All Chapters of That Gigolo Turned Out to be a Billionaire: Chapter 61 - Chapter 70

Ang paglubog ng araw sa Italy ay nagpinta sa langit ng kulay kahel at rosas habang umaakyat ang kotse namin sa paikot-ikot na kalsada na napapalibutan ng mga cypress trees. Pagkatapos ng labindalawang oras na biyahe sa eroplano kasama ang mga biyenan ko at isang nakakapagod na araw sa Milan, halos sumuko na ang katawan ko sa pagod. Pero hindi ko magawang ipikit ang mga mata ko, hindi sa ganitong kagandang tanawin sa paligid.“Malapit na tayo,” sabi ni Damian, sabay turo sa kanto sa unahan.Pagliko ng sasakyan sa huling kurba, literal na natulala ako. Sa harap namin, tinamaan ng ginintuang liwanag ng papalubog na araw, nakatayo ang isang villa na parang galing sa isang pelikula. Gawa ito sa batong kulay ginto, may matataas na bintanang may berdeng shutters, at nakapuwesto sa tuktok ng burol. Sa tabi nito, maayos na hanay ng mga ubasan ang bumaba sa lambak, na parang nagdudugtong ng mga kulay berde at lupa.“Villa Avelino,” anunsyo ni Damian, may halong tunay na pride sa boses niya, i

Nanatili akong nakahiga sa pagitan ng mga ubasan, ramdam pa rin ang pintig ng pagnanasa sa katawan ko habang si Damian ay lumayo para sagutin ang tawag ng kanyang lolo. Ang punit na damit halos hindi na natatakpan ang katawan ko, at ang itim na lingerie na may pulang detalye ay kumikislap sa ilalim ng liwanag ng buwan. Dama ko ang malamig na simoy ng gabi na dumadampi sa balat kong mainit, unti-unti akong ibinabalik sa realidad.Parang ang tagal ng oras habang nakatingala ako sa mga bituin. Ang utak ko puno ng magkahalong isipin. Ano ba ang ginagawa namin? May hangganan ang kasal na ito, anim na buwan lang. Isa lang itong kasunduan, hindi dapat ako madala. Para kay Damian madali lang. Para sa kanya, attraction at sex lang. Pero para sa akin, hindi gano’n kasimple.Bumalik si Damian, tinago ang cellphone sa bulsa. Mabagal ang bawat hakbang niya habang papalapit, at halata sa mukha niya ang pag-aalala sa ilalim ng liwanag ng buwan.“Mas sobra ka na mag-isip,” sabi niya, naupo sa tabi

Ang boses ay parang kutsilyong humiwa sa hangin, agad winasak ang intimate na atmosphere sa pagitan naming dalawa. Umatras si Damian, biglang nanigas ang buong katawan niya sa tabi ko. Nang lumingon ako, nakita ko ang pamilyar na mukha ni Cassandra Castello.Maganda pa rin siya gaya ng dati: buhok na perpektong naka-wave, balat na sun-kissed ng araw sa Toscana, at isang summer dress na mukhang simple pero halatang sobrang mahal. Ang ngiti niya ay hindi umaabot sa mga mata niyang puno ng kalkulasyon habang tinitingnan kami.“Cassandra,” bati ni Damian, malamig at kontrolado ang boses niya, isang tono na bihira kong marinig mula nang dumating kami sa Italya. “What a surprise to see you here.”Tumawa siya, magaan at parang tunog ng musika, pero halatang peke.“Surprise? You know very well na lagi kaming nag-sespend ng summer dito, Damian. Gaya ng pamilya mo.” Bumaling ang tingin niya sa akin. “Helga, ang sarap makita ka uli. Your wedding was so… unusual. Hindi na tayo nagkaroon ng cha

Habang naglalakad kami pabalik sa festival, tahimik lang kami pero hindi nakakailang ang katahimikan. Mabigat pa rin sa isip ko ang mga sinabi ni Damian tungkol sa nakaraan niya kay Cassandra, pero sa isang banda, pakiramdam ko naging totoo siya sa akin ngayon. Pinakita niya yung side niya na bihira niyang ipakita sa iba.Mas masaya na ang central plaza ng bayan, kumikislap sa dami ng makukulay na lantern ang nakasabit sa mga lumang gusali. Tumutugtog ang isang lokal na banda ng tradisyunal na musika ng Italya, at halu-halo ang amoy ng pagkain at ng matatamis na ubas na hinog na.“Ayaw mo na bang mag-stay?” tanong ni Damian, parang nag-aalangan, na baka gusto ko nang bumalik sa villa pagkatapos ng mga nangyari.“Gusto pa,” sagot ko nang mas diretso kaysa sa inaasahan ko. “Hindi ko hahayaan na masira ang gabi natin.”Ngumiti siya nang totoo, yung bihirang ngiti na umaabot hanggang mata niya at nagpapalambot sa mukha niya.“Then I think we arrived just in time,” sabi niya, sabay tur

Nagliliwanag ang buwan sa mga ubasan nang hilahin ako ni Damian papasok sa mga bisig niya, puno ng pananabik na katulad ng nararamdaman ko. Walang salita, tanging ang mabilis na paghinga lang namin ang narinig habang dahan-dahan niya akong inihiga sa gitna ng mga puno ng ubas na may pangalan ko.Malambot ang lupa sa likod ko, kabaligtaran ng bigat at tigas ng katawan ni Damian na nakadagan sa akin. Gumalaw ang mga kamay niya, hinahaplos ang hubog ng katawan ko sa ibabaw ng damit na may bahid ng alak, humihinto sa mga parte na nakakapagpaungol sa akin.“Este vestido está no caminho,” bulong niya sa leeg ko habang hinahanap ang zipper sa likod.“Then take it off,” sagot ko, bahagyang umangat para mas madali.Dumulas ang tela mula sa katawan ko hanggang maiwan akong naka-itim na lingerie na binili ko sa store. Dumilim ang mga mata ni Damian habang nakatingin sa akin sa ilalim ng liwanag ng buwan, ang maputla kong balat bumagay sa itim ng suot ko at sa madilim na berde ng mga ubas sa p