Semua Bab โหด (ร้าย) รัก: Bab 91 - Bab 100

“ไม่อยาก ‘ถึง’ เหรอคะ”ถ้อยคำหยาบโลนที่กระซิบชิดใบหูไวต่อสัมผัสทำให้เธอหายใจสะดุด ไม่ใช่ว่าเธอไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ในนิยายเธอก็เคยเขียนประโยคทำนองนี้ แต่พอมาโดนเข้ากับตัวจริงๆ บอกเลยว่าความรู้สึกมันต่างกันลิบลับ “ไม่รู้เหรอ ว่าถ้าไม่เสร็จ มันจะทรมาน” “…”“แล้วไอ้ที่เขียนบรรยายในนิยายนั่นคืออะไรคะ นั่งเทียนเขียนเหรอ”วาจาคล้ายกระเซ้าเย้าแหย่ ตามด้วยอ้าปากร้อนรุ่มงับใบหูน้อยอย่างยั่วเย้า ทำให้ร่างอวบอั๋นผวาเฮือก ยกมือปิดปากไม่ให้เสียงครางหลุดลอดออกมา แต่ว่า!...เขาอ่านนิยายเธอด้วยเหรอ!แค่คิดว่าคนโหดโหมดไม่อ่อนโยนที่กำลังล้อเล่นกับความรู้สึกและร่างกายของเธอตามอำเภอใจ อ่านนิยายสุดอีโรติกของเธอด้วย บูรณิมาก็นึกอยากมุดดินหนี“งั้นเดี๋ยวป๋าจะสอนให้ ว่าของจริงมันเป็นยังไง”คนกักขฬะช่างยียวนไม่พูดเปล่า แต่จับปลายคางคนที่นั่งคุกเข่าก้นโด่งอยู่ด้านหน้าให้เอียงข้างมาหา แล้วก้มลงแนบปากหยักลงผนึกปากอิ่ม มอบจูบดูดดื่ม โดยไม่สนว่าเธอจะทำตาโต พยายามดิ้นรนขัดขืนเท่าที่ร่างกายจะเอื้ออำนวย เสียงครางต่อต้านดังเพียงอึกอักกลั้วในลำคอ ยิ่งเธอพยศเขายิ่งอยากปราบ จากจูบเนิบนาบ แปรเปลี่ยนเป

เอื้อมพรและห้อยยังคงเอาข้าวมาส่งเธอตรงเวลาเช่นเดิมทุกวัน แต่วันนี้ฟ้าใสไม่ได้มาด้วย เพราะจักรพรรดิพาไปเยี่ยมญาติบนฝั่ง และพาหนูน้อยไปหาหมอเพราะเป็นไข้ สอบถามอาการจากเอื้อมพรได้ความว่าฟ้าใสไม่ได้เป็นอะไรมาก เธอถึงเบาใจและกินข้าวลง “พร…พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”หลังกินข้าวเสร็จ เหลือบเห็นว่าห้อยเดินตามเจ้าเหมียวหง่าวไปทางชายป่า บูรณิมาก็เอนตัวไปกระซิบกระซาบคนที่ยืนล้างจานอยู่ข้างๆ เสร็จเธอก็เป็นฝ่ายเดินนำหน้าเข้าไปในห้องนอน ไม่นานเอื้อมพรก็ก้าวตามมา“พี่บี๋มีอะไรจะคุยกับพรเหรอจ๊ะ”“เอ่อ…พรสัญญากับพี่ก่อนได้ไหม ว่าเรื่องที่เราจะพูดกันต่อไปนี้จะเก็บเป็นความลับ ไม่บอกใครเด็ดขาด”ลังเลอยู่ชั่วครู่บูรณิมาก็เอ่ยเสียงแผ่ว หลังจากเดินไปงับประตูให้ปิดสนิท แล้วเดินกลับมายืนตรงหน้าคนที่อายุน้อยกว่า ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าด้วยท่าทางซื่อๆ“ได้สิ พรสัญญา”“พรพาพี่หนีไปจากที่นี่ได้ไหม” “หนี!”สาวน้อยหลุดอุทานตาโต เมื่อรู้ตัวก็รีบยกมือขึ้นอุดปาก “ช่วยพี่ได้ไหม” “เอ่อ…คือ…”เอื้อมพรอึกอักด้วยความลำบากใจ “พี่ขอร้องล่ะ”บูรณิมาวิงวอนด้วยสีหน้าระทมทุกข์ เพราะลำพังจะให้เธอหนีไปเองคงไม่พ้นเจ้าเส

“อูยยยยยย…อ๊า…”ทุกการเขยื้อนเรียกเสียงครางหวานกระเส่า กว่าที่เขาจะเข้าไปจนสุดเส้นทางอ่อนนุ่มก็ทำเอาหญิงสาวเกร็งสะท้านไปทั้งสรรพางค์ หายใจสะดุด“ชู่ว์…อย่างเกร็งสิทูนหัว ปล่อยให้ฉันได้รักเธอ” เสียงห้าวทว่าเซ็กซี่อย่างเหลือร้ายที่กล่อมอยู่ข้างหูเหมือนสะกดจิต อีกทั้งเขายังยื่นปลายนิ้วโป้งมาบดขยี้เกสรดอกรักกระตุ้นเร้า จนร่างแข็งเกร็งก่อนหน้ามีท่าทีเริ่มอ่อนลง มุมปากหยักกระตุกเล็กน้อยทันทีที่รับรู้ว่ากายสาวไม่ได้ต่อต้าน ก่อนจะถอนท่อนลำอวบใหญ่ออกมา แล้วสอดเสียบเข้าไปใหม่อย่างเชื่องช้า พร้อมกันนั้นก็ก้มลงมองใบหน้างาม เมื่อไม่หลงเหลือร่องรอยความเจ็บปวดระคนแตกตื่น ก็ถอนกายออกมาจากร่องสวาทรัดรึง แล้วกระทุ้งเข้าไปใหม่อย่างหน่วงหนัก ทำอย่างนั้นอยู่สามสี่หน ถึงได้เปลี่ยนมากระแทกเข้าออกอย่างถี่ยิบ เสียงครางพร่ากระเส่าคละเคล้าเสียงเนื้อกระทบเนื้อก้องกังวานไปทั้งห้องน้ำ มือกระด้างขยุ้มสะโพกเต็มตึง แล้วดันยกขึ้น พร้อมกระซิบให้เธอตวัดขารัดรอบเอว ก่อนจะยกเธอขึ้นลง โดยมีกายแกร่งแอ่นสอดเสียบ ครั้งแล้วครั้งเล่า จังหวะที่อารมณ์กำลังถึงขีดสุดอยู่ๆ เขาก็ถอนตัวออกเสียดื้อๆ ความอ้างว้างที่มาเยือนพร้อมกั

“ไม่ถอดนะ ไม่…”มือใหญ่ที่เคลื่อนมาตะปบกลางกายสาวทำให้ตากลมเบิกกว้าง สติของเธอเริ่มกลับมา เบี่ยงหน้าหลบเลี่ยงจูบเอาแต่ใจ ละล่ำละลักห้ามปรามเสียงสะท้าน เมื่อเขากระชากกางเกงออกในชั่วพริบตา แล้วกำลังจะตามด้วยแพนตี้ตัวน้อย “ไม่ถอดก็ได้…” ทำท่าเหมือนจะยอมลงให้เธอง่ายๆ แต่วินาทีถัดมาบูรณิมาก็ต้องตัวสั่น เมื่อพ่อคนไม่ได้โตแต่ตัวใช้นิ้วเกี่ยวขอบแพนตี้สีดำลายลูกไม้ออกไปทางด้านข้าง จากนั้นก็ส่งมืออีกข้างมาหยอกเอินกลีบสาว จนร่างอวบดิ้นเร่า เสียงครางผาดแผ่วหลุดจากปากอิ่ม เขาแหวกนวลเนื้อฉ่ำเยิ้มออกแล้วจ้วงนิ้วเข้าหา ถอดถอนออกมาแล้วใส่เข้าไปใหม่สามสี่ครา จากนั้นก็กรีดไล้จากบนลงล่าง ทำเอาลมหายใจของคนถูกกระทำหอบสะท้าน ใบหน้างามแดงก่ำ พริบตาจักรพรรดิก็ถลกกางเกงตัวเองลงให้พ้นทาง ดึงรั้งเสื้อออกทางศีรษะ ช้อนก้นของเธอขึ้น จากนั้นก็เอาเสื้อที่เพิ่งถอดออกไปรองให้ ท้ายทอยของบูรณิมาถูกกดให้ต่ำลง ยังผลให้ตากลมลดลงมองภาพน่ากระดากอาย มือหนึ่งเขากำลังกระตุ้นเร้าใจกลางความอ่อนไหวของเธอไม่ลดละ ส่วนมืออีกข้างก็กอบกุมตัวตนอลังการ แล้วสาวขึ้นลงจนมันแข็งขึงแทบล้นมือใหญ่ ส่วนปากหยักนั้นก็ครางซี้ดซ้า

หลังจากถูกเอาตัวไปกกที่กระท่อมกลางป่าเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน บูรณิมาก็ถูกพากลับมาอยู่ที่บ้านของจักรพรรดิ เขาสั่งไม่ให้เธอไปทำงานที่ฟาร์มมุก โดยมอบหมายให้ดูแลฟ้าใสร่วมกับพี่เลี้ยงในช่วงกลางวันแทน ส่วนในช่วงกลางคืนคนเอาแต่ใจก็จะยัดเยียดหน้าที่บำเรอบนเตียงให้เธอ ยอมรับว่าการเปลี่ยนหน้าที่จากคนงานมาเป็นคนดูแลเด็ก พร้อมกับความสัมพันธ์ทางกายที่มีตลอดทุกค่ำคืน ทำให้จักรพรรดิเปลี่ยนไปมากพอสมควร เขาดูเหมือนใส่ใจเธอมากขึ้น พูดจาอ่อนโยนขึ้น ไม่เอาแต่ทำหน้ายักษ์ใส่ บางทีก็เหมือนจะมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้งชนิดหนึ่ง ที่สำคัญเหมือนเขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับเธอและฟ้าใสให้มากขึ้นอย่างไรอย่างนั้น เพราะถึงเวลาเลิกงานห้าโมงเย็นพ่อคุณก็จะตรงกลับบ้าน แล้วขลุกอยู่กับเธอและลูกจนถึงเวลาอาหารค่ำ บางวันที่กลับมาเร็วหน่อยก็จะพาเธอกับฟ้าใสออกไปเดินเล่น หรือไม่ก็ก่อปราสาททรายที่ชายหาดริมทะเล เช้านี้ก็เหมือนอย่างเคย บูรณิมาถูกปลุกขึ้นมารับบทรักฮอตฉ่าในช่วงรับอรุณด้วยสภาพสะลึมสะลือ เหมือนตื่นครึ่งฝันครึ่ง แต่ปากที่ถูกดูดเอาๆ ทำให้เธอเริ่มได้สติ เพราะหายใจไม่ออก เบี่ยงหน้าหนีแล้วเริ่มประท้วงกระท่อนกระแท่น จนเ