All Chapters of โหด (ร้าย) รัก: Chapter 141 - Chapter 150

“ยังอยู่ในบัญชี แต่ขาดล้านไปสามแสน”“ชื่อคนโอนให้คุณเป็นใคร”“แสงฉาน”“งั้นดีเลย”พิศาลพยักหน้าด้วยความพอใจ เพราะเงินหนึ่งล้านจะเป็นหลักฐานมัดตัวผู้ต้องหา ถึงแม้ว่าคนที่โอนเงินเข้าบัญชีจะไม่ใช่ตัวการใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง แต่ก็สามารถสืบเส้นทางการเงินได้ “แล้วเจอกันวันขึ้นศาล ทำใจให้สบาย ต่อจากนี้จะไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้อีก เพราะผมจะร้องขอให้มีการคุ้มครองพยานที่เป็นผู้ถูกคุมขัง” ก่อนที่เสียงสัญญาณเตือนหมดเวลาเยี่ยมจะดังขึ้นในอีกห้านาที ทนายพิศาลก็เอ่ยการันตีให้อีกฝ่ายโล่งใจ เพราะเห็นได้ชัดว่าที่โทนย้ายข้าง และยอมให้ความร่วมมือทุกอย่าง ก็เพราะกลัวว่าจะถูกฆ่าปิดปาก การได้พูดคุยกับศรีจิตตราในวันนั้น ทำให้บูรณิมาเริ่มดึงสติตัวเองกลับมาได้บ้าง ก่อนวางสายเธอได้รับปากอีกฝ่ายว่าจะยอมคุยกับพงษ์สวัสดิ์ ซึ่งบูรณิมาออกตัวก่อนว่าเธอจะยอมคุยก็ต่อเมื่อพร้อมแล้วจริงๆ พร้อมในที่นี้ก็คือเธอต้องมั่นใจว่าตัวเองจะสามารถบอกเล่าสิ่งที่อยู่ในใจให้ใครสักคนรับฟังจริงๆ ฉะนั้นเพื่อไม่ให้ตัวเองดำดิ่งอย่างที่แล้วมา ช่วงนี้บูรณิมาจึงพยายามหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ตัวเองอยู่ว่างๆ จนกระหวัดคิดไปถึงเรื่องที่ทำให้เจ็บ

บูรณิมาตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดเสียแล้ว หญิงสาวบิดขี้เกียจ ขณะลืมตาขึ้น แล้วก็ต้องชะงักค้างเติ่ง เมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยยิ้มอ่อนโยนของคนที่เธอไม่เห็นหน้ามาหลายวัน “ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ หิวไหม…กินข้าวเลยหรือเปล่า ผมซื้อของกินมาฝากบี๋เยอะแยะแน่ะ”คนที่ยังนอนตะแคงข้างมองเธอตาปรอยเอ่ยเสียงนุ่มละมุนเอาใจ พอหญิงสาวตั้งท่าจะดันตัวลุกขึ้นเขาก็รีบขยับเข้าประคองอย่างนุ่มนวล โดยไม่ยี่หระต่อแรงขืนกาย จากนั้นคนที่หายหน้าไปทีละหลายวัน โดยในระหว่างที่เขาไม่อยู่จะให้เอื้อมพรมานอนเป็นเพื่อนเธอ ก็เดินผิวปากตามก้นน่าฟัดของเมียเด็กต้อยๆ พอมาถึงห้องครัวเธอก็ก้มลงค้นหาของในตู้เย็น ส่วนคนตีมึนก็ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ไม่ห่าง ความเงียบระหว่างกันปกคลุมอยู่แบบนั้น แล้วก็เป็นเขาที่หมดความอดทนเอ่ยมันออกมา “บี๋จะไม่พูดกับผมจริงๆ เหรอคนดี” น้ำเสียงห้าวทุ้มฉุดให้หันไปมอง แต่ก็เพียงแวบเดียว ก่อนที่เธอจะหันกลับมา ขณะปากยังคงปิดสนิท เอาถุงเส้นมะละกอที่ฝานไว้เมื่อวันก่อนออกจากตู้เย็นมาวางบนโต๊ะ จากนั้นก็หันไปหยิบครกกับสาก “จะตำส้มตำใช่ไหม พอดีเลยผมซื้อไก่ทอดเจ้าอร่อยมาด้วย” ชายหนุ่มถามอย่างกระตือรือร้น ส่วนเธอก็หลุ

กาจพลโทรหาจักรพรรดิในช่วงหัวค่ำของวันศุกร์ หลังจากที่จักรพรรดิสั่งให้อีกฝ่ายไปสืบหาข้อมูลของแสงฉานอีกครั้ง ถึงขั้นให้ส่งคนลงพื้นที่ เพราะเชื่อว่ามีมือดีจงใจทำให้ข้อมูลบางส่วนหายไปอย่างไร้ร่องรอย อีกทั้งให้ไปตามหาผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ไฟไหม้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าบ้านยุวเอื้อการุณย์เมื่อหลายปีก่อน เพราะไม่เชื่อว่าทุกคนที่อยู่ในจุดเกิดเหตุในเวลานั้นจะตายไปในกองเพลิง โดยไม่มีเหลือรอดแม้แต่รายเดียว ต่อให้ข้อมูลที่ได้มาก่อนหน้านี้จะมาจากจอมพล ซึ่งเป็นคนเค้นคอไอ้ชาติลูกน้องคนสนิทของแสงฉานก็ตาม “เราตามหาอดีตเจ้าหน้าที่ที่เคยทำงานในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าบ้านยุวเอื้อการุณย์ได้คนหนึ่งครับ เขาอยู่ในเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้น และหนีตายออกมาได้อย่างหวุดหวิด” สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าบ้านยุวเอื้อการุณย์ที่ว่าก็คือสถานที่รับดูแลลูกสาวของแสงฉาน ที่เขาต้องการข้อมูล เพื่อจะรู้ให้แน่ชัดว่าแท้จริงแล้วลูกสาวของแสงฉานคือใครกันแน่ ระหว่างพัดชาและนลินนิภา ส่วนวิเวียนลูกสาวบุญธรรมแม่เลี้ยงของจอมพลนั้นถูกตัดออกไปในประเด็นนี้ เพราะมีหลักฐานชัดเจนว่าหล่อนไม่เคยอยู่ในความดูแลของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าบ้าน

“บก.นิยาย แล้วก็คุณศรีจิตตรา”บูรณิมาไม่ใช่คนโง่จึงพอจะเดาออกว่าเธอถูกสืบประวัติ รวมไปถึงคนใกล้ตัว ซึ่งไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่าทั้งหมดคงเป็นฝีมือของจักรพรรดิ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาทำไปทำไมเขาเวทนา เขาสมเพช เธออย่างนั้นหรือ?“ฉันก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ เป็นอย่างที่พวกคุณไปสืบมาเลย”เจ้าของน้ำเสียงเนือยๆ ว่าพลางฉีกยิ้มกว้าง แต่เป็นรอยยิ้มจอมปลอม ยิ้มที่ถูกสร้างเป็นกำแพงขวางกั้น เพราะมันไปไม่ถึงดวงตา แววตาที่ทอดมองเขายังคงแห้งผากไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆ เจือปน“จริงอยู่ที่คุณเคยสดใสและร่าเริง แต่ผมว่ามันคงไม่ใช่ทั้งหมด เพราะแท้จริงแล้วคุณพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้” คุณหมอหนุ่มยังคงเอ่ยอย่างสุมขุม มีรอยยิ้มบางๆ แต้มใบหน้า คงไม่มีใครรู้แต่เขาดูออก ว่าเธอพยายามแสร้งสดใสร่าเริงเพื่อกลบเกลื่อนความเจ็บปวดเสมอมา ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือในอดีตที่ผ่านมา “คุณจะมารู้ดีกว่าฉันได้ยังไง”คราวนี้บูรณิมาหันไปจ้องหน้าพงษ์สวัสดิ์นิ่งๆ เพราะค่อนข้างจะตกใจที่อีกฝ่ายล่วงรู้ความรู้สึกลึกๆ ที่เธออุตส่าห์ซุกซ่อนเอาไว้เนิ่นนาน ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มสดใสและพลังบวกที่เธอแสดงออกมาหลังจากแม่และพ่อจากไปนั้น มันซ่อ

“งั้นบี๋ก็ค่อยๆ ทำไปนะ เหนื่อยก็พัก ผมจะอยู่แถวนี้ไม่ไปไหน ถ้าอยากให้ช่วยตรงไหนก็เรียก หรือถ้าอยากได้อะไรก็ขอให้บอก ผมทำให้บี๋ได้ทุกอย่าง ยกเว้นการไปจากผม” จักรพรรดิยอมถอยออกมา เพื่อเว้นระยะห่างให้เธอไม่รู้สึกอึดอัดและกดดันมากเกินไป เพราะดูจากท่าทีที่บูรณิมาแสดงออกประเมินได้ว่าเธอยังต่อต้านเขาอยู่ จากนั้นร่างสูงใหญ่ก็ยืนกอดอกมองเมียทำโน่นทำนี่อย่างเพลินๆ บางจังหวะก็ส่งเสียงดุๆ ปรามเจ้าเหมียวหง่าวที่ทำตัวป่วนแปลงเพาะกล้าดอกไม้ของเธอ บูรณิมามีท่าทีผ่อนคลายเมื่อได้อยู่คนเดียว แต่ถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่ได้ยินเสียงเขาสังเกตุได้ว่าร่างอวบจะเกร็งไปชั่วขณะ เม้มปากเหมือนกลั้นใจ ท่าทางน่าสงสารเสียจนเขาอยากเข้าไปกอดเธอแนบอกอุ่น แล้วปลอบโยนว่าอย่าหวาดกลัวเขาเลย สัญญาว่าต่อไปนี้เขาจะไม่ทำร้ายเธออีกแล้ว อาการของบูรณิมาที่เป็นอยู่ทำให้จักรพรรดิถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะรู้สึกผิดเหลือคณา อีกทั้งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะเยียวยารักษาให้เธอกลับมาเป็นปกติได้ ทุกครั้งที่พงษ์สวัสดิ์ไปหาเธอ เขาก็จะแอบไปดู จึงได้รู้ว่าการทำให้คนที่ตัวเองรักพังด้วยน้ำมือตัวเองมันเจ็บปวดและทรมานเหมือนตายทั้