All Chapters of เจ้าพ่อมาเฟีย ( SET มาเฟีย ): Chapter 31 - Chapter 40

เวลาผ่านไปมังกรพามินตราเดินลงบันไดมาซึ่งน้องๆ ของเขาได้มารออยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว“มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าคะ ทำไมมีคนมาเต็มบ้านเลย” มินตรากระซิบถามเบาๆ ถึงจะเคยเห็นหน้าคนพวกนี้มาบ้างแล้วแต่เธอก็ยังไม่ชินอยู่ดี ไม่ชินกับการเอาตัวเข้าไปอยู่ในคนหมู่มาก“มาเถอะไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก” มังกรพูดเบาๆ“….”“มาเช้าก็ดีหนิ”“ก็มึงเร่งรบเร้าให้กูมาไงไอ้มังกร นี่กูรีบทิ้งงานมาหามึงก่อนเลย ว่าแต่มีเรื่องสำคัญอะไรอีกวะ ถึงได้เรียกมาพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้” แดรงถามขึ้น ถึงจะเป็นพี่น้องที่เกิดคลานตามกันมา แต่ก็ไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนพี่น้องครอบครัวอื่นๆ ต่างคนต่างแยกไปทำงานของตัวเอง และจะมาเจอกันก็ต่อเมื่อมีงานสำคัญเท่านั้น“นั่นดิ มึงมีเรื่องอะไรของมึงถึงได้เรียกมาแบบนี้” ดีกอนถาม“เอาล่ะ กูจะเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน นี่มินตราพวกมึงอาจจะเห็นผ่านๆ มาบ้างแล้ว แต่กูก็ไม่เคยแนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการสักที”“อือแล้ว? ก็เมียมึงไงมึงบอกกูเอง” แดรงพูด“ก็ใช่ แต่มินตราเป็นหลานสาวแท้ๆ ของแม่นม คนที่เลี้ยงพวกเรามาไง”“หลานสาวแม่นม!”“อืม…”“แล้วแม่นมไม่หวงหลานสาวตัวเองเหรอวะ?”“หวงดิ แต่กูคุยกับแม่นมเร

“มินตรา มินตรา” มาเฟียหนุ่มร้องเรียกหาภรรยาตัวน้อย เมื่อทำงานเสร็จออกมาแล้วไม่เจอกับเธอ และก็ไม่รู้ว่ามินตราหายไปไหนเพราะเธอไม่ได้บอกเอาไว้ในบ้านไม่มีใครเลยซักคนเดียวไม่รู้ว่าหายไปไหนกันหมด“เฮ้ย มีใครเห็นเมียกูบ้างวะ” มังกรเดินออกไปถามลูกน้อง เผื่อว่าจะเห็นผ่านๆ บ้างแต่ทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เจอ เพราะเธอชอบออกไปเดินเล่นข้างนอก “หายไปไหนของเธอนะมินตรา”มาเฟียหนุ่มบ่นพึมพำก่อนจะเดินออกตามหาเธอตามรอบๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงดังมาจากทางด้านหลังบ้านพักลูกน้อง เขาจึงรีบเดินไปดูแล้วก็พบว่ามินตราอยู่ตรงนั้นจริงๆเธอกับแม่บ้านส่วนนึงกำลังช่วยกันปลูกต้นไม้อยู่ และสภาพก็มีแต่ดินโคลนกันทั้งนั้นมังกรมองเธอแล้วยิ้มเบาๆ นี่อาจจะเป็นความสุขเล็กๆ ของเธออีกอย่างนึง เด็กที่เติบโตขึ้นมาแทบจะเรียกว่าโดดเดี่ยวเลยด้วยซ้ำ แต่พอได้มาเจอกับคนที่เข้าใจและเข้ากันได้ก็เลยทำให้มินตรารู้สึกมีความสุขและสบายใจน้อยคนนักที่จะได้เห็นรอยยิ้มสดใสของเธอแบบนี้ มินตราเป็นคนที่ยิ้มไม่เก่งเข้ากับคนยากเพราะไม่เคยอยู่กับใครมาก่อน คำพูดคำจาดูห้วนๆ เหมือนไม่เคารพผู้ใหญ่ แต่เธอเป็นเด็กที่นิสัยดีแต่เพราะสังคมรอบตัวมันหล่อ

เวลาผ่านไป“นายครับ ได้ข่าวพ่อกับแม่ของคุณมินแล้วครับ”“ว่ายังไงบ้าง?”“พ่อกับแม่ของคุณมินทำงานก่อสร้างอยู่อีกจังหวัดนึงครับ”“….”“นายจะบอกเรื่องนี้ให้กับคุณมินทราบเลยหรือเปล่าครับ”“อืม…” เพราะถ้าไปบอกกับมินตราเรื่องที่เจอพ่อกับแม่ของเธอแล้วเธอคงดีใจมากแน่ๆ“นี่ครับที่อยู่ที่พักและที่ทำงานที่พ่อกับแม่ของคุณมินอยู่”“ขอบใจ”“ผมไม่ทราบเหมือนกันนะครับว่าพ่อกับแม่ของคุณมินมีปัญหาอะไรหรือเปล่า แต่เท่าที่นักสืบบอกเหมือนพ่อกับแม่ของคุณมินถูกบังคับให้ไปทำงาน”“ถูกบังคับ?”“ครับ เห็นนักสืบบอกว่ามีเถ้าแก่อยู่คนนึงที่ชอบเอาเปรียบคนงาน”“ขอบใจมากนะ เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง”“ครับ”มังกรนั่งจ้องมองที่อยู่ตามรูปพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะเดินออกไปหามินตราในห้องนอน“มิน…”“คะ? ทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ”“ลูกน้องของฉันส่งข่าวมาแล้วว่าเจอพ่อกับแม่ของเธอทำงานอยู่อีกจังหวัดนึง”“จะ จริงเหรอคะ” มินตราเดินเข้าไปกอดแขนมาเฟียหนุ่มพร้อมกับมองหน้าเขาน้ำตาปริ่ม“อืม…นี่ใช่หรือเปล่า” เขายื่นรูปในมือให้กับเธอ“ใช่ค่ะ ใช่พ่อกับแม่ของมินจริงๆ ด้วย แต่ทำไม…”“พ่อกับแม่ของเธอทำงานอยู่ที่นี่”“มินอยากไปหาพ่อก

วันเปิดเรียนมหาลัยมินตราตื่นเต้นกับการเปิดเรียนในครั้งนี้มากเธอตื่นแต่งตัวเตรียมที่จะไปที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้ามืด ตั้งแต่มังกรยังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำแต่เขาก็ต้องตื่นตามเธออยู่ดี“คุณว่ามินใส่ชุดนักศึกษาแล้วเป็นยังไงบ้าง ดูเอ๋อมะ?”“ไม่นะ ก็น่ารักดี”มังกรเป็นคนเลือกชุดนักศึกษาให้กับเธอเอง กระโปรงพลีทไม่รัดไม่สั้นเกินไปเสื้อนักศึกษาก็ไม่รัดรูปจนดูแล้วรู้สึกอึดอัดแทน“เหรอคะ ตื่นเต้นจังเลย มินเพิ่งเคยใส่เสื้อชุดแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยนะ”“ไม่ต้องบอกก็รู้ แล้วนี่ตื่นมาทำไมตั้งแต่เช้ามืด”“ก็มินตื่นเต้นอะ ก็เลยตื่นมาแต่งตัวแต่เช้าเลย จะได้ไปมหาลัยเช้าๆ ไง เดี๋ยวคุณก็ต้องไปทำงานอีก จะได้ไม่ต้องเสียเวลากับมินเยอะ”“มหาลัยมันไม่ได้เปิดเช้าขนาดนั้นมิน อีกอย่างในมหาลัยก็เรียนเป็นเวลาเช้าบ้างบ่ายบ้างแล้วแต่ แต่นี่เธอเล่นตื่นมาตั้งแต่เช้ามืด ฉันยังง่วงอยู่เลยเนี่ย” มาเฟียหนุ่มบ่นให้เมียรัก ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนตามเดิม“คุณอย่านอนต่อสิ มาช่วยมินดูหน่อยว่าเรียบร้อยมั้ย”“อืม…”“คุณมังกร…”“ฉันง่วงมากเลยนะมินตรา เธอจะเห่ออะไรขนาดนั้น แค่ไปเรียนเอง”“แต่ไปเรียนมหาลัยเชียวนะ ครั้งแรกคุณไม่ตื่นเต้นเหรอ?”

เวลาผ่านไป“อ้วกก โอกกก อ้วกก!!”“อือ…” มินตราลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโอ้กอ้ากในห้องน้ำ ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปดู ภาพที่เธอเห็นคือมังกรนั่งกอดฝาชักโครกด้วยสภาพที่อิดโรย หน้าตาซีดเซียวขอบตาดำคล้ำเหมือนคนไม่สบายอดนอนมาหลายคืน “คุณมังกร!”“อืม…ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า”“คุณเป็นยังไงบ้างคะ?”“หมดแรง”“ไปกินอะไรมาคะทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไปหาหมอมั้ยคะ”“ไม่รู้สิ ฉันเป็นแบบนี้มาสองสามวันแล้ว” มังกรตอบ เขากินอะไรไม่ได้เลยไม่ว่าจะอาหารแบบไหนก็รสชาติไม่ถูกปากเลยแม้แต่อย่างเดียว ร่างกายก็ดูอ่อนแรงเหมือนไม่เคยเป็นมาก่อน“ไปหาหมอเถอะค่ะ”“ไม่เอา ฉันคงทำงานหนักมากไปอ่ะ พักสักหน่อยก็คงหาย”“….” เพราะมังกรเป็นคนดื้อเธอเองก็ไม่อยากจะพูดอะไรมาก เพราะพูดไปเขาก็ไม่ทำตามที่เธอบอกอยู่ดี“วันนี้มีเรียนตอนเช้าไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวให้ไอ้เซนมันไปส่งก่อนนะ”“ค่ะ แต่คุณ...”“เธอไปเรียนเถอะฉันไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวก็หาย”“….” อยู่ด้วยกันมาจะเข้าสามปีแล้ว เธอไม่เคยเห็นมังกรเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เขาเป็นคนที่ร่างกายแข็งแรงไม่เจ็บไปป่วยอะไรง่ายๆ“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก”“ค่ะ เดี๋ยวมินไปบอกแม่บ้านให้เอาโจ๊กขึ้นมาให้นะคะ”“ไม