Lahat ng Kabanata ng ดิบ เถื่อน รัก: Kabanata 101 - Kabanata 110

“นี่แกจะผูกใจเจ็บอะไรนักหนา เรื่องที่นังนีราแย่งคุณจอมไปจากแกมันนานเป็นชาติแล้วนะยะ อีกอย่างตอนนี้นังนีรามันก็แต่งงานมีลูกมีสามีไปแล้ว แถมสามีมันยังหล่อ รวย และดีเลิศประเสริฐศรีแบบน่าอิจฉาสุดๆ จะว่าไปก็ไม่รู้ว่ามันทำบุญด้วยอะไรนะ ผู้ที่เข้าหามันแต่ละคนไม่ธรรมดากันทั้งนั้น” “หึ…ก็งั้นๆ แหละ มันก็แค่กินของเหลือเดนจากฉัน”“ย่ะแม่คุณ! เอาที่สบายใจ”แม่สาวผมสั้นหน้าตาสวยคมที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยอย่างหมั่นไส้ แล้วก็ก้มลงเช็กข้อความในโทรศัพท์เพราะผู้จัดการส่วนตัวส่งเรื่องงานมา พอหันกลับมาอีกทีก็ต้องหลุดอุทานตาโต “ว้าย! ยัยแพทตี้เพลาๆ หน่อยแก มาถึงก็ยกเอาๆ จะรีบเมาไปไหนยะ”ยอมรับว่าเอวารินตกใจอยู่ไม่น้อย เพราะไม่เคยเห็นพัดชาดื่มเหล้าแบบเอาเป็นเอาตายแบบนี้มาก่อน อย่างมากหล่อนก็แค่นั่งเชิดๆ ชิลๆ จิบเหล้าเรียกสายตาผู้ชาย “ขอเมาสักวันเถอะน่า เครียดจะตายอยู่แล้วเนี่ย”คนที่มีภาพน่าอายไปโผล่ว่อนในโซเชียลเอ่ยเสียงเครียดๆ แล้วยกเหล้าในแก้วขึ้นกรอกลงปากไปอีกอึก ท่าทางกร้านโลกจนเพื่อนสาวส่ายหน้า “เดี๋ยวข่าวมันก็ซาไปเองแหละ อย่าคิดมาเลยน่า” เอวารินเอ่ยปลอบใจเพื่อนรัก แล้วหันไปผสมเหล

ปิยฉัตรสำนึกได้ว่าตัวเองบ้ามากๆ ก็ตอนที่กล้าเดินตามชายสวมชุดดำ ซึ่งมีลักษณะเหมือนแสงฉานเข้าไปในซอยเล็กๆ แห่งหนึ่ง หลังจากเห็นอีกฝ่ายออกมาจากผับใต้ดิน เธอสะกดรอยตามไปเงียบๆ จากซอยเล็กๆ แล้วเลี้ยวซ้ายไปทะลุอีกซอยที่แทบไร้แสงไฟ ใจละล้าละลัง แต่บอกตัวเองว่ามาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยกลับไปก็กระไรอยู่ คนมีลูกบ้าฮึดสู้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้าวตามแผ่นหลังของเป้าหมายไปไม่ลดละ กระทั่งอีกฝ่ายเร่งฝีเท้าแบบไม่ทันตั้งตัว ดวงตากลมโตเหลือกถลน และรีบซอยเท้าตามไป ก่อนจะยืนหอบฮักเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็หายไป ก่อนที่เธอจะค่อยๆ สืบเท้าไปด้านหน้า แล้วก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ มาจากที่ไหนสักแห่งในซอยตันแห่งนั้น เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก หายใจแรงโลด มือเท้าเย็นเฉียบ เพราะเพิ่งรู้แก่ใจว่าตนกำลังถูกไล่ต้อนให้จนมุม และคนที่กำลังเล่นสงครามประสาทกับเธอก็ใช้วิธีปิดประตูตีแมว แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก ขนลุกซู่ เมื่อเสียงหัวเราะเขย่าขวัญดังแทรกความเงียบงันขึ้นอีกครา “หึ…หึ…” “ใคร!” เสียงแข็งๆ ติดจะสั่นสะท้านตะโกนออกไป อย่างน้อยการได้ตะเบ็งเสียงก็ทำให้เธอได้ปลดปล่อยความกดดันและควา

“ฮื้อ…อ๊า”คนที่ในสมองตีกันให้วุ่นเปล่งเสียงคล้ายห้ามปรามและเสียวซ่านออกมาในคราเดียวกัน ครั้นนิ้วใหญ่ค่อยๆ ขยับสอดซุกลึกยิ่งขึ้นปากอิ่มก็เม้มแน่น ก่อนจะครางไม่เป็นภาษาเมื่อนิ้วถูกดันเข้าไปจนมิดข้อ จากนั้นจอมพลก็ชักนำนิ้วร้ายกาจเข้าออกอย่างเนิบช้าทว่าชวนบาดใจ ครั้นเห็นอีกฝ่ายยกสะโพกลอยตาม แถมยังครางอื้ออึงด้วยความขัดใจ เขาก็กระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะชักนำนิ้วกระด้างเข้าออกอย่างถี่ระรัว เรียกเสียงครางลั่นระงม ใบหน้าของคนที่นั่งคล้องคอเขาอยู่แหงนเริ่ด ขณะแอ่นหยัดกายสาวเสนอให้เขากระทำชำเราตามอำเภอใจ พ่อหนุ่มคลั่งรักล่อลวงจนคนไม่ประสาตามติดไปในทุกทิศทาง ทว่าพอจะเหินฟ้าขึ้นไปคว้าสายรุ้งแห่งความหฤหรรษ์เขากลับดึงนิ้วออกเสียดื้อๆ ท่ามกลางเสียงครางประท้วงด้วยความขัดใจ ส่วนสะโพกผายก็แอ่นตาม และสายตาหยาดเยิ้มระคนตัดพ้อคู่นั้นก็ทำให้เขาก้มลงปลอบประโลมด้วยวาจาหยาบโลนชิดปากสั่นระริก ก่อนจะจูบดูดดื่ม ส่วนมือก็รีบกระตุ้นให้ตัวเองพร้อมพรักมากยิ่งขึ้นวินาทีถัดมาก็ผละห่างจากร่างบาง ทำเอาคนไขว่คว้าเขาเอาไว้ไม่ทันเบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะหลุดอุทานออกมาเมื่อเขาดึงไปนั่งหย่อนขาที่ปลายเตียง สติเริ่มกลับมาแต่

“ใครเขาก็ทำกันทั้งนั้น” คนหื่นเอ่ยหน้าตาย แล้วเร่งเร้าจะเอาอย่างใจด้วยวาจากดดันในที “มาเถอะทูนหัว ไม่อยากรู้เรื่องเรือนจำเขาพริกแล้วหรือไง”หลังจากกระมิดกระเมี้ยนอยู่อึดใจใหญ่ คนหน้าง้ำทว่าแดงก่ำก็ขยับลงจากเก้าอี้ริมสระ แล้วลดตัวลงไปคุกเข่าอยู่ข้างๆ ร่างทรงพลังที่สวมเพียงกางเกงว่ายน้ำแนบเนื้อตัวเดียว ครั้นเผลอมองไปยังกลางร่างใหญ่ใบหน้างามก็แทบไหม้ เพราะสัดส่วนบางอย่างเหยียดขยายเป็นรูปร่างดุนดันเป้ากางเกงอย่างชัดเจนจนน่าหวาดเสียว“มานั่งนี่มา”ตัวร้ายออกคำสั่งอีกครา ปิยฉัตรเม้มปากแน่น แต่ก็ยอมขยับไปนั่งในลักษณะเหมือนคุกเข่า ยกสะโพกงอนเหนือใบหน้าหล่อดิบเถื่อน ท่ามกลางสายตาร้อนแรงที่จ้องความอวบอูมซึ่งอยู่ใกล้แค่คืบไม่กะพริบ แล้วทันใดนั้นเธอก็ต้องอ้าปากค้าง ดวงตาเหลือกถลน เมื่ออยู่ๆ คนเถื่อนก็จัดการฉีกกระชากเป้าชุดว่ายน้ำของเธอจนขาดวิ่น ร่างอ้อนแอ้นสะดุ้งเฮือก ลนลานยกมือขึ้นปิดปาก ในวินาทีที่ปลายนิ้วกระด้างลากไล้กลางกายสาว “ฮื่อ..อ๊ะ…” “นั่งลงมาทูนหัว…”เขาว่าพลางตั้งท่าจะรั้งสะโพกมนลงไปหา ทว่าสติเพียงน้อยนิดกลับผลักดันให้ปิยฉัตรขืนกายเอาไว้ได้ทันท่วงที แล้วเอ่ยเรียกร้องเสียงสะท้าน“ถ

“คุณโชคดีนะที่ได้ผู้หญิงดีๆ อย่างหมอปี่เป็นเมีย” “มันแหงอยู่แล้ว” เขาไหวไหล่อย่างทระนง ก่อนจะหันมาเอ่ยกับเธอ “จริงไหมทูนหัว”คุณถูกเย้าไม่ตอบแต่ก้มหน้างุดด้วยความขัดเขิน แล้วก็ต้องตัวเกร็ง กลั้นหายใจ เมื่อเขายื่นมือมาหยิบข้าวเม็ดหนึ่งที่ติดอยู่ตรงมุมปาก แล้วนำไปยัดใส่ปากตัวเองอย่างหน้าตาเฉย ปิยฉัตรทำหน้าไม่ถูกในวินาทีที่พ่อเจ้าประคุณขยิบตาให้ แล้วก็ต้องอายเข้าไปอีกกับเสียงหัวเราะของฟางเยี่ย “เอ่อ…ฉันว่าเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าไหมคะ”เมื่อรู้สึกว่าอายจนไม่รู้ว่าจะอายยังไงปิยฉัตรก็เปิดประเด็นขึ้น ฟางเยี่ยพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ส่วนคนหน้ามึนก็หัวเราะหึๆ กลั้วลำคอ แล้วเอ่ยชมกับการเบี่ยงประเด็นเอาตัวรอด “คนเก่ง”“สุดหล่อคะ หยุดจีบเมีย แล้วมาคุยธุระกันให้จบๆ จากนั้นก็ค่อยพาเมียไปเปิดห้องดีกว่าไหมคะ” ฟางเยี่ยเอ่ยค่อนขอดเจ้าพ่อหนุ่มที่ยังไม่เลิกทำหวานใส่เมีย “โอเคดีล”“คุณอยากรู้อะไรบ้างนะ ไหนลองว่ามาซิ”“ผมอยากรู้ว่าภายในปีนี้คุณได้เดินทางมาที่ไทยบ้างไหม” ทั้งที่เขารู้อยู่ก่อนแล้ว แถมยังเคยยืนยันกับปิยฉัตรอย่างหนักแน่น แต่กระนั้นจอมพลก็ยังสอบถามเพื่อความชัวร์อีกครั้ง “ไม่เลย นี่เป็