All Chapters of หวง ฤทธิ์ รัก: Chapter 51 - Chapter 60

ปานระพีรู้สึกตัวตื่นราวตีสอง การลืมตาแล้วพบแต่ความมืดมิด ว่างเปล่า อึดอัด ไร้หนทาง ไม่ต่างจากถูกจองจำในความมืด ทำให้เธอเบ้หน้าด้วยความขมขื่น ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่เคยชินกับความมืดมิดนี้เสียที ความสุขไม่เคยยืนยาว ความทุกข์ต่างหากที่ยืนยาว คงมีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ว่าลึกๆ แล้วตัวเองยังทำใจกับการสูญเสียการมองเห็นไม่ได้ ยังอาลัยดวงตา และยังแอบหลบมุมซุกตัวร้องไห้เงียบๆ คนเดียวบ่อยครั้ง เธอก็แค่แสร้งทำเป็นยิ้มบางคราแสร้งทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าคนอื่นแต่จริงๆ แล้วร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตา และคงมีแต่พงษ์สวัสดิ์ ซึ่งเป็นจิตแพทย์ของเธอเท่านั้นที่รู้ว่า ปานระพีเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย เธอเคยพยายามที่จะกระโดดหน้าต่างโรงพยาบาลหลายต่อหลายครั้ง ออกอาการคลุ้มคลั่งและทำร้ายตัวเอง กระทั่งหมอต้องสั่งให้พยาบาลจับมัดไว้กับเตียง แล้วฉีดยาระงับประสาท และบางทีเธออาจจะเป็นบ้าไปแล้วก็ได้ หากไม่เจอสุดยอดจิตแพทย์ที่แสนเข้าอกเข้าใจคนไข้อย่างพงษ์สวัสดิ์ หากไม่ได้กำลังใจดีๆ จากปิยฉัตรที่คอยอยู่เคียงข้าง และกระตุ้นให้ยืนหยัดต่อไป ถึงแม้ว่าชีวิตหลังจากผ่านพ้นความตายมาได้อย่างหวุดหวิดมันจะเฮงซวยแค่ไห

วาจาน่าตบนั่น ทำให้คนฟังกางมือขยุ้มผมดกหนา แล้วกระชากแรงๆ เรียกเสียงคำรามกลั้วลำคอหนา ทว่าแทนที่จะเลิกระรานเธอ คนกักขฬะกลับตอบแทนท่าทางพยศด้วยการปาดลิ้นเลียตรงรอยแยกของกลีบสาว ทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือก ความเสียวแล่นวาบ แรงประทุษร้ายลดลง เมื่อผู้ชายร้ายกาจเลียกลีบสาวถี่ยิบ วาดมือไปบดขยี้ปุ่มกระสันอย่างย่ามใจ จากนั้นก็ทำให้เธอมือไม้อ่อนเปลี้ยด้วยการอ้าปากงาบงับเกสรดอกรัก แล้วดูดสลับละเลงลิ้นใส่ นำพาความเสียวกระสันจู่โจมคนไร้เดียงสาชนิดที่ไม่อาจรับมือได้ไหว จนเผลอเปล่งเสียงครางออกมา “อ๊า…คุณหวง อื้อ…”“บอกแล้ว ว่าคุณจะยอม”คนโอหังยังไม่วายเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยอย่างถือดี วินาทีถัดมาก็วกกลับไปล่อลวงจุดอ่อนไหวด้วยปากลิ้นมากพิษสง จนเธอร้องครวญครางไม่เป็นส่ำ และส่ายสะโพกยึกยักรับอย่างไร้การควบคุม ปานระพีรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นทุกขณะจิต เหมือนถูกขึงอยู่กลางกองเพลิง ยิ่งปลายลิ้นร้อนซอกซอนตวัดไล้ เธอยิ่งเหมือนจะขาดใจเสียให้ได้ ต้นขาเกร็ง กล้ามเนื้อกระตุกสั่นระริก แอ่นบั้นท้ายสูงรับการปรนเปรอด้วยปากลิ้นอย่างลืมตัวลืมอาย ความทรมานไม่มีที่สิ้นสุดเพราะรสสวาทเป็นเยี่ยงไร ปานระพีเพิ่งได้ประจักษ์ในวิ

“คนถ่อย! มันจะไม่มีครั้งหน้า!” คราวนี้ปานระพีกรีดร้องเสียงหลง หายใจหอบแรงด้วยความโมโหจัด พลางทุบตีร่างใหญ่ที่พลิกกายลงมานอนตระกองกอดอย่างเหลืออดและสติแตก แล้วเอ่ยทั้งน้ำตา “ถ้าคุณคิดจะทำให้ฉันท้อง แล้วเอาลูกมาใช้เป็นเครื่องมือ คุณคิดผิดอย่างมหันต์ เพราะยิ่งคุณบังคับจิตใจฉัน ฉันยิ่งไม่มีทางทำใจที่จะอยู่กับคุณได้”“ชู่ว์…ฟังนะแพร ผมไม่เคยคิดจะใช้ลูกเป็นเครื่องมือ ไม่เคยคิดจะเอาลูกมาผูกมัดคุณไว้ ผมอยากให้คุณอยู่กับผมด้วยความเต็มใจ และที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากมีลูกกับคุณจริงๆ”คนที่เก่งไปเสียทุกเรื่องแต่ไม่รู้จะกล่อมเมียยังไง ไม่รู้จะอธิบายเช่นไรให้เธอได้เข้าใจในเจตนาอันแท้จริงเอ่ยบอกเสียงหนักแน่น แล้วซบหน้าลงกับอกเธอนิ่งๆ อย่างขอความเห็นใจ“ฉันไม่เชื่อ! น้ำหน้าอย่างคุณเหรอจะอยากมีลูกกับฉัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณไม่เคยต้องการฉันเลยด้วยซ้ำ”เสียงแข็งๆ สวนกลับอย่างไม่เชื่อคำพูดที่หลุดออกมาจากปากหยัก ขณะกางมือขยุ้มเรือนผมนุ่มของอีกฝ่ายเต็มกำ แล้วกระชากสุดแรงจนหน้าหล่อๆ ที่ซบอยู่กับอกเธอกระดกขึ้น แว่วเสียงครางด้วยความเจ็บปวดคล้ายขอความเมตตา แต่มีหรือเธอจะสนใจ เขาทำเธอไว้ตั้งเยอะ แค่นี้มันยังน

ข้อมูลที่ว่าไม่ได้ลงลึกในเชิงการรักษามากจนยากเกินความเข้าใจ แต่เป็นการระบุอาการ บ่งชี้ลักษณะเคสเกี่ยวกับความผิดปกติของกระดูกอย่างชัดแจ้ง เรียกได้ว่าฟังแล้วคนที่สงสัยว่าตัวเองอาจเข้าข่ายสามารถเช็กความผิดปกติของร่างกายได้ และปิยฉัตรก็ไม่ลืมให้ช่องทางการติดต่อไว้ใต้คลิปวีดีโอในยูทูป ซึ่งหลังจากที่ลงไปได้ไม่กี่อีพี (Episode) ก็ปรากฏว่าวีดีโอเสียงของเธอมีคนให้ความสนใจจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว มีคนมาคอมเม้นท์สอบถาม หรือหลังไมค์มาทางอีเมลหลายคน ซึ่งปิยฉัตรจะเป็นคนเช็กเมล อ่านคำถามให้ฟัง จากนั้นก็อัดเสียงที่เธอตอบส่งเป็นไฟล์เสียงไปให้ผู้ที่ส่งเมลมาหา ส่วนคนที่ไปเม้นท์ถามตรงใต้คลิปวีดีโอ ปิยฉัตรก็จะนำคำตอบจากปานระพีไปพิมพ์ลงให้ มหรรณพงัวเงียตื่นมาในเวลาเกือบบ่ายสอง ตายังไม่ลืมขึ้น แต่มือควานหาร่างเล็กของคนที่ตนนอนกอดตลอดบ่าย แล้วคิ้วหนาก็ขมวดมุ่น ลืมตาพรึ่บ ทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่ง รีบกวาดตาไปทั่วห้อง ครั้นสะดุดเข้ากับร่างอรชรที่นั่งหันหลังกำลังพูดอะไรบางอย่างอยู่คนเดียว เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ร่างสูงค่อยๆ ย่องเข้าไปหา หยุดยืนชิดแผ่นหลังบางที่มีพนักเก้าอี้รองอยู่ ยืนฟังถ้อย

หญิงสาวตื่นเช้ากว่าปกติ เมื่อคืนเธอหลับสนิทอย่างที่ไม่เคยเป็นมาตลอดระยะเวลาที่ประสบอุบัติเหตุจนตาบอด ซึ่งนั่นอาจเป็นเพราะมีมหรรณพนอนกอดทั้งคืน คนที่ว่าไม่รุกหนัก ไม่กดดัน เหมือนอย่างแรกเริ่ม แต่ก็ไม่ปล่อยให้เธอได้มีเวลาฟุ้งซ่านมากนัก เมื่อไหร่ก็ตามที่สังเกตเห็นว่าเธอหน้านิ่วคิ้วขมวด ทำท่าเศร้า คิดมาก เขาก็จะพยายามแทรกซึมเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเธอ แน่นอนว่าปานระพีไม่ได้ออกปากขับไล่ ไม่ได้โวยวายอะไร เธอเพียงทำท่าเย็นชาใส่ แต่แค่นั้นก็ทำเอามหรรณพประสาทเสียไม่น้อยเลยทีเดียว “วันนี้ตื่นเช้าจัง” เสียงห้าวทุ้มที่เปรยขึ้นทำลายความเงียบ ไม่ได้ทำให้คนที่กำลังนั่งพิงฝาไม้ตรงระเบียงขยับเขยื้อนแต่อย่างใด เธอยังคงทำเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุเช่นเคย ร่างสูงยืนเงอะงะทำอะไรไม่ถูก “…”“แพร”เงียบอีกตามเคยไม่ต้องด่าทอ ไม่ต้องโวยวายใส่ แต่การ ‘เอาคืน’ ด้วยความเงียบและความเย็นชานี่แหละกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้าตาย พอๆ กับประสาทจะแดก เพราะจัดการอะไรกับการนิ่งเฉยของเธอไม่ได้ ท่าทางสุดรั้นและประท้วงด้วยความเงียบ ทำให้เจ้าของร่างสูงสง่าเงยหน้ากลอกตาขึ้นฟ้าอย่างระงับอารมณ์ จากนั้นก็เดินไปหยุดลงตรงหน้า