All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ: Chapter 31 - Chapter 40

คำถามชวนขัดใจของคนที่ดูเหมือนเพิ่งมานึกได้ว่าควรจะหวงเนื้อหวงตัวกับเขาทำให้ปรเมศกลอกตาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะสวนกลับหน้าตายชวนหมั่นไส้ “โดนจูบเมื่อกี้ไม่เห็นโวยวาย ทีอย่างนี้มาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว”“กูถามว่ามึงจะทำอะไร!” คนถูกกักตัวติดประตูรถเอ่ยย้ำคำเดิมด้วยท่าทางกระสับกระส่าย “ถามโง่ๆ กูก็จะวัดไข้มึงไงล่ะ บอกตรงๆ สภาพเหมือนผีตายซาก แถมยังหน้าซีดเซียวแบบนี้กูเอาไม่ลงหรอก คนบ้าอะไรเป็นไข้บ่อยจังวะ” คนที่ถูกด่าแบบซึ่งๆ หน้าเม้มปากแน่น จากนั้นปรเมศก็จรดหน้าผากกว้างลงแตะหน้าผากมน วัดอุณหภูมิในแบบที่เขาถนัด ส่งผลให้ร่างบางสะดุ้งน้อยๆ ตัวแข็งทื่อ หายใจสะดุดกับการวัดไข้ชวนหวามใจ คุณหมอหนุ่มค้างอยู่ท่านั้นหลายนาที ตบท้ายด้วยการไล้ปลายจมูกคมสันถูไถปลายจมูกรั้นเป็นเชิงหยอกเอิน แล้วถึงได้ผละห่างอย่างอ้อยอิ่ง“เดี๋ยวกูไปส่ง” จอมเผด็จการไม่พูดเปล่า แต่ทำท่าจะฉุดแขนเธอไปยัดใส่รถในฝั่งข้างคนขับ ทว่าธารธารากลับขืนกายเอาไว้ แล้วเอ่ยท้วง “กูเพิ่งมายังไม่กลับ”“จะกลับดีๆ หรืออยากอายคนทั้งผับ” หลังจากพ่นลมร้อนๆ ออกมาอย่างหงุดหงิดงุ่นง่านกับความไม่ได้ดั่งใจ ปรเมศก็ก้มลงกดดันคนดื้อตาใสที่กำลังทำท่าแข็ง

อาการปวดหัวของธารธาราเริ่มทุเลาลงในช่วงปลายสัปดาห์ถัดมา คุณหมอสาวเบาใจกับปัญหาสุขภาพที่เป็นๆ หายๆ ของตัวเองไปได้เปราะหนึ่ง ทว่าเธอกลับต้องรู้สึกหวาดระแวงตลอดเวลา เนื่องจากว่าอยู่ๆ ในช่วงเวลาก่อนเลิกงานเมื่อวานนี้ลูกน้องของปรเมศก็มาเชิญให้ไปพบเขาที่ห้องทำงาน โดยบอกแค่ว่าคนที่ทำท่าหมางเมินเหมือนเธอไม่มีตัวตนในสายตามาตลอดระยะเวลาหลายวันมีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วยเป็นการส่วนตัว นัยว่าเป็นเรื่องของคนป่วยเคสพิเศษซึ่งเขาจะให้เธอเป็นผู้ดูแลเคสนี้ แต่เธอก็ดันทำใจกล้าขัดคำสั่ง ไม่ไปเจอเขาหลังเลิกงาน เอาจริงๆ ก็ไปนั่นแหละ แต่ไปถึงแค่หน้าห้องทำงานของอีกฝ่าย เพราะดันเหลือบไปเห็นเขากำลังหยอกเย้ากับหมอกีรติเสียก่อนก็เลยถอยฉากออกมา แล้วกลับมาเก็บของที่แผนก จากนั้นก็กลับคอนโดราวคนไร้จิตวิญญาณ ยามเช้าก่อนถึงเวลาทำการพยาบาลสาวๆ จะรวมตัวกันเม้าท์มอยเรื่องหนุ่มๆ ซึ่งผู้ที่ตกเป็นประเด็นสนทนาหลักๆ ก็คือคุณหมอหล่อๆ ในโรงพยาบาลนั่นเอง “นี่แก…เมื่อวานฉันเจอหมอจิตเวชที่เพิ่งย้ายมาเมื่อเดือนก่อนด้วยแหละ ขอบอกว่าหล่อมากเลย สไตล์โอปป้าเกาหลี แถมทำผมสีเทาด้วยนะแก แบบเป็นหมอที่ดูดีมีสไตล์เป็นของตัวเองสุดๆ” น้ำคำ

หลังจากได้รับการตรวจครรภ์จนรู้แน่ชัดว่าท้องได้กี่เดือน บุปผาสวรรค์ก็ตัดสินใจฝากครรภ์กับธารธารา และแจ้งความจำนงว่าจะให้อีกฝ่ายทำคลอดให้ ซึ่งคุณหมอสาวก็ได้แนะนำถึงการปฏิบัติตัวของว่าที่คุณแม่ ตบท้ายด้วยการจัดยาบำรุงครรภ์ เสร็จเรียบร้อยแล้วปรเมศซึ่งเดินตามคนท้องอ่อนๆ ออกมาจากห้องตรวจก็บอกให้สาวน้อยนั่งรอตนที่หน้าห้อง จากนั้นก็ผลุนผลันกลับเข้าไปในห้องตรวจอีกครา เสียงปิดประตูดังสนั่นทำให้คุณหมอสาวที่กำลังนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์หันขวับไปมองผู้ที่กล้ากระทำการอุกอาจ ก่อนจะอ้าปากค้าง เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่เธอพยายามหลบหน้า ร่างเพรียวระหงลุกพรวดขึ้น แล้วมองเจ้าของใบหน้าเย็นชาที่กำลังเดินย่างสามขุมเข้าหาด้วยความหวาดหวั่น ก่อนจะตัดสินใจวิ่งออกจากห้อง ทว่ามันช่างเป็นการกระทำอันโง่เขลาเบาปัญญาสิ้นดี เพราะเพียงแค่ก้าวผ่านหน้าอีกฝ่ายไปสองก้าวเธอก็ถูกกระชากกลับมา ก่อนจะถูกเขาไล่ต้อนจนต้องถอยหลังไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็จนมุม สะโพกมนติดแหง็กอยู่ที่โต๊ะ ไร้หนทางหนี เพราะข้างหลังเป็นโต๊ะ ส่วนข้างหน้าก็เป็นหมอที่หล่อที่สุดในโรงพยาบาลแห่งนี้ “มึงต้องการอะไร” คุณหมอสาวเอ่ยเสียงติดจะสั่น

ตารางชีวิตของธารธารายังคงวนเวียนอยู่ในโรงพยาบาล บ้างทำงานในห้องคลอด ห้องผ่าตัด ราวด์หวอด และตรวจผู้ป่วยนอก สับเปลี่ยนหมุนเวียนไปตามตารางงานในแต่ละวัน ถ้ามองเป็นช่วงเวลา ทั้งโรงพยาบาลรัฐและเอกชน ไม่มีความแตกต่างกัน คือต้องอยู่โรงพยาบาลประจำตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึง 4 โมงเย็น ในทุกๆ วัน ส่วนวันเสาร์ อาทิตย์ อยู่ที่ความสมัครใจ แต่ส่วนใหญ่แล้วก็ต้องมาเพราะคนไข้ไม่มีวันหยุด มีคนป่วยทุกวันฉะนั้นหมอก็ต้องมาดูแลทุกวันด้วยเช่นกัน หมอเป็นอาชีพที่มีเกียรติและมีแต่คนนับหน้าถือตา ทว่าแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อน เวลากินเวลานอนไม่เป็นกิจจะลักษณะ หมอรู้ดีว่าจะต้องปฏิบัติตัวเช่นไรให้ตัวเองปราศจากโรคภัยไข้เจ็บและสุขภาพเเข็งแรง แต่วันๆ ชีวิตของหมอก็จะค่อนข้างยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาดูแลตัวเอง แต่เธอก็เต็มใจอุทิศตนเพื่อคนไข้ เพราะรักและศรัทธาในอาชีพของตัวเอง และที่สำคัญคือการได้ทำอะไรเพื่อคนอื่นทำให้เธออิ่มใจอย่างมิอาจบรรยายได้ หน้าที่ของสูตินรีแพทย์คือการดูแลรักษาคน สูตินรีแพทย์ไม่ได้ทำคลอดเพียงอย่างเดียว แต่จะดูแลเรื่องของผู้หญิงทั้งหมด ตั้งแต่ก่อนเป็นสาว เข้าสู่วัยสาว โอกาสมีบุตร วัยทอง ฯลฯ เรียกได้ว่าทุกเรื่

ทันทีที่มาถึงห้องผ่าตัดและทำคลอด คุณหมอสาวก็เรียกดูประวัติคนไข้ ครั้นรู้ว่าผู้ที่กำลังร้องครวญครางอยู่บนเตียงหูหนวกก็หันไปสอบถามอาการเบื้องต้นจากพยาบาลแทน “คนไข้มีอาการยังไงบ้างคะ”“ท้องแข็งมาค่ะ เหมือนรายเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเลย อายุครรภ์ก็ราวๆ เดียวกันค่ะ” พยาบาลสาวรายงานตามประวัติของคนไข้ที่ถูกส่งตัวมาอย่างฉุกละหุก โดยที่ยังไม่ได้ตรวจอาการเบื้องต้น ด้วยเชื่อมั่นในคลีนิกของอาจารย์หมอชื่อดังที่ส่งตัวมา อีกอย่างก็เกรงว่าถ้ามัวแต่ชักช้าธารธาราจะกลับเสียก่อน “งั้นก็อาจจะต้องผ่าคลอด ตามหมอเด็กมาเลยค่ะ” คุณหมอสาวตัดสินใจสั่งการอย่างฉับไว เพราะความเป็นความตายของคนไข้รอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ธารธาราต้องเรียกแพทย์ที่จะทำการรักษาและช่วยชีวิตคนไข้ร่วมกัน เพราะหมอสูติไม่ได้ทำงานเพียงลำพัง หากมีเคสร้ายแรงก็จำต้องขอความร่วมมือจากหมอผู้เชี่ยวชาญทางด้านอื่น ไม่ว่าจะเป็นศัลยแพทย์ กุมารแพทย์ วิสัญญีแพทย์ “เอ่อ…วันนี้ไม่มีหมอเด็กอยู่เลยค่ะ จะเข้ามาอีกทีก็คงราวๆ ครึ่งชั่วโมง” “งั้นโทรไปตามหมอปิยฉัตร บอกว่าหมอน้ำให้โทรเรียก…แบบด่วนๆ”หลังจากนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนสาวที่มีนิส