All Chapters of เกมรักทายาทมาเฟีย 2 (25+): Chapter 31 - Chapter 40

เขายิ้ม...และหลังจากนั้นไดอาก็ถอดกางเกงขาสั้นฉันลง ก่อนที่เราสองคนจะย้ายเข้าไปอยู่ในเต็นท์ มุมหัวมีตะเกียงไฟฉาย ฉันเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเป็นไปไดอาถอดเสื้อออกและเริ่มสานต่อ เขาพรมจูบตามซอกคอไล่ลงไปช้า ๆ เก็บทุกส่วนตั้งแต่หน้าผาก ใบหน้า ริมฝีปากไปจนถึงทรวงอกสองข้างที่ถูกถอดพันธนาการโชว์ยอดถันมันชูชันต้อนรับเขา ริมฝีปากร้อนขบเบา ๆ พลางช้อนตามองฉัน ความเสียวซ่านที่แผดเผาทำอกอวบแอ่นขึ้นตาม สัมผัสวาบหวามตรงส่วนนั้นไม่น้อยเลย แค่เขาตวัดลิ้นดุดันหนัก ๆ ช้า ๆ ร่างกายฉันก็สั่นระริกโหยหา...“อะ อื้อ~”มืออุ่นย้ายลงไปข้างล่างจับขาฉันกางออก เขาใช้นิ้วทั้งห้าลูบวนกับความฉ่ำแฉะ เร่งเร้าฉันทุกวิถีทางเท่าที่ทำได้และยิ่งฉันขยับเอวตามเขายิ่งสะใจ ทำเร็วขึ้น ๆ และใช้ลิ้นตัวเองกับยอดถันกลางอกอย่างไม่หยุดหย่อน“อะ อ๊ะ สะ เสียว~”มือเรียวเล็กปัดตามเต็นท์ อกอวบแอ่นเร่า ๆ ระบายความร้อนเร่าที่เผาอยู่ภายใน และเมื่อทุกอย่างพรั่งพร้อมจนน้ำหวานเปิดทางให้ ไดอาก็จับฉันไปนั่งตักหันหลังมือหนึ่งข้างเขากุมอกอวบส่วนมืออีกข้างสอดนิ้วเข้าไปในร่องรักจนสุดนิ้ว“อ๊าาาาาา”ริมฝีปากเขา ปลายจมูกเขา อยู่หลังใบหูฉันนี่เอ

ฉันเข้าใจ และโอเคที่ได้ยินแบบนี้ ฉันบอกคุณน้านาว่าจริง ๆ แล้วไม่ได้คิดมาก แค่อยากรู้ไว้เท่านั้นเพราะฉันก็คุยกับไดอาแค่คนเดียวและอีกเดี๋ยวก็ยี่สิบเจ็ด ใกล้เลขสามเข้าทุกที ๆ หากจะคุยกับใครฉันก็อยากได้ความมั่นใจให้ตัวเองด้วยเพราะไดอาเขาเด็กกว่าฉัน จริงอยู่ที่เราคุยกันมาสองปีตอนที่เขาเป็นพี่โดม แต่ที่ผ่านมาฉันก็แทบไม่รู้จักตัวตนอะไรของเขาเลย ไม่รู้ผู้ชายคนนี้วางแผนอนาคตไว้ยังไง และในแผนจะมีฉันอยู่บ้างไหมแต่ในแผนฉันมีเขานะ... อันนี้พูดจากใจ ในเมื่อเราเข้ากันได้ฉันก็อยากจะคบกับเขาคุณน้าเล่าวีรกรรมไดอาจบก็พาฉันไปเที่ยวรีสอร์ตตีนเขา ไม่ธรรมดาเลยค่ะที่ดินหลายพันไร่รีสอร์ตไม่ใช่ไก่กา เป็นรีสอร์ตหรูห้าดาวไล่ระดับขึ้นเขามองเห็นวิวมุมสูงถึงเขาคิชฌกูฏ หน้าห้องมีอ่างจากุชชี่แช่น้ำชมวิว มีระบบ มีพนักงานสวมยูนิฟอร์มชัดเจน แถมยังได้คะแนนจากผู้เข้าพักในระดับดีด้วยคุณน้าเล่าว่าสมัยสาว ๆ ท่านหนีน้าดัชซ์มาทำงานที่นี่ แต่เซอร์ไพรส์เป็นบ้านน้าดัชซ์ซะเอง ฉันฟังแล้วอดยิ้มไม่ได้ สวนเลิศดนุแห่งนี้สตอรี่เยอะเหมือนกันนะ“บอกตามตรงน้าชอบหนูพิพลอยมาก อยากให้ไดอาคบกับหนูพิพลอย น้าจะยกรีสอร์ตนี้ให้เขาเลย”น้านาอย

“หมายถึงผู้ชายข้าง ๆ ใช่ไหมหนู”ฉันหันไปมองไดอาแล้วอมยิ้ม เขาดูนิ่งแต่หน้าแดงถึงหูเลย แต่ไม่ใช่แค่เขาที่เขินฉันก็เขินเหมือนกัน เพราะที่พูดเมื่อกี้หลุดปากค่ะ!“ชะ ใช่ค่ะ ผู้ชายข้าง ๆ นี่แหละอร่อย”“พอแล้ว-_-” ไดอาแย้งแล้วแสร้งหยิบกระเป๋าตังค์จ่ายเงินให้ ปลาหมึกสดย่างได้ไปต่อ แต่ปลาหมึกแห้งได้แขวนที่กระจกมองข้าง เขาบอกว่ากลิ่นมันไม่ค่อยดี อยากกินค่อยลดกระจกหยิบมา“อ้ำ ๆ”“เอาหนวด”“นี่ไงหนวด”ฉันป้อนปลาหมึกย่างให้เขา สิ่งที่เข้ากันของเราคือไดอาจะกินแค่หนวดส่วนฉันกินแค่ตัวไม่มีใครแย่งใคร แต่ปลาหมึกแห้งที่โดนเนรเทศไดอาไม่กิน เขาบอกเหม็นรับไม่ได้แต่ฉันกินเรียบ ตั้งแต่จันทบุรีถึงกรุงเทพปากไม่ว่างเลยค่ะ ไม่ใช่ด่าไดอาที่ขับรถเร็วนะ กินล้วน ๆ“ไดอาตรงนั้นมีร้านอาหารชาววังอร่อยมาก แวะกินกัน” คนขับรถอยู่หันมามองฉัน“ไอ้โลมาอ้วน-_-” กรี๊ดด่าได้หน้าตายมาก“ว่าใครอ้วน”“เธอไง เธอเคี้ยวตลอดทาง”“ฉันหิว แวะเถอะนะ... เราทำกิจกรรมอย่างอื่นบ้างไม่ใช่แค่มีเซ็กส์” ไดอาส่ายหน้าเบา ๆ“กิจกรรมอื่นคือกิน และก็กิน”“ใช่ พรุ่งนี้ค่อยลด”สุดท้ายไดอาก็ยอม เขาเปิดไฟเลี้ยวเลี้ยวเข้าร้านอาหารชาววัง มันแปลกที่ท้องแ

ทันทีที่ปลายนิ้วไดอาเข้าถึงจุดนั้น ขนอ่อนหลังคอฉันก็ลุกชันทันที ฉันหันไปมองหน้าเขาและค่อย ๆ มองมือที่สอดเข้ามาเรื่อย ๆรู้ไหม... ว่าสิ่งแรกที่คิดคืออะไรฉันอยากได้ไดอา อยากคบ อยากทำทุก ๆ สิ่งที่ชักช้าให้มันได้ดั่งใจตัวเองสักที อย่างที่บอกชีวิตคนเรามันสั้น... อีกอย่างตั้งแต่เกิดมาจนอายุปูนนี้ฉันไม่เคยชอบใครเท่าเขาเลยมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำมาก ๆ แต่ฉันทำงานแล้ว โตแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว... ถ้าจะมีใครสักคนเกิดมา ฉันมั่นใจว่าสามารถเลี้ยงดูเขาได้สบาย“ลองดูก็ได้”พอฉันตอบแบบนั้นไดอาก็ยิ้มที่มุมปาก“ที่ไหน? รถ หรือ... โรงแรม”“รถ นายหาที่เปลี่ยว ๆ เถอะฉันออนท็อปเอง”นอกจากในสายตอนที่ไดอาแฝงตัวเป็นพี่โดม นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกล้าพูดกับไดอาได้เต็มปากและหนักแน่นในความต้องการของตัวเองจนไดอาถอนมือออกจากหว่างขาและขับรถพาฉันไปที่ที่หนึ่ง มันเป็นตึกร้างที่เขาซื้อไว้ทุบและทำผับของตัวเองอีกสาขา พอรถจอดเขาเลื่อนเบาะและเห็นว่าไม่มีใครผ่านมา ฉันก็ถอดรองเท้าส้นสูงแล้วก้าวไปควบตักไดอาทันทีเขาประคองแก้มฉันจูบอย่างดูดดื่ม ขณะที่มืออีกข้างคลำหาถุงยางอนามัย ฉันจึงรีบจับมือไดอามากอบกุมอกไว้ และบังคับให้เ

(อะไรนะไดอา ลูกจะมาจันทบุรีเพื่อเอากับข้าวที่บ้านแล้วกลับเหรอ?)“ว่าที่ลูกสะใภ้แม่กำลังจะเป็นหมู-_-”(อย่าว่าหนูพิพลอยของแม่นะ!)“งั้นแม่ทำกับข้าวให้ด้วย ผมกำลังไป”(เดี๋ยว ๆ จะกินอะไรบ้าง?)“แม่อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ”ผมวางสายเพราะเจอกับไอ้โดฮาที่ลิฟต์พอดี มันกำลังเดินออกมาพร้อมกระเช้าดอกไม้ และมาหยุดยืนตรงหน้าผม“จะไปไหนครับพี่ชาย”“แล้วมึงล่ะ จะไปไหน?”“ผมแค่มาเยี่ยมพี่พิพลอยครับ มาเยี่ยมแล้วก็กลับ...”ผมมองหน้ามันนิ่ง ๆ ผมรู้อยู่แล้วว่าไอ้โดฮามันกวนตีน เพราะช่วงที่มันเรียนมัธยมและเราเรียนโรงเรียนเดียวกัน ผู้หญิงที่มันชอบดันมาชอบผม ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็คือคนที่เขียนเสื้อนักเรียนนั่นแหละแต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอ ยัยนั่นเป็นแค่เพื่อนร่วมห้อง และเมื่อไอ้โดฮาผิดหวัง จากผู้ชายเรียบร้อยขลุกกับหนังสือเรียนแม่งก็กลายเป็นอีกคน“เลิกกวนตีนกู”“ผมเลิกกวนพี่นานแล้วครับ และที่มาผมแค่มาเยี่ยมพี่สะใภ้ผม ไม่ต้องห่วงว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำให้ผมหมางใจกับพี่ ยัยนั่นไม่ได้มีค่าอะไรกับผมสักนิด”“อะไร? มึงชอบมากไม่ใช่เหรอ?”“ก็ผมได้แล้วไง ได้แล้วเท่ากับไม่ชอบแล้ว^^”ผมลอบถอนหายใจกับความคิดน้องชายตัวเอง ก่อนจะเ