All Chapters of โหด (ร้าย) รัก: Chapter 1 - Chapter 10

ภูผาเอ่ยเตือนสติในตอนท้าย เพราะไม่เคยเห็นพื่อนรัก ‘เสียอาการ’ แบบนี้เลยสักครั้ง ถึงจักรพรรดิจะขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ แต่เวลาคบใครก็คบทีละคน พอมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วก็เลิกหมด ไม่เคยชายตาแลหญิงอื่นให้เมียต้องขุ่นข้องหมองใจ แต่วันนี้เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเผลอลืมตัวมองสาวน้อยหุ่นน่าฟัดที่เพิ่งเดินผ่านไม่วางตา “แค่รู้สึกคุ้นหน้า”คนโดนย้อนทำเพียงไหวไหล่เบาๆ จักรพรรดิรู้สึกเหมือนเคยเจอสาวน้อยคนที่เพิ่งเดินผ่านหน้าไปเมื่อครู่ที่ไหนสักแห่ง แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก แถมสมองยังเอาแต่ควานหาว่าเขาเคยรู้จักเธอหรือไม่ ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนเคยเจอ เคยเห็นหน้า เคยสัมผัส เคยใกล้ชิดมันน่าประหลาดเอามากๆ แม่ง! แค่เจอหน้า ทำไมต้องเอาแต่คิดเรื่องของยายเด็กนั่นด้วยวะ“เฮ้ย! เด็กเลี้ยงมึงหรือเปล่าวะ” “นั่นมันมึง ไม่ใช่กู กูไม่เคยเลี้ยงเด็ก กูไม่ชอบเด็ก”มาเฟียหน้าตายสวนกลับทันควัน“งั้นก็เป็นอดีตคู่ควง”“จะต้องให้ย้ำอีกกี่หน ว่ากูไม่ชอบเด็ก ไม่เหมือนมึงที่ชอบพรากผู้เยาว์”คราวนี้คนโดนไล่ต้อนเริ่มกดเสียงต่ำ ส่วนคนถูกหลอกด่าสองดอกติดๆ ทำเพียงไหวไหล่ไม่ยี่หระ“ถ้าไม่ใช่ แล้วทำไมมึงมองเขา ‘ต

‘แม่จ๋า…แม่…แม่บี๋จ๋า…’เสียงออดอ้อนแกมเรียกร้องความสนใจ ทำให้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาปั่นต้นฉบับหัวฟูอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊กสะดุดกึก มือที่รัวแป้นคีย์บอร์ดเพราะสมองกำลังแล่นฉิวพลันชะงักไปชั่วขณะ ‘เฮ้อ…’บูรณิมา กิตศิลปาจารย์ สาวน้อยหน้าใส วัยยี่สิบสาม เจ้าของส่วนสูงน่ารักร้อยห้าสิบห้าเซ็นติเมตร เรือนร่างอวบอิ่ม แก้มป่อง ขาวโอโม่ หน้าอกและสะโพกสะบึมเกินตัว จนเจ้าตัวมองว่าน่าอาย เธอพ่นลมหายใจออกมาด้วยความระอาแกมเหนื่อยใจ เงยหน้าขึ้น ถอดแว่นกรองแสงวางไว้ข้างโน้ตบุ๊กบนโต๊ะญี่ปุ่น ขยับตัวหันไปนั่งเผชิญหน้ากับร่างอ้วนจ้ำม่ำของวิญญาณเด็กผู้หญิงวัยประมาณสี่ขวบ ไม่ก็ห้าขวบ หรือหกขวบ ก่อนจะเอ่ยอย่างเสียไม่ได้ ‘จะต้องให้บอกอีกกี่ครั้งหือ ว่าพี่ไม่ใช่แม่ของหนู’ อย่าว่าแต่ลูกเลย แฟนสักคนในชีวิตเธอยังไม่เคยมี ‘ช่ายยยยยย…’หนูน้อยทำปากยื่นเถียงกลับ ‘ก็บอกแล้วไง ว่าไม่ใช่’‘ช่าย แม่บี๋ เป็นแม่หนู’วิญญาณเด็กหญิงตาแป๋วแก้มป่องยังคงยืนยันคำเดิมอย่างดื้อดึงจนน่าดึงแก้มย้วยๆ นั่นให้หลุดติดมือ จากนั้นตัวแสบก็โผเข้ากอดเธอ แล้วลดแก้มกลมๆ ลงมาถูแขนเรียวอย่างออดอ้

ทั้งที่จริงๆ แล้วความทรงจำของเธอควรจะขาดหายไปแค่ช่วงที่ประสบอุบัติเหตุเท่านั้น แต่น่าแปลกที่เธอดันจำเหตุการณ์ก่อนหน้าที่จะประสบอุบัติเหตุ ซึ่งเป็นเวลาหลายเดือนไม่ได้ด้วย ช่วงเวลาเหล่านั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้างเธอไม่มีทางรู้เลย ต่อให้จะเพียรถามพ่อแม่กี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เคยได้ความกระจ่างแจ้งเสียที เพราะทุกครั้งที่เธอเอ่ยปากถามพ่อกับแม่ก็จะตอบแค่ว่ามันไม่มีอะไรมากไปกว่าที่พวกท่านเล่าให้ฟัง ซึ่งบูรณิมาก็ไม่ได้แย้งอะไร แต่ลึกๆ ในใจกลับค้านว่ามันต้องมีอะไรมากไปกว่านั้น และความลับนั้นอาจเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่ไม่อยากให้เธอล่วงรู้ก็เป็นได้ อีกทั้งนึกยังไงก็นึกไม่ออก ว่าชีวิตตัวเองไปเชื่อมโยงกับผีน้อยตนนั้นได้อย่างไร แต่ก็คิดว่ามันน่าจะมีความเกี่ยวเนื่องอะไรกันสักอย่าง ไม่งั้นเธอคงไม่ฝันถึงผีเด็กหลังจากที่ฟื้นขึ้นมาได้ไม่นาน แต่ก็น่าแปลกเอามากๆ หากว่าวิญญาณเด็กจะเป็นลูกของเธอจริงๆ ตอนนั้นเธอเพิ่งจะเข้ามหา’ลัย ยังโสดสนิท ไม่เคยมีแฟน แล้วเธอจะมีลูกได้ยังไง ตอนแรกคิดว่าเป็นวิญญาณเร่ร่อน ไม่ก็มีผีเด็กคอยตามขอส่วนบุญ แต่ไม่ว่าจะไปดูดวง ไปทำบุญอุทิศส่วนกุศล หรือไปหาพระ กี่ครั้งต

พระเอกนิยายของเธอก็คือ จักรพรรดิ มหาฤทธิไกรฤกษ์ อภิมหาเศรษฐีหนุ่มมาดเข้ม บุคลิกนิ่งๆ น่าเกรงขาม พอๆ กับน่าหวาดหวั่น เพราะไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ความรู้สึกผ่านทางสีหน้าเรียบสนิท และสายตาเย็นชาคู่นั้นได้ บุรุษวัยสามสิบเก้าปีที่สาวๆ ทั้งประเทศต่างคลั่งไคล้ และยกให้เป็นสามีแห่งชาติ ถึงแม้ว่าจะแต่งงานมีลูกแล้ว แต่ความฮอตของเขาก็ไม่เคยลดน้อยถอยลง เพราะเป็นผู้ชายที่มีเซ็กซ์แอพพีล และดาเมจทำลายล้างหัวใจสาวน้อยใหญ่สูงมาก แค่สายตาลึกลับน่าค้นหาคู่นั้นก็ทำให้สาวๆ อ่อนระทวยไปตามๆ กัน อันนี้ไม่ใช่เธอให้นิยามขึ้นมาเองนะ แต่เป็นบรรดาสาวๆ ทั่วทั้งประเทศต่างพร้อมใจโหวตให้เขาเป็นหนุ่มฮอตแห่งปีห้าปีซ้อน เรียกได้ว่าคลั่งเขาหนักชนิดไม่เห็นหัวเมียเขากันเลยทีเดียว การันตีได้จากกระแสความนิยมชมชอบในตัวเขาจากแฟนคลับนิยายของเธอ ที่พอรู้ว่าเธอหยิบยกเอาเขามาเป็นอิมเมจพระเอกนิยายต่างพากันกรี๊ดและหวีดหนักมาก ชนิดที่ว่าพูดกันสามวันสามคืนไม่จบ ต่างลงความเห็นตรงกันว่าเขานี่แหละคือพระเอกนิยายชัดๆ แบบว่าถอดแบบกันมาเด๊ะๆ ทั้งนิสัยและหน้าตา คลั่งหนักมากถึงขนาดพากันตั้งกลุ่มเม้าท์มอยเรื่องพระเอกนิยายของเธอแบบจริงจัง

“จะว่าไปฉันก็งงกับแกเหมือนกันนะ กินทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทั้งของคาวของหวาน ขนม นม เนย ชานมไข่มุก แต่ทำไมแกไม่อ้วนยะ หรือว่าไอ้ที่กินๆ ไปน่ะ แกเอาไปสะสมไว้ที่นมบึ้มๆ กับสะโพกดินระเบิดของแกหมด”“ไม่อ้วนอะไรล่ะ บี๋ทั้งเตี้ยทั้งตัน น้ำหนักขึ้น จนจะได้ลดความอ้วนอยู่แล้วเนี่ย”“ว้าย! ฉันขอสั่งห้ามหล่อน ว่าห้ามลดความอ้วนเด็ดขาดเลยนะ หุ่นแบบนี้แหละที่ผู้ชายคลั่งนักคลั่งหนา มองทีน้ำลายแทบหก อกเป็นอก เอวเป็นเอว เนื้อนุ่มนิ่มจับตรงไหนก็น่าฟัดไปหมด แถมยังก้นเด้งงอนสวย ถ้ามีผัวล่ะแกเอ๊ย ไม่ได้ออกจากห้องนอน และไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันแน่นังหนู” คำวิจารณ์ห่ามๆ ทำให้คนที่คิดว่าตัวเองอ้วนมาตลอดหน้าร้อนฉ่า“พี่จ๋าก็พูดเกินไป”“ไม่เกินไปเลยสักนิด ไม่เชื่อแกลองหาผัวดูดิ พนันกันเลยว่าเขาจะหลงแกหัวปักหัวปำ และที่สำคัญเขาจะยกซดแกไม่ต่ำกว่าวันละสามครั้งหลังอาหาร วุ้ย! พูดแล้วฉันล่ะอิจฉา อยากเกิดเป็นชะนีมีมดลูกบ้างจัง” “เอ่อ…บี๋ว่าเราคุยเรื่องงานกันดีไหมคะ” เจ้าของพวงแก้มแดงก่ำชวนเบี่ยงประเด็น เพราะยิ่งฟังอีกฝ่ายพูดมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งนึกกระดายอายเป็นทบทวี จนอยากจะลดน้ำหนักให้ได้วันนี้พรุ่งนี้ แต่ติด