All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 151 - Chapter 160

@เวลาต่อมา"ยัยนิ!""เจนิส!"สองเพื่อนรักโผเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง หลังจากผ่านไปสองปีแล้วเพิ่งจะได้เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก"แกเป็นยังไงบ้าง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ""ฉันสบายดีว่าแต่แกเถอะไปอยู่ที่โน่นเป็นยังไงบ้าง ไม่ติดต่อกลับมาเลยนะรู้ไหมว่าฉันคิดถึงมากแค่ไหน""ขอโทษที่นั่นมันไม่มีสัญญาณ ถ้าจะเขียนจดหมายก็ต้องฝากให้ชาวบ้านเอาไปส่งให้ฉันไม่อยากให้ใครต้องยุ่งยากน่ะ""คิดถึงแกมากเลยรู้ไหม แล้วนี่จะกลับไปอีกหรือเปล่า หรือว่าจะมาอยู่ที่นี่ถาวรเลย?""ฉันไม่กลับไปแล้วล่ะ กะว่าจะหางานทำที่นี่เลย อย่างน้อยอย่างน้อยฉันมีประสบการณ์การทำงานน่าจะบรรจุเป็นหมอได้ไม่ยาก""ดีจัง ดีที่สุดเลยที่แกกลับมาหาฉันสักที""ขึ้นไปกันเถอะ""อื้ม..."เจนิสกอดเอวเพื่อนสนิทขึ้นไปด้านบน ท่ามกลางความดีใจที่เพื่อนรักสองคนได้เจอกัน ก็ถูกจับจ้องด้วยสายตาคมกริบจากชายหนุ่มที่จอดรถดูอยู่ฝั่งตรงข้าม"ไอ้แรคนั่นมัน...พี่นิชาไม่ใช่เหรอ?""อืม เธอกลับมาแล้ว" ดีแรคพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา แต่ภายในใจร้อนรุ่มอยากจะลงไปหาเธอให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยแต่ก็กลัวว่าเธอจะตกใจแล้วหนีหายไปอีก"แสดงว่าเพื่อนของเธอรู้มาตลอดเลยเหรอ?""น่าจะรู้ว่าไ

@เวลาต่อมา23:30น.#โรงพยาบาล"จะกลับแล้วเหรอ?""...." เสียงนุ่มละมุนของดีแรคเอ่ยดังขึ้น ขณะที่นิชากำลังจะเดินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าโรงพยาบาล ทำเอาเธอสะดุ้งและชะงักฝีเท้าทันที"ดึกป่านนี้จะมีรถแท็กซี่ที่ไหนอีก""แล้วดึกป่านนี้ทำไมนายถึงยังไม่กลับอีกล่ะ แล้วมายืนอยู่ทำไมตรงนี้มืดๆ คนเดียว""ผมมารอพี่ไง""มารอฉัน?""อืม...""มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?""ไปขึ้นรถสินั่งรถไปคุยไปน่าจะดีกว่าจะได้ไม่ต้องเสียเวลาด้วย""แล้วทำไมถึงไม่คุยอยู่ตรงนี้?""หรือว่าพี่อยากเสียเวลากว่าจะคุยเสร็จอีกกว่าพี่จะเดินออกไปรอรถแท็กซี่อีกและก็ไม่รู้ว่าจะมีมาหรือเปล่าดึกป่านนี้แล้ว""....""ไปเถอะน่าผมไม่ปล้ำพี่หรอก""อือๆ แล้วรถของนายจอดอยู่ไหน""คันสีดำนั่นไง" ดีแรคชี้ไปที่รถสปอร์ตคันนึงที่จอดอยู่ไม่ไกล"นี่นายซื้อรถใหม่ทุกเดือนเลยหรือไงไม่ซ้ำกันสักคัน""เปล่าหรอก คันนี้ได้มาจากการเดิมพันตอนแข่งรถปีที่แล้วน่ะ""แล้วรถที่นายเดิมพันกับเพื่อนของนายล่ะ?""ไม่มีผมไม่ได้เอารถผมยกเลิกเดิมพันไปตั้งนานแล้ว""....""ไปขึ้นรถเถอะฝนใกล้จะตกแล้วด้วย""อืม..."นิชาเดินไปขึ้นรถของดีแรค และขับออกมาไม่ได้เท่าไหร่ก็ต้องหยุดชะงักเพร

@หลายวันต่อมา#โรงพยาบาล"นายจะมาเฝ้าฉันทำไมเนี่ย งานการไม่ทำหรือไง?" นิชาถามขึ้น เมื่อดีแรคมาเฝ้าเธออยู่ที่โรงพยาบาลวันทั้งวันไม่ไปไหน"ผมมารอรับพี่กลับไปเที่ยวด้วยกัน""ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่ได้ลาพักร้อน นี่ไงพูดไม่รู้เรื่องหรือไง?" นิชาพูดเชิงดุ เพราะดีแรคดูเหมือนเด็กที่พูดไม่ค่อยเข้าใจ"...."ก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะที่ทั้งสองกำลังเถียงกันอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่หมอใหญ่เปิดประตูเข้ามา"อาจารย์หมอมีอะไรหรือเปล่าคะ?""เห็นว่าคุณจะลาพักร้อน ผมก็เลยจะมาบอกว่าผมอนุญาตให้คนลาพักร้อนได้""ดะ เดี๋ยวก่อนนะคะ นิยังไม่ได้ลาพักร้อนเลยนะคะ อาจารย์หมอ...""แฟนของคุณลาพักให้แล้วน่ะ""ห๊ะ!?""ขอบคุณมากนะครับอาหมอ ที่จัดการเรื่องนี้ให้""อาหมอ?" นิชาพูดเบาๆ ก่อนจะหันไปมองคนข้างๆ"ครับอาหมอผมเอง""ตามสบายนะหมอนิชา พักร้อนได้ตามสบาย ผมอนุญาตแล้ว""ตะ แต่ว่า...""ไม่เอาน่าพี่นิชา อาหมออุตส่าห์อนุญาตแล้ว ไปกับผมเถอะนะ ผมอยากพาพี่ไปเที่ยว""...." นิชามองหน้าดีแรคพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง มาขนาดนี้แล้วเธอก็คงจะปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ"ผมบอกแล้วไงว่าผมจะจัดการให้พี่เอง เป็นไงล่ะ ฝีมือของผมเฉียบขา

ร่างบางถูกอุ้มลอยกลับเข้าไปในห้องด้านใน ก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มนัวเนียกันด้วยความคิดถึงและโหยหาริมฝีปากประทับเข้าหากันพร้อมกับจูบแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อน สองมือก็พยายามช่วยกันและกันถอดอาภรณ์ในร่างกาย จนกระทั่งเสื้อผ้าหลุดลอยหายไปหมดสิ้น"อืม...พี่นิชา""ดีแรค...จ๊วบอืมม..."เสียงครางกระเส่าดังเล็ดลอดออกมาจากปากของทั้งสอง ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซร้ลงมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าอกอวบใหญ่ ยอดถันสีสวยสะดุดตายั่วยวนให้เขาได้ลิ้มลองรสชาตินั้น"อ๊ะอ๊าา!!~" คนตัวเล็กเปล่งเสียงครางออกมาจากริมฝีปากได้รูป พร้อมกับสองมือประคองลูบไล้เส้นผมดำขลับของคนด้านบน "อยะ อย่ากัดสิ อื้มม!~" นิชาทักท้วงขึ้น ทว่าเธอเองก็รู้สึกชอบกับการกระทำของเขาเอามากๆ เช่นกัน"ก็นมพี่น่ากัดนี่นา มันใหญ่จัง" ดีแรคพูดพร้อมกับบีบนวดเล่นไปมาราวกับลูกบอลนุ่มนิ่ม"อืมม...""ผมอยากชิมน้ำหวานๆ ของพี่จัง""นะ นายจะทำอะไร!?""...." ดีแรคมองหน้าแฟนสาวแล้วกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เขาจะขยับเคลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงไปตรงจุดกายสาวมือหนาสัมผัสกับโหนกนูนตรงหน้าอย่างหลงใหล ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะค่อยๆ ลูบลงไปตามรอยแยกงามและแยกออกจากกันจนเห็นกายสาวสีแดงกุ

@เวลาต่อมา#บ้านดีแรค"สวัสดีค่ะคุณทั้งสองคน""อุ้ย!" ฉันสะดุ้งก่อนจะหันหลังกลับไปมองยังต้นเสียงที่ดังก่อนหน้า ก่อนจะพบเข้ากับหญิงสูงวัยคนนึงยืนยิ้มให้กับฉันอยู่ "สะ สวัสดีค่ะ""สวัสดีครับแม่นม""แม่นม?""อื้ม...คนนี้แหละแม่นมที่ผมเล่าให้พี่ฟังไง""อ๋อ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่...""ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ใครก็ตามที่เข้ามาอยู่ที่นี่แรกๆ ก็ยังไม่รู้จักนมหรอกค่ะ เดี๋ยวอยู่นานไปก็ชินเอง""ค่ะแม่นม""ต้องขอโทษแม่นมด้วยนะครับที่โทรมาบอกกะทันหันเลย พอดีว่าเราสองคนเพิ่งกลับจากเที่ยวพักผ่อนกันครับ""ไม่เป็นอะไรค่ะ นมเองก็ให้แม่บ้านคอยมาทำความสะอาดให้อยู่ทุกวันเหมือนกันค่ะ ""ว่าแต่ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเหรอครับ?""อยู่ค่ะแต่ก็อยู่บ้านใครบ้านมันไม่ได้เข้ามาวุ่นวายที่นี่ค่ะ""อ๋อ..""จะให้นมไปตามให้หรือเปล่าคะ""ไม่ต้องหรอกครับนม แค่นี้ก็ลำบากนมจะแย่แล้ว ขอบคุณน้องมากนะครับที่ช่วยจัดการธุระเรื่องนี้ให้ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการต่อเองครับนมไม่ต้องห่วง""ถ้าอย่างนั้นนมขอตัวกลับก่อนนะคะ""ครับนม""ตามสบายนะคะคุณหมอนิชา""แหะๆ ขอบคุณมากค่ะแม่นม นิเอ็งก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ หากทำอะไรผิดพลาดไปหรือทำให้แม่นมไม่พ