Semua Bab That Gigolo Turned Out to be a Billionaire: Bab 51 - Bab 60

Maganda ang gising ng Biyernes, malinaw ang langit na kulay asul, parang gusto mismo ng kalikasan na batiin ang pagdating ng pamilya Palma sa bahay ng mga Avelino. Nakatanaw ako mula sa bintana habang paakyat ang kotse sa paikot-ikot na daan, ramdam ko ang halo ng kaba at ginhawa sa dibdib ko. Nakakagaan ng pakiramdam na makakita ulit ng pamilyar na mukha matapos ang magulong linggo ko.Nasa tabi ko si Damian sa may pintuan, kasing pormal at gwapo gaya ng dati, pero halatang may tensyon sa paraan niya ng paulit-ulit na pag-aayos ng relo niya.“Relax,” sabi ko sa kanya. “They don’t bite.”“Baka hindi na ako gusto ng tatay mo after the last time…”Hindi pa ako nakasagot nang huminto ang kotse at bumaba ang pamilya ko na puno ng energy. Si Via ang nauna, halos tumalon pa palabas ng sasakyan sabay sigaw ng tuwa. Sumunod si Rafael, na napasinghap at nag-whistle nang makita ang malaking mansyon. Huli ang mga magulang ko, si Mama na kinakalikot pa ang buhok niya, at si Papa na pilit pinap

Ang almusal sa mansyon ng Avelino ay parang hindi totoo. Ang elegante nilang kainan, na may malalaking bintana kung saan pumapasok ang liwanag ng araw, ay parang galing sa magazine ng interior design. Pinipilit kong panatilihin ang composure ko habang pinapanood ang mama ni Damian, si Yanny Avelino, na maingat na hinihiwa ang tinapay na parang gumagawa ng isang napakaselang operasyon.Simula nang bumaba siya para mag-almusal, hindi na siya tumigil sa kakasalita. May banayad na accent ang boses niya, lalo na kapag binabanggit niya ang “importansya ng family traditions.” Lahat ng salita niya ay maingat na pinipili, lahat ng kilos eksaktong eksakto. Iba siya kay Gerardo, na natural ang dating at dignidad. Si Yanny naman, halatang pilit ipinapakita ang pagiging aristocrat niya, parang lagi niyang gustong ipaalala sa lahat ang posisyon niya.“Sayang at kahapon lang kami dumating,” sabi niya habang diretsong nakatingin sa akin. “Halos wala pa kaming oras para makilala ang magiging asawa ng

Tahimik ang kwarto, kabaligtaran ng gulo sa isip ko. Dumating na ang umaga ng kasal, at nakaupo ako sa harap ng salamin, nakatitig sa sarili kong repleksyon na para bang ibang tao ang nakikita ko. Ang puting gown, iyon mismo na binili ni Damian ilang buwan na ang nakalipas, nakalapat nang maganda sa katawan ko, ang tela kumikislap sa liwanag na pumapasok mula sa malalaking bintana.“Ang ganda-ganda mo!” bulalas ng mama ko pagpasok sa kwarto, may kislap ng luha ang mga mata niya. “Anak ko… ikakasal ka na.”Sinubukan kong ngumiti, pero kahit ako ramdam na pilit iyon. Hindi kaba ang nararamdaman ko. At least, hindi yung normal na kaba na dapat nararamdaman ng isang bride. Mas komplikado, parang halo ng guilt, kaba, at isang kakaibang anticipation.“Wow!” bulalas ni Via, nakatayo sa may pinto na nakanganga. “Someone’s gonna have a heart attack when they see you in that dress… and I’m not talking about Mr. Gerardo.”“Via!” saway ni Mama, pero hindi rin napigilang ngumiti.Nag-ikot sila

Hindi inalis ni Damian ang tingin niya sa akin habang naglalakad ako sa red carpet, kasama si Papa sa tabi ko. Ang dami ng emosyon sa mukha niya, gulat, paghanga, at may isa pang bagay na mas malalim na hindi ko ma-gets. Pagdating ko sa altar, hinawakan ni Papa ang kamay ko nang huling beses bago niya ito ibinigay kay Damian.“Anak, ikaw ang pinakamagandang bride at pinaka-unique na nakita ko,” bulong ni Papa, at genuine ang ngiti niya.“Naisip ko lang… bagay sa theme ng Avelino wines,” sagot ko, pilit nagmukhang casual kahit ang bilis ng tibok ng puso ko.Napatawa si Damian ng mahina, isang tunog na ako lang ang nakarinig.“Always full of surprises, Helga Louisse Palma. That’s what I admire most about you. Hindi ko alam kung ano ang aasahan, pero lagi kong alam na extraordinary iyon.”Nagsimula ang celebrant sa ceremony, kalmado ang boses na umalingawngaw sa paligid ng mga baging. Ang hapon, may golden na ilaw na parang nagbigay ng magic sa buong lugar. Nakatuon lang ang mga mata

Nagising ako sa unang sinag ng araw na pumapasok sa kurtinang bahagyang nakabukas. Mabigat pa rin ang ulo ko dahil sa alak kagabi. Ilang segundo bago ko naalala kung nasaan ako, at mas mahalaga, kung sino ang katabi ko. Nakatulog si Damian sa tabi ko, mahimbing, isang braso nakalapat pa rin maluwag sa bewang ko. Pinagmasdan ko ang mukha niyang relaxed habang natutulog, sobrang iba sa laging seryoso at kontroladong itsura niya kapag gising.Dahan-dahan kong inalis ang sarili ko mula sa yakap niya at tumayo. May flight pa kaming hahabulin, papuntang Italy. Parang hindi pa rin totoo. Ako, na hindi pa nga nakakalabas ng Pilipinas, ngayon ay pupunta na sa Grape City para sa honeymoon.Buti na lang at may passport ako. Pinilit dati ni Edward na lahat ng staff sa PR team ng Sun's Valley ay may kompletong papeles para sakaling kailanganing mag-travel abroad. Siguro iyon na lang ang isa sa mga kakaunting bagay na naging useful na ginawa niya para sa akin.Habang nagbibihis ako, nagising si D