มนตร์เสน่หาอสูร のすべてのチャプター: チャプター 91 - チャプター 100

“จ้ะคนดี...ลีน่ารอนะ พี่จะรีบไปรีบกลับ” คว้าเอาเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างรวดเร็ว จนไม่ทันได้สังเกตเห็นดวงตาแวววาวของคนคว้าเอาผ้าห่มมาคลุมกาย เก็บเสื้อผ้ามาสวมใส่ทีละชิ้นอย่างคนพยายามไม่ทำอะไรให้อีกฝ่ายสงสัยนิโกลิน่าส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้เมื่อมิโอเดรกมองมา รีบรุดสวมใส่เสื้อผ้าอย่างเร็วแต่ก็ทำได้เพียงแค่สวมใส่ชั้นในและกระโปรงเท่านั้น ในขณะที่มิโอเดรกเรียบร้อยทุกอย่าง“พี่เดรก”เสียงเรียกแผ่วพลิ้วเต็มไปด้วยความรู้สึกวิตกกังวลซึ่งเขารู้สึกได้ ทำให้คนรีบไปหมุนตัวและรีบสาวเท้ามานั่งใกล้ๆ สอดแขนกอดรอบกายเพรียวบาง“ไม่เป็นไรจ้ะ พี่จะรีบไปรีบกลับ”“ค่ะ” นิโกลิน่ารับคำแผ่วๆ “พี่เดรกดูแลตัวเองดีๆ นะคะ” ทาบริมฝีปากบนแก้มสาก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมกลับเคลื่อนมาจุมพิตกลีบปากนุ่ม เธอปล่อยให้เขาจูบอย่างที่อยากจูบ บดเบียดจนกลีบปากอวบอิ่มแทบได้เลือดด้วยความรู้สึกรักและปรารถนาอย่างรุนแรง“รอพี่อยู่นี่นะลีน่า” ไม่รู้เป็นไงไม่ค่อยจะมั่นใจเลย เหมือนมีอะไรมาสะกิดใจทำให้เขาไม่ค่อยเชื่อคำพูดนิโกลิน่าเลย เท่าที่รู้จักกันมานอกจากดื้อเป็นที่หนึ่ง ยังแถมท้ายตามติดมาด้วยความรั้นชอบเอาชนะ ยิ่งเป็นห่วงและหวงเขาออกนอกหน้าขนาดนี้ ม

นอกจากเรื่องงาน ยังจะต่อด้วยเรื่องของหัวใจ ผู้หญิงกี่คนต่อกี่คนต่างทอดสะพานยั่วยวนเชื้อเชิญให้ไอ้สองหนุ่มบ้านี่เข้าหาตลอดศก แต่ยังไม่หนักหนาเท่ากับนิโกลิน่าที่ก็ไปหลงใหลใคร่ดีกับไซม่อน แม้จะหาโอกาสปลอดคนจัดการรวบรัดเอาหญิงสาวเป็นของตัวเอง ก็ยังถูกมิโอเดรกชิงตัดหน้าไปเสียก่อนจนได้ถึงตอนนี้สาวที่เขาหมายปองคงไม่รอดพ้นเงื้อมมือมิโอเดรกแล้ว เพียงแค่คิดว่าอีกฝ่ายได้ลิ้มรสกายสาว...นิโกลิน่าไม่เหลือความสาวบริสุทธิ์ไว้ให้เขาเชยชม ใจก็เจ็บแปลบจนแทบขาดรอนแค้นนี้ต้องชำระ! ต้องทำให้ไอ้มิโอเดรกมาคุกเข่าขอร้องและส่งคนที่เขารักกลับคืนมา แม้เธอจะไม่ใช่คนเดิม แต่เขาก็ยังคงรักไม่เปลี่ยนแปลง“อ้าว...เหรอ ฉันนึกว่าแกมายืนดูผลงานเสียอีก”การไม่ชอบหน้าคนอื่นมีได้เสมอ เพราะเขาเองก็เป็น แต่ไม่คิดว่าซาโวจะแค้นจัด ใจก็ดำเหมือนกับอีกา ตอนกลางวันเอาพวกสัตว์ มีพิษและไม่มีพิษเท่าที่หาได้มาปล่อยในทุกตรอกซอกมุมของโรงแรมเป็นการก่อกวนเบื้องต้น ทำให้เกิดความชุลมุนวุ่นวายกับแขกยังโชคดีเขาแก้เกมด้วยการจัดทัวร์แบบพิเศษ ชนิดไม่ต้องออกเงินให้ทุกคนไปท่องเรือสำราญ ดำน้ำชมความสวยงามทางทะเลและไปท่องเที่ยวสถานที่ต่างๆ แม้บางคน

โอกาสหนีที่ริบหรี่ในคราแรกเปิดกว้างขึ้นเมื่อฟ้าส่งตัวประกันมือดีมาให้! มิโอเดรกยืนอยู่ตรงนี้ ดังนั้นคนที่อยู่ในรถเขาคิดว่าต้องเป็น...“ถึงแกจับตัวฉันได้แล้วยังไง มีหลักฐานยืนยันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือฉัน” ถามพลางสอดส่ายสายตาหลุกหลิกมองไปจนทั่ว อย่างเร็วซาโวใช้ปลายเท้าสะบัดเอาทรายใส่หน้าไซม่อนและส่งเท้ายันลำตัวมิโอเดรก ฉวยโอกาสวิ่งไปดักรถซึ่งเขาคิดว่านิโกลิน่าเป็นคนขับมิโอเดรกคงกระอักออกเป็นเลือดถ้าหากเขาหนีไปพร้อมนิโกลิน่า เสียดายอย่างเดียว...ขาดแม่ตุ๊กตาหน้าสวยของไซม่อน ถ้าได้ไปทั้งคู่ ไอ้สองตัวนี้คงเต้นเป็นเจ้าเข้า“บ้าชิบ!” ทั้งไซม่อนและมิโอเดรกสบถพร้อมกัน ปัดทรายบนหน้าออกอย่างรีบเร่ง พร้อมตะลึงตาค้าง เมื่อเห็นว่าซาโววิ่งไปหาใคร “ฉิบหายแล้วไซม่อน” มิโอเดรกถึงกับใจหายวาบ เมื่อเห็นสาวซึ่งเขาสั่งให้รออยู่ที่บ้าน จากความโมโหเพราะอีกฝ่ายขัดคำสั่ง แปรเปลี่ยนเป็นความกังวลและตื่นตระหนก รวมถึงห่วงใยในความปลอดภัย เมื่อล่วงรู้ความคิดของซาโวที่คิดจับนิโกลิน่าเป็นเครื่องมือต่อรองเพื่อเอาตัวรอด ได้แต่หวังสมองที่ตื้นขึ้นมาในฉับพลันจะกระจ่างและหาทางออกในการช่วยเหลือหญิงสาวซึ่งตอนนี้นั่งหน

มธุรสยืนตัวแข็งทื่อ ราวกับว่าเธอถูกบล็อกขาและโบกปูนทับไว้อีกชั้น จนก้าวเดินไปไหนไม่ได้ และยังจะมีเหล็กแหลมจากทุกสารทิศพุ่งลิ่วมาแทงหัวใจ แค่ภาพเทพเบื้องบนคงคิดว่าเธอเจ็บไม่พอ เลยตอกย้ำด้วยคำพูดจากคนซึ่งมาด้วย“เจ็บกายนายคงไม่สนใจแล้วละ ได้กำลังใจดีๆ จากคู่หมั้นที่ทั้งสวยและน่ารักอย่างคุณลีน่า กอดกันจนตัวกลมขนาดนี้ อิจฉานายจังเลยว่ะ”มธุรสยิ้มเยาะตัวเองกับความโง่เง่าของตัวเอง ฮึ!...เธอนี่ไม่แค่เรียกว่าโง่ แต่ยังบ้าด้วย แค่เขาแสดงออกนิดหน่อย พูดจาหวานใส่จนหัวใจหลอมละลาย ร่างกายอ่อนระทวย ยอมไปเสียทุกอย่าง แล้วเป็นไงละ โดนเขาหลอกกินฟรี ฟันแล้วทิ้ง เจ็บดีไหม…หัวใจเหมือนถูกบาดเฉือนจนไม่เหลือชิ้นดี“สมกันดีนะครับคุณ...คนหนึ่งก็หล่อ อีกคนก็สวย แถมรักนายมากด้วย ได้ข่าวอาจแต่งงานกันเร็วๆ นี้ด้วย”‘ใช่...เหมาะสมกันมากเชียวล่ะ ไอ้จอมเจ้าเล่ห์เอาแต่ใจ หลอกลวงแบบนั้น’ มธุรสตอบกลับด้วยหัวใจแหลกสลายยับเยิน เขาบอกเธอว่าไม่มีใคร แต่ลูกน้องทุกคนรู้จักผู้หญิงคนนั้นในฐานะคู่หมั้น ขณะที่เธออยู่กับเขาแต่กลับไม่มีใครรับรู้ หรืออาจรับรู้ในฐานะผู้หญิงรักสนุกไว้รองรับความต้องการบนเตียงนอน! มธุรสมองประหนึ่งจำภา

“honey” ไซม่อนร้องเรียและรีบยื่นมือไปคว้าแขนเรียวของคนที่กำลังก้าวขึ้นรถดึงกลับมาหาตัวและกอดเอาไว้“กรุณาปล่อยฉันด้วยคุณไซม่อน” ข่มกลั้นความเจ็บปวดที่เผาผลาญหัวใจ เอ่ยขับไล่คนที่ทำให้เธอเจ็บและกลายเป็นคนไร้ค่าเสียงเบาหวิว มือเรียวทาบบนแขนแกร่งดึงออกอย่างช้าๆ แต่มั่นคงเธอยอมเจ็บที่ต้องจากเขาไป แต่จะไม่ยอมกลายเป็นคนโง่ถูกหลอกด้วยคำพูด...รัก! ซึ่งเธอยังไม่รู้เลย เขารักจริงๆ หรือเปล่าหรือเพียงแค่ต้องการร่างกาย แต่เป็นเธอนี่แหละหลงรักเขาอยู่ฝ่ายเดียวและโดนหักหลังจนเจ็บแทบกระอักไม่มีเสียงโวยวายด่าทอหรือแม้แต่ทุบตี มีเพียงแค่คำพูดนุ่มๆ หวานเศร้าบาดเข้าไปในจิตของไซม่อน “ไม่...ฉันไม่ยอมปล่อย honey เด็ดขาด” เปลี่ยนจากการจับแขน เป็นสอดมือโอบรัดกายอรชร จับรั้งคนตัวเล็กให้หันมาประจันหน้าด้วย แต่เหลียวมองไปรอบๆ แล้วตอนนี้จุดซึ่งเขายืนอยู่ เป็นจุดที่เรียกความสนใจจากคนอื่นได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มย่อตัวสอดแขนใต้ข้อพับดันร่างแบบบางลอยขึ้นจากพื้น“ถ้าร้องเรียกขอความช่วยเหลือทำอะไรก็ตาม ฉันจูบโชว์คนอื่นแน่...แล้วไม่แน่ใจด้วย หยุดแค่จูบหรือเปล่า” ขู่ไว้ก่อนเมื่อเห็นมธุรสขยับริมฝีปากพูด“เห็นและได้ยินคนอ