All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายฮาร์ดคอร์: Chapter 11 - Chapter 20

วันถัดมาแก๊งของพวกเขาก็ทำให้โรงอาหารแทบแตก เพราะหนุ่มป็อปทั้งสี่ของโรงเรียนที่ชอบความเป็นส่วนตัวสูง และไม่ชอบสุงสิงกับใคร เดินมาปรากฏตัวยังโรงอาหารในเวลาพักเที่ยง ทั้งที่ปกติหากจะทานข้าวกลางวันพวกเขาจะใช้ให้รุ่นน้องที่เป็นเบ๊ไปซื้อข้าวและน้ำขึ้นไปส่งที่ดาดฟ้า เป็นที่รู้กันว่าสถานที่ต้องห้ามอย่างดาดฟ้าของโรงเรียนคือที่สิงสถิตของสี่หนุ่มสุดหล่อ สถานที่ส่วนตัวของพวกเขาที่ใครหน้าไหนก็เข้าไปยุ่มย่ามไม่ได้หากไม่ได้รับอนุญาต หรือแม้แต่อาจารย์และบุคลากรของโรงเรียนก็ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป ขึ้นม.ปลาย แก๊งของสี่หนุ่มก็กลายเป็นขาใหญ่ประจำโรงเรียน นอกจากสาวๆ จะพากันคลั่งไคล้ทั้งโรงเรียนแล้ว พวกเด็กนักเรียนชายก็ไม่กล้าเข้าใกล้ด้วย เพราะแต่ละคนมือหนักเท้าหนักกันทั้งนั้น และที่สำคัญคือทั้งสี่หนุ่มต่างเป็นทายาทอภิมหาเศรษฐีที่ทรงอิทธิพลอันดับต้นๆ ของประเทศ พงษ์สวัสดิ์ วรางกูร ชื่อฟังดูไม่ทันสมัย หรือจะเรียกว่าเชยก็ได้ แต่ชื่อของเขาก็ฟังดูน่าเกรงขามและมีอำนาจพอกัน ด้วยรูปลักษณ์ที่โคตรแนว เท่ และหล่อบาดใจ ทำให้ทุกคนมองข้ามชื่อของเขาไปเสียสนิท และยิ่งได้รู้ว่าเขาเป็นทายาทเจ้าพ่ออ่าง นักธุรกิจชื่อดังรวยล

“ก็แลกกันไง ฉันเอาผักเธอมา เธอก็เอากุ้งฉันไป”เจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งเอ่ยเสียงเอื่อยๆ ก่อนจะตักข้าวเข้าปากท่ามกลางสายตาจับผิดของเพื่อนซี้ทั้งสาม เห็นดังนั้นพงษ์สวัสดิ์ก็ตวัดตาขุ่นใส่“มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง”“คนหล่อน่ะเคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นคนหล่อทำอะไรพิลึกแบบนี้มาก่อน” เผ่าสวนกลับอย่างยิ้มๆ ก่อนจะแทบระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเมื่อคนฟอร์มจัดถลึงตาใส่ จากนั้นทุกคนก็ต่างก้มลงจัดการกับอาหารในจานของตัวเอง บ้างมีเสียงพูดคุยหยอกเย้าแบบกวนๆ ด้วยคำหยาบๆ ดังมาจากปากของสี่หนุ่ม ส่วนคิริมาก็นั่งทานข้าวไปอย่างเงียบๆ โดยมีสายตาคู่หนึ่งลอบมองเป็นระยะ จนกระทั่งเธอวางช้อนและส้อมลงบนจาน คว้าแก้วน้ำมาดื่ม พงษ์สวัสดิ์ถึงได้เงยหน้าขึ้น แล้วเอ่ยถาม “อิ่มแล้วหรือไง” “อืม…” นักเรียนใหม่ที่วันนี้แวดล้อมไปด้วยคนหล่อทำเอาสาวๆ ทั้งโรงเรียนทั้งอิจฉาและหมั่นไส้พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปคว้ากระเป๋าตังค์ที่วางอยู่บนโต๊ะ“เดี๋ยวสิ…”เขาเอ่ยเป็นเชิงรั้งเอาไว้ พร้อมถือวิสาสะคว้าหมับเข้าที่ข้อมือกลมกลึง ทำเอาคนถูกจู่โจมถึงกับตัวแข็งทื่อ มองมืออีกฝ่ายนิ่ง แล้วน้ำคำที่หลุดออกมาจากปากหนุ่มสุดป็อปก็ทำเอาทั้งโต๊ะแทบ

คิริมายกกำปั้นขึ้น แล้วขู่เสียงกร้าว แววตาเย็นยะเยือก “ก็เข้ามาสิ ฉันจะชกให้ตาแตก”ท่าทางเอาเรื่องและสู้คน ดูไม่หน่อมแน้มอ่อนแอทำให้คนที่ตั้งท่าจะกระโจนเข้าเล่นงานคนที่ตนแสนเกลียดชังถึงกับชะงัก ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้น“ถ้าแกกล้าชกลูกฉัน ก็เตรียมตัวหาที่เรียนใหม่ได้เลย” วาจาแข็งกร้าวของผู้หญิงที่กางร่มลงมาจากรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ไม่ไกล แล้วก้าวเร็วๆ มาหาพิริยาทำให้คิริมาชะงักกึก ก่อนจะหันไปมองผู้มาใหม่ ซึ่งนั่นก็เป็นการเปิดโอกาสให้พิริยาได้เล่นงานเธอทีเผลอ ทันใดนั้นคิริมาก็ถูกผลักลงไปกองกับพื้นท่ามกลางสายฝนอีกครา “ฉันไม่ผิด ทำไมฉันต้องหาที่เรียนใหม่” คนถูกรุมเชิดหน้าเอ่ยเสียงแข็งๆ และการท้าทายเกินวัยก็ทำให้หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวจัดจ้านเดินเข้าหา แล้วผลักไหล่เธอแรงๆ จนผงะ “ฉันทำให้แกกระเด็นออกไปจากที่นี่ได้ก็แล้วกัน”“หึ…นอกจากจะชอบแย่งสามีชาวบ้านแล้ว คุณยังชอบรังแกเด็กด้วยเหรอ น่าสมเพชสิ้นดี” คิริมาแค่นยิ้มหยันขณะพยุงร่างเปียกโชกของตัวเองลุกขึ้น “นังเด็กนี่ปากดีนัก!” หล่อนเข่นเขี้ยวด้วยความเดือดดาลสุดขีด ยกฝ่ามือขึ้นกลางอากาศหมายจะฟาดเข้าที่ใบหน้าเชิดๆ ของคิริมาสักฉาด หา

จากนั้นทั้งคู่ก็ต่างนั่งเงียบๆ ไม่นานพงษ์สวัสดิ์ก็เลิกคิ้วหนาที่พาดอยู่เหนือดวงตาร้ายๆ เมื่อได้ยินเสียงกรนน้อยๆ ครั้นหันไปมองคนที่กำลังนั่งสัปหงกก็ถึงกับหลุดยิ้มออกมา พอเธอจะเอนศีรษะไปฟาดเข้ากับกระจกรถเขาก็ทำตาโต รีบวาดมือไปคว้าข้างขมับอิ่ม แล้วเป่าลมออกจากปากเบาๆ จากนั้นก็จับให้เธอนั่งตัวตรง ประคองร่างบางของคนไม่ได้สติเอาไว้ด้วยท่าทางระมัดระวัง ครั้นเธอโงนเงนทำท่าจะเอนศีรษะไปฟาดกับกระจกรถอีกคราเขาก็ชักจะทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องคว้าลำคอระหงให้เธอเอนมาหา แล้วกดศีรษะน้อยมาซบตรงไหล่กว้าง “ภพขับรถวนไปก่อน” เขาเอ่ยสั่งเสียงที่ฟังดูนุ่มนวลติดจะแผ่วเบา ขณะมองคนที่หลับซบไหล่ตัวเองแบบไม่รู้เรื่องด้วยสายตาอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว “แต่จะถึงคอนโดเธอแล้วนะครับ อีกอย่างนายก็รอนายน้อยอยู่นะครับ” คนที่ทำหน้าที่เป็นทั้งสารถีและบอดี้การ์ดประจำตัวตั้งแต่พงษ์สวัสดิ์เข้าเรียนชั้นมัธยมเอ่ยแย้งเล็กน้อย “ทำตามที่บอก” เขาสั่งเสียงทรงอำนาจจนอีกฝ่ายต้องน้อมรับแบบไร้ข้อโต้แย้งจากนั้นพงษ์สวัสดิ์ก็เบนสายตากลับมามองหน้าใสๆ ของคนที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่กับไหล่ของตัวเอง ก่อนจะจับปอยผมทัดใบหูให้อีกฝ่าย

ตอน ม.5 เทอม 2 ก่อนสอบปลายภาค ช่วงเที่ยงคิริมาก็รีบวิ่งขึ้นบันไดดาดฟ้าด้วยท่าทางร้อนรนกระวนกระวายใจ หลังจากได้ยินเสียงซุบซิบว่าแม่ของพงษ์สวัสดิ์มาหาที่โรงเรียน เขาพูดคุยกับแม่ไม่กี่คำ ก่อนจะวิ่งร้องไห้ขึ้นไปบนดาดฟ้า คราแรกที่ได้ยินนั้นบอกตามตรงว่าคิริมาไม่อยากจะเชื่อเลยด้วยซ้ำ คนหยิ่งทระนงอย่างเขาเนี่ยนะจะร้องไห้ให้คนอื่นเห็น แต่ความเป็นห่วงที่มีไม่น้อยนั้นก็ทำให้เธอทนไม่ไหวจำต้องเอ่ยปากถามไถ่อีกสามหนุ่มที่เหลือ ซึ่งก็ได้คำตอบว่าตอนนี้ที่บ้านของพงษ์สวัสดิ์กำลังแย่ แม่กับพ่อกำลังจะแยกทางกัน ได้ฟังเพียงเท่านั้นเธอก็รีบวางช้อนส้อม แล้วลุกขึ้นวิ่งไปยังดาดฟ้า เจ้าของสีหน้ากระวนกระวายใจซอยเท้าก้าวพ้นประตูดาดฟ้า ขณะสอดส่ายสายตาหาเขา ทว่าเท้าบอบบางกลับชะงักกึกในวินาทีที่เหลือบไปเห็นว่าใต้ต้นไม้ที่ถูกจัดเป็นสวนหย่อมเล็กๆ มีคนสองคนกำลังนั่งกอดกันอยู่ ฝ่ายชายคือคนที่เธอกำลังตามหาด้วยความเป็นห่วง ส่วนฝ่ายหญิงที่เพิ่งเงยหน้าขึ้นก็ทำให้คิริมาแทบผงะ “เธอมาทำอะไรที่นี่ ไม่รู้หรือไงว่าที่นี่เป็นที่ต้องห้าม” น้ำเสียงและแววตาที่ไม่เป็นมิตรของเพื่อนร่วมห้องซึ่งเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ตอนต้