All Chapters of ระบบของผู้เกิดใหม่: Chapter 41 - Chapter 50

เมืองหลวงแคว้นไป๋เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนที่มีชื่อเสียงและฐานะร่ำรวย ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้านหรือคุณหนูคุณชายต่างก็สวมใส่ชุดที่งดงามไม่ต่างกัน ยิ่งถ้าเป็นผู้ฝึกตนที่นางเดินสวนผ่านทางต่างก็สวมใส่เครื่องประดับที่เป็นสมบัติวิเศษโดยไม่คิดปกปิดแต่อย่างใด ทั้งที่มีระดับพลังแค่แรกเริ่มเท่านั้น“ดูผู้หญิงคนนั้นสิ ชุดของนางช่างงดงาม ไม่รู้ว่าร้านผ้าร้านไหนเป็นผู้ตัดเย็บให้” เสียงพูดคุยของคุณหนูกลุ่มหนึ่งดังขึ้นจากชั้นสองของโรงเตี๊ยม“เด็กกลุ่มนั้นกล้าพูดเสียจริง ดูก็รู้ว่าชุดนั่นเป็นสมบัติวิเศษ ยังกล้าพูดขึ้นมาว่าเป็นชุดที่ตัดเย็บธรรมดา ตาไม่มีแววเสียจริง” ผู้บ่มเพาะที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักอดไม่ได้ที่จะเปิดปากออกมาหลังเห็นกลุ่มคนธรรมดาแสดงความคิดเห็นถึงสมบัติวิเศษที่ไม่ว่าเป็นผู้ฝึกตนระดับใดต่างก็หมายปองทั้งนั้น“สมบัติวิเศษเหรอ!!! แย่แล้วท่านหญิงคนนั้นจะลงมือจัดการกับพวกเราหรือไม่” เสียงของหนึ่งในกลุ่มคุณหนูที่พูดคุยถึงสมบัติวิเศษที่ผู้ฝึกตนสตรีผู้นั้นสวมใส่อดไม่ได้ที่จะเผยสีหน้าหวาดกลัวออกมา หากว่าสตรีผู้นั้นโกรธที่พวกนางพูดถึงสมบัติวิเศษชิ้นนั้นว่าเป็นเพียงเสื้อผ้าธรรมดา พวกนางย่อมไม่สามารถรักษาช

“รู้หรือไม่ ในวันที่ท่านมาหาท่านแม่เป็นครั้งสุดท้ายเพื่อพูดคุยในเรื่องของสำนักเซียนเหิน หลังท่านกลับไป ท่านแม่ของข้าพูดกับข้าว่าอย่างไร” สิ้นเสียงของโจวตงหยาง สายตาทุกคู่ก็จับจ้องไปยังเด็กชายอีกครั้ง“ท่านแม่พูดกับข้าว่า ตระกูลโจวถึงเวลาต้องหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว เพราะการกระทำของท่านในวันนั้นทำให้ท่านแม่ของข้าตัดสินใจรับข้อเสนอของท่านลุงที่อยู่ในสำนักปราบเซียน” โจวตงหยางจับจ้องไปทางโจวหนานน้องชายต่างมารดาของเขาก่อนจะพูดขึ้นมาต่อ“มีสิทธิ์อะไรที่สาวใช้ผู้หนึ่งจะสามารถก้าวข้ามนายของตนเองได้ ดังนั้นแล้ว ท่านแม่จึงได้จัดการติดต่อกับทางนั้นด้วยตนเองอีกครั้ง หลังที่ผ่านมาเป็นข้ามาตลอดที่เป็นผู้ติดกับท่านลุง ใช่แล้ว พี่อิงหลิวเป็นข้าเองที่เป็นผู้ติดต่อกับทางสำนักปราบเซียนมาตั้งแต่ที่ข้าเริ่มรู้ความแล้ว เพราะข้าคิดได้แล้วไงว่า หากยังอยู่แบบเดิม แล้วเมื่อไหร่ล่ะที่ชีวิตของข้าจะดีขึ้น” สิ้นเสียงของ โจวตงหยาง โจวหนานเด็กน้อยที่อายุเพียงห้าขวบเท่านั้นก็เริ่มกำมือแน่น“แล้วยาพิษล่ะ พี่เหมยฮวาได้รับยาพิษเป็นเพราะพี่ด้วยใช่หรือไม่?” โจวหนานจับจ้องไปยังบุคคลที่เขานับถือว่าเป็นพี่ชายมาโดยตลอด“ข้าไม่ได้เ

ทันทีที่อิงหลิวเดินเข้ามาในส่วนหลังของเรือนหลัก นางก็เห็นหญิงชราในชุดหรูหราแต่ดูเรียบง่ายนั่งอยู่บนเก้าอี้ในตำแหน่งหัวหน้าครอบครัว ใบหน้าที่เงยขึ้นหันมามองทางนางนั้นยังมีรอยยิ้มประดับอยู่เช่นเคย“ท่านย่า” สิ้นเสียงของนาง หญิงชราก็ลุกขึ้นหมายจะเดินมาหานางทันที“ท่านย่า เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ดีขึ้นบ้างหรือยัง?” อิงหลิวเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงที่ผุดขึ้นมา นางรีบเดินเข้าไปประคองหญิงชรา ก่อนจะพากลับไปนั่งที่เดิม“ย่าไม่เป็นไรแล้วล่ะ ตอนนี้ย่าก็อายุมากแล้ว หลาย ๆ อย่างในอดีตก็ควรจะปล่อยวางได้แล้ว เจ้าล่ะอิงหลิว เป็นอย่างไรบ้างช่วงที่ผ่านมา” หญิงชราถามกลับพร้อมกุมมือหลานสาวที่ตนเลี้ยงตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อยอิงหลิวเผยยิ้มกว้างออกมาพร้อมเล่าเรื่องราวที่ตนไปพบเจอ แต่แน่นอนว่าเล่าเรื่องที่ควรเล่า เรื่องไหนที่เป็นอันตรายเกินไปหรือไม่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปควรรู้นางก็จะไม่เล่าออกมา หญิงชราตรงหน้าย่อมรู้ดีว่าหลานสาวนอกสายเลือดไม่ได้เล่าเรื่องราวให้ตนฟังทั้งหมด ตนก็เข้าใจซ้ำยังชื่นชมความเฉลียวฉลาดของหลานสาวที่ตนเลี้ยงดู“เรื่องนี้ย่าก็เคยคิดว่าไม่อยากบอกเจ้า แต่ในเมื่อเจ้ารู้แล้ว ย่าก็จะบอกเจ้าเพียง

“ยินดีด้วยโฮสต์ ทำภารกิจเสร็จสิ้น กำลังทำการมอบรางวัล มอบรางวัลเสร็จสิ้น” สิ้นเสียงของระบบ อิงหลิวก็เผยยิ้มออกมาทันที ภารกิจที่ค้างคาก็เสร็จไปอีกหนึ่งภารกิจ แม้นางจะยังนึกสงสัยเกี่ยวกับบทลงโทษของภารกิจนี้อยู่ก็เถอะ ตระกูลโจวล่มสลายโดยฝีมือของบุคคลในอดีต บุคคลในอดีตนั้น คือใครกันแน่นะ“คุณหนูเจ้าคะ มีคนของสำนักใหญ่มาอีกสองสำนักเลยเจ้าค่ะ บ่าวว่าคุณหนูควรรีบไปที่เรือนหลักส่วนหน้าจะดีกว่านะเจ้าคะ” เสียงร้อนรนของสาวใช้หน้าตาคุ้นเคยดังขึ้นในตอนที่นางกำลังเดินออกจากเรือนรับรองของตนเอง“สำนักใหญ่อีกสองสำนักหรือ ได้สิ” นางตอบรับคำขอทันที นางก็อยากรู้เหมือนกันว่าเป็นสำนักไหนกันแน่ที่กล้าหมายตาสัตว์อสูรของนางนอกจากสำนักอสูรคำรามที่นางเห็นก่อนหน้าแล้ว เรือนหลักส่วนหน้าเริ่มกลับมามีบรรยากาศตึงเครียดอีกครั้ง หลังการมาถึงของสำนักใหญ่ทั้งสอง หนึ่งคือสำนักเทียบฟ้า อีกหนึ่งคือสำนักลมแปรผัน“ผู้อาวุโสอย่างนายท่านเจียง มาถึงที่นี่ ช่างเป็นบุญวาสนาของจวนตระกูลโจวเสียจริง” เสียงของฮูหยินชราเอ่ยขึ้นมาหลังเห็นบุรุษในชุดเครื่องแบบสำนักเทียบฟ้าเดินเข้ามาอย่างวางท่า“ตอนแรกก็นึกสงสัยอยู่ว่าทำไมสำนักอสูรคำรามท

ในระหว่างที่สำนักใหญ่ทั้งหมดบนหน้าทำเนียบกำลังเข้าสู่ช่วงตึงเครียด สำนักแห่งอื่นที่ไม่ได้มีชื่อเสียงเท่าสำนักใหญ่นั้นก็เริ่มมีการประชุมเช่นกัน หากแต่ไม่ใช่เป็นการประชุมที่มีไว้รับมือคนจากต่างดินแดนแต่เป็นการประชุมเพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ที่มาจากการลงมือในครั้งนี้ของพวกสำนักใหญ่“พวกเจ้าว่าครั้งนี้ศิษย์ของสำนักไหนจะล้มตายมากที่สุด” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ของเจ้าสำนักปลายแถวดังขึ้นทันทีเมื่อเห็นเจ้าสำนักแห่งอื่นมากับครบแล้ว“ก็คงไม่พ้นสำนักอสูรคำรามหรอก ลืมไปแล้วหรือไงว่าสำนักของมันกำลังจะหลุดจากบนทำเนียบแล้ว ครั้งนี้เจ้าสำนักของมันคงสั่งศิษย์ให้ไปสร้างชื่อเสียงในภารกิจนี้กลับมาอีกครั้งล่ะมั้ง” ใบหน้าของบุรุษวัยกลางคนเผยชัดถึงความเอือมระอาของเจ้าสำนักแห่งนั้น“เจ้ายังคิดถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นอีกหรือไง หานฟง” น้ำเสียงหวานของสตรีคนหนึ่งดังขึ้นหลังเห็นใบหน้าของสหายตนที่เริ่มปรากฏร่องรอยอารมณ์บางอย่าง“มันเป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้ว ข้าไม่ได้สนใจมันแล้วล่ะ หนี่ซิน” สิ้นเสียงนั้น สตรีที่ถูกเรียกชื่อก็เผยยิ้มกว้างออกมา แม้จะรู้ว่าคำตอบที่นางเพิ่งได้รับจะเป็นเพียงคำโกหกก็ตามภายในสำนักอสูรคำรามที่ต