Semua Bab That Gigolo Turned Out to be a Billionaire: Bab 21 - Bab 30

Ang lolo ni Damian ay eksaktong tulad ng nasa isip ko: matangkad, may presensyang nakaka-intimidate, may buhok na kulay abo na maayos ang gupit, at mga matang parang tumatagos at nakikita ang lahat. Si Gerardo Avelino ay may ganung aura na kahit hindi siya sumisigaw, nakukuha niya ang respeto ng lahat.Habang papalapit kami sa kanya, napansin ko na ang ibang bisita ay kusang lumalayo nang kaunti, parang nagbibigay daan sa isang puwersa ng kalikasan. Nasa gitna siya ng grupo ng mga negosyante, pero nang makita si Damian, pinauwi niya agad ang mga ito gamit lang ang isang simpleng kumpas ng kamay.“Lolo, this is Helga Palma, my fiancée,” pakilala ni Damian sa akin. Kalma ang boses niya, pero nakita ko ang bahagyang tensyon sa balikat niya.“Finally, we meet, Miss Palma,” bati ni Gerardo sabay abot ng kamay. May halong lambing at bigat ang accent niyang Italian.“It's a pleasure, Mr. Avelino,” sagot ko habang nanginginig ng konti ang kamay ko nang makipagkamay sa kanya.Ang mga mata

Cassandra Castello. Ang pangalan na binanggit ni Damian noong gabing may bagyo, parang peklat na kahit anong haplos ay masakit pa rin. Ito ang babaeng nagtaksil sa kanya sa pinakamasakit na paraan. At ngayon, heto siya, nakatayo sa harap ko, iniabot ang kamay niya na may nakaplanong ngiti sa perpektong labi.“It's a pleasure to meet you,” sagot ko, mas madiin ang pagkakahawak ko sa kamay niya kaysa sa plano ko. “Helga Louisse Palma.”“Helga,” ulit niya, parang tinikman ang pangalan ko. “What a unique name. Damian always had... peculiar taste.”May lambing ang tono ng salita niya dahil sa accent niya, pero ramdam ang tusok ng pasaring. Katabi ko, si Damian ay parang naging estatwa, naninigas, halos hindi makilala kung ikukumpara sa lalaking humalik sa akin ilang minuto lang ang nakalipas.“So, how did you two meet?” tanong ni Cassandra, sinisipat ang mukha ko mula taas hanggang baba. “Damian rarely attends events that aren’t business-related. Or has that changed?”“Through mutual f

Nakabitin pa rin sa pagitan naming dalawa ang mga sinabi ni Dexter, punô ng malisya. Ang katawan ko ay nag-react nang magkasalungat, may kilabot na dumaan sa 'kin habang sumagi sa isip ko ang mga alaala na hindi ko pa tuluyang nakakalimutan.Bago pa man ako makasagot, isang malamig at kontroladong boses ang bumasag sa sandaling iyon.“Am I interrupting something?”Nasa paanan ng hagdan si Damian, nakatitig sa amin na may ekspresyon na hindi ko pa nakikita kailanman. Ang mga mata niyang madalas maging mainit kapag nakatingin sa akin, ngayon ay parang yelo. Ang panga niya ay mahigpit at ang katawan niya ay matigas.Ngumiti si Dexter, umatras ng kaunti, pero halatang hindi man lang nahihiya.“Just reminiscing about old times with your fiancée,” sagot niya na parang wala lang. “Helga and I… we have a lot of history.”Dumiretso si Damian papalapit sa amin, hakbang na kontrolado, at pumwesto sa tabi ko. Inilagay niya ang braso niya sa baywang ko na para bang ipinapakita kay Dexter na a

Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin habang inaayos ang huling patong ng lipstick. Ang napili kong damit para sa event ay kulay deep blue, parang gawa talaga para sa katawan ko. Ang tela ng seda ay dumadaloy sa bawat galaw ko, nagbibigay ng elegante pero simple na dating. Tulad ng lahat ng regalo ni Damian, maganda at sophisticated, pero hindi sobra.Nauna nang bumaba si Damian para tingnan ang huling mga preparasyon, kaya naiwan akong mag-isa kasama ng mga magulong iniisip. Paulit-ulit bumabalik sa isip ko ang usapan namin kagabi: siya na umaming may nararamdaman pa rin kay Cassandra, at ako na nagkwento tungkol sa pangarap kong naiwan sa public relations. Dalawang taong wasak na nagkukunwari na perfect couple – hindi ko pinalampas ang irony.Pagbaba ko sa vineyards kung saan gaganapin ang event, halos hindi ko nakilala ang lugar. Ang dating rustic at eleganteng winery ay naging parang malaking dekorasyon na ginawa para lang sa social media. May mga arko ng balloons na pastel, mala

Tumakbo ako. Walang direksyon, walang patutunguhan, basta palayo. Palayo sa kanya.Ang imahe nina Damian at Cassandra sa bar, sobrang lapit nila, halos magdikit ang mga labi, parang nakaukit sa isip ko na parang apoy na hindi nawawala. “Don’t worry. It’s over,” sabi niya bago siya umalis. Ngayon ko lang naintindihan kung ano talaga ang ibig niyang sabihin.Hindi ko dapat alalahanin. Usapan lang ito, isang kasunduan. Wala akong karapatang umasa ng katapatan mula kay Damian Caius Avelino, wala siyang obligasyon sa akin. Pero bakit parang sinuntok ang dibdib ko? Bakit hindi ko mapigilang lumuha?Nadala ako ng mga paa ko sa hardin, tapos sa mga ubasan, habang ang liwanag ng buwan ang nagiging ilaw ko sa pagitan ng mga puno ng ubas. Ang blue dress na kanina pa sobrang ganda, ngayon parang pabigat, sumasabit pa sa tuhod ko habang tumatakbo. Pero saan man ako pumunta, wala akong takas sa sarili kong damdamin.Huminto ako sa isang maliit na mirador sa taas ng burol, hingal na hingal. Mula