Semua Bab ของเล่น ที่ไร้ค่า: Bab 31 - Bab 40

สองอาทิตย์ต่อมาทุกวันเทียนหอมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความกังวลที่อยู่ภายในใจ เธอได้แต่เก็บทุกอย่างเอาไว้ไม่กล้าบอกมาร์เวล เพียงเพราะเธอไม่อยากเป็นตัวปัญหาที่คอยจะสร้างปัญหาให้เขาทุกวันเธอพยายามคิดหาวิธีที่จะอยู่บ้านหลังใหญ่นี้อย่างสงบสุขในตอนที่มาร์เวลไม่อยู่บ้าน แต่ทุกครั้งที่เขาออกจากบ้านไปปัญหาก็วิ่งเข้าหาเธอไม่หยุด ซึ่งเธอต้องอดทนให้มากจนกว่าเขาจะเลิกงานและกลับมาถึงบ้าน ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเธอถึงจะหมดไป“นี่! แกจะออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอ?” อิงฟ้าถามขึ้นเมื่อเห็นเทียนหอมแต่งตัวดูดี ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นรุ่นน้องแต่อิงฟ้าก็ไม่สนเพราะเธอไม่ชอบเทียนหอมตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น“แกไม่คิดจะอยู่บ้านสักวันเลยเหรอ?” ตามด้วยเสียงของกนกพรที่จ้องแต่จะพูดหาเรื่องทุกครั้งที่เห็นหน้า“อยู่บ้านคนอื่นแบบสบาย ไม่คิดจะทำงานบ้านตอบแทนกันบ้างเลยเหรอ” อิงฟ้ามองเทียนหอมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูก“เปล่านะคะ” เทียนหอมปฏิเสธขึ้นมาหลังจากที่ยืนเงียบและเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่นาน“แกคิดว่าแกจะได้เป็นผู้หญิงของพี่มาร์เวลจริงๆ เหรอ? ฉันจะบอกให้นะว่าแกไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่พี่มาร์เวลพาเข้ามาในบ้านหลังนี้!”คำพูดของอิงฟ้าทำเ

“เกิดอะไรขึ้น?”มาร์เวลเดินเข้ามาในบ้านก็เอ่ยถามทันที เมื่อเห็นว่าแม่บ้านกำลังทำความสะอาดพื้นใกล้ๆ กับโต๊ะอาหาร ทุกคนอยู่ด้วยกันหมดแต่ไม่มีเทียนหอมร่วมวงอยู่ด้วยทุกคนในบ้านต่างหันมองไปที่ต้นเสียงด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเจ้าของบ้านจะมาเร็วขนาดนี้ แม่บ้านก็ยืนก้มหน้านิ่ง ส่วนกนกพรกับอิงฟ้าก็เงียบไม่ตอบอะไร“ไม่ได้ยินที่ถามกันหรือไง” มาร์เวลถามเสียงดังมากขึ้น เพราะยิ่งทุกคนเงียบก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ” กนกพรรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีก่อนจะตอบเสียงสั่นออกมา“เทียนหอมอยู่ไหน” ชายหนุ่มถามหาหญิงสาวอีกคนอย่างไม่รีรอ น้ำเสียงดุดันของเขายิ่งทำให้ทุกคนรู้สึกกลัวมากขึ้น“อยู่ในครัวจ้ะ” กนกพรยังคงทำหน้าที่ตัวแทนของคนในบ้าน ซึ่งแน่นอนว่าเธอเป็นคนเดียวที่กล้าพูดกล้าตอบในตอนนี้มาร์เวลรีบเดินตรงเข้าไปในห้องครัวทันที เพื่อที่จะไปดูให้แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเทียนหอมหรือเปล่า ซึ่งสิ่งที่เขาคิดก็เป็นจริง“เทียนหอมเกิดอะไรขึ้น” ร่างสูงโปร่งเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวอย่างใกล้ชิดด้วยความตกใจ“คุณมาร์เวล…” เทียนหอมหันมองตามเสียงเรียก น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้ว

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาช่วงเวลาที่ผ่านมาถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดและมีค่ามากที่สุดสำหรับเทียนหอมมาก เมื่อเธอได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับผู้ชายที่เธอรัก โดยที่ไม่มีใครมาทำร้้ายหรือรบกวนความสุขของเธอเลย การใช้ชีวิตในคอนโดด้วยกันสองต่อสองทำให้เธอและเขาได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่และอิสระเทียนหอมเตรียมตัวทำอาหารให้มาร์เวลในตอนเย็น ซึ่งเธอจะเป็นคนดูแลเรื่องอาหารของชายหนุ่มทุกวัน ในเมื่อมาร์เวลดูแลเธอเป็นอย่างดี รวมถึงดูแลเรื่องค่ารักษาของยายให้ เทียนหอมก็อยากจะตอบแทนเขาให้ดีที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ นอกจากเรื่องทำอาหารเธอก็ไม่ลืมที่จะเอาใจใส่และเติมความหวานเรื่องบนเตียงด้วย เรียกได้ว่าเทียนหอมดูแลทุกอย่างครบหมด“กลับมาแล้วเหรอคะ?” ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูหน้าห้อง เพราะก่อนหน้านี้มาร์เวลโทรมาบอกเธอว่ากำลังจะกลับ“ทำอาหารอยู่เหรอ?” มาร์เวลแทบจะถามแบบนี้ทุกวัน พอเขาเลิกงานกลับมาห้องทีไรจะเห็นเทียนหอมทำอาหารให้เขาทานทุกวัน“ค่ะ คุณซื้ออะไรมาคะทำไมเยอะแยะเต็มไปหมดเลย” เทียนหอมเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มถือถุงอะไรก็ไม่รู้เต็มไม้เต็มมือไปหมด“ขนมไทยร้านดัง” น้ำเสียงนิ่ง

เทียนหอมนั่งอยู่กับยายในห้องจนถึงเที่ยง ก่อนจะถึงเวลาผ่าตัดพยาบาลก็เข้ามาในห้องเพื่อที่จะพาคุณยายไปเตรียมตัวที่ห้องผ่าตัด“ขอโทษนะคะ ถึงเวลาที่จะต้องพาคุณยายไปที่ห้องผ่าตัดแล้วค่ะ”“ค่ะ” เทียนหอมพยักหน้าตอบเป็นเชิงเข้าใจ แต่ภายในใจก็แอบหวั่นและกลัวอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่การผ่าตัดครั้งแรก แต่เธอก็รู้สึกกังวลทุกครั้งไม่เคยเปลี่ยน“ยายต้องสู้นะ หนูจะรออยู่หน้าห้อง” เทียนหอมบอกยายนวลจันทร์เสียงเบา ก่อนจะเดินออกจากห้องไปปล่อยให้พยาบาลได้ทำงานกันอย่างสะดวก อีกอย่างเธอไม่อยากให้ยายต้องเห็นน้ำตาของเธอหญิงสาวมานั่งรอคุณยายอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยความรู้สึกกลัว ตอนนี้เธอกลัวไปหมดทุกอย่าง ในหัวก็คิดจิตนาการไปไกลถึงตอนที่ยายจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก เพียงแค่คิดน้ำตาเธอก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัวเทียนหอมเติบโตมาได้ก็เพราะยายนวลจันทร์ ในชีวิตนี้เธอไม่มีใครเลยนอกจากยาย ทุกวันที่ตื่นมาเธอจะมียายอยู่ด้วยตลอด แต่หลายวันแล้วที่ยายต้องมาอยู่ที่โรงพยาบาลโดยไม่ได้มีท่าทีว่าจะดีขึ้นเลยสักนิด แต่เธอก็เดินหน้ารักษายายต่อไปถึงจะมีความหวังเพียงเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่คิดที่จะหยุดรักษายายโชคดีที่ชีวิตของเธอได้มาเจอกับมาร

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเทียนหอมยังคงใช้ชีวิตอยู่แบบเดิมวนไปวนมา ตอนเช้าไปหายายที่โรงพยาบาล ตอนเย็นก็กลับไปอยู่ที่คอนโดกับมาร์เวล ซึ่งตอนที่เธอไม่อยู่ก็จะมีพยาบาลพิเศษคอยอยู่กับคุณยายตลอดเพื่อความปลอดภัย“หนูมาแล้วค่ะ” เทียนหอมเอ่ยทักทายคุณยายเมื่อเข้ามาในห้องและเห็นว่าคุณยายตื่นแล้ว“คุณยายตื่นพอดีเลยค่ะ” พยาบาลพิเศษที่ดูแลคุณยายตลอดทั้งคืนรายงานอย่างเป็นกันเอง เพราะค่อนข้างที่จะสนิทและคุ้นเคยกันแล้ว“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม“ขอตัวก่อนนะคะ” เมื่อถึงเวลาและหมดหน้าที่แล้วพยาบาลพิเศษก็ขอตัวออกไปทันที“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับก่อนที่พยาบาลจะเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เธอได้มีเวลาส่วนตัวอยู่กับยาย“เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมคะ?”ร่างบางเดินตรงไปหาคุณยายที่เตียงพร้อมรอยยิ้ม ถึงแม้ว่าคุณยายจะยังไม่สามารถพูดตอบโต้ได้เยอะเพราะมีอาการเหนื่อยหอบคุณหมอให้ใส่เครื่องช่วยหายใจและงดการพูดคุย คุณยายจึงทำได้เพียงแค่พยักหน้าและกระพริบตาแทนการสื่อสาร“ยายต้องนอนพักผ่อนเยอะๆ นะ จะได้หายเร็วๆ” มือบางจับมือคุณยายเอาไว้แน่นเพื่อให้กำลังใจยายนวลจันทร์พยักหน้าช้าๆ แทนคำตอบ สายตาที่ยายมองเทียน