Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

เจ้าของร่างสูงสง่า ใบหน้าหล่อเหลาสไตล์โอปป้าเกาหลีทว่ามีหนวดเคราชวนมอง แต่งตัวออกแนวแบดบอย กลายเป็นจุดสนใจของสาวน้อยสาวใหญ่ทันทีที่เยื้องย่างกรายเข้าสู่สถานบันเทิงชั้นนำในตัวเมืองเชียงใหม่ แววตาเย็นชาทว่าแฝงพลังอำนาจมองหากลุ่มเพื่อนซี้ ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้น “เฮ้! ไอ้เมศทางนี้!”เสียงของเพื่อนที่นั่งข้างกายป้องปากตะโกนเรียกผู้มาใหม่ ทำให้คนที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยผงกหัวขึ้น ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าคนที่เดินล้วงกระเป๋ามุ่งหน้ามาเป็นใคร ชั่วอึดใจปรเมศก็เดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนในแก๊งนั่งอยู่ เพื่อนสนิทของเขาทั้งสามคนจบแพทย์มาจากมหา’ลัยเดียวกับเขา และทำงานที่เดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มหล่อมาดทะเล้นอย่างภูธฤทธิ์ วงศ์วาณิชย์ หนุ่มเซอร์มาดกวนเช่นแทนไท มโนไมย และหนุ่มตี๋มาดนิ่งอย่างดนัย อาภาศิริกุล แต่ที่มันน่าหงุดหงิดก็คือมีตัวแถมอีกหนึ่งรายที่เขาไม่อยากจะกล่าวถึง ไม่อยากเห็นหน้าหรือเสวนาด้วย เดาว่าเพื่อนเขาหนึ่งในสามตัวต้องเป็นคนชวนยัยทอมมาด้วยแน่ๆ เพราะยัยนั่นก็ทำงานที่โรงพยาบาลเดียวกับพวกเขา ถึงแม้เขาจะแทบไม่ได้คุยกับเธอ ยกเว้นจำเป็นจริงๆ เรื่องงาน แต่พนันว่าเพื่อนเขาต้อ

“ปากดี” ปรเมศไม่พูดเปล่าแต่ทำเอาสามคุณหมอหนุ่มสุดหล่อต่างอึ้งและมองตาค้าง ด้วยการเอื้อมมือไปโยกคางของคนที่เขาประกาศปาวๆ ว่าเกลียดนักเกลียดหนาคล้ายเย้า และนั่นก็ทำให้ผู้ถูกกระทำอย่างธารธาราแทบช็อก ร่างเพรียวระหงแข็งทื่อเหมือนถูกสาปไปชั่วขณะ ครั้นได้สติสามหนุ่มที่เหลือต่างหันไปสบตากัน แล้วอมยิ้มกับท่าทีเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือของปรเมศ คำกล่าวที่ว่าคนเมามักจะไม่โกหก คิดยังไงก็พูดไปตามนั้น หรือแสดงออกอย่างที่ใจปรารถนา จริงหรือไม่? หากจริงพวกเขาคงเดาไม่ผิด ว่าแท้จริงแล้วไอ้เพื่อนตัวแสบไม่ได้เกลียดธารธาราอย่างที่ปากมันประกาศปาวๆ และถ้าคนคอโคตรแข็งอย่างปรเมศแสร้งเมาดิบด้วยแล้ว ก็แสดงว่าสิ่งที่พวกเขาสันนิษฐานมาโดยตลอดเป็นความจริงและน่าเชื่อถือมากขึ้นไปอีก ปรเมศมีความรู้สึกพิเศษกับธารธารา แต่ไม่ยอมรับ แถมยังปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองด้วยการสร้างกำแพงว่ารังเกียจพวกผิดเพศอย่างเธอ แต่ถ้าสิ่งที่สามคนคิดและเคยนั่งคุยกันไม่เป็นไปตามคาดก็แสดงว่าปรเมศนั้นเกลียดธารธาราเข้าไส้ เกลียดชนิดไม่มีวันญาติดีต่อกัน “เฮ้ย! ไอ้น้ำมึงไหวไหมเนี่ย ยอมแพ้ก็ได้นะโว้ย คนปากหมาอย่างไอ้เชี่ยเมศไม่น่

คล้อยหลังเพื่อนทั้งสาม ปรเมศก็ซัดน้ำเย็นจัดเข้าไปหนึ่งแก้ว ส่งผลให้ตาสว่างขึ้นและสติเริ่มกลับมามากกว่าเดิม หากแต่อาการมึนหัวยังไม่สร่างซา จากนั้นก็หันไปมองคนที่กำลังเอียงหน้าแนบซีกแก้มด้านขวาไปกับพื้นโต๊ะ เรียวปากอิ่มเต็มเผยอน้อยๆ นัยน์ตาเรียวเล็กหลับพริ้ม ท่าทาชวนเอ็นดูอย่างน่าพิลึก ภาพตรงหน้าตรึงสายตาของเขาจนหงุดหงิดเพราะกระแสบางอย่าง ก่อนจะยื่นปลายนิ้วชี้ไปจิ้มแก้มป่องๆ พร้อมเอ่ยเรียกเบาๆ “นี่”“หือ…” คนเมาไม่ได้สติทำเสียงงึมงำขานรับ ก่อนจะผงกหัวขึ้นมามองอีกฝ่ายตาเยิ้ม“ไปกลับ”“ม่ายกลับ อยากมาว…” ธารธาราส่ายหน้าอย่างดื้อดึงพร้อมเอ่ยเสียงยานคาง “กูบอกให้กลับ” ปรเมศสั่งเสียงเข้ม “ม่ายกลับ…” คนไร้สติเพราะฤทธิ์น้ำเมายังคงทำท่าดื้อแพ่ง จนเขาต้องกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน แม่งเมาแล้วดื้อจนน่าจับฟาดก้น “น้ำ…กูบอกให้กลับ”ถ้อยคำที่เขาพ่นออกมาทำให้คนเมาหูผึ่ง ดูเหมือนสติสตังจะเริ่มกลับมาเพียงเพราะได้ยินชื่อของตัวเองหลุดออกมาจากปากจอมเย่อหยิ่ง “เมื่อกี้มึงเรียกชื่อกูเหรอ” ธารธาราดันตัวขึ้นมานั่งจ้องหน้าหล่อๆ แล้วเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยความกระตือรือร้น เพราะตั้ง

หลังจากสบถในใจด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่านที่ไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ดิบที่กำลังก่อตัวขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน ปรเมศก็ออกคำสั่งเสียงกระด้าง“รีบอาบน้ำ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”กล่าวจบเขาก็รีบหมุนตัวเดินจากไป ทว่ายังก้าวขาไม่ทันพ้นห้องน้ำก็ต้องตัวเกร็ง ลมหายใจสะดุดไปเสียดื้อๆ เมื่อมือนุ่มๆ ของคุณหมอสาวคว้าหมับเข้าที่ข้อมือใหญ่ “เดี๋ยวก่อนสิ”“อะไรอีกล่ะ เรื่องมากจริงมึงนี่” พ่อหนุ่มพันธุ์ดิบสวนกลับห้วนๆ โดยไม่ยอมหันมามองหน้าอีกฝ่าย เพราะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถควบคุมสายตาให้อยู่ที่ระดับใบหน้าของยัยทอมขี้อ่อยได้หรือไม่ “ปลดตะขอเสื้อในให้กูหน่อย” ชิบหาย! เวรแล้วไหมล่ะ!เขาสบถคำหยาบๆ ในใจ ก่อนจะกลอกตาขึ้นฟ้าอย่างหัวเสียชนิดไร้คำบรรยาย แล้วก็ต้องแทบสะดุ้งเฮือกกับวาจาที่หลุดออกมาจากปากคนเมา “นะ…เมศจ๋า ปลดตะขอเสื้อในให้น้ำหน่อย น้ำปลดเองไม่ได้” ถ้อยคำออดอ้อนหวานหูทำเอาคุณหมอแบดบอยถึงกับทำหน้าไม่ถูก ก่อนจะปฏิเสธเสียงดังจนเกือบเป็นตะโกน“ไม่โว้ย!”จากนั้นเขาก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือน้อย แล้วตั้งท่าจะหนีไปจากสถานการณ์ชวนใจสะท้าน ทว่าอีกฝ่ายกลับผวาโถมตัวเข้าหา แล้วสอดแขนร้อยรัดเอวสอบเอาไว้ กระแ

คิดได้ดังนั้นพ่อเจ้าประคุณก็ตวัดปลายถันปลิเปล่งเข้าสู่อุ้งปากร้อนชื้นอีกครา ดูดดึงขณะที่ฝ่ามือวาดมาฟอนเฟ้นเต้าอวบอีกข้างอย่างเมามัน ทำเอาคนถูกกระทำครางเสียงสั่น คล้องแขนเข้าที่ลำคอแกร่ง แล้วเอนกายมาด้านหน้าเสนอเต้าอวบให้อีกฝ่ายได้ดื่มกินอย่างถนัดถนี่ ปรเมศดูดนมจากเต้าแบบเต็มปากเต็มคำ ขณะที่ฝ่ามือกระด้างลูบคลำสะเปะสะปะไปทั่วแผ่นหลังเนียนของคนที่กำลังแหงนเงยใบหน้าครางไม่เป็นส่ำด้วยความกระสันซ่านเกินห้ามใจ เลื้อยลงมาขยำบั้นท้ายงามงอน ก่อนจะฟาดหนักๆ ด้วยความมันเขี้ยว ทว่าแทนที่จะเจ็บคนตัวเล็กกลับครางอื้ออ้ากลั้วลำคอระหงด้วยความซ่านสะใจ การกระทำของเขาเหมือนกระตุ้นเร้าให้อารมณ์ปรารถนาโหมกระพือขึ้น แล้วคุณหมอสาวก็ต้องร้องอย่างขัดใจปนอึดอัดเจียนบ้า เมื่ออยู่ๆ คนที่กำลังนัวเนียอย่างถึงพริงถึงขิงกับเธอก็ปลดขาเรียวออกจากเอวสอบ ปล่อยให้ยืนด้วยขาของตัวเอง วินาทีแรกแห่งการทรงตัวธารธาราแทบทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น หากคนที่ยืนประชิดไม่รั้งเอาไว้เสียก่อน “ไม่ว่าจะเกิดห่าอะไรขึ้นกูจะไม่หยุดแล้วนะ”เขาเค้นเสียงดุดันปนหอบออกมาจากลำคอหนา ทันใดนั้นก็บดเคล้าเรียวปากสีกุหลาบ ขณะจับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้