All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 111 - Chapter 120

@หลายวันถัดมา"คุณหนูจีรู้สึกแปลกๆ อะไรบ้างหรือเปล่าคะเนี่ย ป้าเห็นกินแต่ของเปรี้ยวมาหลายวันแล้ว" หลายวันมานี้เธอกินมะม่วงที่บ้านของน้าจนแทบจะหมดต้นแล้วตอนแรกก็ไม่สงสัยอะไรแต่พอหลายวันไปคนในบ้านก็เริ่มสงสัย เพราะอาการของเธอมันไม่ต่างอะไรจากอาการของคนแพ้ท้องเลย ถึงจะไม่ได้อาเจียนโอ้กอ้ากไม่ได้อารมณ์เสียไม่ได้เหม็นอาหารอย่างที่ควรจะเป็น แต่เพราะอาการเบื่ออาหารของเธอและกินแต่ของเปรี้ยวแบบนี้มันบ่งบอกถึงอาการแพ้ท้อง"ไม่นะคะ ก็ปกติดี" เธอตอบไปตามความเป็นจริง หรือว่าเธอไม่ได้สังเกตตัวเองเลยก็ไม่รู้"แต่ป้าว่าคุณหนูจีดูแปลกไปจริงๆ นะคะ""เหรอคะ จีแปลกไปขนาดนั้นเลยเหรอคะ""ลองให้คุณหนูต้นกล้าพาไปที่โรงพยาบาลดีไหมคะ""ไม่เอาค่ะ จีไม่ชอบโรงพยาบาลเลย""....""ขอบคุณป้ามากนะคะที่เป็นห่วง จีไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ""...." ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ในสายตาของคนที่เคยอาบน้ำร้อนมาก่อนก็มักจะมองออกและรู้ก่อนเสมอว่าอาการแบบนี้มันหมายความว่าอะไร@ตกเย็น"ไปเที่ยวกันไหมพี่จี" ต้นกล้าเอ่ยถามขึ้น เพราะได้ยินมาว่าอีกอำเภอนึงมีการจัดงานใหญ่ มีของกินเยอะแยะมากมาย"ไปเที่ยวไหน?""มันเป็นงานใหญ่ของอำเภอน่ะ มีของกินเย

@โรงพยาบาล"แค่ก แค่ก แค่ก""อย่าเพิ่งลุกนะคะ คนไข้ต้องนอนนิ่งๆ ก่อน" พยาบาลรีบวิ่งเข้ามาบอก เมื่อจีน่าเธอพยายามจะลุกขึ้นนั่ง เพราะเธอล้มและท้องได้รับการกระทบกระเทือนตอนนี้เธอจึงต้องอยู่นิ่งๆ ก่อนและขยับได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น"ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?""ญาติของคนไข้แจ้งว่าเป็นน้องชายค่ะเป็นคนพามาส่งโรงพยาบาล""ตอนนี้เขาไปไหนแล้วคะ""กลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ แต่มีผู้ชายอีกคนมาเฝ้าแทน""ห๊ะ!? ใครกันคะ?""ก็..."แกร้ก!!ยังไม่ทันที่พยาบาลจะตอบอะไรประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาก่อน"จีน่า!""คุณดีกอน""คนนี้แหละค่ะที่มาเฝ้าคนไข้อยู่เมื่อคืน""อ๋อ ขอบคุณมากนะคะ""ญาติคนไข้อย่าเพิ่งให้คนไข้ขยับร่างกายมากนะคะ""ครับ"พยาบาลเดินออกไปจากห้องพักฟื้นของจีน่า"เธอเป็นยังไงบ้างจีน่า เจ็บตรงไหนหรือเปล่า แล้วนี่...""ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง รู้ได้ยังไงคะว่าฉันมาอยู่ที่นี่""ลูกน้องของฉันแทรกซึมไปทั่วแหละ พอเธอเข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลถึงรู้""อ่อ...""ฮึก..." ดีกอนโผเข้ากอดร่างบางตรงหน้าด้วยความคิดถึงและห่วงใย เขาเป็นห่วงเธอมากเป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ"เป็นอะไรไ

@สองวันต่อมา#บ้านของคุณน้าจีน่าเธอกลับมาพักฟื้นที่นี่ให้หายดีก่อนแล้วถึงจะเดินทางกลับกรุงเทพฯพร้อมกับดีกอนอีกที แต่ใจจริงจีน่าก็ยังไม่อยากกลับไปที่กรุงเทพฯเลย เธออยากอยู่ที่นี่มากกว่าเพราะมันทั้งร่มรื่นอากาศสดชื่นและมีผลไม้ตามฤดูกาลให้เธอกินได้ตลอดอีกด้วยโดยเฉพาะมะม่วงที่เธอโปรดปรานชอบกินมากในเวลานี้ มันมีลูกดกและออกตลอดปีเลยดีกอนก็ไม่ได้บังคับอะไรเธอ เธออยากทำอะไรอยู่ที่ไหนเขาก็ไม่เคยขัด เพราะตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรปลอดภัยดี และตอนนี้เธอก็อยู่ในความดูแลของเขาด้วย"หาอะไรอยู่เหรอคะคุณหนูจี?" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาถาม เมื่อเห็นจีน่าเดินวนไปวนมาเหมือนกำลังหาอะไรอยู่"ป้าเห็นคุณดีกอนหรือเปล่าคะ ตั้งแต่ลงมาจียังไม่เห็นเขาเลย""เห็นออกไปเดินเล่นกับคุณหนูต้นกล้าน่ะค่ะ น่าจะยังไม่กลับมากันเลย""อะไรกันพี่น้องคู่นี้ ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอบ่นเบาๆ"ดูคุณหนูต้นกล้าจะชอบพี่เขยคนนี้มากเลยนะคะ เห็นตัวติดกันอยู่ตลอดเลย""ค่ะ ว่าแต่วันนี้มีอะไรกินเหรอคะป้า?""มีหลายอย่างเลยค่ะ แต่มีอย่างนึงที่คุณหนูจีน่าจะชอบ""อะไรเหรอคะ?""ยำมะม่วงใส่ปลากรอบค่ะ""ยำ?""ค่ะ ลองไปกินดูสิคะ"จ

@หกเดือนต่อมา"เสร็จหรือยัง?" จีน่าตะโกนถาม เพราะเธอรอดีกอนแต่งตัวมาได้สักพักแล้ว วันนี้มีนัดจะออกไปซื้อของที่ห้างกัน เป็นของเตรียมคลอดที่เธอจะต้องใช้"ใกล้จะเสร็จแล้วรอแป๊บนึง" ดีกอนตะโกนตอบกลับมา ตอนนี้เธอท้องใหญ่ขึ้นมากเลย ทำอะไรๆ เริ่มลำบากมากขึ้น แต่ก็ยังดีที่มีดีกอนคอยดูแลอยู่ทุกย่างก้าวเขาเองก็เพิ่งจะหายแพ้ท้องไปได้สักพัก น้ำหนักตัวก็ลดลงไปหลายกิโลเลย ส่วนเธอก็กินได้ตามปกติเหมือนเดิม ไม่มีอาการผิดปกติอะไร@ผ่านไปสักพัก"ถ้าคุณจะช้าแบบนี้อีกคราวหน้าฉันไปเองจะดีกว่า" จีน่าบ่นพึมพำขณะที่กำลังเดินลงมาจากคอนโดกัน"อย่าบ่นนักสิจีน่า ฉันใช้น้ำหอมกลิ่นเดิมไม่ได้เธอก็รู้""แล้วทำไมต้องใส่ด้วย? แค่ออกไปซื้อของแค่นี้เอง แล้วทำไมต้องแต่งตัวไปเต็มยศขนาดนี้ คุณไปซื้อของนะคุณไม่ได้ไปเดินแฟชั่น" เธอเริ่มบ่นมากขึ้น แต่ไม่ได้บ่นเพราะเขาแต่งตัวหล่อขนาดนี้ แต่เพราะเขาเอาแต่แต่งตัวนานจนเธอเริ่มหงุดหงิด ทั้งๆ ที่ออกมาซื้อของกันแค่นั้นเองไม่ได้ออกไปไหนอีก"ไม่รู้สิ อยู่ดีๆ ก็อยากแต่ง ผัวหล่อไม่ชอบเหรอ?""แต่งไปหาสาวหรือไงแต่งแบบนี้""ฉันจะไปหาทำไม มีเธอกับลูกแค่นี้ก็พอแล้ว""...." จีน่าถอนหายใจออกมา

@ตกดึก"ทำไมยังไม่นอนอีก" ดีกอนเอ่ยถามภรรยาขึ้นอย่างแผ่วเบาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำแล้ว ยังเห็นเธอนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงเหมือนเดิม"ฉันนอนไม่หลับอ่ะ ก็เลยเล่นเกมส์" เธอตอบ"คนท้องต้องพักผ่อนเยอะๆ นะ เธอต้องนอนให้เต็มอิ่มนอนให้พอไม่อย่างนั้นร่างกายจะอ่อนแอเอาได้""รู้แล้ว แต่คนมันไม่ง่วงจะให้ทำยังไง" ตอนกลางคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับเพราะสรีระร่างกายที่เปลี่ยนไปมาก ไม่ว่าจะลุกจะเดินจะนั่งหรือนอนก็ดูลำบากไปหมด และการนอนของเธอก็ไม่ใช่ว่าจะนอนท่าไหนก็ได้ เธอต้องนอนในท่าที่สบายๆ และไม่ปวดหลังถึงจะนอนหลับลงได้"ปวดขาหรือเปล่า""ไม่อะ ไม่ปวดเลย ปวดหลังมากกว่า" เธอตอบ เพราะไม่ค่อยเดินออกไปไหนอยู่แล้วก็เลยไม่ได้ปวดขา แต่เธอนั่งทำงานอยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊คทั้งวันก็เลยรู้สึกปวดหลังดีกอนเดินอ้อมไปฝั่งตรงข้ามเตียงก่อนจะคลานขึ้นไปนอนอยู่ข้างๆ เธอ พร้อมกับวาดมือไปทางด้านหลังแล้วลูบไปมา ถึงมันจะไม่คลายอาการปวดลงได้แต่ก็พอให้เธอรู้สึกดี"อดทนอีกหน่อยนะ เดี๋ยวลูกก็คลอดออกมาแล้ว" เขาพูดปลอบใจเธอ ก่อนจะดึงมือออกมาจากด้านหลังของเธอแล้วสัมผัสหน้าท้องนูนใหญ่ไปมาอย่างอ่อนโยน"เหนื่อยเหมือนกันนะ ท้องก็หนักทำอะไรก็