

"รวมมิตรกะทิสดของโปรดมึงไงกูอุส่าห์ไปเข้าคิวรอเลย คนโคตรเยอะ"

"ขอบใจแต่...ทีหลังไม่ต้อง เพราะมึงควรจะรีบกลับมาช่วยกูทำความสะอาดห้อง"

"ก็กูรู้ว่ามึงทำเองได้ไง เอาน่าอย่าโมโหดิ เดี๋ยวหน้าแก่นะ^^"

"ไม่ต้องมาพูดเลยมึงอ่ะ กูจะบอกน้าพิมว่ากูจะไม่อยู่กับมึงแล้ว กูจะกลับไปอยู่บ้าน"

"เฮ้ยยย ไม่ได้ดิวะ มึงก็รู้ว่าที่กูได้มาอยู่คอนโดก็เพราะมึง ถ้ามึงไม่อยู่ด้วยแม่กูก็ต้องให้กูกลับไปอยู่บ้านแน่ๆ"

อย่างที่มันพูดนั่นแล่ะค่ะถ้าเธอไม่อยุ่มันก็ไม่ได้อยู่เหมือนกัน ย้อนไปตอนที่เราสองคนสอบเข้ามหาลัยได้ไอ้ตาร์มันขอน้าพิมว่าขอย้ายมาอยู่คอนโดเพื่อสะดวกในการไปมหาลัยเพราะบ้านของเราทั้งคู่อยู่นอกตัวเมืองซึ่งก็ไกลพอสมควรหากต้องขับรถมาเอง ซึ่งที่มันเลือกมหาลัยนี้ก็เพราะสาเหตุนี้ด้วยเหมือนกัน มันน่ะวางแผนไว้แต่แรกแล้วทำไมเธอจะไม่รู้ เรื่องอยู่คอนโดตอนแรกน้าพิมไม่ยอมเพราะรู้นิสัยสันดานของมันไง เจ้าชู้แต่เด็กอ่ะมันอ่ะ มีแฟนตั้งแต่สมัยประถม แถมยังมีทีละสามสี่คนจนโดนฝ่ายปกครองเรียกไปคุยหลายรอบเพราะมันทำให้ผู้หญิงที่โรงเรียนทะเลาะกัน วีระกรรมของมันเยอะมากเล่าสามวันแปดวันก็ไม่จบ แล้วทีนี้พอน้าพิมไม่ยอมให้มันอยู่คอนโดมันก็ตื้อๆๆจนน้าพิมใจอ่อนไม่ก็คงจะรำคาญก็เลยยอมที่จะซื้อคอนโดให้มันอยู่แต่มีข้อแม้ว่าต้องให้เธอมาอยู่ด้วยถ้าไม่อย่างงั้นมันก็ต้องอยู่ที่บ้านนั่นแล่ะตอนนั้นพอมันรู้ว่าเธอต้องไปอยู่กับมันด้วยมันโวยวายใหญ่บอกไม่ยอมท่าเดียวมันบอกอยู่กับเธอทุกวันเห็นหน้ากันจนเบื่อยังจะให้ไปอยุ่ด้วยกันอีกมันไม่ยอมน้าพิมก็บอกถ้าไม่ยอมก็ไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้อีก แต่สุดท้ายมันก็ต้องยอม และเธอก็ต้องมาอยุ่กับมันตามคำขอร้องของน้าพิม อันที่จริงเธอเคยไปคุยกับน้าพิมแล้วว่าเธอไม่อยากอยู่แต่น้าพิมขอร้องน้าพิมบอกว่ากลัวมันจะมีลูกมีเมียก่อนจะเรียนจบมหาลัย น้าพิมคิดว่าถ้าเธอไปอยู่ด้วยมันก็คงจะเกรงใจเธอบ้างคงไม่กล้าพาใครมาที่ห้อง

แต่เธออยากจะบอกว่าน้าพิมประเมินไอ้ตาร์ต่ำเกินไป มันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะอยู่หรือไม่อยู่ มันพาผู้หญิงมานอนแทบจะทุกวัน คอนโดที่น้าพิมซื้อมันเป็นห้องชุดที่มีขนาดกว้างเป็น คอนโดแบบ DUPLEXสองชั้นเวลามันพาสาวมาเธอก็จะอยู่แค่ในห้องไม่ออกไปข้างนอกเพราะไม่อยากเจอภาพติดเรทที่เคยเห็นบ่อยครั้ง

อยากจะบอกว่าไอ้ตาร์มันมีแฟนนะ ชื่อพี่อมยิ้มอยู่ปีสี่ พี่เค้าน่ารักมากนะซึ่งเธอเองก็สนิทกับพี่เขาก่อนที่จะเป็นแฟนกับมันอีก อยากจะบอกว่าเพราะเธอสนิทกับพี่เขานั่นแล่ะและเคยพาพี่เขามาที่ห้องด้วยพอไอ้ตาร์มันเห็นพี่อมยิ้มครั้งแรกมันก็บอกนี่คือรักแรกพบไอ้ตาร์มันเลยให้เธอเป็นแม่สื่อให้มันกับพี่อมยิ้มซึ่งไม่รู้ว่าพี่อมยิ้มไปยอมคบกับมันได้ไงทั้งเจ้าชู้ทั้งกะล่อน แต่อยากจะบอกว่าถึงแม้มันจะได้เป็นแฟนกับพี่อมยิ้มแต่มันก็ไม่เคยได้อะไรๆกับพี่อมยิ้มมากสุดก็แค่จับมือถือแขนเพราะพี่อมยิ้มเธอไม่ได้ใจง่ายเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่มันเคยไปเต๊าะแล้วได้มาง่ายๆ มันคงคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะง่ายกับมันหมดทุกคนล่ะมั้ง ซึ่งมันก็เคยมีมาบ่นนะว่าพี่อมยิ้มชอบเล่นตัว เธอเลยด่าสวนมันไปว่าผู้หญิงไม่ได้ใจง่ายทุกคน จนผ่านมาสามปีละมันยังไม่ได้แอ้มพี่เค้าเลย สมน้ำหน้ามัน แต่อาจจะเป็นเพราะเธอส่วนนึงก็ได้เพราะเธอเคยแอบเตือนพี่อมยิ้มตลอดว่าอย่าไปไหนมาไหนกับไอ้ตาร์สองต่อสองเป็นอันขาดยิ่งถ้ามันชวนไปคอนโดแบบสองต่อสอง ที่เธอเตือนเพราะเธอเห็นว่าพี่อมยิ้มนิสัยดีน่ารักเธอไม่อยากให้พี่ที่เธอรักต้องมาเสียใจกับไอ้ผู้ชายหื่นกามแบบไอ้ตาร์เพื่อนเธอ แม้มันจะเป็นเพื่อนสนิทของเธอก็ตามเหอะ