All Chapters of เกมรักทายาทมาเฟีย 2 (25+): Chapter 41 - Chapter 50

ย้อนกลับไปเมื่อวาน“แม่มีอะไรปิดบังผม”ผมทาบมือกับประตูขวางทางแม่หน้าห้องน้ำ พวกผู้หญิงกำลังมีความลับแน่นอน แต่ผมคงคาดคั้นจากใครไม่ได้นอกจากแม่ตัวเอง“อะไร ไม่มี๊”“ถ้าแม่บอกความจริง ผมจะบอกว่าพ่อซ่อนเงินไว้ที่ไหน”แม่ผมเบิกตาโต“ว่าไงนะ พ่อซ่อนเงินอีกแล้วเหรอ?”“ใช่ อยากขายความลับกับผมไหมล่ะ” แม่ทำหน้าลำบากใจก่อนจะชะเง้อมองไปทางพิพลอยที่โต๊ะอาหาร แต่ผมก็ขยับไปยืนขวางท่าน กลัวว่าจะฉวยโอกาสหนีผ่านแขนผมไป“บอกผมมา”“ไดอา แม่ลำบากใจนะ”“ผมลูกแม่นะ-_-”“ไดอาาาา อย่าบีบแม่สิ” ผมมองหน้าแม่คาดจะเอาความจริง จนในที่สุดท่านถอนหายใจออกมาเสียงดังและพยักหน้าส่ง ๆ“อื้ม ๆ รู้แล้วเหยียบไว้ก่อนนะ ห้ามทำเป็นรู้ นิ่ง ๆ ไว้ แม่ไม่อยากผิดคำพูดเพราะแม่เป็นผู้ใหญ่” ผมพยักหน้า“หนูพิพลอยท้อง”“แค่นี้?”“หนู-พิ-พลอย-ท้อง”ท้อง?เฮ้ย...ผมชะงักจมอยู่กับความคิดตัวเองทันที พิพลอยท้องได้ยังไงในเมื่อผมป้องกันทุกครั้ง แต่ช่างแม่งเถอะ... ทำไมใจผมเต้นแรงแบบนี้ ลูกของผมงั้นเหรอวะ ผมกำลังจะเป็นพ่อคนและผมก็กลับมามองหน้าแม่อีกครั้งเมื่อท่านแตะแขนเบา ๆ“จะสี่เดือนแล้ว เด็กโตแล้วและน่าจะเป็นผู้ชาย ลูกจะทำอะไรก็เร่งมือนะ

“คุณลุงจะไม่ถามอะไรผม หรือด่าว่าผมหน่อยเหรอครับ”คุณพ่อลอบหัวเราะเบา ๆ“ไม่ถาม และไม่ด่าว่าอะไรด้วย รับผิดชอบชีวิตตัวเองกันได้แล้ว ลุงไม่ใช่คนหัวโบราณและที่สำคัญอะไรที่ลูกสาวลุงมีความสุขลุงพร้อมเข้าใจ ขอแค่รับผิดชอบงานให้ได้ไม่บกพร่องในหน้าที่ตัวเองก็พอ”ฉันเดินไปนั่งข้าง ๆ คุณพ่อแล้วสวมกอดท่าน พ่อใครก็ไม่รู้น่ารักที่สุดเลย เมื่อก่อนฉันเคยน้อยใจมาก ทำไมกว่าจะได้ขึ้นบริหารงานได้รับตำแหน่งมันยากเย็นแสนเข็น และต้องผ่านการประเมินด้วย ไม่เห็นบริษัทครอบครัวอื่นเป็นแบบนี้เลยแต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว คุณพ่อไม่เคยเอาเรื่องงานมาปนกับครอบครัวเลย ถ้าอยู่ที่บริษัทฉันก็คล้ายกับพนักงานทั่วไป ไม่มีคะแนนพิศวาสต้องทำให้ตัวเองมีความสามารถขึ้นรับตำแหน่งให้ได้ หากพนักงานคนอื่นหรือใครที่มีความสามารถมากกว่าฉัน ก็มีโอกาสรับตำแหน่งนี้ได้เช่นกัน ไม่ใช่แค่ลูกเสมอไปแต่พอกลับบ้านคนละเรื่องเลย ท่านตามใจฉัน เข้าใจฉัน ยึดความสุขของลูกเป็นหลัก เรื่องเครียด ๆ กองไว้ที่บริษัทก็พอ“พิพลอยรักคุณพ่อ” คุณพ่อลูบหัวฉันเบา ๆ“พ่อก็รักลูกสาวพ่อครับ ต่อไปนี้โตขึ้นอีกขั้นแล้วนะ สร้างครอบครัวลูกให้ดี”“ค่ะ พิพลอยจะเป็นแม่ที่ดี เป

เมื่อรถโรลส์รอยซ์มาถึงเพนท์เฮาส์ เท็กซัสก็ออกคำสั่งกับแม่บ้านให้เตรียมห้องพักให้พี่เลี้ยงคนใหม่ เขาดูตื่นเต้นมากถึงขั้นจะไล่ป้านิดพี่เลี้ยงเก่าออกจากงาน แต่ฉันห้ามไว้CALLING | MEILI (อะไรนะ เท็กซัสที่พึ่งสามขวบเนี่ยนะ)“อืม อยากได้อะไรต้องเอาให้ได้ นิสัยเหมือนพ่อไม่มีผิด”(บ่นผัวแล้วหนึ่ง)“ให้บ่นหน่อยเถอะ บ่นต่อหน้าไม่ได้เขาไม่ฟัง แล้วนี่ที่เกาหลีเป็นยังไงบ้าง”(หนาวมากอ่ะ แต่ดีหน่อยที่โซมีไม่ค่อยขี้หนาว และแข็งแรง วันนี้ก็ออกไปเล่นหิมะ ตอนแรกฉันจะจองลูกชายแกอยากดองกับมาเฟีย ตอนนี้ขอคิดดูก่อนนะ ดูท่าลูกชายแกจะร้าย)“แกตัดเท็กซัสออกไปจากตัวเลือกได้เลย ถ้าไม่อยากให้ลูกสาวร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับบ้าน”(ฮ่า ๆ แต่ลูกแกหล่อมาก ชอบ)“ได้พ่อมาเต็ม ๆ นี่แกกลับไทยเมื่อไหร่”(เดือนหน้า อยากได้อะไรไหม)“ไม่ล่ะ มาถึงไทยไปกินข้าวกัน คิดถึง”(คิดถึงเหมือนกัน อยู่ที่นี่นอกจากแม่บ้านก็ไม่รู้จะคุยกับใคร ภาษาเกาหลีที่เรียนยังไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่)“อยู่ ๆ ไปเดี๋ยวก็เก่ง เอ้อแล้วแกจะมีลูกอีกไหมเนี่ย”(ตอนนี้ยังไม่คิด อยากใช้เวลากับลูกก่อนน่ะ รอโซมีสี่ห้าขวบค่อยว่ากัน)“แบบนั้นก็ดีนะ เอ้อได้คุยกับพี่พิพ

โซล, ประเทศเกาหลีใต้(ในสายกับโบนัส)“คลอดบนเฮลิคอปเตอร์?! แกไปสุดมากเลยนะโบนัส”(เครื่องวนยังไม่ทั่วกรุงเทพเลยแกอยู่ ๆ ก็จะคลอดให้ได้ เป็นความรู้สึกที่อยากทนแต่ทนยังไงก็ไม่ได้อะ ออสตินถีบและดันตัวออก)“คนนี้จะแสบกว่าเท็กซัสไหม”(น่าจะมากกว่า ตอนนี้คุณแทนทิวยังไม่ได้นอนเลย ออสตินร้องไห้ทั้งคืน ดีนะที่พ่อเมฆกับแม่รับเท็กซัสไปนอนด้วย ไม่งั้นหัวหมุนกันแน่)“เอาใจช่วยนะแก ลูกสองแล้วนะ คนที่สามว่าไง”(รอมดลูกเข้าอู่ก่อนแล้วกัน คนต่อไปน่าจะหัวปีท้ายปี)โบนัสมันแน่ มันแน่มาตลอด คนอะไรตามใจผัวสุด ๆ“งั้นฉันเอาใจช่วยมดลูกแกแล้วกัน บอกมดลูกแกสู้ ๆ นะ อีกคนเดียวเอง”(จ้าเพื่อนรัก มดลูกฉันฝากขอบคุณแกด้วย ฮ่า ๆ)ฉันส่ายหัวเอือมระอา โบนัสเป็นแม่ลูกอ่อนที่อารมณ์ดีมากเลย สงสัยจะได้ความรักจากสามีเต็มเปี่ยม ผิดกับฉันตอนคลอดโซมี อารมณ์ไม่ดีสุด ๆ ทั้งเบื่อผัวทั้งเจ็บปวดทรมาน เพราะฉันคลอดยากมาก เบ่งจนแรงเกือบหมด และเพราะเหตุนี้ฉันถึงตั้งใจจะมีอีกคนห่างห้าปีไม่รีบค่ะ แค่ลูกคนแรกก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด ไป ๆ มา ๆ เกาหลีไทย เลี้ยงเด็กบนเครื่องไม่สนุกเลย“เดี๋ยวรีบกลับไปหานะ ส่งรูปหลานมาดูด้วยล่ะ”(โอเค เดี๋ยวส

คุณโซจุนสอดกายเข้าฝังแน่น และโน้มลงมาจูบ... เขาสวมกอด คลอเคลีย มอบอุ่นไอพร้อม ๆ กับเคลื่อนไหวตัวเองไปด้วย“หายเย็นหลังรึยังหมวย...”“หะ หายแล้ว อื้อ อื้อ ตัวคุณอุ่นมากเลยค่ะ”“หมวยก็อุ่นนะ โดยเฉพาะตรงนี้...”“อื้อ~~” ว่าไม่พอร่างหนายังยัดเยียดลำรักเขามาจนสุด เขาดันเข้าลึกเนิบนาบ แสดงตัวเองทั้งตัวจนฉันเสียวสะท้าน จิกเล็บลงแผ่นหลังและเผยอปากครางกระเส่าและหลังจากนั้นร่างทั้งร่างฉันก็กระเพื่อม เขาหยัดกายเหยียดตรงส่งแรงทั้งหมดไปที่เอวหนา กระแทกจนเสียงเนื้อขาดัง ก่อนจะทั้งรวบเอวยกขาพาด เปลี่ยนท่วงท่าบนโซฟาใหญ่อย่างช่ำชอง‘ปึก! ปึก! ปึก!’“อะ อ๊าาา ไม่ไหวแล้ว อ๊ายยยย!”ฉันคว้าแขนเขาหมับแหงนหน้าขึ้นเกร็งสะท้าน พร้อม ๆ กับร่างใหญ่ที่โน้มลงมากอดแน่น เราเสร็จไปด้วยกัน... และระบายไอร้อนผะผ่าวใส่กัน ก่อนที่คุณซอจุนจะค่อย ๆ จูบซับตามกรอบหน้าฉันจนมาถึงริมฝีปาก“ง่วงยัง...”“งะ ง่วงแล้วค่ะ”“เสียดาย อยากต่ออีกสักรอบ”“พอแล้วเดี๋ยวโซมีตื่นมาไม่เจอเราจะร้องไห้เอานะคะ”“แอบลูกทำแบบนี้ก็ตื่นเต้นเหมือนกันนะ...”ฉันยิ้มตอบแล้วใช้นิ้วชี้แตะจมูกโด่งคุณซอจุน“กลับเข้าห้องกันเถอะค่ะ กอดกันแล้วก็ไปนอนกอดลูก”