โดนบอกเลิก

มีน...

"กูโคตรเบื่อเลยที่ต้องมาคอยเก็บกวาดเศษซากความมักมากของมึงเนี้ย เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำตัวแบบนี้ซะทีวะไอ้ตาร์"

"รอพี่ยิ้มยอมเป็นเมียกูก่อนดิกูรับรองจะหยุดทุกอย่าง"

"เชื่อคนอย่างมึงก็ควายละ มึงอย่าหวังเลยว่าพี่ยิ้มจะยอมมึงอ่ะ ถ้ายอมคงยอมมึงไปนานละ"

"ก็เพราะมึงไง ชอบไปเผากูให้พี่เค้าฟัง"

"กูไม่ได้เผากูแค่เตือนพี่ยิ้มให้ระวังเสือบ้ากามแบบมึง"

"งั้นมึงก็ต้องยอมรับสภาพไป ตราบใดที่กูยังไม่ได้พี่ยิ้มเป็นเมียกูก็เป็นเสือบ้ากามแบบที่มึงด่ากูไปเรื่อยๆแบบนี้แล่ะ"

"อ่อ สรุปว่าเป็นความผิดที่กูว่างั้น"

"แน่นอนดิ"

"กูกลับบ้านดีกว่าสบายใจกว่าที่ต้องอยู่กับคนแบบมึง"

"ถ้ามึงกลับนะ กูจะหลอกพี่ยิ้มมาโซเดมาคอมกับกูที่นี่ไม่เชื่อมึงคอยดู"

"ไอ้เชี่ย ไอ้เลว กูล่ะเชื่อมึงเลย"

"ห๊าวววว ง่วงชิบหาย ปวดเอวด้วย กูขอไปนอนก่อนนะ เออ มึงทำอะไรไว้ให้กูกินด้วยนะเผื่อดึกๆถ้ากูหิวกูจะลุกมาเวฟกิน"

"กูเป็นขี้ข้ามึงใช่ไหมทุกวันนี้"

"ใครบอก มึงอ่ะเป็นเพื่อนรักเพื่อนเลิฟกูเลยนะ เพราะกูไม่เคยไว้ใจใครนอกจากมึง"

"กูต้องซึ้งใช่ไหม"

"นิดนึงก็ดี^^"

มันยิ้มให้อย่างกวนตีนก่อนจะเดินฮัมเพลงเข้าห้องมันไป เธอจำเป็นต้องเดินไปในครัวเพื่อทำอาหารง่ายๆไว้ให้มันกินก่อนจะพาร่างที่แทบไร้เรี่ยวแรงกลับห้องนอนของตัวเอง น้ำไว้อาบพรุ่งนี้ละกันตอนนี้เพราะตอนนี้เธอไม่ไหวแล้วจริงๆ

เช้าวันต่อมา....

ในขณะที่เธอกำลังทำแซนวิชเป็นอาหารเช้าสำหรับเธอกับไอ้ต้าร์มันก็เดินคุยโทรศัพท์ออกมาจากห้องนอนด้วยชุดนักศึกษาที่ใส่มาสามปีก็ไม่เคยจะถูกระเบียบแม้จะโดนอาจารย์เรียกไปคุยมันก็เหมือนเดิม เธอคิดว่าอาจารย์คงจะเอือมระอากับมันแล้วล่ะ

"ได้ดิเดี๋ยวไปรับ อื้มมมบนรถงัั้นเหรออืมมมก็ดีตื่นเต้นดี" มันพูดอะไรบนรถก็ดี เธอมองหน้ามันอย่างสงสัยเพราะคำพูดและน้ำเสียงมันแบบหื่นกามมากนี่อย่าบอกนะว่า...

"มึงมาจ้องหน้ากูทำไม"

"อะไรของมึงบนรถก็ดี"

"เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ารู้เลย"

"เด็กบ้านมึงดิ กูกับมึงอายุเท่ากัน อย่าลืม"

"แต่ประสบการณ์บางอย่างมึงยังตามกูไม่ทันหรอก เออวันนี้มึงขึ้นแท็กซี่ไปเรียนละกันนะกูมีนัดต้องไปรับกี้"

"ถามจริงๆเหอะกับยัยนี่มึงจะกินกันนานมั้ย"

"ทำไมวะ"

"กูไม่ชอบยัยนี่"

"มึงจะชอบหรือไม่ชอบก็เรื่องของมึงแต่กูโคตรชอบ เพราะลีลาแม่งโคตรเด็ดเล่นเอาซะกูเอวเคล็ดเลยเมื่อวาน วันนี้เลยต้องเอาอีกสักรอบเป็นการถอนแก้เคล็ด"

"ระวังเอดส์ละกันนะมึงอ่ะ"

"กูป้องกันตลอดแล่ะ เข้าเซเว่นบ่อยจนพนักงานจำได้ละว่ากูมาซื้ออะไร"

"น่าภูมิใจดีเนอะ"

พูดไม่ทันรู้เรื่องมันก็ไปแล้วไม่รู้จะรีบอะไรนักหนาแซนวิชที่ทำมันก็ไม่กินเธอเลยเก็บใส่กล่องแล้วเอาเข้าตู้เย็นไว้เผื่อมันจะกลับมากินตอนเย็น เธอทำอะไรจนแล้วเสร็จก็รีบไปเรียนทันทีเพราะกลัวรถติดยังไม่พอวันนี้เธอต้องขึ้นแท็กซี่ไปเองและเย็นนี้ก็คงต้องกลับเองเหมือนเคยเพราะถ้าช่วงไหนมันติดหญิงเธอก็จะต้องไปกลับเองแบบนี้ตลอด อันที่จริงเรื่องรถน้าพิมเคยบอกให้เธอเอารถมาใช้คนละคันกับไอ้ต้าร์แต่เธอไม่เอาเพราะเธอขับรถไม่คล่องและเธอก็กลัวด้วยรถในเมืองก็เยอะเธอคิดว่าขึ้นรถสาธารณะสบายที่สุด

ที่มหาลัย....

"มีน มีนทางนี้"

"พี่ยิ้ม^^" พี่ยิ้มกวักมือเรียกเธอให้ไปหาที่โต๊ะในขณะที่เธอกำลังจะขึ้นตึกเรียนแต่สีหนเาพี่ยิ้มไม่ค่อยโอเคเลย

"มีนพี่มีอะไรจะให้ดู" เธอนั่งลงข้างๆพี่ยิ้มก่อนพี่ยิ้มจะหยิบมือถือของเธอขึ้นมาและเปิดอะไรบางอย่างให้เธอดู สิ่งที่เธอเห็นที่มันเป็นคลิปซึ่งในคลิปที่เธอเห็นคือรถของไอ้ต้าร์ที่มันกำลังขยับโยกไปโยกมาไปเหมือนมีอะไรเกิดขึ้นบนรถทั้งที่รถจอดนิ่งสนิทอยู่กับที่ซึ่งดูเหมือนจะเป็นลานจอดรถที่ไหนสักแห่ง จนเวลาผ่านไปประมาณสิบนาทีรถก็หยุดนิ่งและไม่ถึงห้านาทีก็มีผู้หญิงคนนึงลงจากรถซึ่งก็คือยัยกีกี้ที่เดินลงมาจากรถของไอ้ต้าร์จากนั้นอีกคนที่เดินตามลงมาก็คือไอ้ต้าร์ หลังจากที่ทั้งคู่ลงจากรถเรียบร้อยก็เดินควงแขนกันไปจากตรงจุดนั้นและคลิปก็หยุดอยู่แค่นั้น ที่เธอสงสัยตอนแรกก็คือทั้งสองคนทำอะไรกันบนรถนานหลายสิบนาที จนเธอได้เห็นข้อความที่คนส่งคลิปมาให้พี่ยิ้ม ควรจะหายโง่ได้แล้วนะว่าแฟนเธอน่ะเอากับคนอื่น!!!

นี่อย่าบอกนะว่าบนรถเมื่อกี้สองคนนี้........เธอพูดอะไรไม่ออกหันไปมองหน้าพี่ยิ้มที่มองคลิปและข้อความที่ถูกส่งมาด้วยสายตาว่างเปล่าเหมือนไม่รู้สึกอะไร

"เอ่ออ พี่ยิ้มโอเครึเปล่าคะ"

"ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกคนสินะ ถึงแม้จะมีแฟนแล้วแต่ก็ไม่สามารถซื่อสัตย์กับแฟนตัวเองได้"

"พี่ยิ้ม" เธอจับมือพี่ยิ้มไว้เพราะตอนนี้พี่ยิ้มเริ่มน้ำตาซึมเหมือนจะร้องไห้ออกมาก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"พี่ไม่เป็นอะไรหรอกมีน พี่ขอตัวไปเรียนก่อนนะ อ้อแล้วก็ไม่ต้องบอกว่าพี่รู้เรื่องนี้นะ พี่จะพูดกับต้าร์เอง"

พี่ยิ้มเดินขึ้นตึกไปเรียนแล้ว เธอกำลังจะถามว่าใครส่งคลิปนี้มาให้พี่ยิ้มซึ่งเธอไม่รู้ว่าคนที่ส่งคลิปนี้มาให้นั้นหวังดีหรือประสงค์ร้ายกันแน่ เธอจะถามมันดีไหมแต่เธอจะไม่บอกว่าพี่ยิ้มรู้เรื่องนี้เธอจะแกล้งบอกว่ามีคนส่งให้เธอดูเองมันจะได้ระวังตัวเพราะถึงยังไงมันก็เพื่อนเธอมีคนแอบถ่ายคลิปมันแบบนี้ แม้จะไม่เห็นอะไรแต่ต่อไปอาจจะมากกว่านี้หรือเปล่า

เธอกับมันเรียนคนละตึกคนละสาขาทำให้เธอไม่ได้คุยกับมันตอนอยู่มหาลัยเธอจึงคิดว่ากลับมาคุยกับมันที่ห้องน่าจะดีกว่าเป็นส่วนตัวกว่าแต่เธอก็นั่งรอมันนานแล้วแต่มันยังไม่กลับมาเลย เธอรอมันจนงีบหลับไปตื่นนึงเต็มๆจนเวลาผ่านไปเกือบตีสามเธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาปรากฏว่ามันก็ยังไม่กลับเธอเลยโทรหามันแต่มันก็ไม่รับ สงสัยจะไปนอนห้องสาวที่ไหนเธอเลยตัดสินใจจะเข้าห้องนอนไว้ค่อยคุยมันวันอื่นละกัน แต่ไม่ทันที่เธอจะเดินเข้าห้องไอ้ต้าร์มันก็กลับมาพอดีด้วยสภาพที่เมาเหมือนหมาเธอรีบเดินไปพยุงมันทันทีเพราะมันทำท่าจะล้ม ไม่เข้าใจว่ามันขับรถกลับมาได้ยังไงในสภาพนี้

"มึงทำไมกินเยอะขนาดนี้วะ"

" กูเสียใจไงกูอกหัก!!! " อกหักอะไรของมันเธอไม่เข้าใจ

"เสียใจอะไรของมึงเมื่อเช้ามึงยังอารมณฺดีอยุ่เลยนะ"

" พี่ยิ้มบอกเลิกกู "

"ห๊ะ พี่ยิ้มบอกเลิกกับมึง"