All Chapters of พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง : Chapter 171 - Chapter 180

มือหนาลูบเข้าที่หน้าท้องของภรรยา ด้วยความรู้สึกตื่นตันหัวใจเต้นขึ้นมาอย่างไม่เป็นจังหวะ มือเรียวยกขึ้นมาปาดน้ำตาให้กับสามีสุดที่รักอย่างเบามือ ฉันทราบดีว่าโรมอยากมีน้องชายให้นาเบลล์มากขนาดไหน ฉันและที่ทุกคนกุมความลับมาหลายเดือนรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก นานิลสบตากับเข้าสามี“ลูกๆ ของเรายินดีกับความสำเร็จของป๊ะป๋านะคะ” นานิลเอ่ยพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปหอมแก้มโรม ก็โชว์เพื่อนๆ ไปเลยสิ“ขอบคุณนะคับ โรมโครตรักนิลเลย” โรมเองก็ทั้งกอดทั้งฟัดแก้มภรรยาอย่างไม่น้อยหน้า“เลิกร้องให้ได้แล้วนะคะ ป๊ะป๋า ลูกสองแล้วจะขี้แย่ไปไหน” ใบหน้าสวยหวานฉีกรอยยิ้มหวานสดใสให้กับสามี“ก็ดีใจที่น่า ไอ้เราก็โดนเพื่อนล้อ และเมียสบประมาณมานาน สมใจป๊ะป๋าสักทีนะคับ ไอ้ลูกชาย” ร่างสูงย่อตัวพร้อมกับจุ๊บที่หน้าท้องนูนของนานิล ใครจะคิดว่าเมียจะเซอร์ไพร์เล่นใหญ่ขนาดนี้ จากนั้นบัณฑิตก็ถ่ายภาพกับครอบครัวและเพื่อนๆ ที่มาร่วมแสดงความยินดี ทำเอาบัณฑิตว่าพี่ป๊าป๋าลูกสองถึงกับยิ้มไม่หุบ อิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก“ขอบคุณนะคับนิล นาเบลล์ลูกสาวสุดที่รักของป๊ะป๋า” โรมเอ่ยพร้อมกับทั้งจุ๊บ และแก้มลูกสาว พอโดนป๊ะป๋าจุ๊บเล่นด้วยเด็กตัวจ

~ 1 ปี ต่อมา ~ ด้านนานิลหลังจากคุณแม่ลูกสองรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาเจ็ดโมงกว่าๆ สภาพที่เห็น นาบีนลูกชายสุดที่รักเจ้า อ้วงวัยหกเดือนย่างเข้าเดือนที่เจ็ด นอนซุบตัวบนหน้าอกของป๊ะป๋าโรมสุดหล่อ ส่วนลูกสาวนาเบลล์เองก็ไม่น้อย หน้าที่ใช้ท่อนแขนป๊ะป๋าโรมหนุมแทนหมอน ใช่คะทุกคนฟังไม่ผิดหรอกฉันคลอดนาบีนลูกชายสุดที่รักเมื่อหกเดือนที่แล้ว ชื่อนี้ป๊ะป๋าของเขาเป็นคนตั้งให้เอง แต่ก็เพราะมากเลยนะมี้ชอบ ร่างบางในชุดนอนสายเดียวสีครีมทนมองภาพน่ารักๆ แบบนี้ไม่ไหว ถึงกับหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเก็บภาพที่นี้เอาไว้ เอาไว้ให้เด็กๆ ดูว่าป๊ะป๋าและหม่ามี้รักพวกเขาสองคนมากแค่ไหน ลูกๆ ทั้ง สองคนเราไม่ได้จ้างพี่เลี้ยงเพราะมียาย่าและแม่บ้านที่คอยช่วย อีกอย่างฉันเองก็อยากจะเลี้ยงเขาเอง ในเมื่อเรามีเขาแล้วฉันก็ต้องให้เวลากับเด็กๆ ให้มากที่สุด นาบีนเจ้าเด็กอ้วงของหม่ามี้ที่ใบหน้านั้นถอดแบบมาจากฉันมากกว่าโรม หม่ามี้ภูมิใจที่สุดเลยลูกสาวเหมือนป๊ะป๋าเขา ส่วนลูกชายนั้นเหมือนหม่ามี้ ใบหน้าสวยถึงกับระบายยิ้มออกมากับความน่ารักของคนในครอบครัว หลังจากที่หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเก็บภาพน่ารักเสร็จแล้วนั้น ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาอีกไม่กี่น

ด้านโรมหลังจากที่นานิลปล่อยให้อารมณ์ค้าง ร่างสูงก็จัดการตัวเองในห้องน้ำต่อทันที จนกระทั่งช่วงสายที่นานิลนั้นพาเด็กๆ มาเลี้ยงที่ห้องรับแขก ขณะที่วุ่นวายกับนาเบลล์อยู่นั้น“ป๊ะป๋า โรม” นาเบลล์ที่นั่งเล่นตุ๊กตาอยู่นั้นถึงกับวิ่งเข้าไปหาป๊ะป๋าสุดหล่อ ร่างสูงในชุดสูทสีเข้มที่เดินเข้ามาหาลูกสาว“อ่า...นี่ยังไม่ไปทำงานอีกเหรอ” นานิลเอ่ยถามสามี เพราะนี่เลยเวลาทำงานของเขามาเป็นชั่วโมงแล้ว พอเด็กๆ ตื่นนอนฉันก็อุ้มมาที่ห้องรับแขกเลยคิดว่าโรมไปบริษัทแล้วซะอีก แต่นั้นโรมกับไม่ตอบร่างสูงในชุดผู้บริหารย่อตัวอุ้มลูกสาวแก้มย้วยๆ ขึ้นมาฟัด“ไหนคะ วันนี้ใครจะไปทำงานกับป๊ะป๋า ยกมือขึ้น”“เบลล์ เบลล์” เสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวเอ่ยกับป๋าโรมสุดหล่อ“พี่เบลล์จะไปกับป๊ะป๋าใช่ไหมครับ”“ไป ไป” นาเบลล์ที่จะได้ไปที่ทำงานของป๊ะป๋าโรมถึงกับดีอกดีใจยกใหญ่“พี่เบลล์จะไปกับป๊ะป๋า น้องบีนจะไปด้วยไหมครับเจ้า อ้วง” โรมหันไปเอ่ยกับลูกชายตัวจ้ำม่ำ แต่นั้นภรรยาถึงกับขมวดคิ้ว“นี่โรมไม่ประชุมแล้วเหรอ” นานิลถามสามี“ไม่ทันแล้วครับ ใครกันที่ทำให้โรมสาย” ใบหน้าอันหล่อเหลาเอียงคอถามภรรยาที่อุ้มลูกชายแนบอกอย่างน่ารัก“ใครกันละที่ห

ด้านโรมที่เห็นใบหน้าสวยสดใสยิ้มแก้มปริของภรรยานั้น“หม่ามี้เล่นกับเด็กๆ ไหมครับ” โรมที่วิ่งมาหลบลูกสาวที่ด้านหลังนานิล เอ่ยกับเธอ“ไม่เอาอะ ให้ป๊ะป๋าเล่นกับลูกๆ ก็พอแล้ว” เสียงหวานเอ่ยตอบ“เย้ จับป๊ะป๋าได้แย้ว” ลูกสาวที่วิ่งไล่จับโรมได้กับกระโดดตัวขึ้นมาด้วยท่าทีดีอกดีใจ“เก่งมากครับ ลูกสาวป๊ะป๋าโรม” โรมเอ่ยจบก็ทั้งกอดและฟัดแก้มนาเบลล์ จากนั้นเขาก็พานานิลและลูกๆ ปูเสื่อนั่งเล่นในสวนสาธารณะ ส่วนภรรยาคนสวยนั้นก็ทำหน้าที่ป้อนข้าวเจ้าหมูอ้วง“โรม นิลไม่คิดเลยนะ ว่าเราจะกลับมาที่นี่อีก และครั้งนี้มาพร้อมกับเจ้าสองแสบซะด้วยสิ” เพราะที่นี่เธอเคยมากับโรมเมื่อสมัยที่เขาคบฉันเป็นแฟน“โรมอยากพาลูกๆ ของเราไปที่ๆ เราเคยอยู่ด้วยกัน” แต่นั้นทำเอานานิลถึงกับยิ้มไม่หุบ“เริ่มจากที่นี่ก่อนเลยเป็นไง” คุณพ่อลูกอ่อนลูกสองเอ่ยกับภรรยา นานิลได้แต่พยักหน้าให้กับโรม2 เดือนต่อมาด้านโรมและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขามีนัดกับกลุ่มเพื่อนเนื่องจากวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของมอส“นิลวันนี้โรมไปวันเกิดไอ้มอสนะครับ” หลังจากที่กลับจากบริษัทถึงทางไปคลับจะเป็นทางผ่านแต่นั้นโรมก็กลับมาพาลูกๆ เข้านอนก่อนที่จะไปปาร์ตี้ซึ่งเข

ด้านนานิลหลังจากที่เรานั่งดื่มกันไปได้สักพักใหญ่ๆ แล้ว จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืนกว่าๆ“นิล ครับที่รักง่วงยังเอ่ย” โรมหลังจากที่หอมแก้มภรรยาคนสวยแสดงความเป็นเจ้าของกับกลุ่มชายหนุ่มโต๊ะข้างๆ คนขี้หวงก็กลับไปนั่งดื่มต่อกับกลุ่มเพื่อนๆ“ยัง นิลยังไม่ง่วง” เสียงหวานเอ่ยขณะที่มือเรียวหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบไปพลางๆ จะบอกว่าง่วงได้ไงละเพราะสาวๆ โต๊ะฉันก็ยังนั่งอยู่กันครบ“พี่นิลจะกลับก่อนก็ได้นะคะ โรก็จะชวนพี่ดีเทลกลับแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้พี่ดีเทลมีประชุมโรไม่อยากให้พี่ดีเทลดื่มเยอะ” โรราหันมาเอ่ยกับพี่สะใภ้ของเธอ“ถ้าโรมจะกลับ งั้นก็ได้นะ นิลตามใจป๊ะป๋าโรมเลย” โรมที่ภรรยาเอ่ยเช่นนั้นร่างสูงก็เดินกลับมาที่โต๊ะของตนและเอ่ยกับกลุ่มเพื่อน“เชี่ยมอส กูกลับแล้วนะ นานิลง่วงแล้ววะ ใช่ไหมครับเมีย” โรมไม่พูดเปล่าแต่ใบหน้าอันหล่อเหลากับหันมาถามเธอ เหอะดูเถอะใครกันที่อยากกลับก่อน ไงโบ้ยมาที่ฉันได้น่าตีจริงป๊ะป๋าโรมเนี่ย“ใครง่วง มึงหรือ นานิล” รามหันมาเอ่ยกับพี่ชายอย่างรู้ทัน รู้นะครับว่ามันจะพานานิลไปต่อ ร้ายจริงฝากเจ้าสองแสบไว้กับม๊า“เมียกูดิ นิลอะง่วงแล้ว” โรมเอ่ยพร้อมกับส่งซิกสายตามาให้นานิ