All Chapters of เกมรักทายาทมาเฟีย 2 (25+): Chapter 21 - Chapter 30

ฉันพยายามมองข้ามเขา รับแขก ทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ไอ้ตาเจ้ากรรมก็ชอบเหลือบไปเห็นเขาตลอด จูบนั้นนอกจากจะดีจนอ่อนปวกเปียก มันยังทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคยเหมือนมันไม่ใช่จูบแรกของเราแต่เราจะไปจูบกันที่ไหนที่ผ่านมาไม่ฆ่ากันตายก็บุญแล้ว••เข็มนาฬิกาเดินหน้าไปเรื่อย ๆ ขณะที่ชีวิตคนเราสั้นลง ฉันวางดอกไม้จันทน์ให้คุณย่าเสร็จทางเจ้าหน้าที่ก็เข็นท่านเข้าเมรุ เจ็ดวันมานี้ฉันร้องจนเหนื่อยแล้วค่ะ... ตอนนี้ได้แค่ยืนเงียบ ๆ ส่งท่านไปดี จนประตูปิดควันขาวลอยออกมาจากป่องเมรุด้านบนฉันก็ได้รู้ว่าคุณย่าท่านไปอยู่สวรรค์แล้วจริง ๆ เงยหน้าขึ้นยิ้มให้ท่านครั้งสุดท้ายจนคุณน้าเดินมาจับมือ“ถ้าเหนื่อย ๆ แวะไปเที่ยวที่สวนได้นะหนูพิพลอย” ฉันหันไปยิ้มตอบ ขณะที่ตาแดงก่ำและน้ำตาคลอเต็มสองตา“ค่ะคุณน้า เสียดายจังที่คุณย่าไม่อยู่เห็นไร่ทานตะวันของท่าน”“เห็นอยู่แล้วจ้ะ เราก็สานต่อให้สำเร็จนะ น้าเชื่อว่าถ้าท่านมองจากด้านบนเห็นไร่ทานตะวันสามร้อยไร่เบ่งบานหันหน้าหาแดด ท่านคงมีความสุขมาก”เดี๋ยวพิพลอยจะทำให้สำเร็จนะคะคุณย่า ทั้งไร่ทานตะวัน และที่ดินทุกผืนที่คุณย่าให้มา พิพลอยจะทำให้เกิดประโยชน์สูงสุด ให้คุณย่าได้เห็นความสำเ

พอรู้ว่าใช่... ต้องใช่แน่ ๆ หัวใจดวงน้อย ๆ ที่สะกดกั้นความตื่นเต้นไว้ตลอดก็แทบจะทนไม่ไหว เมื่อก่อนจินตนาการเองว่าหน้าตาพี่โดมเป็นยังไง วันนี้ไม่ต้องแล้วฉันกำลังจะเซ็กส์โฟนกับไดอามันถูกแล้วล่ะ เพราะเขาทำให้ฉันอารมณ์ค้างเติ่งเขาต้องรับผิดชอบ พอเป็นเขาและเขาเท่านั้นฉันจะชินไปเอง(ตอนนี้อยู่ไหน)“บนเตียง”(อื้ม~ พี่จะขึ้นไปแล้วนะไพลิน)ฉันลูบหว่างขาตัวเองขึ้นมาเรื่อย ๆ และสอดมือเข้าไปในแพนตี้ตัวน้อย แค่สัมผัสก็รู้แล้วว่ามันฉ่ำแฉะรอถูกปรนเปรอ นิ้วกลางกดเข้าไปอย่างชำนาญ ฉันแอ่นรับนิ้วตัวเองเล็กน้อยอย่างเสียวซ่าน“อื้อออ”(รู้สึกดีใช่ไหม)“ดีค่ะ ดี~”เหลือเชื่อว่าเมื่ออารมณ์ตัวเองเข้าถึง ฉันหยุดนึกถึงเรื่องอื่นเลย ตอนนี้โฟกัสแค่ตัวเองและมีความสุขมาก คนในสายเร่งเร้าด้วยคำพูด โทนเสียง ราวกับเรากำลังร่วมรักกัน ถามว่าจินตนาการถึงไดอาไหม... อื้มมันแน่อยู่แล้วแต่ฉันดันลืมไปหมดว่าตัวเองเคยตั้งทิฐิอะไรกับเขานึกถึงแค่จูบของเรา...และมันก็ทำให้ฉันถึงฝันได้อย่างรวดเร็ว“ขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”(เปียกปอนขนาดนั้นเลยเหรอ... ทำไมนะ)หัวใจฉันเต้นแรง หน้าร้อนผะผ่าวจนยกมือจับแก้ม“วะ ไว้คุยกันค่ะ”(อื้ม)(พร

ฉันดื่มไวน์กับน้อง ๆ ไปหลายขวด จนเริ่มดึกและแต่ละคู่ก็แยกย้ายกันกลับที่พัก เนื่องจากวิลล่าที่สังสรรค์เป็นของแทนทิว ฉันกับไดอาจึงต้องถือขวดไวน์เดินเลาะหาดกลับไปวิลล่าตัวเองฉันรู้สึกเมานะแต่ไม่สุด มีความกล้าขึ้น แต่ประคองสติได้ ถ้าทำอะไรลงไปจำได้ทุกฉากแน่นอนเริ่มจากอะไร... ชวนเขาดื่มต่อที่หน้าวิลล่าดีไหม“ไดอา... เมาอ่ะ เหนื่อย ไม่ไหวแล้ว” ฉันบ่นเสียงยืดยาวแล้วชิงนั่งที่ผืนทราย จากนั้นก็เปิดไวน์ที่เหลือครึ่งขวดยกดื่มร่างสูงเดินมานั่งข้าง ๆ กอดเข่ามองทะเล เราสองคนอยู่ในความเงียบขณะที่คลื่นซัดกระทบฝั่งเป็นระยะ ๆ“นายเคยมีความรักไหม...” ฉันถาม แต่ตามองไปยังเบื้องหน้า“คิดว่าเคย”“ตอนไหน”“ตอนนี้...” ฉันหันไปมองหน้าเขาจนเราสบตากัน สิ่งหนึ่งที่ภูมิใจ คือที่ผ่านมาฉันได้กินผู้ชายหล่อขนาดนี้ หน้าตาพี่โดมหล่อเกินกว่าที่หวังไว้มาก“ทำไมฉันสับสนแบบนี้นะ... ฉันมีอีกคนอยู่แล้ว แต่รู้ไหมคนคนนั้นเหมือนนายเลย”“อะไรที่เหมือนฉัน?”“กลิ่นน้ำหอม”“...”“สัมผัส”“...”“คำพูด”“...”“น้ำเสียง”“แค่นี้?” ฉันส่ายหน้า และกลืนน้ำลายลงคอ ความกล้าที่มีไม่ได้ช่วยให้ฉันใจเต้นแรงน้อยลงเลย บอกแล้วไง... พอเป็นไดอาแ

ไดอาร้ายกาจยิ่งกว่าอะไร เขาหาทางข่มขู่ฉันได้ จนฉันต้องยอมไปเปลี่ยนชุดและใส่เสื้อคลุมไปริมสระ ซึ่งตอนนี้เขานั่งโชว์แผงอกที่เก้าอี้ชายหาดที่เราเร่าร้อนเมื่อคืน มองไปที่ Floating Breakfast ที่ลอยอยู่เหนือน้ำสลับกับหน้าฉันที่ยืนอยู่เป็นระยะ“มื้อเช้าเธออยู่นั่น ไปสิ... โลมาน้อย”ฉันหน้าบึ้งปลดเสื้อคลุมโยนใส่เขา ‘พรึบ’ ก่อนจะรีบลงบันไดอำพรางตัวเองไปที่ตะกร้าสานลอยน้ำ ในนั้นมีมื้อเช้าอเมริกัน ไส้กรอก เบคอน น้ำส้ม และผลไม้แกะสลักแต่ระหว่างที่ฉันหยิบส้อมจิ้ม ตาก็ไปสะดุดกับสายตากรุ้มกริ่มของไดอา ใช่ค่ะเขามองฉันอยู่... และที่สำคัญพอฉันทำท่าจะกินก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินลงมาในสระกับฉัน“ลงมาทำไม ขึ้นไปเลยนะ”“เธอชักช้าฉันต้องรีบกลับ”“นายมันบ้า”“พอเหล้าไม่เข้าปาก ก็กลายเป็นอีกคนเลยนะ”ฉันพยายามจะเดินหนี แต่แขนยาว ๆ ของเขาจับแขนได้และดึงกลับมาทันที ไดอายืนซ้อนหลังฉันแย่งส้อมในมือไป ก่อนจะจิ้มที่ไส้กรอก และใช้มืออีกข้างหยิบมีดหั่นช้า ๆจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าเขาไม่ขังฉันในวงแขน ต้องการอะไร... และอะไรชนก้นฉันเนี่ย ไข่เขาเหรอ! เมื่อคืนฉันก็แทบตายแล้วนะ ทำไมตื่นตัวง่ายขนาดนี้“ฉันกินเองได้-///-”“ถ้าไม่

พอตกลงกันได้ฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมพร้อม จนราว ๆ สิบห้านาที ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ฉันเดินไปเปิดด้วยรอยยิ้ม ใช่ค่ะนางเร็วมากจริง ๆ ตอนนี้ไดอาเปลี่ยนชุดแล้วและในมือเขาก็มีถุงเต็นท์และถุงนอนอยู่นัดพี่โดม แต่พี่โดมส่งไดอามา เยี่ยม!“ไปเลยเหรอ?”“อืม ถ้าจะกางเต็นท์ควรไปตอนนี้”“แล้วของอย่างอื่นล่ะ? ของกิน?” เขาไม่ตอบแต่จับมือฉันดึงออกมาจากห้องและลงบันไดไปที่ครัว และเมื่อไปถึงไดอาก็หยิบถุงผ้าให้ฉันจัดการของในตู้เย็น ก่อนที่เขาจะหยิบของกินอื่นไปสมทบเช่นไวน์ และขนมแต่สภาพตอนนี้ไม่ต่างกับโจรยกเค้าบ้านเขาเลย โกยอะไรได้โกยหมดจนคุณน้านาเดินเข้ามากับคุณน้าดัชซ์จ๊ะเอ๋กับเรา ฉันก็หยุดมือที่คุ้ยตู้เย็น หันไปยกมือไหว้ท่านอย่างรวดเร็ว“สวัสดีค่ะน้าดัชซ์” น้าดัชซ์รับไหว้“จะไปไหนกัน? แล้วหาอะไรอยู่?”“กางเต็นท์น่ะแม่” ไดอาตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติ แต่พ่อแม่เขามองหน้ากันแล้วอมยิ้ม รู้แน่ ๆ ท่านรู้แน่นอน ฉันรีบก้มหน้าลง สายตากรุ้มกริ่มของท่านเห็นทะลุไปถึงมดลูกแล้วมั้ง“แหม ๆ งั้นแม่ช่วย ไวน์ขวดเดียวพอเหรอ? เอาไปอี๊กกก หมอนผ้าห่มไม่บางไปใช่ไหมไดอา? เดี๋ยวแม่เตรียมให้เพิ่ม เอ๊ะจะค่ำแ