All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 21 - Chapter 30

หลายวันต่อมา แกร้ก“เข้ามาทำไมคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามคนที่เข้ามา เพราะเธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่และมังกรก็เข้ามาหาเธอ “เราตกลงกันแล้ว ว่าจะไม่ยุ่งงกันอีก” “ฉันจะพาเธอกลับไปหายาย” มาเฟียหนุ่มพูดขึ้น “คุณล้มหัวฟาดพื้นหรือเปล่าคะ” มังกรเป็นคนบอกกับเธอเองว่าเธอจะต้องอยู่ที่นี่ไปตลอด และเธอก็ไม่มีโอกาสได้กลับออกไปใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นๆ ได้อีกแล้ว “เปล่า แต่ตอนนี้องค์กรกำลังมีปัญหา ไม่มีใครมาสนใจเรื่องของเธอหรอก ฉันจะใช้โอกาสนี้พาเธอกลับไปหายาย แต่เธอมีข้อแม้ว่าเธอจะต้องย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหญ่กับฉัน”“คุณไม่กลัวคนอื่นสงสัยเหรอคะ ที่คุณพามินเข้าไปอยู่ในบ้านด้วย” “ทำไมต้องกลัว?”“….” “เตรียมตัวไว้ พรุ่งนี้เช้าฉันจะพาเธอขึ้นเรือกลับแต่เช้า” “…..” มินตราไม่ได้ตอบอะไรไป ในใจลึกๆ เธอก็รู้สึกดีแล้วก็ดีใจมากที่จะได้กลับบ้านแล้ว แต่เธออยู่ที่นี่มานานเหมือนกันจะกลับไปก็รู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้ และก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้ยายฟังยังไงดีที่เธอหายออกไปเป็นเดือนๆ แบบนี้ เช้าวันต่อมา “เดินทางปลอดภัยนะคะคุณหนู อย่าลืมแวะมาหากันบ้างนะคะ”“ค่ะพี่จันทร์ อยู่ที่นี่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ขอบคุณพี่ทั้งสองคน

สายๆ วันนั้น“ยายพี่รำพึงเค้าไม่มาช่วยงานเหรอ” มินตราเอ่ยถามยายของเธอ ขณะที่แม่บ้านกำลังช่วยกันเก็บถ้วยจานอยู่“ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะ อยู่ที่บ้านหลังเล็กหรือเปล่า ยายไม่ได้ไปดูเหมือนกัน”“เอ้า! อะไรของเค้ากัน”“เธอจะไปสนใจทำไม รำพึงจะไปที่ไหนก็ปล่อยสิ เธอจะไปเดือดร้อนทำไม”“ยุ่งจริงๆ” เธอหันไปพูดใส่มังกร“มิน..พูดดีๆ สิ” ยายของเธอเอ็ดเบาๆ เพราะรู้ว่าหลานคนนี้ชอบพูดห้วนๆ กับผู้ใหญ่ แต่มันเป็นบุคลิกของเธออยู่แล้วตั้งแต่แรก ความจริงเธอเป็นเด็กที่สุภาพเรียบร้อยและเคารพผู้ใหญ่เคารพคนที่มีอายุมากกว่าเธอ“ก็มินถามยายไม่ได้ถามเขาสักหน่อย”“ก็ฉันมาตอบแทนไง ยายของเธอจะไปรู้อะไรฉันนี่คนที่รู้”“เมื่อคืนแอบไปกินกันมาหรือไงถึงได้รู้!”“มินตรา”“มินออกไปเดินเล่นดีกว่า” มินตราเดินกระทืบเท้าออกไป“หนักใจหน่อยนะคะคุณมังกร มินมันก็นิสัยแบบนี้แหละค่ะ นิสัยเด็กๆ ชอบพูดจาห้วนๆ ใส่ผู้ใหญ่”“ผมชินแล้วครับแม่นม” เพราะนิสัยห้าวๆ แบบนี้ของเธอทำให้มังกรรู้สึกชอบมาก และอยากจะกำราบเด็กอย่างเธอให้อยู่หมัดเวลาผ่านไป"เข้าไปไม่ได้นะครับ""อะไรกัน?" มินตรายืนงงเมื่อลูกน้องของมังกรเดินเข้ามาขวางตัวเธอเอาไว้ไม่ให้เ

ตกเย็นวันนั้นหลังจากที่มังกรกลับมามินตราก็ไม่ได้พูดหรือฟ้องอะไรเพราะเธอแค่จะขู่เฉยๆ และคนพวกนั้นก็คงจะขวัญผวาไปอีกนาน“มินตรา”“หือ?”“ไปทำอะไรมา”“ทำอะไรคะ?”“ลูกน้องฉันบอกหมดแล้ว เธอไปขู่อะไรพวกนั้น”“ก็แค่เล่นๆ อะ ว่ามินมินไม่โกรธหรอก แต่อย่าลามปามถึงยายเพราะมินไม่ยอม”“เก่งขึ้นเยอะหนิเรา”“ทำไมคะ? รึว่าคุณจะมีปัญหา?”“อยากมีจัง อยากเอาด้วย” มาเฟียหนุ่มพูดพลางยื่นใบหน้ามาคลอเคลียภรรยาสาว“โน๊วค่ะ วันนี้งด” มินตราปฏิเสธเสียงแข็ง“เห้ยได้ไงอะ”“งดคืองดค่ะ ไม่พอใจก็แยกกันนอน จบ.”“แต่มันทรมานมากเลยนะมิน” เขาพูดพร้อมกับจับมังกรน้อยของตัวเองนวดคลึงไปมา“ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับมิน เมื่อวานคุณอยากรุนแรงเอง ช่วยไม่ได้”“แต่เธอฝ่าฝืนคำสั่งฉัน ฉันก็ต้องลงโทษไง มันก็ถูกแล้ว”“งั้นวันนี้มินก็ลงโทษคุณบ้าง โทษฐานที่คุณรุนแรงกับมิน เพราะมินบอกกับคุณไปแล้วว่าห้ามทำแรงแต่คุณฝ่าฝืน”“นี่เธอจะเอาคืนฉันเหรอมินตรา”“เปล่าเอาคืนค่ะ แค่ลงโทษ”“แสบจริงนะ!”“ห้องน้ำค่ะ เชิญ!”“หึ! ฉันจะนอน” พูดจบก็ทิ้งตัวนอนลงทันที ก่อนที่เด็กสาวจะเลื่อนมือไปปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วล้มตัวลงนอนเช่นกันตกดึก“มินตรา มินตรา มินตรา”

@สองเดือนถัดมามินตราใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของมังกรอย่างสุขสบายเพราะเธอไม่ได้ทำงานอะไรเลย ทุกอย่างมีแม่บ้านคอยจัดการให้ทั้งหมด ส่วนยายของเธอก็มีหน้าที่คอยดูแลและตรวจสอบความเรียบร้อยภายในบ้าน และจากวันนั้นแม่บ้านที่เคยพูดไม่ดีใส่เธอก็หันกลับมาพูดดีใส่แบบไม่น่าเชื่อ แต่อาจจะเป็นเพราะคำที่เธอเคยพูดขู่เอาไว้คราวนั้นหลังจากวันนั้นมินตราก็ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขไม่มีใครพูดไม่ดีใส่เธอ และเธอก็ไม่เคยถือโอกาสตอนที่ตัวเองได้เป็นเมียของเจ้าของบ้านข่มเหงหรือรังแกใคร มินตราก็ยังเป็นมินตราคนเดิม เด็กสาวที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือเป็นกิจวัตรประจำวัน ไม่ชอบยุ่งไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครชอบอยู่คนเดียวมากกว่าถ้าคนรู้จักตัวตนของเธอจริงๆ จะเข้าใจ ว่าเธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรมินตราก็แค่เด็กคนหนึ่งที่มีนิสัยตามประสาเด็กๆ ทั่วไป ชอบดื้อซนเวลาใครพูดอะไรก็ไม่ค่อยอยากฟัง ชอบฝ่าฝืนคำสั่งโดนลงโทษไปกี่ครั้งแต่ก็ไม่เคยเข็ด@ตกดึก“มินตรา…ทำอะไรน่ะ”“อุ้ย!” หญิงสาวสะดุ้งตกใจพร้อมกับซ่อนแผงยาไว้ที่ด้านหลัง เมื่อจู่ๆ มาเฟียหนุ่มก็เดินเข้ามาหาเธอโดยไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง “ตกใจหมดเลยคุณ เข้ามาไม่บอกเลย”“แล้วทำไมต้องตกใจด้วย บ้านหลัง

@ห้องทำงานมังกร“มีเรื่องอะไรของมึงวะ ถึงได้เรียกพวกกูมาพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้” แดรงเอ่ยถามขึ้น เมื่อถูกมังกรเรียกให้มารวมตัวกันที่บ้านหลังใหญ่“นั่นสิเฮีย มีเรื่องสำคัญอะไรเหรอ?” ดีแรคน้องชายคนเล็กถาม คนนี้ไม่ค่อยได้มาร่วมรบกับพวกพี่ๆ เท่าไร เพราะต้องเรียนและมีผับที่ต้องดูแลแต่วันนี้มังกรเรียกทุกคนมาพร้อมกัน แสดงว่ามันจะต้องมีเรื่องใหญ่และสำคัญมากแน่นอน“ไอ้กฤษมันหนีรอดไปได้”“ว่าไงนะ!” แดรงอุทานออกมา เพราะตอนนั้นเขาจำได้ว่าเป็นคนจัดการเองกับมือ ส่วนคนที่ลงมือเผาโกดังก็เป็นเขาและก็มั่นใจมากว่าไม่มีใครสามารถรอดจากอัคคีเพลิงนั้นได้“มันจับตัวเมียกูไป มันต้องการให้กูเอาเงินสดสามสิบล้านและเครื่องบินที่จะบินข้ามประเทศไปให้กับมัน แลกกับตัวเมียกู”“เดี๋ยวๆ มึงมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่” ดีกอนถาม“เออน่า เรื่องนั้นไว้อธิบายทีหลัง” มังกรตอบปัดๆ ไป เพราะตอนนี้ชีวิตของมินตราสำคัญมากที่สุด“มันนัดเจอที่ไหน?” ดีกอนถาม“มันยังไม่ส่งข่าวมาเลย”“มึงจะทำยังไง จะเอาเงินสดไปให้มันเหรอวะ”“กูมีแผน”“ว่ามา…” แดรงหันกลับไปนั่งที่โซฟาก่อนจะยกขาขึ้นไขว่ห้างรอฟังแผนการจากพี่ชายคนโต“มึงมีปัญหากับตำรวจนั่นอยู่ใช