All Chapters of โหด (ร้าย) รัก: Chapter 71 - Chapter 80

หลังกดตัดสายสนทนาของบูรณิมาเสียดื้อๆ นลินนิภาก็กำหมัดกัดฟันแน่น เพราะคาดว่าอดีตเพื่อนรักคงรู้ระแคะระคายเรื่องชั่วร้ายของหล่อนแล้ว หลังจากนี้คงต้องส่งคนไปตามหาตัวมัน ไม่นานคนเป็นพ่อก็โทรมา “ว่าไงคะพ่อ”“พ่อบอกแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้ไปยุ่งกับครอบครัวของเด็กนั่น”ร่างของชายสูงวัยที่นั่งสูบซิการ์อยู่มุมห้องกรอกเสียงเครียดๆ ลงมาในโทรศัพท์ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลูกสาวกำลังทำอะไรอยู่ ถึงแม้นลินนิภาจะอยู่เหนือการควบคุม แต่เขาก็ให้คนคอยตามดูจนรู้ความเคลื่อนไหวทุกอย่าง “ทำไมหนูจะยุ่งกับครอบครัวมันไม่ได้ พ่อมันยืมเงินหนูไปตั้งเยอะ ฉะนั้นหนูจะทำยังไงกับพวกมันก็ได้”สาวเจ้าเอ่ยอย่างไม่สะทกสะท้านกับความผิด ทำให้คนฟังหนักใจกับตรรกะที่สุดแสนจะผิดเพี้ยนของลูกสาว รู้ว่าเกินจะเยียวยา แต่จนปัญญาที่จะแก้ไข “เขาเป็นเพื่อนรักของหนูไม่ใช่หรือไง หนูไม่ควรจะทำอย่างนั้นกับคนที่ดีกับหนู ฟังพ่อนะลูก ชั่วชีวิตหนึ่งเราจะเจอสักกี่คนที่รักและจริงใจกับเรา ทำไมหนูไม่รักษาคนดีๆ อย่างเพื่อนคนนี้เอาไว้” “หนูไม่เคยนับมันเป็นเพื่อน!”หลังจากกระแทกก้นลงนั่งบนโซฟานุ่มกลางห้อง นลินนิภาก็แสยะยิ้ม พร้อมเอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม

การคว้าน้ำเหลวจากการสะกดรอยตามลูกน้องคนสนิทของแสงฉาน อย่างแฝดนรกเช่นไอ้ชายกับไอ้ชาติ ทำให้จักรพรรดิหัวเสียสุดๆ เพราะไม่ว่าจะขยับไปทิศทางใด ก็เหมือนกับว่าจะถูกฝ่ายตรงข้ามดักทางไว้หมด กระทั่งชายชาญมารายงานว่าครั้งสุดท้ายที่แกะรอยตามตัวไอ้ชาติได้ คือตอนที่มันถูกคนของจอมพลจับตัวไป ฉะนั้นเขาจึงขึ้นมากรุงเทพอย่างเร่งด่วน พร้อมกับการนัดพบจอมพลอย่างลับๆ “มึงมีอะไรก็ว่ามา”ทันทีที่มาถึงเซฟเฮาส์นอกเมืองจอมพล อาศิระ ก็เปิดประเด็นทันควัน จากนั้นร่างสูงใหญ่ก็เดินไปทรุดกายลงนั่งตรงโซฟาสีเบจ แล้วตบมือปุๆ ลงข้างตัว พร้อมพยักพเยิดให้เจ้าของร่างเพรียวระหงที่อยู่ในชุดออกกำลังกาย ใบหน้าหมดจดงดงาม ตัดผมสั้นคล้ายทอม ที่เขาลากมาจากค่ายมวย หลังจากบังคับให้ไปออกกำลังกายด้วยกัน ออกคำสั่งให้มานั่งลงข้างๆ เธอทำหน้านิ่ง แต่ก็ยอมที่จะทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ “เดาว่าคงเป็นคุณหมอปิยฉัตรใช่ไหมครับ”จักรพรรดิเอ่ยเป็นเชิงทักทาย เพราะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของจอมพลและปิยฉัตรมาจากพงษ์สวัสดิ์บ้างแล้ว ว่าทั้งคู่จดทะเบียนกันโดยปราศจากความรัก แถมยังไม่ลงรอยกันอีกต่างหาก“เอ่อ…ค่ะ เรียกปี่เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวอ

“บูรณิมา…”เสียงเรียกที่เหมือนดังอยู่ข้างหู ทำให้คนที่ฟุบคาโต๊ะนึกรำคาญทำเสียงงึมงำ ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง แต่ดูท่าว่าไอ้ตัวน่ารำคาญจะไม่หยุดก่อกวนเธอง่ายๆ “ตื่นได้แล้ว ยายเด็กขี้เมา”คนตาจะปิดผงกหัวฟูๆ ขึ้นมา หรี่ตามองหน้าอีกฝ่ายอยู่พักใหญ่“คูณ…จักรพรรดิ เอ๋…ม่ายช่ายหรอกม้าง อีตาลุงหน้ายักษ์นั่น จะมาที่นี่ได้ยางงาย ม่ายช่าย…ม่ายช่าย…” คนเมาพึมพำคุยกับตัวเอง เถียงกับตัวเอง พลางส่ายหน้าไปมา “เมาแล้วพูดมาก”เสียงดุๆ ทำให้คนตาปรือย่นจมูก แก้มป่องๆ ทว่าแดงก่ำพองลม ก่อนจะบึนปาก “ครายยยย…มาว ฉานม่ายด้ายมาว…”เสียงยานคางทำเอาเขาส่ายหน้า“ไป…ลุก กลับบ้านได้แล้ว”“บ้านหนาย ฉานม่ายมีบ้าน ฮึก…”ทีนี้คนเมาเหล้าโทตัดเข้าโหมดดราม่า เบ้หน้าทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ตาแดงๆ จนเอื้อมพรที่นั่งเมาอยู่ข้างๆ กันหันมามอง แล้วดึงเธอเข้าไปกอด ปลอบเสียงอ้อแอ้“พี่บี๋ โอ๋…โอ๋…น้า อย่าร้องห้าย เดี๋ยววันหลังพรพามากินหมูกระทะอีก”“สานยานะ”ต่อให้จะเศร้าให้ตายเรื่องกินก็ยังเป็นเรื่องใหญ่สำหรับสาวอวบระยะสุดท้าย “อะเคร”“น่าร้ากกกก…ที่สุด”เอ่ยปากชมไม่พอยังดึงแก้มของเอื้อมพร พร้อมเสียงหัวเราะคิกคักเมาแล้วนอกจ

แน่แก่ใจว่าจักรพรรดิผีเข้าผีออก วัยทองสองอารมณ์ ก็ตอนที่เธอมาถึงที่ทำงาน ทันทีที่เห็นเธออีกฝ่ายก็เรียกให้ตามเข้าไปในห้องทำงานของเขา จากนั้นก็สั่งให้พิมพ์เอกสารเร่งด่วนหลายฉบับ เพราะผู้ช่วยเลขาสาวอาหารเป็นพิษกะทันหัน เขาเห็นว่าเธอเป็นนักเขียนพิมพ์งานไวจึงเรียกใช้ สั่งให้พิมพ์ตามที่เขาบอก โดยที่เจ้าตัวนั่งเฝ้าไม่ห่าง มองทุกการกระทำของเธอตาไม่กะพริบ บางจังหวะก็จับตาเหมือนจับผิด ทั้งที่เธอก็พิมพ์ตามทุกคำพูดของเขาไม่มีตกหล่น “คุณเล่นหุ้นด้วยเหรอ?” หลังจากพิมพ์งานตามคำสั่งของจอมเผด็จการเสร็จ บูรณิมาถึงได้มีโอกาสกวาดตาสำรวจห้องทำงานอันกว้างขวาง ว่านอกจากจะมีคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะตัวใหญ่ที่เธอใช้ไปเมื่อครู่แล้ว ยังมีหน้าจอแสดงกราฟหุ้นอีกมากมายจนละลานตาไปหมด“รู้มาก”ดีที่ไม่ด่าว่าเสือก “นี่คุณ…”เธอเอ่ยเรียกแล้วเงียบไปเสียดื้อๆ“ว่าไง”“ฉันขอเล่นคอมหน่อยได้ปะ”เธอเงียบไปนานค่อยอ้อมแอ้มออกมา “ไม่ได้”“ขอเช็กดูนิยายแป๊บเดียวเอง นะ…นะ…”แม่ง!ทำไมใจเขามันต้องคันยุบยิบเพราะเสียงอ้อนหวานๆ นั่นด้วยวะ “แค่สิบนาทีนะ”“ได้ๆ สิบนาทีก็สิบนาที”เธอพยักหน้าหงึกๆ ด้วยท่าทีกระตือรือร้นระคนยินดี จากนั

ตกกลางคืนบูรณิมาก็ฝันว่าตัวเองกำลังนอนกอดฟ้าใสอยู่ แล้ววิญญาณของเด็กน้อยที่ตามติดมาเข้าฝันเธอก็โผล่มานั่งลงตรงหน้า พร้อมเอ่ยเจื้อยแจ้ว ‘แม่จ๋า หนูมาแล้ว’ สายตาอ้อนๆ ที่ส่งมาเมื่อเห็นว่าเธอนอนกอดฟ้าใสอยู่ทำให้หญิงสาวคลี่ยิ้มบาง ค่อยๆ แกะแขนป้อมออกจากเอวตัวเองอย่างนุ่มนวล ห่มผ้าให้ ลุกขึ้นนั่ง แล้วหันมาสนใจผีเด็กที่กำลังมองด้วยท่าทางเศร้าๆ ‘ไงตัวแสบ’ เสียงหวานเอ่ยทักทาย พร้อมยื่นมือไปลูบศีรษะน้อยอย่างอ่อนโยน ทำให้ท่าทางหงอยๆ เมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง ใบหน้ากลมๆ แต้มไปด้วยรอยยิ้ม หมุนตัวให้เธอได้เห็นชุดใหม่ที่ใส่มาพร้อมหัวเราะเสียงใส บ่งบอกว่ากำลังสุขใจ ชุดกระโปรงสีชมพูฟูฟ่องช่างเข้ากับอีกฝ่ายมากเหลือเกิน ‘วันนี้ทำไมแต่งตัวน่ารักจัง’ ‘แล้ววันอื่นหนูไม่น่ารักเหรอ’ตาปริบๆ ทำให้คนมองใจละลาย แพ้ทางเจ้าตัวอ้วนอีกตามเคย ‘น่าร้ากกกกกก…’‘งุ้ยๆๆ จริงอะ’วิญญาณตัวอวบๆ ทำตาวิบวับ บิดร่างน่าฟัดไปมา ขณะฉีกยิ้มกว้างเหมือนแก้มจะแตก ท่าทางน่ามันเขี้ยวเสียจนคนมองแทบอดใจไม่ไหว ‘จริงสิ’‘ดีจัง’คำนี้กลายเป็นวลีติดปากเวลาที่วิญญาณเด็กถูกใจไปเสียแล้ว ‘มาเอารางวัลใช่ปะ’‘ช่ายยย แ