All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 41 - Chapter 50

หนึ่งปีต่อมา“ฟอด…แม่ไปเรียนก่อนนะคะคนเก่งแล้วจะรีบกลับมา” มินตราต้องดรอปเรียนไว้ก่อนปีนึงจนกระทั่งคลอดลูกสาวแล้วถึงได้กลับไปเรียนต่อ และคนที่คอยดูแลลูกก็คือมังกร เพราะอีกแค่ปีเดียวเธอก็จะเรียนจบแล้ว ถึงเรียนไปแล้วไม่ได้ทำงานก็ดีกว่าเราปล่อยช่วงเวลานั้นให้เสียเปล่าไป“วันนี้เลิกเรียนกี่โมงเหรอ?”“ประมาณบ่ายสามค่ะ”“อ๋อ…”“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”“ไม่มีหรอก”“งั้นมินไปนะ”“ครับ”มังกรไม่ได้เลี้ยงลูกอยู่บ้านคนเดียวเพราะพวกอาๆ ทั้งหลายชอบแวะมาหาหลานสาวอยู่ทุกวัน และก็มีของมาฝากไม่เว้นแต่ละวันเลยเช่นกัน แต่รวมๆ แล้วมังกรก็ต้องเป็นคนดูแลลูกอยู่ดีเพราะเมียสั่งเอาไว้“น้องมิลินคร้าบ อามาแล้ว” เสียงของแดรงดังมาแต่ไกลพร้อมกับหอบข้าวของเข้ามาในบ้านเต็มไม้เต็มมือไปหมด“ไอ้แดรง”“หลานกูอยู่ไหน”“นอนเล่นอยู่ในเปลน่ะ”“อะนี่ของฝากหลาน”“มึงจะซื้อมาทำห่าอะไรเยอะแยะวะหลานยังไม่ทันโตเลย” มังกรบ่นน้องชาย เพราะทุกครั้งที่มาก็จะซื้อของมาให้ตลอด“ก็กูอยากซื้อ มึงอยากขัดน้ำใจคนให้สิ บาปนะมึง”“มึงรู้จักบาปด้วยเหรอวะ?”“รู้ดิ แต่กูไม่เคยเห็น”ผั๊วะ!“นี่ไงบาป ตัวเป็นๆ จากมือกูนี่แหละไอ้เวรเถียงคำไม่ตกฟาก”“กูน้

ปึก!หญิงสาวเซเกือบล้มเมื่อชนกับใครบางคนที่ตัวใหญ่กว่าเธอมาก ก่อนจะพยายามปรับสายตาเพื่อมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหน้า“คุณ!” และก็เป็นใครไม่ได้นอกจาแดรงเจ้าของคาสิโนที่น่านน้ำทำงานอยู่ไม่อยากเจอแต่ก็ต้องมาเจอ น่ารำคาญจริงๆ“ไง…เจอกันอีกแล้วนะ”“ขอโทษค่ะ ฉันต้องไปทำงานต่อ” การหลีกเลี่ยงที่จะพบเจอกับผู้ชายคนนี้ดีที่สุด“เดี๋ยว..”“….” หญิงสาวหยุดชะงักยืนนิ่ง“เมื่อวานเธอไม่มาหาฉันหลังเลิกงาน”“ขอโทษค่ะ ฉันมีเรื่องอื่นจะต้องไปทำอีก ไม่ได้มีเวลามาฟังเรื่องไร้สาระจากคุณ”“คืนนี้เธอต้องมา”“ไม่รับปากค่ะ”ต่อให้รับปากไปเธอก็ไม่มีทางไปหาเขออยู่ดี ถ้ารู้ว่าที่ไหนมันอันตรายก็ไม่มีใครอยากหาเรื่องใส่ตัวหรอก@เวลาต่อมาหมับ!“อ๊ะ!? อะ อะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน!”เพราะมาเฟียหนุ่มรู้ว่าเธอจะต้องหนีกลับอีกตามเคย เลยให้ลูกน้องมาดักรออยู่ที่ทางออกด้านหลัง ก่อนจะอุ้มเธอกลับเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านาย“เธอไม่ทำตามคำพูด” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก พร้อมกับเดินเข้ามาหาหญิงสาวอย่างช้าๆ ทำให้เธอต้องถอยรูดจนติดกับกำแพงห้อง“จ…จะทำอะไร!?”“ฉันไม่ชอบคนผิดสัญญา”“แต่ฉันไม่ได้สัญญากับคุณตั

@โรงพยาบาล"อาการของน้องชายดิฉันเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ" วันนี้ฉันไม่ได้ไปทำงานก็เลยอาสาพาน้องชายมาหาหมอเอง และก็อยากรู้อาการของแกด้วยว่าต้องรักษาหรือต้องทำอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า"อืม...เท่าที่หมอตรวจดู เราต้องผ่าตัดนะครับ""ผ่าตัด!? ผ่าตัดอะไรคะคุณหมอ ไหนบอกว่าแกไม่ต้องผ่าตัดอะไรไงคะ" ฉันเคยมาคุยกับคุณหมอครั้งหนึ่งแล้ว คุณหมอบอกว่าอาการของน้องชายฉันไม่จำเป็นต้องผ่าตัด เพราะต่อให้ผ่าตัดไปก็ไม่สามารถกลับมาเดินได้อยู่ดี"ตอนแรกหมอก็คิดแบบนั้นเหมือนกันครับ แต่เท่าที่เอกซเรย์ดูถ้าผ่าตัดเส้นเอ็นที่ทับเส้นประสาทตรงนี้ออก อาจจะทำให้น้องชายของคุณกลับมาเดินได้นะครับ""แต่แกไม่เคยเดินมาตั้งแต่เด็กแล้วนะคะ แกจะหัดเดินยังไง""ก็ฝึกเดินคล้ายๆ กับเด็กน้อยแหละครับ""แล้วค่าใช้จ่าย...""ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงเลยครับ แต่หมอก็ยังยืนยันคำเดิมว่าผ่าตัดจะดีกว่า ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายหมอจะให้ผ่อนจ่ายได้เป็นงวดครับ แต่ก่อนผ่าตัดต้องจ่ายเงินจำนวนหนึ่งก่อนครับ""แล้วถ้าไม่ผ่าตัดล่ะคะแกจะเป็นอะไรหรือเปล่า""ก็ไม่เป็นอะไรครับ แต่ในอนาคตข้างหน้าหมอก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เส้นเอ็นที่ทับเส้นประสาทอยู่อาจจะทับลงไปอีกและทำใ

@บ้านของน่านน้ำ“ตายจริง! ไปเอาเงินมาจากไหนลูก!?” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ลูกสาวก็ได้เงินมาจำนวนมาก มากพอที่จะผ่าตัดน้องชายและใช้จ่านจนกว่าเธอจะหางานใหม่ได้ และแม่กับน้องก็ไม่ต้องลำบาก“น้ำไปกู้เงินเขามาน่ะจ้ะแม่ พอดีว่าหัวหน้าที่ทำงานเขาปล่อยเงินกู้เก็บดอก น้ำก็เลย…ไปกู้มาจ้ะ” เพราะไม่รู้ว่าจะบอกกับแม่ยังไงดี เธอเลยเลือกที่จะโกหกเพราะอยากให้แม่สบายใจดีกว่าบอกให้แม่รู้ว่าเธอไปขายตัวมาเพื่อแลกกับเงินจำนวนนี้“โถ่ลูก…”“ทำไงได้ล่ะจ๊ะแม่ ก็เราไม่มีเงินขนาดนั้นนี่นา อีกอย่างน้องก็สำคัญกับเรามาก น้ำปล่อยให้น้องเป็นอะไรไปไม่ได้หรอก”“ลูกแม่..”น้องชายก็คือส่วนหนึ่งในครอบครัว คือรอยยิ้มคือความสุข และมันทำให้เธอรู้ว่าเธอต้องอยู่และทำงานหาเงินเพื่อใคร“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะแม่” หญิงสาวน้ำตาปริ่ม แค่รู้ว่าเธอไปกู้เงินมายังหน้าเสียแบบนี้ แล้วถ้ารู้ความจริงว่าเธอไปขายตัวมาจะตกใจมากขนาดไหน“เดี๋ยวน้ำให้เงินนี้กับแม่หมดเลยนะ แม่เอาไปเป็นค่าใช้จ่ายตอนที่น้องผ่าตัด แล้วแม่ก็เก็บเอาไว้ใช้เองน้ำไม่เอาหรอกจ้ะ”“ทำไมล่ะลูก”“เดี๋ยวน้ำไปทำงานดีกว่า เงินตรงส่วนนี้แม่จะได้เอาไว้ใช้จ่ายด้วย ไ

ตุบ!“โอ้ย!” ร่างบางอุทานออกมาเสียงดังเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มเหวี่ยงร่างลงเตียงใหญ่อย่างแรงก่อนที่เขาจะเข้ามาขึ้นคร่อมบนตัวของเธอ พร้อมกับพันธนาการเธอด้วยเชือกที่เขาหยิบมา“อยากได้เท่าไหร่ฉันจะให้เธอเอง!”“ไม่! อะ อื้อ!!” ทุกคำพูดปฏิเสธ หรือคำพูดที่ไม่เข้าหูเขาจะต้องถูกจูบทุกครั้ง โดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำมือหนาฉีกกระชากเสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ออกไปอย่างไม่อ่อนโยน จนผิวสวยๆ เต็มไปด้วยรอยแดงและรอยบาดที่เกิดจากตะเข็บผ้า ก่อนที่ตัวเขาจะถอดเสื้อผ้าออกเช่นกัน“ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่อยากเอากับคุณ!”“แต่อยากเอากับไอ้นั่นเหรอ?”“ฉันจะเอากับใครมันก็เรื่องของฉัน!”ปึก!จู่ๆ มาเฟียหนุ่มก็กระแทกแก่นกายเข้าร่องแคบทันทีโดยที่ไม่ให้เธอได้ตั้งตัวเลย มันไม่มีความเสียวเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความเจ็บปวดทั้งนั้น“อ๊ะ!”“เธอไม่มีสิทธิ์ไปเอากับใคร เพราะเธอเป็นของฉัน!”“….”ปึก! ปึก! ปึก!ร่างหนาถาโถมส่วนล่างเข้าหาคนตัวเล็กอย่างหนักหน่วง ความเจ็บปวดทำให้หญิงสาวต้องเม้มปากข่มความเจ็บเอาไว้ เพราะไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ว่าเธอเจ็บปวดมากแค่ไหนเขาเป็นผู้ชายที่ป่าเถื่อนมาที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมา ท