All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 131 - Chapter 140

#คอนโดของนิชา"คิดถึงเรื่องนั้นอยู่เหรอยัยนิ" เจนิสเอ่ยถามเพื่อนสนิท เมื่อเห็นนิชานั่งหน้าเครียดอยู่ ทว่าเธอไม่ได้เครียดกับเรื่องนั้นแต่เธอเครียดเพราะกลัวว่าตัวเองจะถูกตัดสิทธิ์สอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศต่างหากสำหรับเรื่องพวกนั้นไม่เป็นผลอะไรมากมายหรอก ตอนนี้สำหรับเธอคือเรื่องเรียนสำคัญที่สุดแล้วและการได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศก็เป็นความฝันอย่างนึงของเธอเช่นกัน"แกจะไปเครียดทำไม ทำไมต้องใส่ใจเด็กพวกนั้นด้วย คงจะไม่มีใครคอยสั่งสอนถึงได้มาหาเรื่องคนอื่นมั่วๆ แบบนั้น นี่ถ้าแกไม่ห้ามนะฉันได้ตบสั่งสอนเด็กไปแล้ว ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่บ้าง ถึงจะอายุมากกว่ากันแค่ปีสองปีก็เหอะ" เจนิสยังอารมณ์เสียไม่หาย เพราะอยู่ดีๆ ก็โดนหาเรื่องแบบนั้น เธอไม่ใช่คนยอมใครง่ายๆ ถ้าหากว่าตัวเองไม่ได้ผิดเธอพร้อมที่จะสู้สุดใจเพื่อยืนยันว่าตัวเองบริสุทธิ์ เช่นเดียวกับเรื่องนี้ ทั้งเธอและนิชาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย และถ้าจะผิดจริงๆ ก็ผิดที่ผู้ชายไม่ได้ผิดที่ผู้หญิงเจนิสรู้นิสัยของเพื่อนสนิทดี ถ้านิชารู้ว่าดีแรคมีเจ้าของอยู่แล้วเธอจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายเด็ดขาดก๊อก ก๊อก ก๊อก"ใครมาน่ะ?" นิชาพูดพึมพำเบาๆ"เดี๋ยวฉันไปดูใ

@สนามแข่งรถบรืนน!! บรืนน!!เสียงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เร่งเครื่องให้เกิดเสียงดังเพื่อข่มขวัญคู่ต่อสู้สายตาคมกริบจับจ้องไปที่ธงสีแดงที่กำลังโบกสะบัดไปมารอเวลาและจังหวะที่จะปล่อยตัว ให้ผู้เข้าแข่งขันเริ่มเข้าสู่สนามแข่งทั้งสองจับจ้องไปที่ธงสีแดงนั้นอย่างไม่ละสายตา ก่อนที่รถจะออกตัวไปเมื่อธงสีแดงสะบัดลงเสียงเชียร์โห่ร้องดังขึ้นในขณะที่รถสองคันกำลังแข่งกันอย่างดุเดือดในสนามทว่า...รถของดีแรคเกิดสิ่งผิดปกติทำให้เขาไม่สามารถควบคุมรถได้มันจะเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงในเมื่อก่อนออกสนามแข่งคนของเขาก็ตรวจและเช็ครถอย่างละเอียดแล้ว และที่สำคัญรถของเขาก็ไม่เคยมีปัญหาเลยทุกครั้งที่ลงสนามเพื่อนๆ ที่นั่งดูอยู่ตรงขอบสนามได้เห็นความผิดปกติของเพื่อนก็รีบวิ่งเข้ามาดู แต่ดีแรคก็แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ก่อนเขาบิดรถเข้าไปในสนามอีกครั้ง พร้อมกับเร่งความเร็วให้ทันคู่ต่อสู้ จนกระทั่งถึงจุดที่จะต้องโค้ง ผู้แข่งขันที่เป็นคู่ต่อสู้ของเขาก็เข้ามาเบียดรถจนกระทั่งรถของเขาล้มและตัวเองก็กระเด็นออกมาจากรถกลิ้งออกไปกลางถนนสิ่งที่เกิดขึ้นสร้างความตกใจให้กับคนที่มาชมการแข่งขันมาก เพราะดูยังไงก็เป็นการทำผิดกฎกติกา ฝ่ายตรงข้า

@หนึ่งอาทิตย์ต่อมาดีแรคต้องทนอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์กว่า ต้องทนมองหน้าคุณหมอที่พยายามจะเข้ามาจีบแฟนของตัวเอง ต้องทนอยู่ในที่ที่น่าเบื่อมากๆ สำหรับเขา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกนิชาออกคำสั่งให้เขาอยู่ที่โรงพยาบาลจนกว่าคุณหมอจะอนุญาตให้กลับบ้านได้"ทำไมนายถึงไม่ไปอยู่ที่คอนโดของตัวเองล่ะ" เธอเอ่ยถามขึ้น เพราะดีแรคเลือกที่จะมาอยู่คอนโดกับเธอ แทนที่จะกลับไปอยู่ที่บ้านหรือกลับไปอยู่ที่คอนโดของตัวเอง"ก็อยู่ที่นี่มีพี่คอยดูแลนี่นา""ฉันต้องเตรียมตัวสอบแล้ว จะมีเวลาไหนไปดูแลนาย""ไม่ต้องคอยดูแลผมตลอดเวลาก็ได้ แค่มีพี่อยู่ข้างๆ อาการของผมมันก็หายวันหายคืนแล้ว""..." ก็เพราะดีแรคเป็นเด็กที่ชอบดื้อรั้นแบบนี้ไง และชอบดื้อรั้นโดยเฉพาะกับเธอด้วย ไม่รู้ว่ากับครอบครัวเป็นแบบนี้หรือเปล่า แต่ในสายตาของเธอดีแรคเป็นคนที่ดื้อมากๆ"อยู่กับพี่แล้วผมสบายใจกว่า ให้ผมอยู่ที่นี่เถอะนะ""อ่าๆ ต่อให้ฉันพูดอะไรไปนายก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะอยู่ที่นี่ จะให้ฉันพูดอะไรได้ล่ะ"“ขอบคุณครับ”“อีกเดี๋ยวฉันจะไปทำข้าวต้มให้นะ กินอิ่มแล้วก็กินยาให้ครบ” นิชาออกคำสั่งน้ำเสียงเคร่งขรึม“แล้วพี่จะไปไหน?” ดีแรคเอ่ยถามขึ้นก่อนท

@มหาวิทยาลัยxxx"อาจารย์เรียกมามีอะไรหรือเปล่าคะ?" นิชาเอ่ยถามขึ้น เพราะเธอไม่รู้ว่าถูกเรียกมาพบกับอาจารย์เรื่องอะไร"เธอยังจำเรื่องที่มีปัญหากับนักศึกษารุ่นน้องก่อนหน้านี้ได้ใช่ไหม""จำได้ค่ะ" นิชาพยักหน้าตอบรับเสียงแผ่วเบา"ทางผอ. ของมหาวิทยาลัยรู้เรื่องนี้แล้วนะ และต้องการลงโทษเธอและนักศึกษารุ่นน้องพวกนั้น""ค่ะ นิยอมรับค่ะ เชิญอาจารย์ลงโทษได้ตามเห็นสมควรเลยค่ะ""ทุกคนต้องถูกลงโทษเท่าเทียมกันเพราะอยู่ในเหตุการณ์เหมือนกัน เพื่อนของเธอก็เหมือนกัน""ค่ะ" นิชาพยักหน้าตอบรับอย่างเดียว เพราะไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้เลย หลักฐานก็มีหมดแล้วต่อให้เธอปฏิเสธหรือไม่ยอมรับยังไงหลักฐานก็ยังมัดตัวแน่นอยู่ดี และอาจจะถูกลงโทษหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำถ้าหากเธอไม่ยอมรับ"เธอจะถูกตัดสิทธิ์เข้าสอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศ เพื่อเป็นการลงโทษ""อะไรนะคะ!?" เธอกระแทกเสียงถามกลับด้วยความตกใจ พอนึกขึ้นได้ว่าคนตรงหน้าของเธอเป็นอาจารย์ก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที "ขะ ขอโทษค่ะอาจารย์ เมื่อกี้อาจารย์ว่ายังไงนะคะ""ได้ยินไม่ผิดหรอก เธอจะถูกตัดสิทธิ์เข้าสอบชิงทุน""ลงโทษอย่างอื่นไม่ได้เหรอคะ นิยอมทำหมดทุกอย่างเลย แต่ขอร้องนะคะอย่าต

@เช้าวันต่อมาครืด ครืด ครืดสายเรียกเข้า >>> เตวันดีแรคเดินไปตรงโต๊ะที่วางโทรศัพท์ของเขาอยู่ ก่อนจะมองดูหน้าจอโทรศัพท์แล้วหยิบขึ้นมากดรับสาย"อืมว่า?"( มึงอยู่ที่ไหนวะ อยู่คอนโดของตัวเองหรือว่าของพี่นิชา )"อยู่คอนโดของพี่นิชา มึงมีอะไร?"( นี่มึงไม่รู้ข่าวเลยเหรอ? )"ข่าวอะไรของมึง?" ดีแรคถามกลับอย่างงงๆ( อาจารย์ลงโทษแฟนมึงที่มีเรื่องกับนักศึกษารุ่นน้องครั้งก่อน ถูกตัดสิทธิ์ไม่ให้เข้าสอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศ )"อะไรวะ!? เรื่องแค่นี้เองทำไมถึงได้ลงโทษขนาดนั้น!?"( อาจารย์น่ะไม่เท่าไหร่หรอก เพราะน่าจะทำตามคำสั่งจากเบื้องบน )"มึงหมายความว่าไงวะ?"( กูเห็นนักศึกษาพูดกันว่าอธิการบดีเป็นคนรู้จักของพ่อนักศึกษารุ่นน้องคนนั้น น่าจะให้ความช่วยเหลือกันมั้ง )"เหี้ยไรวะ แม่งเล่นไม่ซื่อแบบนี้เลยเหรอ" ดีแรคสบถออกมาด้วยความหงุดหงิด เมื่อรู้ต้นเหตุของอาการซึมเศร้าที่นิชาเป็นอยู่เมื่อวาน และก็พอจะรู้มาบ้างว่าการเข้าสอบชิงทุนไปเรียนต่อต่างประเทศเป็นความฝันอย่างนึงของเธอ( แล้วมึงจะเอายังไงต่อ แต่ถ้าจะเข้าสอบตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ เพราะพรุ่งนี้ก็เริ่มสอบแล้วชื่อก็ถูกตัดออกไปแล้วด้วย )"เดี๋ยวกู